Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "communitas" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Taniec w kręgu: nowe i dawne communitas
    Autorzy:
    Nowicka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644527.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    circle dance
    communitas
    ethnic menace
    ethnicity
    communalism
    ritual
    Opis:
    Circle dances are observed in various cultures and times. The paper indicates certain social, political and situational contexts of the phenomenon of communal circle dances in remote territories: Catalonia, Balcans, Sakha (Yakutia), Buriatya and USA. The author offers an interpretation of chosen cases in terms of Victor Turner’s concept of communitas. During the communal dances – sardana, corlu mari, yokhor, osuokhai and ghost dance – the idea of community, equality and unity is dominating over social structure divisions and resulting in forming the psychological and social communitas. This is why all analysed circle dances arise in the context of serious menace and destruction of ethnic integrity. Being together in a very literal sense through physical closeness during the same motoric behaviours, common singing produces feeling of power and unifications, reinforcing social identity and affirmation to a group. Circle dances are analysed in association with attempts to preserve group cultural and oft en even biological integrity.
    Źródło:
    Prace Etnograficzne; 2014, 42, 2; 147-171
    0083-4327
    2299-9558
    Pojawia się w:
    Prace Etnograficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liminalność jako doświadczenie terenowe w badaniu grupy bezdomnych Polaków w Brukseli
    Liminality as a Field Experience in a Study of a Group of Homeless Poles in Brussels
    Autorzy:
    Mostowska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/623128.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    bezdomność
    migracje
    communitas
    liminalność
    autoetnografia
    homelessness
    migration
    liminality
    autoethnography
    Opis:
    Migranci z Europy Środkowo-Wschodniej stanowią coraz większą część populacji osób bez dachu nad głową w miastach zachodniej Europy. Kulturowe aspekty podwójnej marginalizacji tych grup można rozpatrywać w ujęciu opozycji communitas i„struktury społecznej” zaproponowanej przez Victora Turnera. Dzięki materiałom zebranym podczas wielokrotnych powrotów w teren, opisuję przejawy istnienia communitas w relacjach wewnątrzgrupy: niechęć do ustrukturyzowania hierarchii w grupie, wzajemność, fizyczną bliskość i intymność, wspólny język i rytuały konsumpcji alkoholu. W relacjach grupy z otoczeniem liminalność objawia się zawłaszczaniem przestrzeni publicznej, praktykami czasowego odwrócenia statusów, wchodzeniem w role osób posiadających „mądrość życiową” oraz obawami przechodniów przed skalaniem kontaktem z bezdomnymi. Interpretacja ta pozostawia jednak wątpliwości co do stosowania określeń Turnera jako kategorii narzuconych z pozycji dominacji, wzmacnianej własnymi emocjonalnymi doświadczeniami z pracy terenowej.
    Migrants from Central and Eastern Europe constitute a growing part of rough-sleeping population in the Western European cities. Cultural aspects of their multiple marginalization can be analyzed with the use of the opposition of communitas and “social structure” introduced by Victor Turner. Using extensive field material gathered during recurrent visits to the field, I show the manifestations of communitas within a group of Polish homeless in Brussels: reluctance to form hierarchical relationships, reciprocity, physical closeness and intimacy, shared language practices, and alcohol consumption rituals. Group’s interactions with the surrounding suggest further attributes of its members as being in a liminal stage: taking over the public space, practices of status reversal, taking roles of wise tricksters, and passers-by’s fears of contact with them. That description leaves doubts, however: Turner’s opposition is imposed from a position of power. This interpretation is further inflated by personal emotional experiences from the fieldwork.
    Źródło:
    Przegląd Socjologii Jakościowej; 2014, 10, 1; 42-65
    1733-8069
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologii Jakościowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inspiracje myślą Floriana Znanieckiego w koncepcji communitas Victora Turnera
    Florian Znaniecki’s thought inspiration in Victor Turner’s concept of communitas
    Autorzy:
    Pyszczek, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1538581.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Victor Turner
    Florian Znaniecki
    communitas
    wspólnota
    reorganizacja kulturowa
    communion
    cultural reorganization
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest wpływ myśli Floriana Znanieckiego na koncepcję communitas Victora Turnera. Pierwsza część artykułu zawiera prezentację koncepcji communitas Victora Turnera. W części drugiej przedstawiono koncepcję wspólnoty Znanieckiego, do której odwołuje się Turner. Część trzecia ukazuje związki między jedną a drugą koncepcją oraz możliwości kontynuowania refleksji zapoczątkowanej przez nie obie.
    The article concerns Florian Znaniecki’s thought inspiration in Victor Turner’s concept of communitas. The first part presents the concept of community by Victor Turner. The second one deals with Znaniecki’s concept of communion to which Turner referred. The last part shows the relationship between the two ideas and indicates the possibility of continuing the reflection started by both concepts
    Źródło:
    Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne; 2020, 26, 1-2; 57-67
    2299-2367
    Pojawia się w:
    Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Jestem sobie przedszkolaczek, nie grymaszę i nie płaczę” – pasowanie na przedszkolaka jako rytuał przejścia
    “Kindergarten Here We Come! Clap Your Hands, Beat the Drums, We Are Ready, Everyone!” – Swearing-in Ceremony for Kindergarten Pupils as a Rite of Passage
    Autorzy:
    Jeziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850786.pdf
    Data publikacji:
    2013-02-28
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    rites de passage
    ritual structure
    communitas
    pre-school education
    socialization of children
    primary socialization
    Opis:
    Anthropological concept of rites the passage in the sphere of pre-school education was applied in the paper. In the case of the ritual of appointing as preschool child one faces specific ritual as regards the place in which it takes place (kindergarten institution) and persons to which it is applied (children at the age of 3 and 4). The aim of a ceremony is socialization of an individual and integration with a group in the first place. Rites of passage share with the analyzed preschool ritual such features as rigid role scheme, structure of a ceremony of ritual actions, functions of a ritual, and the fact that by this ritual integration and cohesion of a group is maintained and the children’s bound with kindergarten workers is augmented. Although the ceremony of appointing as preschool child does not change the status of an individual, it performs important role related to role playing, international functions and the functions set on auto-identification of a child (that stem from group activity). Moreover, by the ceremony the youngest children can show their parents that they learn new abilities, partly different than the ones they experience at their homes. Methodological approach used in the study can be labeled as participant secret observation, close to the “participant-as-observer” category. The ceremony was observed in one of kindergartens in Toruń, in 26 children group, labeled as “Ladybirds”. Field observation was completed, firstly, by the photographic documentation (done during the ritual), secondly, by the ritual scenario (written by the kindergarten teachers), and thirdly, by the interview with the tutor of the observed group of children.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2013, 1(94); 82-100
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Communitas of Mourning: Women in Black and Dah Teatar between War protest and Theater
    Żałobna communitas: Kobiety w Czerni i Dah Teatar między protestem antywojennym a teatrem
    Autorzy:
    Biberstein, Sandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34112073.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    communitas
    opłakiwalność
    Kobiety w Czerni
    Dah Teatar
    odpowiedzi/alność
    wojna
    protest
    grievability
    Women in Black
    response-ability
    war
    Opis:
    In wartime and post-war situations, the opposition of friend and enemy—based on national divisions—often condemns the dead “enemies” to be ungrievable. To grieve for the excluded others in such times means to break with the friend-enemy opposition. This article examines how the friend-enemy opposition is broken in the case of the actions of Women in Black and Dah Teatar in the context of the civil war in Yugoslavia. By analyzing the vigils of Žene u crnom (Women in Black) in Belgrade and the play Priča o čaju (The Story of Tea) by Dah Teatar, the author discusses the particular strategies through which grief was made possible beyond the friend-enemy opposition and how these strategies open a communitas of mourning. The term “communitas of mourning” refers to the concept of grievability, proposed by Judith Butler in Frames of War.
    Podczas wojny i w rzeczywistości powojennej przeciwstawienie „przyjaciel–wróg” oparte na podziałach narodowych często odbiera zmarłym „wrogom” prawo do żałoby. Opłakiwanie wykluczonych innych w takich czasach oznacza zerwanie z tym przeciwstawieniem. Autorka artykułu analizuje dwa przypadki przekroczenia opozycji „przyjaciel–wróg” w kontekście wojny domowej w Jugosławii – działalność grupy Kobiety w Czerni i teatru Dah. Analizując czuwania belgradzkich Žene u crnom i spektakl Dah Teatar Priča o čaju (Opowieść o herbacie), omawia strategie umożliwiające opłakiwanie zmarłych poza tą opozycją oraz to, jak otwierają one żałobną communitas. Koncepcja „żałobnej communitas” wyrasta z refleksji nad życiem godnym opłakiwania zaproponowanej przez Judith Butler w książce Ramy wojny.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 99-121
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Internet jako źródło postaw prospołecznych
    Internet as a Source of Pro−Social Attitudes
    Autorzy:
    Bierówka, J. P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2137814.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Internet
    information society
    reciprocity principle
    communitas
    common good
    pro−social attitude
    społeczeństwo informacyjne
    zasada wzajemności
    dobro wspólne
    postawa prospołeczna
    Opis:
    The article aims at verification of the following thesis: the Internet as a platform of new interpersonal relationships promotes pro-social attitudes. They find their expression in various initiatives undertaken selflessly by individuals in order to actualise the common good (e.g. Linux, Wikipedia, support groups, knowledge-exchange portals, etc). Authoress' own research has been used for exemplification purposes. It has been assumed that human inclination to reciprocity constitutes, among others, a source of pro-social attitudes. This inclination can be more or less efficiently actualized, depending on the structure of human relations. The significance of reciprocity increases when the role of institutionalism, formalism and centralisation decreases. Nowadays, the patterns of social relations are subject to profound transformations primarily as a result of the development of the Internet. New social relations are more reciprocal in character. The Internet creates new communication space in which social or even pro-social nature of people can be fruitfully actualised.
    W artykule podjęto próbę weryfikacji następującej hipotezy: Internet, stając się platformą nowych struktur relacji międzyludzkich, przyczynia się do rozpowszechniania postaw prospołecznych. Ich wyrazem są różnego rodzaju inicjatywy podejmowane bezinteresownie przez jednostki w celu realizowania dobra wspólnego (np. Linux, Wikipedia, grupy samopomocowe, portale wymiany wiedzy itp.). Odniesiono się tu głównie do źródeł zastanych, natomiast w celach egzemplifikacyjnych wykorzystane zostały badania własne. Weryfikując hipotezę – odwołując się do klasycznych i współczesnych teorii socjologicznych – przyjęto, że źródłem postaw prospołecznych człowieka jest między innymi jego skłonność do wzajemności. Cecha ta może być bardziej lub mniej skutecznie realizowana, w zależności od charakteru struktury międzyludzkich relacji. Znaczenie wzajemności wzrasta, gdy maleje w nich rola instytucjonalizacji, formalizacji i centralizacji. Wzory relacji społecznych ulegają obecnie gruntownym przemianom, przede wszystkim pod wpływem rozwoju Internetu. W nowej formie nie tylko sprzyjają one, ale nawet wymuszają zwrotny charakter relacji. Internet tworzy więc nową przestrzeń komunikacyjną, w której owocnie może realizować się społeczna czy wręcz prospołeczna natura człowieka.
    Źródło:
    Studia Socjologiczne; 2007, 3(186); 15-36
    0039-3371
    Pojawia się w:
    Studia Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyczne aspekty pieszej pielgrzymki Władysława Reymonta na Jasną Górę
    The musical aspects of Władysław S. Reymont’s pilgrimage on foot to Jasna Góra Monastery
    Autorzy:
    Śnieżek, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408356.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Władysław Reymont
    pielgrzymka
    Jasna Góra
    audiosfera
    liminalność
    kontestacja
    droga
    muzyka
    śpiew
    communitas
    pilgrimage
    audiosphere
    liminality
    contesting
    journey
    music
    singing
    Opis:
    W setną rocznicę insurekcji kościuszkowskiej, 5 maja 1894 roku, dwudziestosiedmioletni, początkujący pisarz, Władysław Reymont, wyruszył wraz grupą pielgrzymkową z warszawskiej Pragi na Jasną Górę w celu napisania reportażu z pielgrzymki do „Tygodnika Ilustrowanego”. Dzieło najpierw opublikowane w odcinkach, następnie jako debiut książkowy (Pielgrzymka do Jasnej Góry. Wrażenia i obrazy, Warszawa 1895) zyskało przychylność krytyków i przyniosło młodemu literatowi rozpoznawalność. Etnograficzny zapis drogi Reymonta na Jasną Górę jest modelowym przykładem fazy liminalnej obrzędu przejścia według van Gennepa oraz Turnerowskiej communitas. Nie brak w nim również świadectw kontestowania niektórych dyskursów i postaw (Eade, Sallnow). Postawy te często ujawniają się w zachowaniach muzycznych pielgrzymów. Ponadto poprzez opisy śpiewu i muzyki autor Pielgrzymki dokumentuje zarówno nastroje kompanii pielgrzymkowej, jak i swoje własne. Jego relacje obfitują także w omówienia wydarzeń muzycznych, takich jak: spotkanie śpiewającego dziada, nabożeństwo majowe, msza na Jasnej Górze. W Reymontowskim reportażu znalazło się również miejsce na opis audiosfery pielgrzymowania z końca XIX wieku. Pisarz na sposób literacki scharakteryzował wszelkie dźwięki, brzmienia i szmery dostrzeżone w zmieniającym się krajobrazie dźwiękowym. Ukazał też pejzaż dźwiękowy samej kompanii, zarówno podczas drogi, jak i w czasie odpoczynku. Poprzez wspólny śpiew grupa z warszawskiej Pragi oswaja naznaczoną cierpieniem fazę liminalną rytuału pielgrzymki, jak również udomowia wędrówkę. Pielgrzymka do Jasnej Góry jest świadectwem wrażliwości muzycznej Reymonta. Wątki muzyczne podjął później w powieściach Chłopi i Fermenty. Do doświadczenia pielgrzymki odwołał się natomiast w Chłopach i noweli Matka.
    For the centenary of the Kosciuszko Uprising, on 5th May 1894, Władysław Reymont, then a 27-year-old beginner writer, joined a pilgrimage from Warsaw’s Praga district to Jasna Góra. His aim was to write a report on the pilgrimage for Tygodnik Ilustrowany weekly. First published in instalments and later as his book debut (A Pilgrimage to Jasna Góra. Impressions and Images, Warsaw 1895), it was favourably received by the critics and earned the young writer some recognition. Reymont’s ethnographic account of the journey to Jasna Góra is a model example of what van Gennep calls the liminal phase of a rite of passage, and of Turner’s communitas. The book also contests some types of discourse and attitudes (Eade, Sallnow), frequently reflected in the musical activity of the pilgrims. By describing the song and music, the author presents both the moods of his journey companions and his own. His text abounds in descriptions of music events, such as meeting a wondering beggar-singer, the May devotions to the Blessed Virgin Mary, as well as a holy mass on Jasna Góra. Reymont’s report also describes the audiosphere of late 19th-century pilgrimages. The author characterises (in a literary fashion) all the sounds and noises that he discovered in the changing soundscape during his journey. He also describes the soundscape of the travelling company itself, on the move and in periods of rest. Group singing allowed the pilgrims from Praga to domesticate the liminal phase of the pilgrim rite, marked by suffering, and make the journey situation familiar as well. Reymont’s Pilgrimage to Jasna Góra demonstrates the writer’s sensitivity to music. He later introduced musical topics in his novels The Peasants and Ferments, while the experience of a pilgrimage recurs in The Peasants as well and in the novelette Mother. 
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 2; 89-102
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Toward Theatrical Communitas
    Ku teatralnej communitas
    Autorzy:
    Sajewska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34112057.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    communitas
    awangarda teatralna
    bezproduktywność
    eksces
    bezużyteczność
    wspólnota queer
    wspólnota transwersalna
    avant-garde theater
    non-performance
    excess
    uselessness
    queer community
    transversality
    Opis:
    The term communitas, introduced into anthropological discourse by Victor Turner in the late 1960s, returned to humanist debates at the threshold of the twenty-first century by way of Roberto Esposito. Referring to Esposito’s concept of communitas, this essay brings out the anthropological tradition in thinking about the common, which Esposito had marginalized. The present author emphasized the importance of processuality and antistructural dimensions of egalitarian forms of togetherness, along with their potential to liberate human capacities of creativity. Examining the relation between munus and ludus, she shows theatricality residing immanently in the root of communitas. Focusing on the aesthetic and creative dimensions of togetherness helps in detecting multiple forms of commonality, and indicates various models of theatrical communitas. Exploring a nonnormative, transformative potential in experimental theater (Jerzy Grotowski, Sarah Kane, Ron Athey, Krzysztof Garbaczewski), she emphasizes collective, temporal, and excessive natures of theater that eschews the market-driven economy, along with the importance of a transversal communitas where the human being is only one of many actors. Some threads of the argumentation are expanded upon in a conversation with Leszek Kolankiewicz, included as an appendix.
    Pojęcie communitas, wprowadzone do dyskursu antropologicznego przez Victora Turnera pod koniec lat 60. XX wieku, powróciło do debaty humanistycznej u progu XXI wieku za sprawą Roberta Esposito. Niniejszy esej przywraca zmarginalizowaną przez Esposito antropologiczną tradycję w myśleniu o tym, co wspólne. Autorka podkreśla znaczenie procesualności i antystrukturalności egalitarnych form bycia razem oraz ich potencjał wyzwalania kreatywności. Analizując relację między munus a ludus, ukazuje teatralność jako immanentną właściwość communitas. Skupienie na estetycznych i twórczych aspektach wspólnotowości pozwala odsłonić i nazwać wiele jej form oraz scharakteryzować rozmaite modele teatralnej communitas. Autorka wskazuje na nienormatywny i transformacyjny potencjał teatru eksperymentalnego (Jerzy Grotowski, Sarah Kane, Ron Athey, Krzysztof Garbaczewski), by podkreślić kolektywny, efemeryczny i ekscesywny charakter teatru wymykającego się ekonomii rynku, a także uwydatnić znaczenie transwersalnej communitas, w której człowiek jest tylko jednym z wielu aktorów. Niektóre wątki argumentacji zostały rozwinięte w umieszczonej w aneksie rozmowie z Leszkiem Kolankiewiczem.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 15-56
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cambios Sociales, Cuerpo, Género Y Communitas En Las Obras De La Fura Dels Baus
    Social Change, Body, Gender and Communitas in the Works of La Fura dels Baus
    Zmiany społeczne, ciało, płeć kulturowa i communitas w spektaklach La Fura dels Baus
    Autorzy:
    Kacprzak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1523640.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    La Fura dels Baus
    Transición Española
    cuerpo
    género
    communitas
    Spanish Transition to democracy
    body
    gender
    hiszpańskie przejście do demokracji
    ciało
    płeć kulturowa
    Opis:
    La Fura dels Baus, una de las agrupaciones artísticas más longevas de la España democrática, debe ser estudiada como un fenómeno cultural y sociológico. Articulando ansias de la sociedad posfranquista, largo tiempo reprimidas, el grupo gozó de una popularidad que no se debió solamente a su calidad artística. Forman un conglomerado sui generis: la poética del grupo, su problemática “ideología” y su cambiante discurso del género. Intentamos demostrar cómo la compañía ayudó a superar algunos de los mayores traumas de la sociedad posfranquista, polemizando de paso con Mariët de Korver sobre si la compañía ha logrado, o no, devolverle a los españoles, el llamado “sentido de la communitas”.
    La Fura dels Baus, a theatre group born with Spain’s transition to democracy, inspires both the culture criticism and social science research. They became one of the channels venting the long suppressed fears of post-Franco society and thus exerted influence far beyond the reach of their performance. This, rather eclectic assembly of teasers include the poetics, controversial ideology, and transformation of their status from a gender perspective. The author aims to examine the role of the troupe in the process of overcoming the traumas the post-Franco society had experienced. And she argues with Mariët de Korver about the ‘sense of belonging’ - if the troupe succeeded in restoring the so-called ‘communitas’ to the Spanish.
    La Fura dels Baus, jedna z najdłużej istniejących grup teatralnych w demokratycznej Hiszpanii, powinna być analizowana jednocześnie jako zjawisko kulturowe i socjologiczne. Stała się jednym z kanałów komunikujących długo tłumione lęki społeczeństwa postfrankistowskiego oraz zdobyła popularność wynikającą nie tylko z jakości jej spektakli. Na ciekawego rodzaju konglomerat składają się: poetyka grupy, jej problematyczna „ideologia” oraz zmiany jej statusu z perspektywy gender. Autorka tekstu starała się wykazać, jak zespół wspomógł proces pokonywania traum w społeczeństwie postfrankistowskim oraz polemizuje z Mariët de Korver nt. czy grupie udało się przywrócić Hiszpanom tzw. „poczucie przynależności do communitas”.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2018, 58(1) Filologia; 106-117
    2353-2688
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szkołownia jako kulturowa konceptualizacja Letnich Szkół Młodych Pedagogów
    Szkołownia as a cultural conceptualization of Summer Schools of Young Pedagogues
    Autorzy:
    Dembiński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428648.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    Letnie Szkoły Młodych Pedagogów
    Szkołownia
    pedagogika
    edukacja
    gatunki performatywne
    rytuał przejścia
    liminalność
    communitas
    spektakl
    gra
    karnawał
    klaun
    Summer Schools of Young Pedagogues
    pedagogical
    education
    performative genres
    the rite of passage
    liminal
    spectacle
    game
    carnival
    clown
    Opis:
    Istotą tej wypowiedzi jest próba wykazania, iż Letnie Szkoły Młodych Pedagogów w swojej autorskiej formie, realizowanej przez Marię Dudzikową, były ukształcającym (Bildung) fenomenem pedagogicznym, a przy tym polifonicznym zjawiskiem kulturowym. Jako fenomen pedagogiczny, odegrały unifikującą i holistyczną rolę w kształtowaniu myśli pedagogicznej rozwijanej w Polsce od 1993 roku. Natomiast jako zjawisko kulturowe, stały się wykonawczymi (performatywnymi) spektaklami rzeczywistości pedagogicznej, które sprowadzam do pojęcia Szkołowni – polifonicznej formy performatywnych gatunków kulturowych wykonań, stanowiących konceptualne podłożę dla liminalnych przemian świadomości jednostek, jak i samej pedagogiki.
    The essence of this statement is the attempt to demonstrate, that Summer Schools of Young Pedagogues in his own (original) form, implemented by Maria Dudzikowa, were ukształcającym (Bildung) phenomenon pedagogical, and at the same, a polyphonic cultural occurrence. As a pedagogical phenomenon, played a unifying and holistic role in shaping the pedagogical thought developed in Poland since 1993. As a cultural occurrence, they became executive (performative) spectacles of pedagogical reality, which I bring to the notion of Szkołownia - polyphonic form of performative genres of cultural executive, constituting a conceptual foundation for liminal changes of consciousness of individuals, as well as pedagogy itself.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2019, 1 (26); 41-66
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies