Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "bezpieczeństwo zbiorowe" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Liga Narodów wobec aktów agresji (1919–1939)
The League of Nations against acts of aggression (1919–1939)
Autorzy:
Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46172801.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
stosunki międzynarodowe
Liga Narodów
Pakt Ligi Narodów
bezpieczeństwo zbiorowe
akt agresji
international relations
League of Nations
Covenant of the League of Nations
collective security
act of aggression
Opis:
Artykuł charakteryzuje działania Ligi Narodów (LN) wobec państw-agresorów. System bezpieczeństwa zbiorowego określony w Pakcie LN, powołanej z inicjatywy prezydenta USA Thomasa Woodrowa Wilsona, okazał się nieskuteczny w zderzeniu z realiami międzynarodowymi. Indolencja LN (bez członkostwa USA) w rozwiązywaniu konfliktów międzypaństwowych i utrzymaniu międzynarodowego bezpieczeństwa, uwidoczniona w latach trzydziestych minionego stulecia, wynikała w znacznej mierze z ogólnikowości artykułów tworzącego ją paktu. Istotną słabością Paktu LN był brak definicji agresora i systemu automatycznej pomocy ofierze napaści, co istotnie utrudniało stosowne działania Rady LN. W pierwszej połowie lat trzydziestych Rada LN wysyłała międzynarodowe komisje do skonfliktowanych państw (agresja Japonii w Chinach, konflikty Boliwii z Paragwajem i Kolumbii z Peru), aby na miejscu zapoznawały się z sytuacją, stwierdzały zaistnienie aktu agresji i przygotowywały raport dający podstawę do dalszych akcji. W następnych latach takich misji nawet nie zamierzono wysyłać. O zażegnaniu sporu decydowało wąskie grono mocarstw, niekiedy poza LN i bez wnoszenia sprawy na forum instytucji genewskiej. Od początku lat trzydziestych LN systematycznie traciła znaczenie w stosunkach międzynarodowych, okazując bezradność wobec agresji Japonii w Chinach i podboju Etiopii przez Włochy. Nie była w stanie ani powstrzymać aktów agresji, ani spowodować powrotu do stanu przed napaścią. Francja i Wielka Brytania, które odgrywały decydującą rolę w LN, prowadziły politykę ustępstw i ugody wobec agresorów – Japonii, Włoch, Trzeciej Rzeszy i Związku Sowieckiego. W końcu lat trzydziestych LN stała się bardziej obserwatorem aniżeli uczestnikiem dramatycznych wydarzeń prowadzących do wybuchu II wojny światowej.
The article describes the activity of the League of Nations against the aggressor states. The collective security system identified in the League of Nations Covenant turned out to be ineffective in the face of the international realities. The indolence of the League of Nations (without US membership) in settling interstate conflicts, made visible in 1930s, was resulted largely from the general nature of the articles in the Covenant. A significant weakness of the Covenant was the lack of definition of an aggressor and undefining the system of automatic assistance to the victim of aggression. This significantly hampered the relevant activities of the League of Nations Council. In the first half of 1930s the League of Nations Council sent international missions to conflicting states (Japan aggression in China, conflict between Bolivia and Paraguay, war between Colombia and Peru). Their task was to get acquainted with the situation on the ground, establishing the act of aggression and preparation of a report for further action of the League of Nations. In next years, such missions were not even intended to be sent. It was a small group of Great Powers that decided to settle the dispute, sometimes outside the League and without bringing the matter to the forum of the Genevan institution. Since the early 1930s, the League of Nations was losing steadily its importance, by showing its helplessness in the face of Japan’s aggression in China and the conquest of Ethiopia by the fascist Italy. The Genevan institution was unable to stop the aggressors or bring the situation back to pre-attack condition. France and Great Britain, which played a decisive role in the League of Nations, advocated a policy of concessions and reconciliation towards the aggressors – Japan, Italy, Germany and Soviet Union. At the end of 1930s, the League became an observer rather than a participant in the dramatic events leading up to the outbreak of the World War II. The League of Nations had failed its primary purpose – the prevention of another World War.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2022, 110; 347-373
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezpieczeństwo zbiorowe a suwerenność państw
Collective security and state sovereignty
Autorzy:
Diallo, Boubacar Sidi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693313.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
collective security
self defense
sovereignty
international law
states
international organizations
use of force
peace
cooperation
development
bezpieczeństwo zbiorowe
samoobrona
suwerenność
prawo międzynarodowe
państwa
organizacje międzynarodowe
użycie siły
pokój
współpraca
rozwój
Opis:
The subject of these reflections on the contemporary international relations is, on the one hand, sovereignty and, on the other, international security, and the analysis of the relationship between the system of collective security and the sovereignty of states in the context of sustainable peace and stability in the world. States have traditionally been tied to the idea of sovereignty. However, among the most characteristic features of the international relations of our time is the growing number of various types of threats originating in states (e.g. Iran, North Korea), in organisations or other entities (e.g. al-Qaeda). Security and sovereignty are two basic concepts most commonly discussed in literature and international legal doctrine. There are two reasons for that: (i) firstly, the main actors in international relations are states which are sovereign entities and the relations or cooperation between them is based on respect for the principle of that sovereignty, and (ii) secondly, the issue of safety is a key issue and a prerequisite for the performance of fully sovereign rights of these countries, necessary to ensure international cooperation and socio-economic development. This paper discusses the need to institutionalise legitimate use of force in global organisations as well as in their regional structures, and to rapidly and effectively manage situations and conflicts intercept to international peace and security. It also draws special attention to the role and place of international organisations in the maintenance of international peace and security both, at universal, and regional level.
Przedmiotem niniejszych rozważań, dotyczących współczesnych stosunków międzynarodowych są z jednej strony suwerenność, a z drugiej – bezpieczeństwo międzynarodowe oraz analiza związku pomiędzy systemem bezpieczeństwa zbiorowego a suwerennością państw w kontekście utrzymania trwałego pokoju i stabilności na świecie. Państwa są tradycyjnie przywiązane do idei suwerenności, jednakże do najbardziej charakterystycznych cech stosunków międzynarodowych naszych czasów należy narastanie różnego rodzaju zagrożenia, zarówno ze strony państwa (np. Iran, Korea Północna), jak i ze strony innych podmiotów (np. Al-Kaida). Bezpieczeństwo i suwerenność to dwa podstawowe pojęcia w literaturze i doktrynie prawnomiędzynarodowej. Dzieje się tak z dwóch powodów: po pierwsze – głównymi aktorami w stosunkach międzynarodowych są państwa, będące suwerennymi podmiotami, a stosunki czy też współpraca między nimi oparte są w zasadzie na poszanowaniu owej suwerenności; po drugie – kwestia bezpieczeństwa jest podstawowym zagadnieniem i warunkiem niezbędnym do wykonywania w pełni suwerennych praw tychże państw oraz zapewnienia współpracy międzynarodowej i rozwoju społeczno-gospodarczego. W artykule tym poruszono również problem konieczności instytucjonalizacji legalnego użycia siły, zarówno w organizacjach ogólnoświatowych, jak i na gruncie struktur regionalnych organizacji międzynarodowych, aby szybko i skutecznie zarządzać sytuacjami i konfliktami zagrażającymi pokojowi i bezpieczeństwu międzynarodowemu. W artykule zwrócono również szczególną uwagę na rolę i miejsce organizacji międzynarodowych w procesie utrzymania pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, zarówno na poziomie ogólnoświatowym, jak i regionalnym.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 4; 37-50
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Military-political potential for maintaining peace and stability by global governance structures (for example, the UN)
Potencjał wojskowo-polityczny w zakresie utrzymania pokoju i stabilności przez globalne struktury zarządzania (na przykładzie ONZ)
Autorzy:
Kalyayev, Anatoliy
Rudenko, Lesia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2136039.pdf
Data publikacji:
2021-12-13
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
bezpieczeństwo narodowe
bezpieczeństwo wojskowe
globalny ład
bezpieczeństwo zbiorowe
działania pokojowe
operacje pokojowe ONZ
administracja publiczna w sferze bezpieczeństwa wojskowego
national security
military security
global governance
collective security
peacekeeping activities
UN peacekeeping operations
public administration in the sphere of military security
Opis:
Artykuł koncentruje się na efektywności globalnych struktur zarządzania w obszarze bezpieczeństwa na tle narastającej konfrontacji między potężnymi graczami geopolitycznymi, napięć między krajami bogatymi i biednymi oraz walki o zasoby i rynki. Celem artykułu jest określenie roli i zarysowanie perspektyw globalnego zarządzania bezpieczeństwem, w szczególności na przykładzie odpowiednich instrumentów ONZ. Rada Bezpieczeństwa ONZ jest postrzegana jako instrument utrzymywania pokoju. Nakreślono jej status i uprawnienia. Operacje pokojowe ONZ są uważane za zjawisko systemowe. Zidentyfikowano problemy, które negatywnie wpływają na skuteczność i powodzenie operacji pokojowych oraz tendencje w dalszym rozwoju działań pokojowych sił ONZ. Te ostatnie powinny być gotowe do szybkiego podjęcia zadania neutralizacji zagrożeń i unikania konfliktów zbrojnych. Twierdzi się, że system bezpieczeństwa wymaga reorganizacji i usprawnienia poprzez rozbudowę sił pokojowych ONZ oraz tworzenie nowych wspólnych formacji wojskowych na stałe.
The article focuses on the effectiveness of global governance structures in the field of security against the background of increasing confrontation between powerful geopolitical players, tensions between rich and poor countries and the struggle for resources and markets. The aim of the article is to define the role and outline the prospects of global security governance, in particular based on the example of relevant UN instruments. The UN Security Council is seen as a peacekeeping instrument. Its status and powers are outlined. UN peacekeeping operations are argued for as a systemic phenomenon. Problems that negatively affect the efficiency, effectiveness and success of its peacekeeping operations and trends in the further development of UN peacekeeping activities have been identified. The latter are called upon to be ready to promptly address the task of neutralizing threats and avoiding military conflicts. It is argued that the security system needs to be reorganized and improved through the expansion of the UN peacekeeping force and the creation of new joint military formations on a permanent basis.
Źródło:
Studia nad Bezpieczeństwem; 2021, 6; 5-17
2543-7321
Pojawia się w:
Studia nad Bezpieczeństwem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem bezpieczeństwa Ukrainy: w poszukiwaniu rozwiązania
Autorzy:
Petyur, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053985.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ukraine
security
small power
collective security
diplomacy
democratic reforms
market economy
property rights
Ukraina
bezpieczeństwo
mała siła
bezpieczeństwo zbiorowe
dyplomacja
reformy demokratyczne
gospodarka rynkowa
prawa własności
Украина
безопасность
малое государство
коллективная безопасность
дипломатия
демократические реформы
рыночная экономика
права собственности
Opis:
Independent Ukraine will soon turn 30, but the country in the heart of Europe cannot boast a predictable and stable security position. The conflict with Russia after the regime change in 2014 proved, that a prolonged conventional war in Europe is still a probability.In order to install a durable peace, the all-European security arrangement shall have no low-profile security positions of those European countries, which do not enjoy membership in military unions. The Cold-war legacy of perception of security as a divisible notion is a contradiction to the idea of security for Europe. As long as there are divergences in the level of security, there would be a temptation to test the opponent’s readiness and strength on the territory of a weaker country. This is what happened in Georgia in 2008 and has been happening in Ukraine since 2014.In search for a solution, a special attention shall be paid to the issues of status and perception of security. For a small power, which is not a member of a military bloc, it is existential to follow an approach of collective security, not collective defence. Perception of security as indivisible supposes prioritising intensive engagement of the UN and the OSCE.Ukraine as a small power shall also enhance its security position through implementation of decent democratic procedures and true market reforms. These measures have a potential to create global economic linkages through integration of Ukraine’s economy to the global capitalist system not as a supplier of raw materials, but on parity basis.
Niepodległa Ukraina wkrótce skończy 30 lat, ale kraj w sercu Europy nie może pochwalić się przewidywalną pozycją bezpieczeństwa. Konflikt z Rosją po zmianie reżimu w 2014 roku pokazał, że przedłużająca się wojna konwencjonalna w Europie wciąż jest prawdopodobna.W celu ustanowienia trwałego pokoju ogólnoeuropejskie porozumienie w sprawie bezpieczeństwa nie powinno zajmować mało widocznych stanowisk w zakresie bezpieczeństwa tych krajów europejskich, które nie należą do związków wojskowych. Zimnowojenne dziedzictwo postrzegania bezpieczeństwa jako pojęcia podzielnego jest zaprzeczeniem idei bezpieczeństwa dla Europy. Dopóki istnieją rozbieżności w poziomie bezpieczeństwa, istniałaby pokusa, by sprawdzić gotowość i siłę przeciwnika na terytorium słabszego kraju. Tak stało się w Gruzji w 2008 roku, a na Ukrainie od 2014 roku.W poszukiwaniu rozwiązania szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie statusu i postrzegania bezpieczeństwa. Dla małego mocarstwa, które nie jest członkiem bloku wojskowego, egzystencjalne jest podążanie za podejściem do zbiorowego bezpieczeństwa, a nie zbiorowej obrony. Postrzeganie bezpieczeństwa jako niepodzielnego zakłada priorytetowe traktowanie intensywnego zaangażowania ONZ i OBWE.Ukraina jako małe mocarstwo wzmocni także swoją pozycję bezpieczeństwa poprzez wdrażanie przyzwoitych procedur demokratycznych i prawdziwe reformy rynkowe. Środki te mogą potencjalnie stworzyć globalne powiązania gospodarcze poprzez integrację gospodarki Ukrainy z globalnym systemem kapitalistycznym nie jako dostawca surowców, ale na zasadzie parytetu.
Независимой Украине скоро исполнится 30 лет, но страна в сердце Европы не может похвастаться предсказуемой позицией в области безопасности. Конфликт с Россией после смены режима в 2014 году доказал, что продолжительная обычная война в Европе все еще остается вероятностью.Для установления прочного мира общеевропейская система безопасности не должна допускать, чтобы те европейские страны, которые не имеют членства в военных союзах, имели низкий уровень безопасности. Наследие холодной войны в восприятии безопасности как понятия делимого противоречит самой идее общеевропейской безопасности. Покуда существуют различия в уровнях безопасности отдельных стран, будет соблазн проверить готовность и силу противника на территории более слабой страны. Что, собственно, и произошло в Грузии в 2008 году и происходит в Украине с 2014 года.В поисках решения проблемы особое внимание нужно уделить вопросам статуса и восприятия безопасности. Для малого государства, которое не является членом военного блока, необходимо придерживаться подхода коллективной безопасности, а не коллективной обороны. Восприятие безопасности как неделимой предполагает приоритетность интенсивного задействования механизмов ООН и ОБСЕ.Украина как малое государство также должна укрепить свои позиции в области безопасности путем осуществления надлежащих демократических процедур и реальных рыночных реформ. Эти меры могут создать глобальные экономические связи путем интеграции экономики Украины в глобальную капиталистическую систему не как поставщика сырья, а на паритетной основе.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 2; 115-125
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies