Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "klityki" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Strict and Sloppy Readings of Pronominal Objects in Polish
    Autorzy:
    Ruda, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52891074.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    strict and sloppy reading
    pronouns
    clitics
    argument drop
    dokładna i niedokładna interpretacja
    zaimki
    klityki
    opuszczanie argumentu
    Opis:
    Pronominal clitics in South Slavic languages have been shown to manifest the strict/sloppy reading ambiguity effect. In this paper I examine Polish object pronouns from this perspective, observing that even though they are not clitics, they can still be compatible with the sloppy interpretation if the right type of context is provided. The data speak against an ellipsis-based approach, aligning with the view that the sloppy reading is not a viable test for ellipsis. I thus pursue an alternative analysis on which the strict and sloppy readings are associated with a structural difference in the composition of the pronoun (PersP vs. NumP respectively), offering along the way additional evidence pointing to the importance of pragmatic distinctions in investigations of the interpretive properties of different types of nominal elements. From a more general point of view, the discussion suggests that the empirical picture related to the sloppy interpretation is highly complex, making an investigation of a broader spectrum of languages and contexts indispensable for disentangling all the relevant factors and developing an optimal theoretical approach.
    W literaturze dotyczącej języków południowosłowiańskich pokazano, że klityki zaimkowe w tych językach przejawiają dwuznaczność pod względem dokładnej i niedokładnej interpretacji. W artykule poddaję badaniu z tej perspektywy polskie zaimki w funkcji dopełnienia, pokazując, że ‒ pomimo iż nie są klitykami ‒ mogą też mieć interpretację niedokładną, jeżeli są osadzone w odpowiednim kontekście. Dane przemawiają przeciwko podejściu wykorzystującemu mechanizm elipsy, w zgodzie z poglądem, że interpretacja niedokładna nie jest wiarygodnym testem dla struktur eliptycznych. Proponuję zatem alternatywną analizę, według której interpretacje dokładna i niedokładna wynikają z różnicy strukturalnej zaimka (odpowiednio PersP vs. NumP), dostarczając przy tym dodatkowych danych wskazujących na wagę rozróżnień pragmatycznych dla badań nad własnościami interpretacyjnymi różnych typów jednostek nominalnych. Z bardziej ogólnego punktu widzenia dyskusja sugeruje, że dane empiryczne związane z zagadnieniem interpretacji niedokładnej są niezwykle skomplikowane, przez co konieczne jest zbadanie szerszego spektrum języków i kontekstów w celu rozwikłania wszystkich istotnych zmiennych oraz zaproponowania optymalnego podejścia teoretycznego.
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2021, 16, 2; 121-144
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On Two Sources of Second Position Effects (Part 2)
    Autorzy:
    Migdalski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52797923.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    V2
    clitics
    Slavic
    Germanic
    tense
    diachronic syntax
    klityki
    języki słowiańskie
    języki germańskie
    czas
    składnia diachroniczna
    Opis:
    This paper accounts for the distribution of two second position effects, the V2 (verb second) order observed in continental Germanic languages and second position cliticization, attested in some Slavic languages. The first part of this paper (Migdalski 2018), published in the previous issue of this journal, showed that it is necessary to distinguish two types of second position effects: one of them affects finite verbs and pronominal and auxiliary clitics, whereas the other one is restricted to the contexts of marked illocution and is observed among a small class of so-called operator clitics. Furthermore, the first part of Migdalski (2018) addressed Bošković’s (2016) generalization concerning the distribution of clitics, which states that second position pronominal and auxiliary clitics are found only in languages without articles. It showed that although this generalization is empirically correct, it does not account for the distribution of auxiliary clitics and is not supported by diachronic considerations. The second part of this paper proposes an alternative generalization, which restricts verb-adjacent cliticization to tensed environments.
    Niniejszy artykuł przedstawia analizę dwóch zjawisk składniowych, które są podporządkowane tzw. regule drugiej pozycji: zjawiska V2 obserwowanego we wszystkich językach germańskich oprócz angielskiego oraz klitycyzację drugiej pozycji (Wackernagela), która występuje w niektórych językach słowiańskich. Pierwsza część artykułu (Migdalski 2018), opublikowana w poprzednim numerze czasopisma, wskazała na konieczność rozróżnienia dwóch typów efektu drugiej pozycji: pierwszy z nich dotyczy finitywnych form czasownika oraz klityk zaimków osobowych i czasowników posiłkowych, a drugi typ jest odpowiedzialny za występowanie klityk zdaniowych w zdaniach wyrażających nacechowaną formę siły ilokucyjnej. Ponadto, pierwsza część artykuł nawiązywała do generalizacji Boškovića (2016) dotyczącej pozycji klityk w zdaniu. Generalizacja ta mówi, że klityki drugiej pozycji występują jedynie w językach bez przedimków. Artykuł ten wykazuje, że chociaż generalizacja ta jest empirycznie poprawna, to nie uwzględnia ona dystrybucji klityk czasowników posiłkowych i nie jest ona poparta obserwacjami diachronicznymi. Druga część artykułu, która jest zamieszczona poniżej proponuje generalizację alternatywną, która wiąże obecność klityk przyczasownikowych w języku z dostępnością wykładników morfologicznych czasu.
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2018, 13, 4; 187-208
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wh+To Non-Restrictive Clauses in Polish and Related Phenomena. Part One. Wh vs. Wh-to Relative Clauses: An Overview
    Autorzy:
    Linde-Usiekniewicz, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52802656.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Polish relative clauses
    appositive clauses
    the segment to
    presupposition triggers
    thetic questions
    rhetorical questions
    clitics
    zdania względne w języku polskim
    zdania niedefiniujące
    segment to
    wyzwalacze presupozycji
    pytania tetyczne
    pytania retoryczne
    klityki
    Opis:
    This paper presents a comparison between to-bearing relative clauses, adverbials and interrogatives on the one hand, vs. their to-less variants on the other, and discusses the functions associated with the presence of to. It is argued that at least three different instances of to should be distinguished. One converts relative clauses into appositive ones, which are necessarily semantically connected to the matrix clause and it makes the semantic connection override even apparent lack of appropriate syntactic connection. It attaches to relativizers, including gdzie ‘where’ and kiedy ‘when’ relative clauses. It is argued that the same segment is present in adverbials, triggering a factitive presupposition, as is the case of appositive relatives generally. The second to links the content of a kind relative, an adverbial or a wh-interrogative to previous contexts, possibly triggering a pragmatic presupposition. The third converts standard wh-interrogatives into either rhetorical or thetic questions. It is argued that while in the third instance we are dealing with a separate word and in the second with a clitic, the first to, hitherto unidentified or possibly falsely identified in relevant literature, appears to have both some characteristics of a clitic and of an affix. 
    W artykule omawia się funkcje segmentu to w zdaniach względnych, zdaniach okolicznikowych i pytaniach uzupełnienia. Wykazuje się, że segment ten w wymienionych typach zdań odpowiada co najmniej trzem różnym jednostkom. Pierwsza z nich wskazuje, że mamy do czynienia ze zdaniem względnym niedefiniującym, ale koniecznie powiązanym semantycznie z treścią zdania głównego; co więcej, powoduje, iż zdania takie są akceptowalne, mimo niepoprawnej budowy składniowej. Najprawdopodobniej ten sam element może być dołączony – jako wyzwalacz presupozycji – do spójnika wprowadzającego zdanie okolicznikowe miejsca i czasu. Druga jednostka to wykładnik nawiązania, być może związany z presupozycją pragmatyczną, obecna w pytaniach uzupełnienia i w zdaniach względnych utożsamiająco-uogólniających. Trzecia jednostka natomiast, pojawiająca się w pytaniach, przekształca je w pytania retoryczne lub tetyczne. O ile ta ostatnia jednostka ma status wyrazu, o tyle wykładnik nawiązania wykazuje wszelkie własności wiązane z klitykami. Status pierwszej jednostki jest problematyczny, jako że wykazuje cechy zarówno klityki, jak i afiksu. 
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2019, 14, 2; 81-99
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wh+To Non-Restrictive Clauses in Polish and Related Phenomena. Part Two: Establishing the Role of to in Appositive Clauses, Adverbials and Interrogatives
    Autorzy:
    Linde-Usiekniewicz, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52803616.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    appositive clauses
    the segment to
    presupposition triggers
    thetic questions
    rhetorical questions
    clitics
    Polish relative clauses
    zdania względne w języku polskim
    zdania niedefiniujące
    segment to
    wyzwalacze presupozycji
    pytania tetyczne
    pytania retoryczne
    klityki
    Opis:
    This paper presents a comparison between to-bearing relative clauses, adverbials and interrogatives on the one hand, vs. their to-less variants on the other, and discusses the functions associated with the presence of to. It is argued that at least three different instances of to should be distinguished. One converts relative clauses into appositive ones, which are necessarily semantically connected to the matrix clause and it makes the semantic connection override even apparent lack of appropriate syntactic connection. It attaches to relativizers, including gdzie ‘where’ and kiedy ‘when’ relative clauses. It is argued that the same segment is present in adverbials, triggering a factitive presupposition, as is the case of appositive relatives generally. The second to links the content of a kind relative, an adverbial or a wh-interrogative to previous contexts, possibly triggering a pragmatic presupposition. The third converts standard wh-interrogatives into either rhetorical or thetic questions. It is argued that while in the third instance we are dealing with a separate word and in the second with a clitic, the first to, hitherto unidentified or possibly falsely identified in relevant literature, appears to have both some characteristics of a clitic and of an affix.
    W artykule omawia się funkcje segmentu to w zdaniach względnych, zdaniach okolicznikowych i pytaniach uzupełnienia. Wykazuje się, że segment ten w wymienionych typach zdań odpowiada co najmniej trzem różnym jednostkom. Pierwsza z nich wskazuje, że mamy do czynienia ze zdaniem względnym niedefiniującym, ale koniecznie powiązanym semantycznie z treścią zdania głównego; co więcej, powoduje, iż zdania takie są akceptowalne, mimo niepoprawnej budowy składniowej. Najprawdopodobniej ten sam element może być dołączony – jako wyzwalacz presupozycji – do spójnika wprowadzającego zdanie okolicznikowe miejsca i czasu. Druga jednostka to wykładnik nawiązania, być może związany z presupozycją pragmatyczną, obecna w pytaniach uzupełnienia i w zdaniach względnych utożsamiająco-uogólniających. Trzecia jednostka natomiast, pojawiająca się w pytaniach, przekształca je w pytania retoryczne lub tetyczne. O ile ta ostatnia jednostka ma status wyrazu, o tyle wykładnik nawiązania wykazuje wszelkie własności wiązane z klitykami. Status pierwszej jednostki jest problematyczny, jako że wykazuje zarówno cechy klityki, jak i afiksu.
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2019, 14, 3; 125-147
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies