Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rozszczep podniebienia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Methods of cleft lip and palate treatment over the centuries – a historical view
    Metody leczenia rozszczepów podniebienia pierwotnego i wtórnego na przestrzeni wieków – rys historyczny
    Autorzy:
    Ilczuk-Rypuła, Danuta
    Pietraszewska, Daria
    Kempa, Maria
    Zalewska-Ziob, Marzena
    Wiczkowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036400.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    cleft palate
    cleft surgery
    history of dentistry
    obturator
    rozszczep podniebienia
    leczenie chirurgiczne rozszczepu
    historia stomatologii
    Opis:
    INTRODUCTION: Cleft palate is one of the most common congenital defects, associated with many problems including cosmetic and dental abnormalities, as well as speech, suction, chewing, swallowing, hearing and facial growth difficulties. AIM OF THE STUDY: To review different attempts and methods of cleft palate treatment, such as using obturators or surgical treatment. CONCLUSIONS: Cleft palate has been known for a long time and its treatment has been a considerable challenge for clinicians throughout the history of dentistry. The contemporary system of treatment of cleft palate is complex and multidisciplinary.
    WPROWADZENIE: Rozszczep podniebienia jest jedną z najczęstszych wad rozwojowych twarzoczaszki, polegającą na braku ciągłości anatomicznej i niedorozwoju tej struktury. Powoduje ponadto liczne zaburzenia czynnościowe (oddychania, ssania, połykania, żucia i mowy) oraz sprzyja infekcjom dróg oddechowych i ucha środkowego. CEL PRACY: Przedstawienie na podstawie piśmiennictwa różnych metod leczenia rozszczepu podniebienia, zarówno leczenia protetycznego przy zastosowaniu obturatorów, jak i leczenia chirurgicznego. PODSUMOWANIE: Rozszczep podniebienia, podobnie jak inne choroby, prawdopodobnie znany był ludzkości od początku jej istnienia. Na przestrzeni wieków podejmowano wiele prób wyleczenia tej wady lub zniwelowania efektów ubocznych. Obecnie obowiązuje wielospecjalistyczny model leczenia rozszczepu podniebienia.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 399-406
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interdyscyplinarne leczenie rozszczepów wargi i/lub podniebienia – aktualny stan wiedzy
    Interdisciplinary Treatment of Cleft Lip and/or Palate – State of the Art
    Autorzy:
    Hortis-Dzierzbicka, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/892799.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-30
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    rozszczep podniebienia
    rozszczep wargi i podniebienia
    chirurgiczne zamknięcie rozszczepu podniebienia
    leczenie zespołowe
    aktualny stan wiedzy
    cleft palate
    cleft lip and palate
    cleft palate surgery
    interdisciplinary management
    state of the art
    Opis:
    Rozszczep wargi i/lub podniebienia jest jedną z najczęstszych występujących w populacji ludzkiej wad wrodzonych. Odpowiada bowiem za 65% anomalii rozwojowych twarzoczaszki, a postępowanie terapeutyczne w tej wadzie, ze względu na różnorodność i złożoność problemów, które z niej potencjalnie wynikają, bywa niezwykle trudne. Rozliczne kontrowersje dotyczą zarówno samego postępowania chirurgicznego – pierwotnego i wtórnego – jak i rehabilitacji, która w najprostszym ujęciu dotyczy warunków szczękowo-zgryzowych i mowy. Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza nastąpiło szczególnie dużo zmian w koncepcji leczenia tej wady. Przedstawia je niniejszy artykuł, podkreślając najistotniejsze nowe tendencje. W odniesieniu do samego leczenia chirurgicznego światową tendencją stało się skracanie terminu pierwotnego chirurgicznego zamknięcia szczeliny rozszczepu podniebienia. Wg obecnych standardów postępowania powinno ono mieć miejsce w pierwszym roku życia dziecka, co ma związek zarówno z rozwojem anestezjologii dziecięcej, jak i z nowoczesnym spojrzeniem na rehabilitację mowy i zgryzu w tej najczęstszej wadzie rozwojowej twarzoczaszki.
    Cleft lip and/or palate is one of the most common birth defects in the human population. It is responsible for 65% of craniofacial developmental anomalies, and the therapeutic procedure in this defect, due to the variety and complexity of problems that potentially result from it, can be extremely difficult. Numerous controversies concern both the surgical procedure itself, both primary and secondary, as well as rehabilitation, which in the simplest terms concerns maxillofacial conditions and speech. Over the last quarter of a century, there have been particularly many changes in the concept of treatment of orofacial clefts. This article presents them highlighting the most important new trends. With regard to the surgical treatment itself, the global tendency has been to shorten the date of primary surgical closure of the clefted palate. According to current standards, it should take place in the first year of a child’s life, which is related to both the development of pediatric anesthesiology and a modern view on speech and occlusion rehabilitation in this defect.
    Źródło:
    Logopedia; 2019, 48, 1; 439-446
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narzędzia diagnostyczne i decyzje terapeutyczne w leczeniu dysfunkcji podniebienno-gardłowej u dzieci
    Diagnostic Instruments and Terapeutic Decisions in Velopharyngeal Dysfuncion
    Autorzy:
    Solarz, Maja
    Jarzemska, Barbara
    Gabrowska, Dorota
    Mierzwiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407769.pdf
    Data publikacji:
    2024-02-01
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    dysfunkcja podniebienno-gardłowa
    ucieczka nosowa
    faryngoplastyka
    augmentacja tylnej ściany gardła
    rozszczep podniebienia
    velopharyngeal dysfunction
    nasal air escapement
    pharyngoplasty
    posterior pharyngeal augmentation
    cleft palate
    Opis:
    Dysfunkcja podniebienno-gardłowa (DPG) jest to zaburzenie funkcji zwieracza podniebienno-gardłowego (ZPG), którego zadaniem jest oddzielanie jam nosa od jamy ustnej w trakcie aktu mowy, dmuchania, ssania czy wymiotowania. Nieprawidłowe działanie zwieracza może doprowadzać do niezrozumiałej mowy (nosowanie otwarte) oraz przecieku powietrza i treści pokarmowych do jam nosa. Dysfunkcja wpływa również niekorzystnie na proces połykania oraz na wentylację ucha środkowego. Niniejsze opracowanie opisuje podstawy anatomiczno-patofizjologiczne tego schorzenia oraz uwzględnia niełatwy proces diagnostyczny, a także leczenie opisywanego problemu. Przy ocenie pacjentów zarówno przed, jak i po leczeniu stosować należy skale obiektywizujące objawy prezentowane przez dzieci z opisywaną dysfunkcją. Zaproponowany schemat postępowania uwzględnia autorskie elementy diagnostyczne (wyselekcjonowaną próbkę mowy), opracowane przez autorów dla potrzeb leczenia pacjentów z DPG, dostosowane do języka polskiego. Proponowany schemat diagnostyczno terapeutyczny stosowany jest w praktyce w ośrodku autorów od kilku lat. Opisano postępowanie terapeutyczne w zależności od nasilenia objawów oraz sposoby oceny dysfunkcji i wyników leczenia. W celu uzyskania optymalnych wyników leczenia konieczna jest ścisła współpraca laryngologów/chirurgów dziecięcych, foniatrów oraz logopedów.
    Velopharyngeal dysfunction (VPD) is a disorder of the function of the velopharyngeal valve, whose task is to separate the nasal cavity from the oral cavity during the act of speech, blowing, sucking or vomiting. Incorrect sphincter function can lead to incomprehensible speech (open nasal speech) and leakage of air and fluid into the nasal cavities. The dysfunction also adversely affects the swallowing process and the ventilation of the middle ear. This study describes the anatomical and pathophysiological basis of this disease and takes into account the difficult diagnostic process as well as the treatment of the described problem. When evaluating patients, both before and after treatment, scales should be used to objectiveize the symptoms presented by children with the described dysfunction. The proposed procedure takes into account the author’s diagnostic elements (a selected speech sample), developed by the authors for the needs of treatment of patients with VPD adapted to the Polish language. The proposed diagnostic and therapeutic scheme has been used in practice in the authors’ center for several years. Therapeutic management was described depending on the severity of symptoms, as well as methods of assessing dysfunction and treatment results. In order to obtain optimal treatment results, close cooperation between laryngologists/pediatric surgeons, phoniatrists and speech therapists is necessary.
    Źródło:
    Logopedia; 2023, 52, 2; 151-171
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kabuki syndrome: from Japanese theater to Poland – a case report
    Zespół Kabuki: z japońskiego teatru do Polski – opis przypadku
    Autorzy:
    Kępka, Bartosz
    Marzęda, Katarzyna
    Chrościńska-Krawczyk, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1819361.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
    Tematy:
    Kabuki syndrome
    face abnormalities
    intellectual disability
    hypotonia
    cleft palate
    KMT2D mutation
    KDM6A mutation
    zespół Kabuki
    dysmorfia twarzy
    upośledzenie umysłowe
    hipotonia
    rozszczep podniebienia
    mutacja genu KMT2D
    mutacja genu KDM6A
    Opis:
    Kabuki syndrome is a rare disease manifested by several congenital anomalies, often connected with intellectual disability. The syndrome was first described by Niikawa and Kuroki in 1981. It was considered typical of Japan, however nowadays new cases are reported all over the world. Unfortunately, there is no precise epidemiological data. The name of syndrome derives from traditional Japanese theater where actors used to wear characteristic makeup, resembling patients’ phenotypic facial features. We report on a case of a 6-year-old girl born with intrauterine growth restriction (IUGR), cleft palate, microcephaly, clinodactyly of 5th fingers, micrognathism, low set ears, chest malformation. Despite numerous consultations, the final diagnosis was not made until 15th month of age, which underlines difficulties in diagnosing rare diseases. This case discusses a wide spectrum of symptoms of Kabuki syndrome in a 6-year-old girl. Recent research has shed a new light on the disease’s etiology (mutation in KMT2D or KDM6A gene) and led to establishing new diagnostic criteria. However, the described case and literature reports confirm that more research is needed into this rare disease.
    Zespół Kabuki (zespół Niikawa-Kuroki) jest to rzadka choroba obejmująca zespół wad wrodzonych, często połączonych z niepełnosprawnością intelektualną. Opisany po raz pierwszy u dziesięciorga pacjentów przez Niikawę i Kurokiego w 1981 r. Kiedyś uznawany za charakterystyczny dla obszaru Japonii, obecnie przypadki zespołu opisywane są na całym świecie, jednakże brak dokładnych informacji na temat częstości występowania. Nazwa pochodzi od tradycyjnego japońskiego teatru, którego aktorzy nosili charakterystyczny makijaż podobny do cech fenotypowych twarzy pacjentów. W pracy opisano przypadek 6-letniej dziewczynki, urodzonej z cechami hipotrofii wewnątrzmacicznej, rozszczepem podniebienia, małogłowiem, klinodaktylią palców V rąk, cofniętą żuchwą, nisko osadzonymi uszami i zniekształceniem klatki piersiowej. Mimo licznych specjalistycznych konsultacji, ostateczne rozpoznanie postawiono dopiero 15 miesięcy po urodzeniu, co podkreśla trudności związane z rozpoznaniem rzadkich chorób. Jednocześnie przypadek opisywanej Pacjentki pokazuje jak odrębne mogą być objawy u chorych z rozpoznanym zespołem Kabuki. Przeprowadzone niedawno badania rzuciły nowe światło na możliwą etiologię choroby (mutacja genu KMT2D lub KDM6A) i jednocześnie zmusiły do próby opracowania nowych kryteriów rozpoznania zespołu. Opisany przypadek, a także doniesienia z literatury potwierdzają jednak, że potrzebne są kolejne badania nad tym rzadkim schorzeniem.
    Źródło:
    Neurologia Dziecięca; 2019, 28, 56; 57-61
    1230-3690
    2451-1897
    Pojawia się w:
    Neurologia Dziecięca
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies