Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Christians" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Wolność religijna w kontekście chrześcijańskich mniejszości religijnych w regionie MENA
Religious freedom in the context of Christian religious minorities in the MENA region
Autorzy:
Salamon, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010805.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Christians
freedom
religion
tolerance
chrześcijanie
religia
tolerancja
wolność
Opis:
Celem artykułu było przedstawienie sytuacji religijno-społeczno-politycznej chrześcijan w państwach muzułmańskich w regionie MENA (Afryka Północna i Bliski Wschód). W pierwszej części artykułu zaprezentowano oprócz definicji, zarys historyczny i informacje odnoszące się do sytuacji w okresie pandemii koronawirusa. W konsekwencji podstawą było uzyskanie w toku badań odpowiedzi na pytanie, jak zmieniła się sytuacja chrześcijan. Czy wprowadzone obostrzenia wpłynęły na celebrację praktyk religijnych? Czy chrześcijanie byli dyskryminowani w dostępie do opieki zdrowotnej oraz pomocy społecznej? Zwrócono także uwagę na dane statystyczne publikowane zarówno przez chrześcijańską organizację non-profit „Open Doors”, jak i przez amerykańską organizację non-profit „Freedom House”. W artykule wskazane było zastosowanie metody historycznej zwanej również metodą genetyczną. Jej głównym celem jest chronologiczny opis ewolucji statusu mniejszości religijnych w państwach muzułmańskich. Zastosowana została także metoda komparatystyczna (porównawcza) Arendta Lijpharta. Rumuński religioznawca Mircea Eliade także był propagatorem łączenia metody porównawczej z historyczną. Eliade uważał, że religioznawstwo powinno stosować dwie wzajemnie dopełniające się metody: fenomenologiczny opis struktur religijnych oraz metodę historyczno-porównawczą, holistyczne podejście do religii. W kontekście badań znaczenie ma ogólna koncepcja człowieka, zgodnie z którą jest on istotą religijną („homo religiosus). Nawiązano do przedmiotowej literatury hiszpańskojęzycznej. W ostatniej części artykułu porównano prześladowania chrześcijan z zjawiskiem islamofobii celem ukazania podobieństw i wykazania różnic między obydwoma negatywnymi zjawiskami.
The aim of this article is to analyse the religious, social, and political situation of Christians in Muslim countries in the MENA region (North Africa and the Middle East). The first part of this article presents considerations and definitions. In addition to the historical outline, information relating to the contemporary situation during the COVID-19 pandemic is presented. The focus of the research was to answer the question of how the situation of Christians has changed. Did the restrictions introduced affect the celebration of religious practices? Were Christians discriminated against in accessing health care and social assistance? Attention was also paid to the statistical data published both by the Christian non-profit organisation “Open Doors” and by the American non-profit organisation “Freedom House.” This article uses the historical method, also known as the genetic method. Its main purpose is a chronological description of the evolution of the status of religious minorities in Muslim countries. A comparative method devised by Arendt Lijphart was also used. Romanian religious scholar Mircea Eliade was also a proponent of combining the comparative and historical methods. Eliade believed that religious studies should use two mutually complementary methods: the phenomenological description of religious structures and the historical-comparative method – a holistic approach to religion. In the context of research, the general concept of man, according to which he is a religious being (“homo religiosus”), is relevant. Reference was made to relevant Spanish-language. The last part of the article compares the persecution of Christians with the phenomenon of Islamophobia to show the similarities or differences between the two negative phenomena.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2021, 37; 189-204
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od „Arabskiej Wiosny” do „koptyjskiej zimy”: chrześcijański głos z Egiptu
Autorzy:
Woźniak, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686359.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Egypt
Christians
Copts
Arab Spring
Egipt
chrześcijanie
Koptowie
„Arabska Wiosna”
Opis:
Constituting a ten per cent minority within Egypt’s population of 80 million, orthodox Copts are the largest Christian community in the Middle East and North Africa region. Their relations with the Muslim majority have never been without tension. However, the revolution, which began on February 11, 2011, and brought to an end Hosni Mubarak’s thirty-year rule, reunited the followers of these two religions for a while. The fundamentalists’ takeover in 2012 worsened the Copts’ situation: the Maspero massacre, the burning of churches i.e. in Sul and Idfu, attacks on nuns, Salafist anti-Christian propaganda as well as controversies around reconversion from Islam to Christianity all illustrated the deepening crisis. The death of Patriarch Shenouda III and the necessity to choose a new spiritual leader makes the Copts’ position even more difficult.
Stanowiący około 10-procentową mniejszość w ponad 80-milionowym Egipcie, ortodoksyjni Koptowie są najliczniejszą chrześcijańską wspólnotą w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Ich relacje z muzułmańską większością nigdy nie były pozbawione napięć, jednak rewolucja, która 11 lutego 2011 roku przyniosła kres 30-letnich rządów Husniego Mubaraka, na krótko zbliżyła wyznawców dwóch wielkich religii do siebie. Wraz z dojściem do władzy fundamentalistów muzułmańskich w 2012 roku sytuacja Koptów wyraźnie się pogorszyła: masakra w Maspiro, podpalenia kościołów m.in. w Sul oraz Idfu, ataki na siostry zakonne, salaficka propaganda antychrześcijańska, wreszcie kontrowersje wokół rekonwersji z islamu na chrześcijaństwo są na to dowodem. Śmierć patriarchy Szinudy III i konieczność wyboru nowego przywódcy duchowego czyni położenie Koptów jeszcze trudniejszym.
Źródło:
Orientalia Christiana Cracoviensia; 2014, 6
2450-2936
2081-1330
Pojawia się w:
Orientalia Christiana Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowa ewangelizacja w Kościele
New Evangelization in the Church
Autorzy:
Kusior, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571583.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
nowa ewangelizacja
Dobra Nowina
chrześcijanie
new evangelization
Good News
Christians
Opis:
Ewangelizacja była znana na przestrzeni wieków. Pierwsze posyłanie uczniów ma  znamiona głoszenia dobrej nowiny. Liczne dokumenty Kościoła usiłowały zdefiniować dzieło ewangelizacji i  nadać mu  nowe znaczenie. Pierwszym dokumentem jest dekret o  działalności misyjnej Kościoła ad  gentes Soboru Watykańskiego II, w którym czytamy, że Chrystus został posłany, „aby ukazywać miłość Bożą i zaszczepiać ją wszystkim ludziom i narodom”81. Misja ad gentes ma na uwadze tych, którzy nie słyszeli o Chrystusie. Posoborowe nauczanie Kościoła coraz częściej wskazuje, że każdy ochrzczony jest wezwany do głoszenia dobrej nowiny. Nowa ewangelizacja to głoszenie orędzia zbawienia na nowe sposoby, to wychodzenie ku  współczesnym z  nowymi formami i  środkami. Jednak najskuteczniejsze jest osobiste świadectwo. Niniejszy artykuł ukazuje zarys, pojęcia i próbę zdefiniowania nowej ewangelizacji na tle dostępnych opracowań, zwrócenie uwagi na dokumenty Kościoła, w których temat nowej ewangelizacji poruszany jest w  sposób wieloaspektowy. Następnie wzięci są pod uwagę adresaci Dobrej Nowiny.
Evangelization was known over centuries and well know in  the history. First sending off the apostles, has characteristics of the proclamation of the Good News. Several Church’s documents tried to  define the process of  evangelization and to give it a new meaning. The first document is the Decree ad gentes on the mission activity of the Church of the Second Vatican Council, in which we read, that Christ was sent “to reveal and to communicate the love of God to all men and nations”82. The mission ad gentes is concerned about those who never heard about Christ. Postsynodal Magisterium of the Church more often indicates that every baptised person is called to proclaim the Good News. The new evangelization means proclamation of the salvation in new way, it means to go out to modern man with modern forms and means of communication. Yet the most effective is one’s personal experience. This article shows an outline, concepts and attempts to define new evangelization in the light of  the available materials, with particular attention to  the Church’s documents which treat new evangelization in different perspectives. Then taken into account are the recipients of the Good News.
Źródło:
Polonia Sacra; 2018, 22, 1(50); 145-161
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrystianizacja i romanizacja elit w rzymskiej Edessie
Christianization and Romanization of Elites in Roman Edessa
Autorzy:
Jędrzejewska, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947572.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Edessa
chrześcijaństwo
elita
chrześcijanie
cesarstwo rzymskie
Christianity
elite
Christians
Roman Empire
Opis:
In the pre-Roman history of Edessa and Osrhoene, the role of the local elites, gathered around the royal court, was clearly visible. By this time, Edessean upper classes were strongly influenced with Iranian culture. In the process of incorporation of Osrhoene into Roman Empire, the elites of Edessa took over some Roman cultural models, and their representatives participated in the local administration already after the fall of the Abgarid dynasty in 242 BC. This article aims to trace in sources concerning the history of Edessa references to the local aristocracy. Apparently this group continued to play a role after the transformation of the kingdom into a province, but remained in the shadow of dynamically developing ascetic Syrian Christianity. The elites of Edessa are associated with the figure of Bar Daisan, whose teachings and sect called the Bardezanites survived at least until the fifth century; probably the same circles preserved and modelled the record of conversion of the King of Edessa (S. Brock's theory), which was generally accepted by the inhabitants of the city. Although the sources mention the elites of Edessa occasionally  and reluctantly, the most important tradition associated with them - the legend of the conversion of the city - became the factor that made Edessa famous in the Roman world.
W przedrzymskiej historii Edessy i Osrhoene wyraźnie rysowała się rola lokalnych elit, skupionych wokół królewskiego dworu. Warstwa ta była silnie przesiąknięta kulturą irańską. W procesie przechodzenia Osrhoene do rzymskiej strefy wpływów, elity Edessy przejmowały do pewnego stopnia rzymskie wzorce kulturowe, zaś ich przedstawiciele piastowali stanowiska w lokalnej administracji już po upadku dynastii Abgarydów w 242 roku po Chr. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie w źródłach dotyczących historii Edessy wzmianek na temat lokalnej arystokracji. Wskazują one, że warstwa ta nadal odgrywała pewną rolę po zamianie królestwa w prowincję, pozostając jednak w cieniu coraz prężniej rozwijającego się ascetycznego nurtu syryjskiego chrześcijaństwa. Z elitami Edessy związana jest postać Bar Daisana, którego nauki i sekta zwana Bardezanitami przetrwały co najmniej do V wieku; prawdopodobnie te same kręgi przechowywały i modelowały przekaz o nawróceniu króla Edessy (teoria S. Brocka), który została przyjęty przez ogół mieszkańców miasta. Mimo iż zachowane źródła wzmiankują elity Edessy niechętnie i zdawkowo, najważniejsza ze związanych z nimi tradycji – legenda o nawróceniu miasta – stała się czynnikiem, który rozsławił Edessę w rzymskim świecie.
Źródło:
Vox Patrum; 2020, 73; 25-48
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Program praktycznego ekumenizmu według Chrétiens désunis Yvesa Congara
The Program of Practical Ecumenism According to Yves Congar’s Chrétiens désunis
Autorzy:
Pielka, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36458417.pdf
Data publikacji:
2022-07-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Yves Congar
practical ecumenism
dialogue
unity
Christians
ekumenizm praktyczny
dialog
jedność
chrześcijanie
Opis:
Autor artykułu analizuje dzieło Yves’a Congara Chrétiens désunis. Principes d’un „oecuménisme” catholique (Paris 1937). Wyróżnia w nim dwa wątki, stanowisko braci rozłączonych oraz Kościoła katolickiego w zakresie ekumenizmu, oraz cztery wymiary praktycznego ekumenizmu, które dla Kościoła proponuje francuski dominikanin: uznanie pierwszeństwa działania Boga, wyjście poza uprzedzenia wobec braci, powrót do źródeł, odnowienie dialogu doktrynalnego.
The author of the article analyzes the work of Yves Congar Chrétiens désunis. Principes d’un „oecuménisme” catholique (Paris 1937). He distinguishes two themes: the position of the separated brethren and of the Catholic Church on ecumenism and the fourdimensions of practical ecumenism that the French Dominican proposes for the Church: recognizing the primacy of God’s action, going beyond prejudices against the brethren, returning to the sources, renewing doctrinal dialogue.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2022, 16, 1; 139-152
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg jako ojciec według Apokalipsy św. Jana
Autorzy:
Kiejza, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178459.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa
Bóg
Bóg Ojciec
Chrystus
chrześcijanie
Apocalipse
God
God as Father
Christ
christians
Opis:
Immagine generale di Dio nel libro dell’Apocalisse non sembra di portare gli elementi della Sua paterna bontà, secondo presentazione che si trova nei Vangeli. Dio di Apocalisse, seduto sul trono, sembra di essere fuori della storia umana. Eppure, nonostante questa prima e prevalente impressione, Dio rimane padre, anche per l’autore di Apocalisse. In questo libro Dio viene chiamato padre cinque volte. Lo chiama così Cristo stesso (Ap 2, 28; 3, 5. 21) e Cristiani (1, 6; 14, 1). Dio è chiamato padre di Cristo in maniera diretta. Questa relazione è naturale. I cristiani non Lo chiamano „Padre nostro” ma padre di Gesù. Di questo fatto può sembrare che non Lo roconoscono come padre di loro stessi. Analisi dei testi, dove ricorre il termine pate¯r rivolto a Dio, ci fa vedere che Gesù, grazie alla sua morte, fa entrare i cristiani nel circolo della paterna presenza di Dio. Per ora questa si attua, tramite rivelazione, nella promessa di piena comunità pronta a verificarsi nella realtà escatologica. I cristiani, parlando di padre di Gesù, Lo riconoscono come tale anche per loro stessi, anche se in maniera più implicita. Alla fine del libro, quando − secondo la visione profetica dell’autore si compie la storia del mondo – c’è una immagine di Dio che nella realtà celeste acetta i cristiani vincitori nella vita eterna. E proprio in questo momento loro vengono chiamati „i suoi figli” (Ap 21, 7), di ciò si arriva alla conclusione che Lui è loro Padre. Dio, secondo Apocalisse, è Padre quando compie il suo piano salvifico nella storia del mondo e lo rimane ancora più chiaramente nella realtà escatologica.
Źródło:
The Biblical Annals; 2002, 49, 1; 129-146
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogika religii wobec pluralizmu religijnego
Pedagogy of Religion Against Religious Pluralism
Autorzy:
Słotwińska, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040669.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog
chrześcijanie
globalizacja
pluralizm
prawda
religia
świat
Christians
globalization
pluralism
truth
religion
world
Opis:
Artykuł, traktujący o pedagogice religii wobec pluralizmu religijnego, składa się z trzech części. W pierwszej przybliżono zagadnienie pluralizmu religijnego, w drugiej - zaprezentowano poszukiwania dotyczące definicji religii, a w trzeciej wskazano możliwości globalnej pedagogiki religii - „jeden świat”. Autorka ukazuje niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą dla ludzi wierzących i wyznających jedną religię pluralizm religijny. Jest nim: kryzys wiary, a nawet jej utrata (relatywizm religijny i synkretyzm). Określa właściwie pojęty pluralizm religijny oraz jego wynaturzenia, a także podaje naukę Urzędu Nauczycielskiego Kościoła na temat dialogu z religiami pozachrześcijańskimi. Następnie, jako poważną przeszkodę w tworzeniu pluralistycznej (globalnej) teologii religii wymienia, między innymi, brak jednej, globalnej definicji religii. Z kolei, analizując różne propozycje dla pedagogiki religii w stosunku do pluralizmu religijnego, zdecydowanie stwierdza, iż „ostatecznie droga do jedności chrześcijan, do uniwersalnej solidarności prowadzi przez zbliżanie się wszystkich Kościołów chrześcijańskich do Chrystusa, aż do pełnego zjednoczenia się z Nim”. I wskazuje na Chrystusa, jako zbawcze centrum, do którego podążają ze wszystkich stron rozdzielone od siebie Kościoły chrześcijańskie. Naczelną zasadą, jaką należy się kierować w tym zdążaniu ku Chrystusowi, który Jest Drogą, Prawdą i Życiem - jest szczere dążenie do poznania prawdy.
The article, treating of pedagogy of religion against religious pluralism, consists of three parts. In the first part the issue of religious pluralism is shown, in the second the search for a definition of religion is presented, and in the third - the possibilities of a global pedagogy of religion - “one world” are pointed to. The author shows the danger that religious pluralism poses to people who believe and profess one religion. The danger consists in a crisis of the faith, or even a loss of it (religious relativism and syncretism). She defines the properly understood religious pluralism and its degenerations; she also presents the teaching of the Teaching Authority of the Church on the dialog with non-Christian religions. Then as a serious obstacle in creating pluralist (global) theology of religion she mentions, among others, the lack of one, global definition of religion. Next, analyzing various propositions for pedagogy of religion in relation to religious pluralism, she decidedly states that “ultimately the way to Christians’ unity, to universal solidarity, leads through all Christian Churches getting closer to Christ, until they are fully united with Him”. And she points to Christ as the salutary center to which separated Christian Churches tend from all the directions. The supreme principle that should be followed in this tending towards Christ, who is the Way, Truth and Life - is earnest searching for the truth.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 11; 5-23
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The emperors’ old clothes: Marcus Aurelius’ attiude towards the christianns again
Stare szaty cesarza. Jeszcze raz o stanowisku Marka Aureliusza wobec chrześcijan
Autorzy:
Burliga, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2173138.pdf
Data publikacji:
2011-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
ancient Rome
Marcus Aurelius
"Meditations"
Christians
persecution
starożytny Rzym
Marek Aureliusz
"Rozmyślania"
chrześcijanie
prześladowania
Opis:
This article is devoted to the problem of Emperor Marcus Aurelius' (reigned 161-180 after Christ) attitude and policy towards Christians, based on his famous spiritual diary - which has been preserved in Polish scholarly and cultural literature under the title of "Meditations". The starting point for the deliberations is the commonly accepted observation that Marcus Aurelius was one of the most sensitive, noble and upright men to have sat on the imperial throne in the history of the Roman Empire for several centuries. However, many scholars have been surprised to learn that it was during the reign of this noble emperor-philosopher, a gentle man who was a proponent of Stoicism, which at first sight had so much in common with Christian philosophy, that major persecutions of Christians took place, mainly in Gaul (Lugdunum, today: Lyon) in 177. This article is an attempt to explain the contradiction of how it was possible for a man of such great sensitivity and personal culture to allow the aforementioned acts of repression.
Artykuł poświęcony został problemowi postawy i polityki cesarza Marka Aureliusza (panował w l. 161–180 po Chr.) wobec chrześcjian, w oparciu o jego słynny duchowy pamiętnik – funkcjonujący w polskiej literaturze naukowej i kulturze pod tytułem "Rozmyślania". Punktem wyjścia rozważań jest uznawana powszechnie słuszna obserwacja, że Marek Aureliusz był jednym z najbardziej wrażliwych, szlachetnych i prawych ludzi, jacy w przeciągu kilkuwiekowej historii Imperium Romanum zasiadali na tronie cesarskim. U wielu badaczy budził jednak zdziwienie fakt, że to właśnie za rządów tego szlachetnego cesarza-filozofa, człowieka łagodnego i hołdującego, mającemu tak wiele na pierwszy rzut oka wspólnego z filozofią chrześcijańską, stoicyzmowi, doszło do poważniejszych prześladowań chrześcijan, głównie w Galii (Lugdunum, dzisiaj: Lyon) – w roku 177. Niniejszy artykuł jest próbą wyjaśnienia sprzeczności, jak możliwe było, aby człowiek o tak ogromnej wrażliwości i kulturze osobistej mógł pozwolić na wspomniane akty represji.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2011, 12; 149-168
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijanie i Europa jutra
Christians and the Europe of tomorrow
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554033.pdf
Data publikacji:
2018-05-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Europa
chrześcijanie
człowiek
rozum
metafizyka
wartości
humanizm
Europe
Christians
human
mind
metaphysics
values
humanism
Opis:
Chrześcijaństwo wniosło głęboki wkład w ukonstytuowanie duchowej i kulturowej tożsamości Europy. Także dzisiaj jesteśmy powołani do tego, by właśnie jako chrześcijanie dać wymowne świadectwo naszej chrześcijańskiej obecności w Europie oraz dokonać jej odnowy i odbudowy. Także w teologii, która wniosła znaczący wkład w budowanie tożsamości europejskiej, musimy stawiać sobie pytanie o Europę jutra oraz wskazywać chrześcijanom sposoby uczestniczenia w jej kształtowaniu na miarę nowych wyzwań. Co mamy więc wszyscy czynić w przyszłej Europie, jakie ma być w niej nasze miejsce, jakie jest nasze europejskie powołanie? W tym miejscu zwracamy uwagę na następujące zadania stojące przed chrześcijanami: kształtowanie pozytywnej wizji człowieka, powołanie metafizyczne rozumu, odkrycie na nowo wartości, które kształtowały Europę w ciągu wieków, przywrócenie zasady uniwersalizmu, czynny udział w dziejach świata oraz obrona humanizmu ściśle związanego z wiarą.
Christianity has contributed profoundly to the spiritual and cultural identity of Europe. Like in the past also today, as Christians we are appointed to bear meaningful testimony to our Christian inherence in Europe and to head for its renovation and reconstruction. Also in theology which has made a significant contribution to shape European identity, we have to ask about the Europe of tomorrow and show Christians how to participate in the process of shaping it so that it could face the challenges of tomorrow. What then shall we do in the future Europe? Where shall we find our place in it? What is our European vocation? Here we focus on the following tasks which Christians have to fulfill: the shaping of a positive vision of man, metaphysical vocation of the mind, rediscovering of the values which shaped Europe throughout the centuries, reestablishing of the principle of universalism, active participation in the history of the world and the defense of the humanism strictly connected with faith.
Źródło:
Sympozjum; 2018, 1(34); 89-104
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Las asociaciones de los cristianos en la Iglesia primitiva
Associations of the Christians in the Early Church
Stowarzyszenia chrześcijan w Kościele pierwotnym
Autorzy:
Kantor, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947706.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wczesnechrześcijaństwo
grupy religijne
Kościół pierwotny
stowarzyszenia
chrześcijanie
Religious groups
Early Church
Associations
Christians
Early Christianity
Opis:
W naturze człowieka jest zakorzeniona tendencja do zrzeszania się, po to, by osiągnąć wspólne cele. Pośród Rzymian to dążenie było manifestowane już od czasów monarchii i identyfikowało się w zakładaniu stowarzyszeń - collegia. Religia była jednym z fundamentalnych motywów zakładania stowarzyszeń. Stąd nie brakowało religijnych grup (collegia, amicitia, convictus, curia, magisterium, schola, sodalitium, etc.), które dysponowały miejscem sprawowania kultu oraz miały swoją strukturę hierarchiczną. W Imperium Rzymskim nie brakowało także stowarzyszeń pogrzebowych - Collegia tenuiorum. Tenuiores, byli to ludzie dysponujący niewielkimi zasobami ekonomicznymi, którzy zrzeszali się, czcząc jakieś bóstwo i zapewniając sobie w ten sposób godny pochówek. Do stowarzyszeń pogrzebowych zaliczano także Collegia domestica. Należeli do nich niewolnicy i libertyni bogatych rodzin, którzy płacąc miesięczne składki do wspólnej kasy i czcząc bożki larów, zapewniali sobie pochówek we wspólnym miejscu. Collegia chrześcijańskie pojawiają się także jako stowarzyszenia o charakterze religijnym. Nie brak autorów, jak m.in. Wilken, Benko czy De Rossi, którzy uważali, że pierwsze grupy chrześcijańskie imitowały model stowarzyszeń pogrzebowych. Kościół począwszy od III w. posiadał cmentarze i domy, które mógł wykorzystywać dla swoich celów. Większość grup chrześcijańskich w dużej mierze było jednak uzależnionych od osób bogatych, którzy pełnili funkcje patronów. Mówiąc o stowarzyszeniach w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, nie sposób pominąć stowarzyszeń kapłańskich. Pierwsze z nich spotykamy w Jerozolimie. Dzieje Apostolskie opowiadając okoliczności powołania „Siedmiu”, milczą na temat pochodzenia prezbiterów. Ci pojawiają się, kiedy Kościół antiocheński przekazuje im pieniądze dla ofiar głodu, jaki panował wówczas w Judei. Prezbiterzy jawią się jako depozytariusze i administratorzy owej kolekty. Na soborze w Jerozolimie prezbiterzy wykonują także funkcję sędziów rozstrzygających sporne kwestie. Z kolei w epoce po-apostolskiej jawią się oni jako senat Boży i otaczają biskupa. Stowarzyszenia, w jakich zrzeszali się pierwsi chrześcijanie, nie były strukturą nową w znaczeniu oryginalności, nie były czymś wymyślonym przez chrześcijan. Ci jednak dokonując ich adaptacji, nadali im nowy wymiar.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 1; 385-409
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarzuty Żydów i pogan wobec chrześcijan w pierwotnym Kościele. Perspektywa apologijna
Autorzy:
Artemiuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147015.pdf
Data publikacji:
2022-07-22
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
apologia
pierwotny Kościół
chrześcijanie
zarzuty
Żydzi
poganie
early Church
Christians
charges
accusations
Jews
Gentiles
pagan
Opis:
Artykuł stanowi próbę rekonstrukcji zarzutów Żydów i pogan wobec chrześcijanw pierwotnym Kościele. Autor po uwagach wprowadzających, systematycznieodtwarza argumenty obu grup, porządkuje je i przedstawia. Sięga do starożytnychźródeł, Talmudu i pism pogańskich, w celu wydobycia zarzutów. Katalog argumentówprzeciwników chrześcijan stanowi podstawę dla rodzących się apologii, którestanowią odpowiedź daną przez wyznawców Jezusa przeciwnikom.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2021, 59, 2; 8-71
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lasst uns voller Hoffnung vorwärts gehen! Pädagogisch-katechetische Aspekte, wie der Christ die Zeichen der Zeit in der gegenwärtigen Welt aufnimmt
Idźmy naprzód z nadzieją! Pedagogiczno-katechetyczne aspekty odczytywania przez chrześcijan znaków czasu we współczesnym świecie
Autorzy:
Stala, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062617.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
chrześcijanie
nadzieja
znaki czasu
świat współczesny
consecratio mundi
Christians
hope
signs of the times
contemporary world
Opis:
Posłannictwo Kościoła nie polega tylko na przekazywaniu ludziom ewangelicznego orędzia Chrystusa, ale na doskonaleniu duchem ewangelicznym całego porządku spraw doczesnych oraz właściwym odczytywaniu i rozumieniu znaków czasu. To przepajanie duchem Ewangelii wszystkich wydarzeń i dziedzin rzeczywistości stanowi właściwą specyfikę apostolstwa. Do chrześcijan należy świadczenie o tym, jak wiara chrześcijańska daje jedyną pełną odpowiedź na problemy i nadzieje, jakie życie stawia przed każdym człowiekiem i każdym społeczeństwem. Chrześcijanie muszą stawać się dla świata czytelnymi znakami innej rzeczywistości, rzeczywistości Bożego królestwa. W niniejszym artykule podjęto próbę wskazania pedagogiczno-katechetycznych aspektów dostrzegania, właściwego rozumienia i podejmowania przez chrześcijan znaków czasu we współczesnym świecie. Chrześcijanie realizują przez to zadanie consecratio mundi i dzięki temu mogą iść naprzód z nadzieją. Zostało to omówione przez uświadomienie faktu, że chrześcijanin nie ucieka, lecz żyje we współczesnym świecie, dla którego stara się być świadkiem królestwa Bożego oraz ukazuje mu drogę Ewangelii.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 435-447
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog chrześcijaństwa z islamem
Autorzy:
Wąs, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041466.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
interreligious dialogue
christians
Muslims
islam
church
Second Vatican council
dialog międzyreligijny
chrześcijanie
muzułmanie
kościół
Sobór Watykański ii
Opis:
Since the beginning of islam in the 7th century christians and Muslims have been a permanent challenge for themselves. the confrontation and the closeness which accompanythem through the entire history are rooted in the universal and monotheistic character of both religions. From the christian point of view it would be diffcult to talk about interreligious dialogue or at least its modern developments, without the Second Vatican council (1962–1965) and the declaration nostra aetate. the council recognized in it the spiritual, moral and cultural values present in different religions, emphasizing spiritual and moral values between Muslim and christians. For the frst time in the history of the catholic church, the council’s fathers offcially called for the co-operation with Muslims. this is the starting point of the real dialogue between christians and Muslims. This article attempts to describe and analyse – in three parts – some aspects of the dialogical initiatives of christian-Muslim relations. A greater part of it refers to the roman catholic church, but some examples of interpretation and dialogical initiatives of the Orthodox and protestant churches are included as well. Islam as a point of reference is taken as a whole. After a short introduction containing a general defnition of dialogue and its interreligious form the frst part deals with historical facts which shaped the dialogical attitudes. the selected historical facts build a background forsome theological ideas on islam in orthodox, catholic and protestant traditions. The second part focuses on the practical aspects of dialogue – its forms and representative institutions, i.e. the pontifcal council for interreligious Dialogue, World council of churches and Orthodox center of the ecumenical patriarch in chambésy which are engaged in the dialogue on behalf of the main christian churches. the third part offers some ideas concerning aarguments for dialogue, its effciency and quality which might be important for the future of dialogue.the modern history of christian-Muslim relations shows that the dialogue between adherents of these two largest religions is possible despite that it is not an easy undertaking. the author underlines that there is no alternative to dialogue as there is no better way to defeat prejudices and heal the wounds of the past. 
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 223-247
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od swoich do obcych, od obcych do swoich: transformacja wizerunku chrześcijanina w kronikach zakonu krzyżackiego XIII i XIV wieku
From the Self to the Other, from the Other to the Self. The Transformation of the Image of a Christian in the Chronicles of the Teutonic Order from the 13th and 14th Centuries
Autorzy:
Ryier, Yanina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37546355.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
zakon krzyżacki
krucjaty bałtyckie
rycerze
chrześcijanie
poganie
wiara
apostazja
transformacja
the Teutonic Order
Baltic Crusades
knights
Christians
pagans
faith
apostasy
transformation
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie przemiany pogan po ich chrzcie oraz chrześcijańskich rycerzy i nawróconych mieszkańców sąsiednich ziem pogańskich po ich zdradzie lub apostazji w trzynastoi czternastowiecznych kronikach zakonu krzyżackiego. Biorąc pod uwagę ideologiczne tło krucjat bałtyckich, autorka prowadzi swoje badania w kontekście koncepcji inności i wyróżnia grupy swoich (chrześcijan, rycerzy zakonnych) i obcych (pogan) jako punkt wyjścia swojego badania. To rozróżnienie pozwala nie tylko zidentyfikować dwie grupy na podstawie ich przynależności do prawdziwej wiary z punktu widzenia członków zakonu, ale także prześledzić transformację, jaką przechodzą poganie po chrzcie lub chrześcijanie po zbrodniach i apostazji, oraz podkreślić metody stosowane przez kronikarzy do zobrazowania takiego transferu.
The article aims to analyse the transformation of pagans after their baptism, as well as of Christian knights and converts from the neighbouring pagan lands who betray their faith or apostatize. This study is based on the chronicles of the Teutonic Order from the thirteenth and fourteenth centuries. Considering the ideological background of the Baltic crusades, the author places her study within the framework of the concept of otherness. She distinguishes between the groups of the self (Christians, the knights of the Order) and the other (the pagans) as the foundation for her research. This differentiation allows for the identification of the two groups based on their adherence to the true faith from the perspective of the Order’s members. Moreover, it enables the tracing of the transformation experienced by pagans after their baptism and by the Christians after their acts of betrayal and apostasy. The author highlights the methods employed by the chroniclers to depict such transitions in the narratives.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 107-124
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geografia prześladowań chrześcijan w krajach islamskich
Geography of the persecution of Christians in Islamic countries
Autorzy:
Misztal, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043747.pdf
Data publikacji:
2014-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
chrześcijanie
państwa islamskie
prześladowanie
dyskryminacja
prawa człowieka
wolność sumienia i wyznania
islamic countries
the persecution
human rights
freedom of conscience and religion
Christians
Opis:
Chrześcijanie są prześladowani na całym świecie nie wyłączając Europy i nie tylko w krajach islamskich, ale i w Indiach, Chinach, Korei czy Kolumbii. Ograniczenie tematu do krajów islamskich podyktowane jest faktem, że w tych krajach jest ono najbardziej drastyczne i krwawe. Badaniami objęto początek XXI w. Po analizie źródeł można sobie wyrobić pogląd na temat skali i zakresu geograficznego tych prześladowań. Najczęściej mają miejsce tam, gdzie islam ma swoje korzenie lub strefy wpływów. Od 2011 r. obserwuje się nasilenie prześladowań w krajach Azji Południowo-Zachodniej i krajach afrykańskich: Afganistanie, na Malediwach, w Somalii i Arabii Saudyjskiej, w Republice Środkowoafrykańskiej, RPA, Syrii, Pakistanie, Egipcie, Iraku, Somalii. Podobne tendencje wzrostowe prześladowań następują w innych krajach afrykańskich jak w Czadzie i Sudanie. Do Iraku i Syrii napływają dżihadyści z krajów Azji Południowo-Wschodniej jak Indonezja, Malezja i Australia. Także wielu wyznawców islamu z państw europejskich jak Francja, Niemcy czy Wielka Brytania wyraża chęć przystąpienia do muzułmańskich ugrupowań zbrojnych. Zakres geograficzny prześladowań chrześcijan przez terroryzm islamski ciągle się poszerza a potęgi światowe zachowują prawie całkowite milczenie na temat tych aktów deptania praw człowieka. Czy ktoś na świecie zareaguje? Czy pozostaną tylko modlitwa i łzy? A może także dobrze zrobiłoby nagłośnianie problemu?
Christians are persecuted around the world including Europe and not only in Islamic countries but also in India, China, Korea or Colombia. Restriction of the topic to the Islamic Nations is dictated by the fact that in these countries it is the most dramatic and bloody. The studies covered the beginning of the 21st century. After analyzing the sources, you can obtain a view of the scale and the geographical scope of these persecutions. Most harassment take place where islam has its roots or sphere of influence. From 2011 there is a worsening of the persecution in the countries of South-West Asia and African countries: Afghanistan, the Maldives, Somalia and Saudi Arabia, in the Central African Republic, South Africa, Syria, Pakistan, Egypt, Iraq, and Somalia. Similar upward trends of persecution take place in other African countries like Chad and Sudan. Iraq and Syria come jihadis from the countries of Southeast Asia as Indonesia, Malaysia and Australia. Also, many followers of Islam with European countries like France, Germany or United Kingdom wishes to accede to the Muslim armed groups. The geographical scope of the persecution of Christians by Islamic terrorism is constantly widening and powerful world States retain almost total silence about these acts of trampling on human rights. Does anyone in the world would react? Or remain only prayer and tears? And it may well have made the visibility of the issue?
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2014, 17; 91-110
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies