Temat: Osteoarthritis - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Zastosowanie metody wielokryterialnej do analizy diagnostycznej pacjenta z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego
Application of method for multi-criteria diagnostic analysis of patient with osteoarthritis of the hip
Autorzy:: Fabisiak, L.
Budziński, R.
Szczypiór-Piasecka, K.
Ziętek, P.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/108866.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: MCDM
Electre Tri
AHP
choroba zwyrodnieniowa
staw biodrowy
Hip osteoarthritis
Opis:: Artykuł przedstawia wielokryterialną procedurę postępowania przy kwalifikacji pacjentów do zabiegu wymiany stawu biodrowego w procesie leczenia. Zastosowano metodę Electre Tri w hybrydowym systemie DSS 3.0. Artykuł składa się z opisu kompetencji ekspertów, drzewa decyzyjnego oraz modelowania rankingów i klasyfikacji podjętego problemu. Przykładem badawczym są pacjenci z różnym zaawansowaniem choroby zwyrodnieniowej, których stan określono w trakcie leczenia szpitalnego.
Advanced degenerative changes causing disturbances in biomechanics, disability and social isolation. A multitude of conditions of varying severity of the patient causes problem with determining the optimal timing of treatment. The classification of patients for surgery is complex. Published studies show a variety of parameters, variants and classification of evaluable patients with osteoarthritis of the hip. It notes the lack of proposals for assessing the performance in the field of biomechanics in one system, and with the classification of a sick patient. The paper presents the problem of the methodology for specific decision problems. The aim of the article was to develop (and verify) test procedure for the evaluation of osteoarthritis of the hip. Verified appropriate method of multi-criteria Electre Tri, which allowed to established patient qualifications for surgery or hip replacement program of physiotherapy or pharmacotherapy.
Źródło:: Studia Informatica Pomerania; 2016, 42, 4; 15-25
2451-0424
2300-410X
Pojawia się w:: Studia Informatica Pomerania
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Effect of sound on standing postural stability in the elderly with and without knee osteoarthritis
Autorzy:: Hengsomboon, Pichaya
Hiengkaew, Vimonwan
Hsu, Wei-Li
Bovonsunthonchai, Sunee
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/306232.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:: starzenie się
choroba zwyrodnieniowa
staw kolanowy
ageing
auditory
balance
knee osteoarthritis
sensory reweighting
Opis:: The aim of the study was to investigate the influence of sound on standing postural control in the elderly with and without knee osteoarthritis (knee-OA). Methods: Twenty-six elderly with knee-OA and 26 elderly without knee-OA who matched the age and height participated in this study. The standing postural stability was assessed by the 3D motion analysis system. Four testing conditions of the combination of sound (no sound and white noise sound) and surface (firm and soft surfaces) were tested three times with eyes closed for 30 sec. Postural stability variables included the standard deviation and velocity of the centre of pressure, the total body centre of mass, and centre of the head along the antero-posterior (AP) and medio-lateral (ML) directions. Results: Statistical significant reductions of all variables along ML direction were found in the elderly without a knee-OA in the presence of sound during standing on a firm surface. No significant effect of sound was found in the elderly with the knee-OA during standing on a firm surface. In the standing on a soft surface, both groups demonstrated no significant effect of sound on all postural stability variables. Conclusions: Application of sound improved the standing postural stability in the frontal plane for the elderly without knee-OA. However, the effect of sound was limited in standing on a soft surface for both elderly with and without knee-OA.
Źródło:: Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2019, 21, 3; 99-108
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:: Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Ryzyko wystąpienia choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego wśród piłkarzy nożnych
The risk of developing lumbar spine osteoarthritis in football players
Autorzy:: Siwecka, Gabriela
Wodka-Natkaniec, Ewa
Niedźwiedzki, Łukasz
Niedźwiedzki, Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2128997.pdf
Data publikacji:: 2018-03-29
Wydawca:: Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:: kręgosłup
piłka nożna
test Schobera
choroba zwyrodnieniowa
spine
football
Schöber’s test
osteoarthritis
Opis:: Wstęp. Piłka nożna jest najpopularniejszą dyscypliną sportową wśród mężczyzn. W związku z dużą dynamiką i mnogością cech motorycznych istotnych dla uzyskania dobrych wyników, konieczne jest zwrócenie uwagi na ryzyko jakie niesie ze sobą ten sport. Celem pracy jest ocena ruchomości i występowania bólu kręgosłupa w odcinku lędźwiowym wśród piłkarzy nożnych w aspekcie ryzyka zmian zwyrodnieniowych. Materiał i metody. Badaniami objęto 50 mężczyzn w wieku 16-20 lat. Grupę badaną stanowiło 25 piłkarzy nożnych w wieku: 17,5 i BMI: 21,5, natomiast grupę kontrolną 25 osób nietrenujących w wieku: 18,3 i BMI: 22,3. W badaniu przeprowadzono pomiar ruchomości kręgosłupa lędźwiowego testem Schöbera. Wykonano także test przeprostu oraz zebrano informacje o przebytych kontuzjach, obrażeniach i bólu. Wyniki. U badanych zaobserwowano niższy wynik testu Schöbera w grupie piłkarzy nożnych w porównaniu do grupy kontrolnej. Podczas wywiadu odnotowano ból w odcinku lędźwiowym kręgosłupa u 8% piłkarzy nożnych, a w czasie testu przeprostu stwierdzono go u 12%. Nie stwierdzono objawów bólowych kręgosłupa lędźwiowego w grupie kontrolnej. Wnioski. Objaw Schöbera i ból w odcinku lędźwiowym świadczą o przeciążeniu mięśni i/lub innych struktur kręgosłupa i jego okolic, a zatem większym ryzyku rozwoju zmian zwyrodnieniowych w dolnym odcinku kręgosłupa u piłkarzy nożnych.
Background. Football is the most popular sport discipline among men. Due to its high dynamics and multiple motor features, which are necessary to obtain good results, considering the risk connected with involvement in this sport is essential. The aim of this study was the assessment of mobility and low back pain among football players in terms of the risk of degenerative changes. Material and methods. The sample comprised 50 males aged 16-20 years. The study group included 25 football players whose mean age was age: 17.5 and mean BMI value BMI: 21.5 and the control group included 25 non-training males with the corresponding parameters: age: 18.3 and BMI: 22.3. Lumbar spine mobility was measured using Schöber teat. Besides, hyperextension test was performed as well as anamnesis for the history of contusions, injuries and pain episodes. Results. A lower average value of Schöber’s test was obtained in the group of footballers as compared with the average result obtained from the control group. The anamnesis revealed pain in the lumbar spine in 8% of the footballers while the hyperextension test revealed pain in 12% of participants. No low back pain symptoms were found in the control group. Conclusions. Schöber’s sign and pain in the lumbar spine indicate muscle overload and/or overload of other spinal and adjoining structures and thus, a higher risk of the development of degenerative changes in the lower spine among footballers.
Źródło:: Polish Journal of Sports Medicine; 2018, 34(1); 27-33
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:: Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Radiosynowektomia w chorobach reumatycznych
Radiosynovectomy in rheumatic diseases
Autorzy:: Ćwikła, Jarosław B.
Żbikowski, Piotr
Kwiatkowska, Brygida
Buscombe, John R.
Sudoł-Szopińska, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1057870.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: arthritis
osteoarthritis
radiosynovectomy
reumatoidalne zapalenie stawu
rheumatoid arthritis
synovitis
choroba zwyrodnieniowa
radiosynowektomia
zapalenie błony maziowej
zapalenie stawu
Opis:: Radiosynovectomy is a safe and repeatable treatment method of chronic synovitis with synovial overgrowth and refractory chronic or acute inflammatory joint effusion. It consist in the intraarticular administration of a radioactive isotope in the form of a colloid causing the extinguishing of active synovitis. The radiocolloid causes permanent irradiation of the synovium with beta ray electron beams, which ultimately leads to its fibrosis and extinguishes the inflammatory process destroying the joint. The main indications for radiosynovectomy include chronic and acute arthritis in the course of systemic diseases, intraarticular bleeding in hemorrhagic diatheses (hemophilia), selected cases of osteoarthritis, recurrent effusions following surgery, e.g. arthroplasty, or other iatrogenic post-surgery complications causing arthritis. Radiosynovectomy is also performed in pigmented villonodular synovitis and crystal synovitis. The most common method used to determine the eligibility for radiosynovectomy is an ultrasound, which shows the location and activity of the thickened synovium. The administration of a radiocolloid into the joint, sheath or bursa should also be performed under the control of the ultrasound image, as this ensures a precise location of the puncture needle and full control of the isotope administration process. Clinical efficacy of radiosynovectomy depends on the proper qualification of patients for the procedure. The success rate of radiosynovectomy in common indications is 65–80%. It is confirmed by the visualization of avascular (fibrotic) synovium in follow-up ultrasound tests. The aim of this article is to present techniques and indications for the radiosynovectomy treatment.
Radiosynowektomia jest bezpiecznym i powtarzalnym zabiegiem, polegającym na podaniu do jamy stawu lub pochewki ścięgnistej preparatu zawierającego izotop promieniotwórczy w formie radiokoloidu, powodujący wygaszenie aktywnego zapalenia błony maziowej. W następstwie trwałej inkorporacji radiokoloidu dochodzi do ciągłego napromieniowania błony maziowej strumieniami elektronów promieniowania beta, co w końcowym efekcie terapeutycznym prowadzi do jej zwłóknienia i tym samym zatrzymania procesu zapalnego, który jest przyczyną niszczenia stawu. Głównymi wskazaniami do radiosynowektomii są przewlekłe i ostre zapalenia stawów w przebiegu chorób układowych, krwawienia dostawowe w skazach krwotocznych, niektóre przypadki choroby zwyrodnieniowej stawów, nawracające wysięki po zabiegach operacyjnych, m.in. alloplastyce stawów, czy inne jatrogenne powikłania zabiegów operacyjnych powodujące zapalenie stawu. Radiosynowektomię wykonuje się także w przypadku barwnikowego kosmkowo-guzkowego zapalenia błony maziowej i zapaleń stawu wywołanych kryształami. Z reguły metodą kwalifikującą do radiosynowektomii jest ultrasonografia, obrazująca lokalizację i aktywność pogrubiałej błony maziowej. Również podawanie radiokoloidu do stawu, pochewki lub kaletki powinno być wykonywane pod kontrolą obrazu ultrasonograficznego, zapewnia to bowiem dokładną lokalizację igły punkcyjnej i pełną kontrolę procesu podawania izotopu. Skuteczność kliniczna radiosynowektomii zależy od właściwej kwalifikacji pacjentów do zabiegu; w typowych wskazaniach metoda ta umożliwia osiągnięcie znacznej poprawy u 65–80% chorych. Jej potwierdzeniem jest uwidocznienie w kontrolnym badaniu ultrasonograficznym nieunaczynionej (zwłókniałej) błony maziowej. Artykuł ma na celu przybliżenie czytelnikom techniki oraz wskazań do leczenia za pomocą radiosynowektomii.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 58; 241-251
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Odpowiedzi gastroenterologa i reumatologa na pytania lekarzy POZ dotyczące stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych
A gastroenterologist and a rheumatologist answer the questions on the use of non-steroidal anti-inflammatory drugs raised by primary care physicians
Autorzy:: Dyrla, Przemysław
Gil, Jerzy
Kwiatkowska, Brygida
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034108.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: complications
non-selective non-steroidal anti-inflammatory drugs
osteoarthritis
proton pump inhibitors
spondyloarthropathies
spondyloartropatie
choroba zwyrodnieniowa
inhibitory pompy protonowej
nieselektywne niesteroidowe
leki przeciwzapalne
powikłania
Opis:: Non-steroidal anti-inflammatory drugs are drugs of choice for chronic pain, which is most common in chronic conditions, rheumatism in particular. According to current recommendations, these medications should be used continuously or intermittently, and their choice should be tailored to each patient. Unfortunately, non-steroidal anti-inflammatory drugs have multiple adverse effects ranging from the most insignificant dyspepsia to severe upper gastrointestinal bleeding. Therefore, gastroscopy and, in the case of confirmed Helicobacter pylori infection, eradication is advisable for planned long-term treatment with these agents. Long-term use of proton pump inhibitors is recommended in rheumatic patients chronically receiving non-selective non-steroidal anti-inflammatory drugs, while celecoxib (a selective COX-2 inhibitor) combined with proton pump inhibitor should be administered in patients at high risk of gastrointestinal complications. In rheumatic patients, the type of non-steroidal anti-inflammatory drug and the route of its administration should be tailored to each patient in terms of strength and duration of drug action, the type of disease and comorbidities as well as contraindications. Adverse gastrointestinal effects are due to the mechanism of action of non-steroidal anti-inflammatory drugs, and therefore independent of the route of administration. The use of proton pump inhibitors with cardioprotective doses of aspirin should be limited to patients with risk factors for gastrointestinal complications. High non-steroidal anti-inflammatory drug doses are limited to gout attack, acute pain and axial spondyloarthropathy showing high clinical activity. In other cases, the lowest effective non-steroidal anti-inflammatory drug dose is recommended. Advancing age is characterised by impairment in the function of all organs, therefore elderly patients should receive lower non-steroidal anti-inflammatory drug doses. Concomitant use of two or more non-steroidal anti-inflammatory drugs in rheumatic diseases is not recommended. According to the latest recommendations, non-steroidal anti-inflammatory drugs can be combined with paracetamol and medicinal products with different mechanisms of action.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne są lekami z wyboru w leczeniu bólu przewlekłego, który najczęściej występuje w chorobach przewlekłych, a zwłaszcza reumatycznych. Zgodnie z obowiązującymi rekomendacjami leki te powinny być stosowane w sposób ciągły lub z przerwami, a ich dobór powinien być indywidualny dla każdego pacjenta. Niestety, wywołują one szereg działań niepożądanych – od najbardziej błahych dyspepsji do ciężkiego krwotoku z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Wobec powyższego w przypadku planowanego długotrwałego leczenia tymi lekami wskazane jest wykonanie gastroskopii, a w razie potwierdzenia infekcji Helicobacter pylori – eradykacji. W chorobach reumatycznych przy przewlekłym przyjmowaniu nieselektywnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych zaleca się stosowanie przewlekle inhibitora pompy protonowej, a u chorych z wysokim ryzykiem powikłań ze strony przewodu pokarmowego – celekoksybu (selektywny inhibitor COX-2) wraz z inhibitorem pompy protonowej. W chorobie reumatycznej niesteroidowy lek przeciwzapalny oraz jego droga podania powinny być dobierane indywidualnie dla każdego pacjenta pod kątem siły i czasu działania leku, rodzaju choroby oraz schorzeń współistniejących i ewentualnych przeciwwskazań. Objawy niepożądane ze strony przewodu pokarmowego są wynikiem mechanizmu działania niesteroidowych leków przeciwzapalnych, a te są niezależne od drogi ich podania. Stosowanie inhibitora pompy protonowej przy zażywaniu tylko kardioprotekcyjnych dawek aspiryny powinno być ograniczone do chorych, u których występują czynniki ryzyka powikłań ze strony przewodu pokarmowego. Stosowanie dużych dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych jest ograniczone do przerwania ataku dny moczanowej, ostrego bólu oraz spondyloartropatii osiowej o dużej aktywności klinicznej. W pozostałych przypadkach zaleca się najmniejszą skuteczną dawkę niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Z wiekiem dochodzi do upośledzenia funkcji wszystkich narządów w ustroju, w związku z czym u osób w wieku podeszłym stosowane dawki niesteroidowych leków przeciwzapalnych powinny być niższe. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania dwóch lub więcej niesteroidowych leków przeciwzapalnych w chorobach reumatycznych. Według najnowszej rekomendacji leki te można łączyć z paracetamolem i z lekami o innym mechanizmie działania.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 1; 28-41
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Osteoarthritis" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język