Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Simulator I++" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Choroba symulatorowa i Simulator Sickness Questionnaire w polskiej praktyce. Badania kierowców zawodowych podlegających obowiązkowym kursom kwalifikacji wstępnej i okresowej
    Simulator sickness and the Simulator Sickness Questionnaire in Polish practice. A study involving professional drivers subject to compulsory initial and periodic qualification courses
    Autorzy:
    Cybulski, Marcin
    Rzeźniczek, Piotr
    Bilski, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2085437.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-20
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    symulator
    kierowcy
    choroba symulatorowa
    Kwestionariusz choroby symulatorowej
    SSQ
    szkolenie kierowców
    simulator
    drivers
    simulator sickness
    Simulator Sickness Questionnaire
    driver’s training
    Opis:
    WstępZjawisko choroby symulatorowej jest mierzalne pod względem objawów fizjologicznych. Artykuł prezentuje praktyczne wykorzystanie Kwestionariusza choroby symulatorowej (Simulator Sickness Questionnaire – SSQ) w badaniach poekspozycyjnych wraz z oceną samego narzędzia przez osoby badane.Materiał i metodyBadania przeprowadzono na symulatorze szkoleniowym pojazdów ciężarowych i autobusów AutoSim AS 1600. Przebadano 130 kierowców uczestniczących w kursach kwalifikacji wstępnej i okresowej dla kierowców w transporcie drogowym. Do badań wykorzystano kwestionariusz SSQ autorstwa Kennedy’ego i wsp. w polskim tłumaczeniu Biernackiego i wsp. (symptomy: mdłości, dezorientacji, zaburzeń okulomotorycznych i wynik ogólny) oraz ankietę oceniającą kwestionariusz SSQ (zrozumiałość i czasochłonność na skali 1–6).WynikiW grupie badanej (N = 130) stwierdzono istotne statystycznie różnice w wynikach SSQ. Wśród kierowców młodszych (<29,5 roku) zarejestrowano zwiększone nasilenie symptomów choroby symulatorowej po symulacji (objawy mdłości oraz wynik ogólny), u kierowców starszych (>29,5 roku) − objawów dezorientacji po symulacji. Długość snu i ocena jakości wykonania zadania były istotnie wyższe w grupach bezobjawowych. Wyniki wskazują również na pozytywny odbiór narzędzia przez osoby badane (N = 113) – oceniono czasochłonność jako niską (M = 2,44 na skali 1–6), a zrozumiałość jako wysoką (M = 5,62 na skali 1–6).WnioskiUzyskane wyniki wskazują na występowanie objawów choroby symulatorowej nawet w symulatorach wiernie odzwierciedlających ruch kabiny pojazdu. Oceny narzędzia przez osoby badane i poziom zaangażowania w pracę z kwestionariuszem wskazują na jego pozytywny odbiór.
    BackgroundA phenomenon of simulator sickness is measurable in terms of physiological symptoms. The article presents the practical use of the Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) in post-exposure research, together with feedback given by the examined drivers.Material and MethodsThe study was conducted on the AutoSim AS 1600 simulator, and involved 130 drivers attending preliminary and periodic qualification courses in road transportation. The following tools were used throughout the research: the SSQ by Kennedy et al., translated into Polish by Biernacki et al. (with symptoms including nausea, oculomotor disturbances & disorientation symptoms, and the SSQ total), and a tool evaluating the SSQ (comprehensibility and time consumption on a 1–6 scale).ResultsIn the study group (N = 130), some statistically significant differences in the SSQ results were observed. Among younger drivers (<29.5 years old) an increased intensity of the simulator sickness symptoms after simulation was recorded (nausea and the SSQ total), and among older drivers (>29.5 years old) – the disorientation symptoms after simulation. The length of sleep and the quality assessment of the conducted task were higher in the asymptomatic groups. Also, the results indicate a positive reception of the tool by the examined individuals (N = 113), with time consumption marked as low (M = 2.44 on a 1–6 scale) and comprehensibility as high (M = 5.62 on a 1–6 scale).ConclusionsThe research indicates the occurrence of simulator sickness symptoms even in simulators, which accurately reflect vehicle movements. The feedback given by the examined individuals, together with the level of involvement in the SSQ use, indicates a positive reception of the tool.
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2020, 71, 1; 47-58
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Choroba symulatorowa w szkoleniu pilotów wojskowych i cywilnych różnych typów statków powietrznych
    Simulator sickness in the aircraft training of military and civil pilots of various types of aircraft
    Autorzy:
    Wojciechowski, Przemysław
    Błaszczyk, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162685.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-14
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    choroba symulatorowa
    rzeczywistość wirtualna
    pilot
    badanie ankietowe
    symulatory
    kwestionariusz SSQ
    simulator sickness
    virtual reality
    questionnaire survey
    simulators
    Simulator Sickness Questionnaire
    Opis:
    Wstęp Wraz z większą popularnością i dostępnością szkoleń symulatorowych wykorzystywanych do treningu pilotów zaobserwowano pojawianie się licznych efektów ubocznych tej technologii. Objawy choroby symulatorowej są zbliżone do dolegliwości związanych z chorobą lokomocyjną – m.in. zawroty głowy, wymioty, a także dezorientacja przestrzenna oraz ograniczenie zdolności koncentracji. Zależą one jednak od indywidualnych predyspozycji użytkowników symulatorów. Materiał i metody Celem pracy była ocena prawdopodobieństwa wystąpienia choroby symulatorowej podczas ćwiczeń w wirtualnej rzeczywistości oraz jej wpływu na efektywność szkolenia. Próba badawcza liczyła 32 wojskowych i 16 cywilnych pilotów różnych typów statków powietrznych. W celu subiektywnej oceny stanu psychofizycznego pilotów wykorzystano ankietę wzorowaną na Simulator Sickness Questionnaire (SSQ). Wyniki Wyodrębniono 4 główne czynniki wpływające na możliwość wystąpienia choroby symulatorowej: wiek badanej osoby, zróżnicowanie misji, rodzaj statku powietrznego i podatność na chorobę lokomocyjną. Wnioski W związku z indywidualnymi predyspozycjami badanych pilotów określenie ryzyka wystąpienia choroby symulatorowej wydaje się trudne. Istnieją jednak czynniki, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania – przeziębienie, spożywane leki, niedobór snu i ogólne zmęczenie. Niepokojący jest brak wiedzy na temat choroby symulatorowej wśród pilotów. Warto zatem zastanowić się nad możliwościami edukacji tej grupy zawodowej w tym zakresie, przede wszystkim w celu uzyskiwania lepszych wyników w sesjach symulatorowych, w sytuacji łatwego dostępu do wirtualnej rzeczywistości. Med. Pr. 2019;70(3):317–325
    Background With the rise in popularity and availability of simulators for the aircraft training of pilots, numerous side effects of that technology have been noted among their users. The symptoms of simulator sickness are similar to the symptoms of motion sickness. Dizziness, nausea, as well as spatial disorientation and a limited capacity for concentration may be observed. However, those symptoms depend on individual user’s predispositions. Material and Methods The aim of the research was to assess the probability of occurrence of simulator sickness during exercises in virtual reality, and its impact on the effectiveness of training. Thirty two military and 16 civilian pilots of various types of aircraft took part in the research. For the subjective assessment of the psychophysical condition of the pilots, a questionnaire based on Simulator Sickness Questionnaire (SSQ) was used. Results Four main factors that are associated with the prevalence of simulator sickness have been identified, i.e., age, a variety of missions, a type of aircraft and susceptibility to motion sickness. Conclusions Due to the individual characteristics of each person, determining the risk of occurrence of simulator sickness seems to be difficult. However, there are some factors that increase the probability of getting sick, including cold, medications, lack of sleep and general fatigue. The lack of knowledge about simulator sickness among aircraft pilots appears rather alarming. When access to virtual reality is so wide, the possible ways of expanding the knowledge in this area should be considered, especially in order to obtain better results in simulator sessions. Med Pr. 2019;70(3):317–25
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 3; 317-325
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Subiektywne odczucia wskazujące na występowanie choroby symulatorowej i zmęczenie po ekspozycji na rzeczywistość wirtualną
    Subjective sensations indicating simulator sickness and fatigue after exposure to virtual reality
    Autorzy:
    Malińska, Marzena
    Zużewicz, Krystyna
    Bugajska, Joanna
    Grabowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2166237.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-27
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    choroba symulatorowa
    film stereoskopowy
    film niestereoskopowy
    rzeczywistość wirtualna
    simulator sickness
    stereoscopic movie
    non-stereoscopic movie
    virtual reality
    Opis:
    Wstęp: Celem pracy była ocena występowania i nasilenia subiektywnych objawów wskazujących na występowanie choroby symulatorowej u osób bez skłonności do choroby lokomocyjnej, których zanurzenie w rzeczywistości wirtualnej (virtual reality – VR) polegało na oglądaniu godzinnego fragmentu filmu w wersji stereoskopowej (three-dimensional – 3D) i niestereoskopowej (two-dimensional – 2D) oraz uczestnictwie w godzinnym szkoleniu z wykorzystaniem rzeczywistości wirtualnej, nazwanym sVR. Materiał i metody: W badaniach uczestniczyło 20 zdrowych młodych mężczyzn niemających skłonności do choroby lokomocyjnej. Subiektywne odczucia uczestników, wskazujące na występowanie objawów choroby symulatorowej, oceniano na podstawie kwestionariusza wypełnianego 3-krotnie po badaniu: bezpośrednio oraz 20 min i 24 godz. po nim. Do oceny zmęczenia i nastroju zastosowano skalę Grandjeana. Wyniki: Wszystkie z 8 analizowanych objawów zaobserwowano tylko bezpośrednio po sVR. Stopień ich nasilenia był większy niż po obejrzeniu filmu w obu wersjach – 2D i 3D. Stwierdzono istotny związek występowania bólu oczu z rodzajem ekspozycji 2D, 3D i sVR (Chi²(2) = 6,225; p ≤ 0,05) oraz związek wzmożonej potliwości po emisji filmu 3D i sVR (Chi²(1) = 9,173; p ≤ 0,01). Niektóre objawy obserwowano jeszcze po upływie 20 min, szczególnie po sVR. Porównanie wyników skali Grandjeana przed szkoleniem i po nim w obsłudze wirtualnego stanowiska pracy wykazało istotność różnic dla 11 spośród 14 podskal. Przed filmem w wersji 3D i po nim różnica była istotna tylko dla podskali ‘wypoczęty - zmęczony' (Z = 2,501; p ≤ 0,012) w kierunku zmęczony. Wnioski: U osób z potwierdzonym brakiem skłonności do choroby lokomocyjnej trudno na podstawie subiektywnych odczuć dyskomfortu po obejrzeniu filmu w wersji 2D i 3D przewidzieć objawy choroby symulatorowej, mogące wystąpić po szkoleniu z użyciem wirtualnego stanowiska pracy. Med. Pr. 2014;65(3):361–371
    Background: The study assessed the incidence and intensity of subjective symptoms indicating simulator sickness among the persons with no inclination to motion sickness, immersed in virtual reality (VR) by watching an hour long movie in the stereoscopic (three-dimensional – 3D) and non-stereoscopic (two-dimensional – 2D) versions and after an hour long training using virtual reality, called sVR. Material and Methods: The sample comprised 20 healthy young men with no inclination to motion sickness. The participants’ subjective sensations, indicating symptoms of simulator sickness were assessed using the questionnaire completed by the participants immediately, 20 min and 24 h following the test. Grandjean’s scale was used to assess fatigue and mood. Results: The symptoms were observed immediately after the exposure to sVR. Their intensity was higher than after watching the 2D and 3D movies. A significant relationship was found between the eye pain and the type of exposure (2D, 3D and sVR) (Chi²(2) = 6.225, p ≤ 0.05); the relationship between excessive perspiration and the exposure to 3D movie and sVR was also noted (Chi²(1) = 9.173, p ≤ 0.01). Some symptoms were still observed 20 min after exposure to sVR. The comparison of Grandjean’s scale results before and after the training in sVR handing showed significant differences in 11 out of 14 subscales. Before and after exposure to 3D movie, the differences were significant only for the “tired-fatigued” subscale (Z = 2.501, p ≤ 0.012) in favor of “fatigued”. Conclusions: Based on the subjective sensation of discomfort after watching 2D and 3D movies it is impossible to predict symptoms of simulator sickness after training using sVR. Med Pr 2014;65(3):361–371
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2014, 65, 3; 361-371
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies