Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "alzheimer’s disease" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Strategie aktywnej i pasywnej immunizacji jako terapii choroby Alzheimera
    Active and passive immunization strategies as treatments of Alzheimer’s disease
    Autorzy:
    Sobów, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1059141.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Ab
    Alzheimer’s disease
    immunization
    treatment
    choroba alzheimera
    leczenie
    immunizacja
    amyloid
    Opis:
    Currently available pharmacotherapeutics (cholinesterase inhibitors and memantin) for Alzheimer’s disease (AD) exert mainly symptomatic effect and doubtful, if any, disease-modifying activities. Strategies of active and passive immunization were very successful in the last 10 years, mainly, however, with the use of experimental animal models of the disease. More recently, several human trials have been undertaken with mixed results obtained. Some support was found for the idea that immunotherapy may influence natural disease history, at least at the level of neuropathology and biomarkers and, to the less extend, neuroimaging findings and cognition. The paper presents recent developments in the use of immunotherapy of AD both with animal pasywmodels as well as human clinical trials. An attempt is also made to elucidate possible mechanisms of action of this novel treatment approach. Particularly, the difficulties in translating results obtained in animal studies into clinical trials in humans has been underlined and discussed. The results of the very first human trial with the use of AN-1792 vaccination are critically discussed with special reference to the possible mechanisms of the observed severe complications of this treatment modality (brain inflammation). currently, several other studies with active immunization are on the way, in which novel technologies diminishing the risk of brain inflammation were used. Finally, article presents several clinical trials with the use of passive immunization strategies, showing the advantages of this approach, particularly in the context of tolerability.
    Obecnie dostępne metody leczenia choroby Alzheimera (inhibitory cholinesterazy i memantyna) mają prawdopodobnie głównie działanie objawowe, a ich wpływ na naturalny przebieg choroby jest wątpliwy. Strategie aktywnej i pasywnej immunizacji są intensywnie badane przez ostatnie 10 lat. Wyniki badań eksperymentalnych oraz wstępne wyniki badań chorych z AD wskazują, że działanie immunoterapii może wykraczać poza efekt objawowy i wpływać nie tylko na objawy (poznawcze, behawioralne), ale także na progresję neuropatologiczną i, prawdopodobnie, biomarkery. W pracy przedstawiono wyniki badań z wykorzystaniem modeli zwierzęcych AD i użyciem metod aktywnej i pasywnej immunizacji anty-Ab. Omówiono trudności z przełożeniem wyników uzyskanych z wykorzystaniem zwierząt laboratoryjnych na potencjalne metody terapeutyczne u ludzi. Opisano ponadto pierwsze wyniki badań na ludziach i podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o mechanizmy działania immunoterapii w AD. Krytycznej analizie poddano wyniki pierwszych badań klinicznych na ludziach z użyciem szczepionki AN-1792, ze szczególnym uwzględnieniem możliwych przyczyn obserwowanych w tych badaniach powikłań (zapalenie mózgu). Obecnie prowadzonych jest kilka innych badań z aktywną immunizacją, w których zastosowano technologie zmniejszające ryzyko zapalenia mózgu. W pracy omówiono także prowadzone obecnie próby kliniczne z wykorzystaniem technik pasywnej immunizacji i wskazano na potencjalne przewagi tej metody nad immunizacją aktywną, zwłaszcza w kontekście tolerancji leczenia.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2008, 8, 2; 77-83
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potencjalne wykorzystanie substancji pochodzenia roślinnego w leczeniu choroby Alzheimera
    Substances of plant origin and their potential application in treating Alzheimer’s disease
    Autorzy:
    Pypno, Damian
    Zdrojewicz, Zygmunt
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033707.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Alzheimer’s disease
    quercetin
    resveratrol
    rosmarinic acid
    tanshinones
    choroba alzheimera
    kwercetyna
    resweratrol
    kwas rozmarynowy
    tanszinony
    Opis:
    Alzheimer’s disease is the most common neurodegenerative condition in elderly people which is characterised by progressing dementia. Patients present weaker episodic memory, attention and orientation disorders as well as cognitive and language dysfunctions. General atrophy of the brain, primarily the hippocampus and frontal cortex, is observed. Microscopically, senile/neuritic plaques composed of, inter alia, β-amyloid concretions, are found. The degeneration of the basal forebrain causes decreased activity of acetylcholine and choline acetyltransferase. Alzheimer’s disease is treated mostly by symptomatic measures since there are no drugs able to slow down or reverse the changes. The main medications include: donepezil, rivastigmine, galantamine and memantine. The prevalence increases from 3% at the age of 65 to 47% at the age of 85. The prognosis is poor; the disease progresses and causes death in a few years, mostly due to complications. Various tests on the effects and potential application of substances of plant origin in treating Alzheimer’s disease have been conducted. Quercetin found in apples, resveratrol in grapes and red wine as well as rosmarinic acid and tanshinones in salvia exhibit a protective action against the toxicity of β-amyloid concretions. Water extract from peach seeds might be a valuable inhibitor of acetylcholinesterase while vegetables possess only anti-butyrylcholinesterase activity. The purpose of this paper is the analysis whether the substances found in plants might be potentially useful in treating Alzheimer’s disease.
    Choroba Alzheimera to najczęściej występujące u osób w podeszłym wieku schorzenie neurodegeneracyjne, którego istotą jest postępujące otępienie. U pacjentów obserwuje się upośledzenie pamięci epizodycznej, zaburzenia uwagi, orientacji, funkcji językowych i poznawczych. Stwierdza się uogólniony zanik mózgu, głównie hipokampa i kory czołowej. Mikroskopowo widoczne są płytki starcze, zbudowane m.in. ze złogów β-amyloidu, i zwyrodnienie neurofibrylarne. W wyniku zwyrodnienia podstawnej części przodomózgowia zmniejszają się zawartość acetylocholiny i aktywność acetylotransferazy cholinowej. Postępowanie w przypadku choroby Alzheimera jest głównie objawowe, gdyż nie ma leków hamujących postęp choroby ani odwracających istniejące zmiany. Stosowane są głównie: donepezil, rywastygmina, galantamina i memantyna. Chorobowość zwiększa się z 3% u osób w wieku 65 lat do 47% u osób w wieku 85 lat. Rokowanie jest złe, choroba postępuje, a pacjenci umierają w ciągu kilku lat, głównie z powodu powikłań. Przeprowadzono liczne badania nad działaniem substancji zawartych w roślinach oraz ich potencjalnym wykorzystaniem w terapii choroby Alzheimera. Kwercetyna zawarta w jabłkach, resweratrol obecny w winogronach i czerwonym winie oraz kwas rozmarynowy i tanszinony w szałwii przez różne mechanizmy działają ochronnie wobec toksyczności złogów β-amyloidu. Ekstrakt wodny z pestek brzoskwini zwyczajnej może być użytecznym inhibitorem acetylocholinesterazy, zaś warzywa wykazują jedynie aktywność antybutyrylocholinesterazową. Celem pracy jest przegląd dostępnych badań w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, czy substancje zawarte w roślinach mogą być stosowane w leczeniu choroby Alzheimera.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 3; 289-294
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trudności w komunikacji z pacjentem z chorobą Alzheimera
    Difficulties in communication with a patient with Alzheimer’s disease
    Autorzy:
    Makara‑Studzińska, Marta
    Gustaw, Katarzyna
    Kryś, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943561.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Alzheimer’s disease
    communication
    dementia
    language disorders
    speech
    choroba alzheimera
    demencja
    komunikacja
    mowa
    zaburzenia językowe
    Opis:
    Alzheimer’s disease involves a progressive disintegration of the brain in the clinical picture of dementia. In addition to explicit memory loss, problems with thinking, language functions, emotional life, logical reasoning. As the disease progresses the patient is completely lost in the environment and can not use speech. As a result, there are problems in communicating with the environment. The aim of this study was to create a profile of language impairment in subsequent stages of Alzheimer’s disease. The research tool was a questionnaire anABC designed by the author. The survey anABC was designed and named to evaluate the efficiency of language and communication. To assess the level of cognitive impairment scale was used Mini‑Mental State Examination (MMSE). The study group comprised 32 patients with Alzheimer’s disease and 32 caregivers. Patients in the first stage of the disease have the greatest difficulties in terms of pragmatics, content and semantics – the meaning of individual words. The greatest difficulty for patients in the second stage of the disease was the understanding and interpretation of expression depending on the context, then the content and meaning of individual words. There was also minor difficulties with the syntax. In the third stage of the disease, the greatest difficulty equally represented: pragmatics, and semantics of the contents,effia somewhat smaller barrier was the syntax, but there were also phonetic difficulties. The largest group of patients with Alzheimer’s disease were patients with significant impairment in interpersonal communication. There is an urgent need to educate caregivers of persons with Alzheimer’s disease in the field of communications.
    Choroba Alzheimera polega na postępującym rozpadzie funkcji mózgu w obrazie klinicznym zespołu dementywnego. Obok wyraźnej utraty pamięci występują zaburzenia myślenia, funkcji językowych, życia emocjonalnego, logicznego rozumowania. Wraz z postępem choroby chory staje się zupełnie zagubiony w otoczeniu, nie potrafi posługiwać się mową. W efekcie pojawiają się problemy w komunikowaniu się z otoczeniem. Celem pracy było stworzenie profilu zaburzeń językowych w kolejnych etapach choroby Alzheimera. Narzędzie badawcze stanowił autorski kwestionariusz ankiety anABC. Ankieta nazwana anABC zaprojektowana została tak, by oceniać sprawność językowo‑komunikacyjną. Do oceny poziomu zaburzeń funkcji poznawczych posłużono się skalą Mini‑Mental State Examination (MMSE). Badanie przeprowadzono w grupie 32 pacjentów z chorobą Alzheimera i 32 ich opiekunów. Pacjenci w pierwszym stadium choroby mieli największe trudności w zakresie pragmatyki, treści i semantyki – znaczenia poszczególnych wyrazów. Największą trudność dla pacjentów w drugim stadium choroby stanowiły rozumienie i interpretowanie wypowiedzi w zależności od kontekstu, następnie treść i znaczenie poszczególnych wyrazów. Zaobserwowano też drobne trudności w zakresie składni. W trzecim stadium choroby jednakową i największą trudność stanowiły: pragmatyka, treść i semantyka, nieco mniejszą barierą była syntaktyka, natomiast dodatkowo pojawiały się trudności fonetyczne. Największą grupę pacjentów z chorobą Alzheimera stanowili pacjenci ze znacznymi zaburzeniami w komunikacji interpersonalnej. Istnieje pilna potrzeba edukacji opiekunów osób z chorobą Alzheimera w zakresie sposobów komunikacji.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 1; 18-25
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dementia in old age – diagnostics, differentiation and current therapeutic management proposition
    Otępienie w starości – diagnostyka, różnicowanie i aktualne propozycje postępowania
    Autorzy:
    Klich-Rączka, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1934464.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    Alzheimer’s Disease
    frontotemporal dementia
    vascular dementia
    dementia with Lewy bodies
    pharmacotherapy
    Rehabilitation
    choroba alzheimera
    otępienie czołowo-skroniowe
    Opis:
    The disorder of higher functions of the core is characteristic of dementia, which often affects old people. It is mainly caused by Alzheimer’s disease (AD), vascular dementia (VaD), frontotemporal dementia and dementia with Lewy’s Bodies. Etiology of AD is still unknown. The most important risk factor are APOE 4 gene, age, sex, short education period, jobs that do not require intellectual activity and dementia among family members. The main pathomorphological changes consist in the presence of senile plaques and neurofibrillary tangles, whereas pathophysiological changes consist in disorders in cholinergic system. AD manifests itself in the insidious onset, a slow course of the disease, memory, spatial orientation and behavioural disorders, aphasia, apraxia, agnosia, dissomnia, difficulties in getting dressed and practising personal hygiene, and later on hallucinations, delusions, incontinent sphincters, increasing weakness and lack of mobility finally resulting in infections and decubitus ulcers. Vascular dementia is generally caused by cerebral ischaemia. The main risk factors include age, sex, hypertension, level of education, smoking, diabetes, and hypercholesterolaemia. VaD differs from AD with a sudden onset, an irregular course of disease, criticism and mood depression. It is more frequent in men. Dementia with Lewy Bodies takes a course with intensified extrapiramidal disorders, whereas frontotemporal dementia – with behavioural ones. In diagnosing dementia the most important are an interview, laboratory, neuropsychological, CT and MRI investigations. In AD treatment cholinesterase inhibitors are most often used while in VaD – antiarteriosclerotic drugs and those improving cerebral circulation. Long-lasting rehabilitation is playing an increasingly significant role in treating these groups of patients.
    Otępienie jest zaburzeniem wyższych funkcji korowych często występującym w starości, spowodowanym chorobą Alzheimera (AD), otępieniami: naczyniowym (VaD), z ciałami Lewy´ego lub czołowo-skroniowym. Etiologia AD jest nadal nieznana. Najważniejszymi czynnikami predysponującym są: gen APOE 4, wiek, płeć, krótki okres edukacji, zawód nie wymagający aktywności umysłowej i występowania otępienia w rodzinie. Główne zmiany patomorfologiczne polegają na obecności w mózgu płytek starczych oraz zwyrodnienia włókienkowego, a patofizjologiczne na zaburzeniu w układzie cholinergicznym. AD objawia się podstępnym początkiem, powolnym przebiegiem, zaburzeniami pamięci, orientacji i zachowania, afazją, apraksją, agnozją, przestawieniem rytmu dobowego snu, trudnościami w ubieraniu i utrzymywaniu higieny. Później występują halucynacje, urojenia, nietrzymanie zwieraczy, postępujące osłabienie, którego skutkiem jest leżący tryb życia, dołączają się infekcje i odleżyny. VaD spowodowane jest najczęściej niedokrwieniem. Do czynników ryzyka tego otępienia należą głównie: wiek, płeć, nadciśnienie, niski poziom wykształcenia, nikotynizm, cukrzyca, hipercholesterolemia. W VaD częściej niż w AD obserwuje się nagły początek, skokowy przebieg, zachowany krytycyzm, obniżony nastrój. Występuje częściej u mężczyzn. Otępienie z ciałami Lewy’ego przebiega z nasilonymi zaburzeniami pozapiramidowymi, natomiast czołowo-skroniowe z zaburzeniami behawioralnymi. W diagnostyce otępień najważniejsze są: wywiad, badania laboratoryjne, neuropsychologiczne oraz CT lub MRI w celu wykluczenia innych przyczyn zaburzeń. W leczeniu AD stosuje się głównie inhibitory acetylocholinesterazy, a w VaD leki poprawiające krążenie mózgowe oraz przeciwmiażdżycowe. Coraz ważniejszą rolę odgrywa długotrwały proces rehabilitacji.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2005, 9(3); 13-18
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy opiekuńcze oraz możliwe metody leczenia zachowawczego u osób z chorobą Alzheimera
    Nursing problems and possible methods of conservative treatment in patients with Alzheimer’s disease
    Autorzy:
    Kowacki, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/526633.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
    Tematy:
    choroba alzheimera
    opieka
    metody
    komunikacja
    proflaktyka
    rehabilitacja
    wsparcie opiekunów
    alzheimer’s disease
    nursing
    methods
    communication
    rehabilitation
    guardians’ support
    Opis:
    Choroba Alzheimera jest najczęstszą postacią otępienia, która występuje u ludzi powyżej 60 roku życia. Dotyczy pacjentów na całym świecie i znacznie częściej chorują na nią kobiety. Podczas sprawowania opieki nad osobami chorymi powstaje wiele problemów, do których zaliczyć należy: podawanie posiłków, utrzymanie higieny osobistej, wypoczynek, pielęgnacja odleżyn, samoopieka, zachowania agresywne pacjenta. Postępujące zaburzenie komunikacji wraz z rozwojem choroby jest przyczyną błędów w długoterminowej opiece pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego. Niewątpliwie przejawem choroby utrudniającym pielęgnację i usprawnianie pacjentów są stany lękowe. Powyższe zaburzenia, a także znaczne ograniczenie funkcji poznawczych wpływają negatywnie zarówno na pacjenta, jak i na jego opiekunów. Przeciwdziałanie im ma na celu poprawę jakości życia pacjentów, opiekunów oraz usprawnienie rehabilitacji stosowanej na poszczególnych etapach otępienia. Przykładowe metody leczenia zachowawczego mają na celu trening niezaburzonych funkcji poznawczych oraz zapobieganie długotrwałym skutkom unieruchomienia. Sprawowanie wydajnej opieki nad pacjentami z chorobą Alzheimera jest uzależnione od jej poziomu i jakości, a także od współpracy personelu medycznego w ujęcie holistycznym. Pełnoprawni opiekunowie zazwyczaj zmagają się z problemami na tle zdrowotnym (depresja, zespół wypalenia zawodowego), fnansowym (brak środków na utrzymanie chorego i własne), dlatego niezbędne jest zaoferowanie im różnorodnych metod wsparcia. Wskazanie docelowych punktów opieki długoterminowej na terenie Polski również należy uznać za niezbędne.
    Alzheimer’s disease is the most frequently occurring dementia which afects people over 60. it is present worldwide and afects females more often than males. During nursing over the afected a lot of diferent problems arise including feeding, hygiene, relaxation, treating sores, self care and aggressive behaviors. The main reason for the problems is the progressive communication difculties and the progression of the disease itself. The symptom of the disease which makes nursing more troublesome is also the anxiety of the patients. The disorders mentioned above and additionally limited cognitive functioning have a negative infuence both on the patients themselves and the caretakers. Dealing with the problems ought to be aimed at the improvement of patients’ life quality and the rehabilitation used at diferent stages of dementia. Some examples of conservative treatment include training of unafected cognitive functions and preventing the efects of longer immobilization. Effcient nursing over the Alzheimer patients depends on its level and quality, as well as the cooperation of the whole health care team under the principles of a holistic approach. Legal guardians usually face health problems such as depression and professional burnout syndrome as well as financial problems as shortage of money for a living. Therefore, it is indispensible to ensure various supporting matters. it might also appear inevitable to suggest long drawn nursing homes for such patients in Poland.
    Źródło:
    Puls Uczelni; 2013, 1; 10-14
    2080-2021
    Pojawia się w:
    Puls Uczelni
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lokalny układ renina-angiotensyna - nowy łącznik pomiędzy mózgiem a tarczycą?
    Renin-angiotensin system – new link between brain and thyroid?
    Autorzy:
    Stasiołek, Mariusz
    Lewiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032898.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    układ renina-angiotensyna
    ośrodkowy układ nerwowy
    tarczyca
    demencja
    choroba alzheimera
    renin-angiotensin system
    central nervous system
    thyroid
    dementia
    alzheimer’s disease
    Opis:
    Renin-angiotensin system (RAS) belongs to the most effective regulatory circuits in human biology. Research-data generated in the last years considerably improved the understanding of RAS structure and function. Alternative enzymatic pathways have been described as well as new angiotensin-metabolites reacting with their specific receptors. An existence of local – tissue and organ specific RAS has been suggested in opposition to the classical hormonal system. This review has been focused on the local RAS of the central nervous system and its role in the development of cognitive dysfunction and in the pathogenesis of dementia. A potential interaction of local RAS and thyroid hormones was also discussed.
    Układ renina-angiotensyna (ang. renin-angiotensin system, RAS) jest jednym z najbardziej efektywnych systemów regulacyjnych ludzkiego organizmu. Badania ostatnich lat znacznie poszerzyły wiedzę na temat struktury i funkcji RAS. Opisane zostały alternatywne szlaki enzymatyczne i nowe aktywne metabolity angiotensyny oraz specyficzne dla nich receptory. Powstała również koncepcja swoistych dla poszczególnych tkanek i narządów lokalnych układów RAS. Niniejsza praca skoncentrowana została na przedstawieniu lokalnego układu RAS ośrodkowego układu nerwowego i jego roli w rozwoju zaburzeń poznawczych oraz patogenezie demencji. Przedyskutowano również potencjalne znaczenie interakcji lokalnych układów RAS z hormonami tarczycy.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 245-283
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenia psychiczne w przebiegu zespołów otępiennych – znaczenie kliniczne i zasady postępowania
    Psychiatric disorders coexisting with dementia – clinical relevance and principles of management
    Autorzy:
    Sobów, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057760.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    otępienie
    choroba alzheimera
    zaburzenia psychiczne
    zaburzenia zachowania
    leczenie
    leki przeciwpsychotyczne
    leki przeciwdepresyjne
    leki przeciwpadaczkowe
    dementia
    alzheimer’s disease
    psychiatric disorders
    behavioural disorders
    treatment
    antipsychotics
    antidepressants
    anticonvulsants
    Opis:
    Psychiatric disorders (including psychosis, depression and anxiety disorders) as well as other behavioural and psychological symptoms of dementia (collectively referred to as BPSD) are common in the demented, regardless of presumed aetiology of dementia. They may appear even at the prodromal phase of dementia, while severity and incidence of many of them increases with progression of cognitive dysfunction. Development of BPSD is associated with several negative consequences, both for the patient and his/her caregivers. Presence of psychotic symptoms affects unfavourably further course of dementia, accelerating cognitive decline, increased number of hospitalizations, risk of institutionalization and mortality as well as greater degree of functional disability. A well-documented phenomenon correlated therewith isincreased caregivers’ burden and increased risk of caregivers’ psychiatric problems, including depression. Treatment of BPSD is difficult and no uniformly accepted and universally effective management standard or guidelines have been proposed to date. Non-pharmacological approach is considered obligatory for most patients, while education of caregivers or institution personnel is paramount. The key issue is optimal dosage of anti-dementia drugs, including cholinesterase inhibitors and memantine. Efficacy of psychotropic drugs is largely limited and their clinical usefulness compromised by poor side effects profile of many of them. Particular care must be paid when using antipsychotics due to presumed risk of premature death secondary to cerebrovascular complications. Antidepressants, though relatively ineffective in treating depression and anxiety, might be an option in patients with agitation, aggression and psychosis as documented to date in the case of citalopram and trazodone.
    Zaburzenia psychiczne (psychozy, depresje, zaburzenia lękowe) oraz inne objawy behawioralne i psychologiczne (behavioural and psychological symptoms of dementia, BPSD) są powszechne u chorych z otępieniami, niezależnie od ich domniemanej etiologii. Spotyka się je nawet w fazach prodromalnych otępień, a nasilenie i rozpowszechnienie wielu z nich narasta wraz z progresją dysfunkcji poznawczych. Występowanie BPSD wiąże się z szeregiem negatywnych konsekwencji zarówno dla pacjenta, jak i jego opiekunów. Obecność objawów psychotycznych pogarsza naturalny przebieg demencji, powodując szybsze narastanie deficytów poznawczych, wzrost liczby hospitalizacji oraz ryzyka umieszczenia w placówce opiekuńczej i śmiertelności, większe nasilenie funkcjonalnej niesprawności, jak również jednoznacznie udokumentowane pogorszenie funkcjonowania opiekunów i wzrost ryzyka wystąpienia u nich zaburzeń psychicznych, zwłaszcza depresyjnych. Leczenie BPSD jest trudne, nie opracowano dotąd powszechnie akceptowanego standardu, skutecznego u większości pacjentów. Zaleca się wdrożenie metod niefarmakologicznych praktycznie u wszystkich pacjentów, istotną rolę odgrywa także edukacja opiekunów. Kluczowe dla powodzenia terapii jest optymalne dawkowanie leków prokognitywnych, inhibitorów cholinesterazy i memantyny. Leki psychotropowe mają ograniczoną skuteczność i mogą powodować poważne objawy niepożądane. Szczególnej ostrożności wymaga stosowanie leków przeciwpsychotycznych, które, choć czasami niezbędne, zwiększają ryzyko przedwczesnego zgonu – mogą wywoływać incydenty sercowo-mózgowe. Leki przeciwdepresyjne są relatywnie mało skuteczne w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych, natomiast mogą być pomocne w leczeniu pobudzenia, agresji i psychozy, co udokumentowano zwłaszcza w przypadku citalopramu i trazodonu.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 4; 236-244
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies