Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "fluorescencja chlorofilu" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Reakcja aparatu fotosyntetycznego fasoli szparagowej na nadmiar kobaltu w podłożu
    Response of the photosynthetic apparatus of string-bean to cobalt excess in the substrate
    Autorzy:
    Furmańczuk, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/126249.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    fluorescencja chlorofilu a
    fotosynteza
    rośliny strączkowe
    przewodność szparkowa liścia
    toksyczność kobaltu
    chlorophyll a fluorescence
    cobalt toxicity
    leaf stomatal conductance
    leguminous plants
    photosynthesis
    Opis:
    Celem pracy było zbadanie wpływu nadmiaru kobaltu w podłożu na te parametry aparatu fotosyntetycznego fasoli szparagowej odmiany Dakota, które w fizjologii stresu przyjmowane są jako miara stresu abiotycznego. Uprawę fasoli przeprowadzono w kulturach wazonowych, w fitotronie. Kobalt zastosowano w formie Co(NO3)2 • 6H2O w stężeniach 20, 40, 60 i 80 mg • kg–1 gleby o pH 6,7. W początkowej fazie kwitnienia roślin wykonano pomiary przewodności szparkowej, intensywności fotosyntezy netto oraz kinetyki indukcji fluorescencji chlorofilu a w liściach będących w stacjonarnej (końcowej) fazie wzrostu. Następnie w liściach tych oznaczono zawartość chlorofilu. Wyniki badań wykazały, że kobalt w zastosowanych w doświadczeniu stężeniach obniża zawartość chlorofilu w stopniu większym chlorofilu a niż b. Ponadto, zmniejsza przewodność szparkową dla gazów, sprawność fotochemiczną PSII (Fv/Fm) i efektywność kompleksu wydzielania tlenu (Fv/F0). Obniża także intensywność fotosyntezy netto oraz istotnie redukuje zarówno plon biologiczny, jak i użytkowy fasoli. Kierunek zmian wszystkich oznaczanych parametrów aparatu fotosyntetycznego oraz redukcja plonu wskazywały, że kobalt w zastosowanych stężeniach jest czynnikiem stresogennym dla roślin fasoli szparagowej odmiany Dakota.
    The aim of the study was to examine the effect of cobalt excess in the substrate on these parameters of the photosynthetic apparatus of string-bean cv. Dakota which are assumed to be a measure of abiotic stress in stress physiology. String-bean was grown in pot cultures in a greenhouse. Cobalt was applied as Co(NO3)2 • 6H2O in concentrations of 20, 40, 60 and 80 mg • kg–1 of soil of pH 6.7. At the initial stage of plant blooming stomatal conductance was measured as well as net photosynthesis intensity and kinetics of induction of chlorophyll a fluorescence in leaves at the stationary (final) stage of growth. Then the content of chlorophyll in leaves was determined. Results of the study showed that cobalt concentrations used in the experiment decreased the content of chlorophyll b more than that of chlorophyll a. It reduced stomatal conductance of gases, photochemical efficiency PSII (Fv/Fm) and the efficiency of oxygen evolution complex (Fv/F0). It also decreased net photosynthesis intensity and reduced significantly both the biological and usable crop of string-bean. The direction of changes in all the parameters of the photosynthetic apparatus and crop reduction suggested that used in the applied concentrations cobalt is a stress-generating factor for string-bean cv. Dakota.
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 207-213
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chlorophyll a Fluorescence and Absorption in Two Chlamydomonas Species
    Fluoroscencja i absorpcje chlorofilu a dwóch gatunków Chlamydomonas
    Autorzy:
    Friedrich, S.
    Spukerman, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388349.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    Chlamydomonas reinwardtii
    Chlamydomonas acidophila
    ekologia wód słodkich
    fluorescencja chlorofilu a
    absorpcja chlorofilu a
    pomiary in vivo
    pomiary in vitro
    wzrost
    produkty rozkładu
    sondy wieloparametrowe
    HPLC
    Chlamydomonas reinhardtii
    freshwater ecology
    chlorophyll a fluorescence
    chlorophyll a absorption
    in vivo measurements
    in vitro measurements
    growth
    degradations products
    multiparameter probe
    Opis:
    Phytoplankton densities in lakes and oceans are often measured via in vivo chlorophyll a (Chl a) fluorescence. This quick and non-invasive method has large advantages over traditional sampling and extraction methods. Here we hypothesize that measurements of in vivo fluorescence might overestimate the actual Chl a concentration when algal cells contain relatively high concentrations of Chl a degradation products, as a result of reaching the stationary phase in growth or living in a stress-full environment. Therefore the in vivo and in vitro fluorescence of Chl a was measured in two species of Chlamydomonas and compared with total Chl a content. Regular sampling over the full range of their growth curves was obtained. Chlamydomonas reinhardtii was selected as a species living in neutral, non-stressed environments and Chlamydomonas acidophila inhabits very acidic (pH 2.0-3.4), stress-full environments. Scattering of fluorescence during in vivo measurements resulted in an on average 25-fold lower Chl a concentration compared with in vitro measurements in both species. Cells of C. reinhardtii scattered approx. 1.5-fold more of the in vivo fluorescence than C. acidophila. The cellular Chl a content incrcased during the first fortnight period in both Chlamydomonas species. After reaching its maximum, the cellular Chl a content decreased with time in both species. This decrease was not accompanied by an increase of Chl a degradation products. The percentage of Chl a degradation products to total Chl a concentration was not significantly different between C. acidophila and C. reinhardtii; both species containing approximately 16 % of Chl a degradation products to total Chl a, Only 73-80 % of the concentration of Chl a measured by the in vitro fluorometric method was recovered in the HPLC. Therefore, despite the settings of the fluorometer, fluorescence possibly overestimated the Chl a concentration. In conclusion we find that external low pH or stationary growth does not result in increased concentrations of degradation products of Chl a. In addition, the extrapolation from the in situ detection of Chl a fluorescence with multiparameter sensors to concentrations of Chl a must be performed with great care as the use is subject to species-specific scattering of the fluorescence signal.
    Zagęszczenia fitoplanktonu w jeziorach i oceanach często jest mierzone in vivo za pomocą fluorescencji chlorofilu a (Chl a). Ta szybka i nieinwazyjna metoda ma dużą przewagę nad tradycyjnymi metodami pobierania próbek i ekstrakcji. W tej pracy badamy hipotezę, że pomiary in vivo fluorescencji rzeczywistego stężenia Chl a mogą prowadzić do zawyżonych ocen stężeń, jeśli komórki glonów zawierają stosunkowo duże stężenia produktów rozpadu Chl a w wyniku osiągnięcia stanu stacjonarnego wzrostu lub w wyniku przebywania w środowisku zawierającym wiele czynników stresowych. Zmierzono fluorescencję Chl a in vivo i in vitro dla dwóch gatunków Chlamydomonas i porównano z całkowitą zawartością Chl a. Uzyskano próbki w pełnym zakresie ich krzywej wzrostu. Chlamydomonas reinhardtii został wybrany jako gatunek żyjący w warunkach naturalnych, nie stresowych, a Chlamydomonas acidophila zamieszkuje stresogenne, bardzo kwaśne środowisko (pH 2,0-3,4). Rozpraszanie fluorescencji w czasie pomiarów in vivo wskazywało na średnio 25-krotnie mniejsze stężenie Chl a w porównaniu z pomiarami in vilro dla obu gatunków. W warunkach in vivo komórki C. reinhardtii rozpraszały ok. l ,5-krotnie silniej niż C. acidophila. W okresie pierwszych dwóch tygodni eksperymentu zawartość Chl a w komórkach rosła u obu gatunków Chlamydomonas. Po osiągnięciu maksimum zawartość Ch! a zmniejszała się z czasem u obu gatunków. Stosunki zawartości produktów rozpadu Chl a do całkowitej zawartości Chl a nie różniły się statystycznie istotnie pomiędzy C. acidophila i C. reinhardtii. Oba gatunki zawierały około 16 % produktów degradacji Chl a w stosunku do całkowitego jego stężenia. Tylko 73-80 % stężenia Chl a mierzonego metodą fluory-metryczną in vitro zostało oznaczone za pomocą HPLC. Dlatego też, niezależnie od ustawienia fluorymctru, metoda fluorescencyjna prawdopodobnie zawyża stężenie Chl a. W rezultacie okazuje się, że niskie zewnętrzne pH lub stacjonarna równowaga wzrostu nie powodują zwiększenie stężenia produktów rozkładu Chl a. Ponadto ekstrapolacje fluorescencyjnego wykrywania Chl a in situ za pomocą czujnika wieloparametrowego do stężenia Chl a muszą być wykonane z dużą starannością ze względu na zależność rozpraszania fluorescencyjnego od rodzaju badanego gatunku.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 11; 1501-1513
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies