- Tytuł:
-
MALARSKIE (DE)KONSTRUOWANIE ARCHITEKTURY
(DE)CONSTRUCTING THE ARCHITECTURE IN PAINTING - Autorzy:
- Durda-Dmitruk, Magdalena
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/441775.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Sopocka Akademia Nauk Stosowanych
- Tematy:
-
PRL
modernizm
dziedzictwo socmodernizmu
malarstwo
rocznik 70
modernism
socmodernism output
painting
born in the 70s generation - Opis:
-
Tytułowe malarskie (de)konstruowanie architektury omawiam na podstawie twórczości malarskiej Marii Kiesner (ur. 1976 r.), reprezentantki pokolenia urodzonych w latach 70. XX w. polskich twórców odnoszących się w swoich rozważaniach do architektonicznego dziedzictwa modernizmu i socmodernizmu. W wielu płótnach, Kiesner podejmuje temat pejzażu miejskiego poszukując dla niego nowej, malarskiej formy. Rytmy miasta dają jej możliwość utrwalania różnorodnych wariantów relacji architektury i przestrzeni. Tematem jej przeważnie wielkoformatowych płócien stają się zapomniane relikty minionej epoki: fabryki, dworce, szkoły, domy kultury czy drobna architektura miejsc rekreacji np. parków, basenów, kurortów. Szczególne miejsce pośród nich zajmują Peerelowskie budowle i założenia urbanistyczne, których przywoływanie wiąże się z sentymentalnym powrotem do czasów dzieciństwa. Punktem wyjścia do rozważań staje się przeważnie materiał fotograficzny, często zrastrowany, pożółknięty, niedoskonały, który artystka poddaje krytycznemu oglądowi. Anektując wizerunki budowli odziera je z pierwotnego sensu. Utrwala własną wizję, odchodząc daleko od pierwowzoru. Gra z architekturą odbywa się na zasadzie dokonywanej przez nią najpierw ‘dekonstrukcji’ bryły w celu jej poznania i zrozumienia, a następnie ponownej konstrukcji, na płótnie wg własnych założeń, osobistej interpretacji. Zasady gry ustala autorka, pozostawiając ślady swojej obecności w pozornie pozbawionych człowieka obrazach.
The title (De)constructing the architecture in painting are presented on the basis of works by Maria Kiesner (b. 1976). She is a representative of the generation of Polish artists born in the 70s of the 20th century, whose oeuvres refer to the architectural legacy of modernism and socialist modernism. In many of her paintings Kiesner takes up the subject of cityscape and looks for a new, artistic form for it. The rhythms of the city offer her a chance to record diverse variants presenting the relations between architecture and space. The motifs of her usually large-scale canvases are forgotten relics of the past epoch: factories, railway stations, schools, culture centres or small architecture of recreation venues, such as parks, swimming pools or holiday resorts. A special place among these buildings have PRL’s edifices and urban planning schemes whose depiction is related to the sentimental return to childhood. The starting point for all reflections are usually photographs, often rasterized, yellowed and imperfect. The artist looks at them with a critical eye and by an nixing the portrayed buildings she deprives them of their initial meaning. She fixes her own vision, moving far away from the original. The playing with architecture comes into being by firstly “deconstructing” the solid in order to get to know it and understand it and then by constructing it anew, on canvas, in accordance with the artist’s own assumptions and personal interpretation. The rules of the game are established by the author, leaving the traces of her presence in the woks seemingly devoid of human beings. - Źródło:
-
Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo; 2017, 12/II; 11-30
2299-1263
2353-0987 - Pojawia się w:
- Przestrzeń, Ekonomia, Społeczeństwo
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł