Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hydroksyapatyt" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Właściwości biologiczne porowatego tytanu modyfikowanego powierzchniowo – badania in vivo
    Biological properties of porous titanium with modified surface – in vivo studies
    Autorzy:
    Szaraniec, B.
    Jodkowska, K.
    Chłopek, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/286203.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    tytan
    badania in vivo
    hydroksyapatyt
    bioszkło
    titanium
    in vivo tests
    hydroxyapatite
    bioglass
    Opis:
    Celem pracy była ocena biologiczna w warunkach in vivo porowatych implantów tytanowych modyfikowanych powierzchniowo ceramiką bioaktywną. Wszczepy tytanowe otrzymywano stosując metalurgię proszków, a następnie przy użyciu metod zol-żel i elektroforezy pokrywano je powierzchniowo bioszkłem, zolem wapniowo-krzemionkowym oraz hydroksyapatytem. Badania in vivo przeprowadzono na królikach nowozelandzkich. Implanty wprowadzano do łoża kostnego powstałego po usunięciu siekacza żuchwy. Na podstawie obserwacji rentgenowskich oraz mikroskopowych oceniono biozgodność materiałów. Żadna z zastosowanych modyfikacji nie wykazuje negatywnego wpływu na otaczające tkanki. Implanty łączą się bezpośrednio z kością bez otoczki łączno-tkankowej, jedynie w przypadku modyfikacji zolem wapniowo-krzemionkowym połączenie kość-implant jest nieco gorsze.
    The aim of the work was to evaluate the biological behaviour of porous titanium implants surface modified with bioactive ceramics. Titanium implants were obtained by powder metallurgy. Their surface was modified with: electrophoretically deposited hydroxyapatite, sol-gel coating with bioglass (CaO-P2O5-SiO2), sol-gel coating with calcium-silica. The specimens were implanted in jaw-bone of New Zealand rabbits. The implants were placed into incisor alveolus. Bio-compatibility of materials were evaluated by X-ray and SEM techniques. No modifications negatively influenced on the surrounding tissues. Implants joined with bone directly without fibrous connective tissue. Only for calcium-silica sol modified titanium the bone-implant interface was slightly weaker.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2009, 12, no. 89-91; 205-207
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Otrzymywanie i właściwości litych stopów na bazie magnezu o ultra drobnoziarnistej mikrostrukturze
    Synthesis and properties of bulk Mg-based alloys with ultrafine grained microstructure
    Autorzy:
    Kowalski, K.
    Miklaszewski, A.
    Jurczyk, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/211381.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Obróbki Plastycznej
    Tematy:
    biomateriały
    magnez
    bioszkło
    hydroksyapatyt
    synteza mechaniczna
    kompozyty
    biomaterials
    magnesium
    bioglass
    hydroxyapatite
    mechanical alloying
    composites
    Opis:
    Magnez i jego stopy są przedmiotem intensywnych badań z uwagi na ich ważne potencjalne zastosowanie w aplikacjach medycznych w tym jako materiały na implanty. W pracy omówiono wpływ składu chemicznego i procesu technologicznego na mikrostrukturę, właściwości mechaniczne i odporność korozyjną ultra drobnoziarnistych stopów Mg1Zn1Mn0.3Zr oraz Mg4Y5.5Dy0.5Zr. Materiały do badań otrzymano metodami mechanicznej syntezy i metalurgii proszków. Dodatek hydroksyapatytu oraz bioszkła, typ 45S5, do materiałów na bazie magnezu zmniejsza wielkość ziaren otrzymanych litych kompozytów. Analizę fazową i mikrostrukturę analizowano przy użyciu dyfrakcji rentgenowskiej, skaningowego mikroskopu elektronowego, a właściwości mechaniczne i odporność korozyjną zbadano, stosując mikrotwardościomierz, nanoindenter oraz potencjostat. Właściwości kompozytu są zależne od udziału procentowego bioceramiki w matrycy Mg, gęstości otrzymanych kompozytów, jak również od składu chemicznego i ostatecznej mikrostruktury. Poprawę właściwości powierzchniowych kompozytów na bazie Mg1Zn1Mn0.3Zr uzyskano dzięki osadzaniu elektrolitycznemu fosforanów wapnia roztworu symulującego płyny ustrojowe. Badania elektrochemiczne w roztworze Ringera wykazały, iż odporność korozyjna modyfikowanych próbek była wyższa w porównaniu do próbek niemodyfikowanych. Zbadano mikrostrukturę, wyznaczono skład chemiczny warstw osadzanych elektrolityczne oraz przedyskutowano wpływ otrzymanych warstw na właściwości korozyjne. Ultra drobnoziarniste materiały na bazie magnezu dzięki gęstszej warstwie powierzchniowej (Ca10(PO4)6O and (Mg(OH)2), w porównaniu do niemodyfikowanych próbek posiadają unikalne właściwości powierzchniowe i dlatego mogą znaleźć potencjalne zastosowanie w biomateriałach następnej generacji.
    Magnesium and its alloys have been intensively investigated as potential bone implant materials.This paper discusses the influence of chemical composition on the microstructure, mechanical and corrosion properties of ultrafine grained Mg1Zn1Mn0.3Zr and Mg4Y5.5Dy0.5Zr alloys synthesized by the application of mechanical alloying and powder metallurgy. The hydroxyapatite or 45S5 Bioglass addition to Mg-based alloys decreases of grain sizes of the bulk material. The phase and microstructure analysis was carried out using X-ray diffraction, scanning electron microscopy and the properties were measured using hardness, nanoindentation and corrosion testing equipment. The properties of composites depend upon crystal structure, density, volume fraction, and the interface among the constituents, as well as upon the chemical composition and their final microstructure. The Mg1Zn1Mn0.3Zr composite surface improvement was achieved by electrolytic depositionof calcium phosphates from simulated body fluid electrolyte. The electrochemical test showed that the corrosion resistance of treated specimens was higher compared with the untreated samples in Ringer solution. The microstructure, composition andelectrolytic deposition of calcium phosphate coatings were characterized, and the corrosion properties of selected samples were also investigated. Ultrafine grained Mg-based biomaterials due to denser (Ca10(PO4)6O and (Mg(OH)2) surface layers, compared with untreated samples, possess unique surface properties and consequently are considered to be the future generation of biomaterials.
    Źródło:
    Obróbka Plastyczna Metali; 2016, 27, 3; 195-210
    0867-2628
    Pojawia się w:
    Obróbka Plastyczna Metali
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bioszkła i organiczno-nieorganiczne kompozyty dla inżynierii tkankowej kości
    Bioglasses and organic-inorganic composites for bone tissue engineering
    Autorzy:
    John, Ł.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/172492.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Chemiczne
    Tematy:
    biomateriały
    bioszkło
    organiczno-nieorganiczne hybrydy
    hydroksyapatyt
    implanty kości
    in vitro
    biomaterials
    bioglasses
    organic-inorganic hybrid
    hydroxyapatite
    bone implants
    Opis:
    The most demanded biomaterials for bone tissue engineering could be classified in two main sol-gel derived groups: bioglasses and organic-inorganic composites. The first of these include bioactive ceramics such as calcium phosphates (Tab. 2) [1], glasses and glass ceramics [2], and so-called inert ceramics (Tab. 1) such as Al2O3, zirconium and titanium dioxide, and carbon-based materials [3, 4]. Second-group of compounds constitute bioactive organic-inorganic hybrids, generally based on organic matrix and various inorganic dopants. Biomaterials in contact with human plasma and bone stem cells form, on their surface, hydroxyapatite Ca10(PO4)6(OH)2 (HAp) and its derivatives (Tab. 2). HAp-layer initiates bone growth and reconstruction of treated fragment (Fig. 2). These materials, due to the high degree of biocompability are considered as the most valuable compounds for bone surgery [5]. Extremely rapid development of biomaterials used in medicine caused the production of implants with different properties (Scheme 1). The real revolution and technological progress have brought biomimetic composites that mimic naturally occurring solutions in living organisms. The role of such implants is not only replacing the damaged parts of body, but – due to the appropriate morphology and composition – stimulating the growth of living cells (Fig. 3) and final bone regeneration. This article is devoted to this type of biomaterials proposed for bone tissue engineering.
    Źródło:
    Wiadomości Chemiczne; 2012, 66, 1-2; 21-39
    0043-5104
    2300-0295
    Pojawia się w:
    Wiadomości Chemiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ dodatku bioszkła na własności kompozytów ceramicznych i polimerowych
    Effect of bioglass additives on the properties of ceramic and polymer composites
    Autorzy:
    Kokoszka, J.
    Cholewa-Kowalska, K.
    Bramowska, K.
    Łączka, M.
    Pamuła, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/284666.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    bioszkło
    kompozyty ceramiczne
    kompozyty polimerowe
    hydroksyapatyt
    polimer PGLA
    polimery
    bioglass
    ceramic composites
    polymer composites
    hydroxyapatite
    polymers
    PGLA polymer
    Opis:
    Celem przeprowadzonych badań było wytworzenie oraz charakterystyka dwóch rodzajów kompozytów: hydroksyapatyt (HA)/bioszkło oraz polimer (PGLA)/bioszkło. Dodatek bioszkła do matryc: polimerowej i hydroksyapatytowej zastosowano w celu modyfikacji własności mechanicznych oraz poprawy bioaktywności wytworzonych kompozytów. Do otrzymania kompozytów zastosowano dwa bioszkła pochodzenia żelowego S2 (80%mol.SiO2, 16%mol.CaO, 4%mol. P2O5) oraz A2 (40%mol.SiO2, 54%mol.CaO, 6%mol. P2O5. Kompozyty hydroksyapatyt/bioszkło zawierały 10% oraz 50%mas. dodatku bioszkła. Za pomocą skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) i analizy rentgenowskiej (XRD) scharakteryzowano mikrostrukturę oraz skład fazowy otrzymanych kompozytów. Metoda ultradźwiękowa posłużyła do wyznaczenia własności mechanicznych (modułu Younga E) kompozytów. Bioaktywność materiałów została oceniona poprzez zmiany morfologii powierzchni próbek po kontakcie przez 7 i 14 dni z płynem SBF. Na podstawie przeprowadzonych badań określono, iż dodatek 10% A2 (E=12,24GPa) oraz 50% S2 (E=15,54GPa) do matrycy hydroksyapatytowej wpłynął na podwyższenie modułu Younga tych kompozytów w porównaniu do samego hydroksyapatytu (E=9,03GPa). Po kontakcie ze sztucznym osoczem oceniono, iż tworzenie się apatytowej warstwy na powierzchniach kompozytów HA/bioszkło było szybsze dla kompozytów z dodatkiem bioszkła A2 niż w przypadku S2. Wytworzono również kompozyty PGLA/bioszkło, w postaci folii otrzymanych poprzez odlewanie na szalki Petriego roztworów rozpuszczonych: PGLA oraz bioszkła (A2 lub S2). Kompozyty te otrzymano przy udziale objętościowym bioszkła 12%, 21% oraz 33%. Przeprowadzono badania w celu określenia własności mechanicznych (wytrzymałość na rozciąganie, moduł Younga) kompozytów oraz testy w płynie SBF przez okres 5 i 10 dni. Wyniki badań parametrów wytrzymałościowych pokazują, że dodatek, bioszkła do matrycy polimerowej powoduje wzrost zarówno modułu Younga jak i wytrzymałości na rozciąganie tych kompozytów. Po teście w SBF zaobserwowano gwałtowne formowanie się warstwy apatytowej na powierzchni kompozytów - co wskazuje na wysoką bioaktywność otrzymanych materiałów.
    The aim of this study was to prepare and evaluate both HA/bioactive glass and resorbable polymer PGLA/bioglass composites. The gel- derived bioglasses were added to HA and PGLA matrix in order to modify mechanical properties and improve bioactivity of obtained composite materials. We have developed two different composites made of hydroxyapatite (HA) and gel derived bioglasses designated S2 (80%mol. SiO2, 16%mol.CaO, 4%mol.P2O5) or A2 (40%mol. SiO2, 54% mol.CaO, 6%mol.P2O5). Concentration of added bioglasses were: 10% and 50 wt.%. Scanning electron microscopy and X- ray diffraction were used to characterize microstructure and phase composition of obtained materials. The elastic properties of HA/bioglass composites (Young modulus E) were analyzed with the use of pulse ultrasonic technique. The bioactivity of composites was assessed by determining the changes of surfaces morphology of composites after soaking in simulated body fluid (SBF) for 7 and 14 days (test in vitro in SBF). We have determined that 10%wt. addition of A2 (E=12,24GPa) and 50wt. % addition of S2 (E=15,54GPa) to the HA matrix results in higher Young's modulus of composites in comparison to pure hydroxyapatite (E=9,03GPa). The rate of Ca-P-rich layer formation in SBF was higher for HA/bioglass composites containing A2 compared to the composites containing S2 bioglass. Moreover, PGLA/bioglass composites were manufactured in the form of foils by solvent casting of the mixtures: dissolved PGLA and bioactive glass A2 and S2 particles. Composites containing 12%, 21% and 33%vol. of bioactive glass were manufactured. Mechanical properties (Rm, E) of composites were evaluated as well as in vitro SBF test was conducted at 5 and 10 days periods times of incubation in SBF. The results of tensile tests show that the addition of bioactive glass increases both tensile strength and Young's modulus of the composites. Rapid formation of apatite-layer on composite surface after incubation in SBF indicates high bioactivity of these materials.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2009, 12, 87; 24-31
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena porównawcza właściwości biologicznych odbiałczonej kości ludzkiej i jej mieszaniny z bioszkłem - badania wstępne na zwierzętach
    Comparative evaluation of biological properties of deproteinized human bone and its mixture with bio-glass - preliminary examination performed on animals
    Autorzy:
    Nocoń, J.
    Cieślik, M.
    Rauch, J.
    Łączka, M.
    Rauch, B.
    Cieślik, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/284311.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    naturalny hydroksyapatyt
    odbiałczona kość ludzka
    bioszkło
    regeneracja ubytków kostnych
    badania in vivo
    badania na zwierzętach
    natural hydroxyapatite
    deproteinized human bone
    bioglasses
    osseous wounds regeneration
    tests on animals
    Opis:
    Celem prowadzonych badań doświadczalnych jest ocena gojenia ran kostnych w obecności preparatu odbiałaczonej kości ludzkiej (grupa I) oraz jej mieszaniny z bioszkłem (grupa II) w warunkach dotkankowej implantacji. Badania przeprowadzono na grupie 24 świnek morskich z okresami kontroli przypadającymi na 1, 2, 3, 4, 8 i 12 tydzień doświadczenia. Zwierzętom wszczepiano badany materiał w ubytek kostny trzonu żuchwy. Przeprowadzono obserwacje kliniczne przebiegu gojenia ran, podstawowe badania krwi, pomiary gęstości kości, a także badania radiologiczne i makroskopowe. Zaplanowano również wykonanie oceny histopatologicznej tkanki kostnej oraz narządów wewnętrznych (wątroba, nerki) oraz badań histoenzymatycznych. W obu przypadkach nie obserwowano powikłań w gojeniu ran pooperacyjnych. Makroskopowo zarówno w I jak i w II grupie ubytki kostne uległy wygojeniu po 4 tygodniu badań. Wskaźniki oznaczone w trakcie badań krwi zwierząt doświadczalnych utrzymywały się w granicach norm już od 14 doby eksperymentu. Radiologicznie proces gojenia tkanki kostnej uległ całkowitemu zakończeniu dla grupy I po 8, a dla grupy II po 12 tygodniu doświadczenia. Wstępne wyniki badań wykazały, iż rany kostne wypełnione odbiałczoną kością ludzką goiły się szybciej niż te wypełnione mieszaniną odbiałczonej kości ludzkiej z bioszkłem. Oba materiały można ocenić jako bardzo obiecujące dla zastosowań kościozastępczych.
    The aim of the experimental examination is the evaluation of the healing process of osseous wounds with the presence of a preparation containing deproteinized human bone (group I) and the mixture of deproteinized human bone with bio-glass (group II), implanted in tissue. The examination was carried out on a group of 24 guinea pigs and the control was performed in the 1st, 2nd, 3rd, 4th, 8th and 12th weeks of the examination. The material under analysis was implanted in the osseous wounds of the animals' mandible corpus. The following examinations were then performed: clinical observation of the healing process, basic blood examinations, bone tissue density measurements, radiological and macroscopic examinations. Additionally, the examiners planned to carry out histopathological examination of the osseous tissue and the internal organs (kidney, liver), as well as histoenzymatic examination. In both cases no complications during the healing process were observed. The macroscopic examination showed than in both groups (I and II) the osseous wounds were healed after the 4th week of the examination. The indices determined during the blood examination of the animals used in the experiment remained within the standard limits from the 14th day of the experiment. The radiological examination showed that the osseous wound healing process was totally ended after the 8th week of the examination in the case of group I, and after the 12th week in the case of group II. Preliminary results of the examination showed that the osseous wounds filled with deproteinized human bone healed faster than these filled with the mixture of deproteinized human bone and bio-glass. Both materials can be evaluated as highly promising in bone-replacing use.
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2007, 10, no. 67-68; 12-16
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ mieszaniny odbiałczona kość ludzka+bioszkło+fosforan trójwapniowy (TCP) na gojenie ran kostnych zwierząt doświadczalnych - badania wstępne
    Influence of mixture deproteinized human bone+bio-glass+tricalcium phosphate (TCP) on healing of madible osseous wounds in the experimental animals - preliminary study
    Autorzy:
    Nocoń, J.
    Rauch, J.
    Cieślik, M.
    Łączka, M.
    Ślósarczyk, A.
    Rauch, B.
    Cieślik, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/285685.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
    Tematy:
    naturalny hydroksyapatyt
    odbiałczona kość ludzka
    bioszkło
    fosforan trójwapniowy
    regeneracja ubytków kostnych
    badania in vivo
    badania na zwierzętach
    natural hydroxyapatite
    deproteinized human bone
    bioglass
    tricalcium phosphate
    osseous wounds regeneration
    in vivo research
    tests on animals
    Źródło:
    Engineering of Biomaterials; 2007, 10, no. 69-72; 104-106
    1429-7248
    Pojawia się w:
    Engineering of Biomaterials
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies