Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "berias" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Górny tyton i berias w płaszczowinie reglowej dolnej Tatr Zachodnich w świetle danych lito-, bio- i magnetostratygraficznych
The Upper Tithonian and Berriasian in the Lower Sub-Tatric Nappe of the Western Tatra Mts in the light of litho-, bio- and magnetostratigraphic data (southern Poland)
Autorzy:
Grabowski, J.
Pszczółkowski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2074426.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
tyton
berias
litostratygrafia
biostratygrafia
magnetostratygrafia
Tatry Zachodnie
Tithonian
Berriasian
Lower Subtatric Nappe
lithostratigraphy
biostratigraphy
magnetostratigraphy
Opis:
Detailed magnetostratigraphic investigations of the Tithonian–Berriasian strata, integrated with litho- and biostratigraphic observations were carried out within the Bobrowiec Unit of the Lower Sub-Tatric (Krina) Nappe in theWestern Tatra Mts. Amodification of the existing lithostratigraphic scheme is proposed, splitting the Pieniny Limestone Formation (sensu Lefeld et al. 1985) into two formations, accordingly with lithostratigraphic subdivisions of the coeval deposits in some other parts of the Krina Nappe in Slovakia: the Jasenina Formation (includes Pośrednie Member sensu Pszczółkowski 1996, in its uppermost part) and the Osnica Formation (Osnica Member sensu Pszczółkowski 1996). The Jurassic/Cretaceous boundary, as defined by calpionellids, falls within the lowermost part of the Osnica Fm. Magnetozones from CM20r (Lower/Upper Tithonian boundary) up to CM16n (Upper Berriasian) were identified. Jurassic/Cretaceous boundary is situated within the CM19n magnetozone, below the short reversed Brodno subzone. Magnetostratigraphic correlation of four sections revealed existence of some “gaps” which are interpreted as tectonic reductions, which have to be considered while calculating the sedimentation rate which, however, might be roughly estimated. Sedimentation was relatively slow within the Jasenina Formation (5–7 m/My), but accelerated within the Osnica Fm (mean value: 10–15 m/My) and in the investigated lower part of the Kościeliska Marl Fm (20–30 m/My). Presence of hematite correlates with low sedimentation rate.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2006, 54, 10; 870-877
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The lower and middle Berriasian in Central Tunisia: Integrated ammonite and calpionellid biostratigraphy of the Sidi Kralif Formation
Autorzy:
Maalaoui, K.
Zargouni, F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138976.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ammonite
calpionellids
Berriasian
bioevents
biostratigraphy
Tunisia
amonit
kalpionellidy
berias
biostratygrafia
Tunezja
Opis:
The lower and middle Berriasian sedimentary succession of the Sidi Kralif Formation has been a subject of biostratigraphic study in two key sections in Central Tunisia. Our contribution is an attempt to better define the basal Berriasian interval, between the Berriasella jacobi Zone and the Subthurmannia occitanica Zone. Zonal schemes are established using ammonites and calpionellids, and these permit correlation with other regions of Mediterranean Tethys and beyond. The use of biomarkers afforded by microfossil groups has allowed characterization and direct correlation with four widely accepted calpionellid sub-zones, namely Calpionella alpina, Remaniella, Calpionella elliptica and Tintinopsella longa. The two ammonite zones of Berriasella jacobi and of Subthurmannia occitanica are recognised on the basis of their index species. The parallel ammonite and calpionellid zonations are useful as a tool for correlation and calibration in time and space, thus allowing a better definition of a J/K boundary. The presence of four Berriasian calpionellid bioevents is recognised: (1) the ‘explosion’ of Calpionella alpina, (2) the first occurrence of Remaniella, (3) the first occurrence of Calpionella elliptica and (4) the first occurrence of Tintinopsella longa. The last is here documented as coeval with the presence of Subthurmannia occitanica, which marks the lower/middle Berriasian boundary.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 1; 43-58
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Systematic palaeontology of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France), and its implications for biostratigraphy
Autorzy:
Frau, C.
Bulot, L. G.
Wimbledon, W. A. P.
Ifrim, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138820.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ammonites
Berriasian
Cretaceous
biostratigraphy
Le Chouet
France
amonity
berias
kreda
biostratygrafia
Francja
Opis:
This study describes ammonite taxa of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France). Emphasis is placed on new and poorly known Himalayitidae, Neocomitidae and Olcostephanidae from the lower part of the Jacobi Zone auctorum. Significant results relate the introduction of Lopeziceras gen. nov., grouping himalayitid-like forms with two rows of tubercles, and Praedalmasiceras gen. nov., grouping the early Berriasian Dalmasiceras taxa. Study of the ontogenetic sequences of both genera show that they were derived from late Tithonian Himalayitidae. This supports the distinction between the subfamilies Himalayitinae and Dalmasiceratidae subfam. nov. Content, variation, dimorphism and vertical range of the Neocomitidae Berriasella, Pseudoneocomites, Elenaella and Delphinella are discussed. A conservative use of the Olcostephanidae Proniceras is followed herein.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 2; 175-204
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microfacies and stratigraphic position of the Upper Jurassic Rogoża coquinas at Rogoźnik, Pieniny Klippen Belt, Carpathians
Mikrofacje i pozycja stratygraficzna górnojurajskich muszlowców z Rogoży w Rogoźniku (pieniński pas skałkowy)
Autorzy:
Reháková, D.
Wierzbowski, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061237.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
biostratygrafia
dinocysty wapienne
kalpionellidy
kimeryd
tyton
berias
litostratygrafia
Pieniński Pas Skałkowy
Karpaty
biostratigraphy
calcareous dinocysts
calpionellids
Kimmeridgian
Tithonian
Berriasian
lithostratigraphy
Pieniny Klippen Belt
Carpathians
Opis:
The Rogoża Coquina Member (Pieniny Klippen Belt, Carpathians, Poland) develped as red micritic ammonite coquinas covers the stratigraphical interval from Kimmeridgian to Upper Tithonian as indicated by microfossils study (calcareous dinocysts and calpionellids) in the type-section of the unit, in the Rogoźnik Quarry. These deposits are overlain by white micritic limestones attributed to the Sobótka Limestone Member of Lower to Middle Berriasian.
Czerwone muszlowce amonitowe odsłonięte w nieczynnym kamieniołomie w Rogoźniku stanowią wzorzec litostratygraficzny dla ogniwa muszlowców z Rogoży (dawniejsza nazwa "czerwone muszlowce rogoźnickie" - Birkenmajer 1962, 1963, 1977). Pozycja chronostratygraficzna tych utworów i ich związek ze słynnymi muszlowcami ogniwa muszlowców z Rogoźnika (dawna nazwa "białe muszlowce rogoźnickie" - Birkenmajer 1962, 1963, 1977) pozostawały przez dłuższy czas nie w pełni wyjaśnione. Pierwotnie (Birkenmajer 1977), sądzono, że ogniwo muszlowców z Rogoży jest starsze od ogniwa muszlowców z Rogoźnika; później (Kutek & Wierzbowski 1986), wyrażono opinię, że ogniwa te są równowiekowe - czerwone mikrytowe muszlowce z Rogoży zastąpione są obocznie przez muszlowce z Rogoźnika o silnie zrekrystalizowanym matryksie przekształconym w dużym stopniu w grubokrystaliczny kalcyt. Przeprowadzone obecnie szczegółowe badania płytek cienkich z prób zebranych w profilu muszlowców z Rogoży w kamieniołomie w Rogoźniku (fig. 1 i 2, pl. 1-3) pozwoliły na pełne przedstawienie charakterystyki mikrofacjalnej i określenie pozycji chronostratygraficznej tych utworów w oparciu o cysty wapiennych Dinoflagellata oraz kalpionelle. Widoczne w profilu muszlowce mają miąższość około 11 metrów (spąg ogniwa muszlowców z Rogoży jest tu nieodsłonięty) i wykształcone są w niższej części jako czerwone wapienie typu wackestone i packstone o mikrofacji sakkokomowo-globochetowej, a w części wyższej - jako czerwonawe i różowe wapienie typu wackestone o mikrofacji kalpionellowo-radiolariowej. Pozycja chronostratygraficzna niższej części muszlowców zawiera się w przedziale od kimerydu i dolnego tytonu (poziomy dinoflagellatowe: Parvula, Moluccana, Borzai oraz Pulla-Tithonica w klasyfikacji Rehakowej 2000) do środkowego tytonu/najniższego górnego tytonu (poziomy kalpionellowe: Chitinoidella oraz Praetintinnopsella w klasyfikacji Rehakowej i Michalika 1997). Datowania te pokazują, że omawiane utwory obejmują przedział stratygraficzny, odpowiadajacy rozwiniętym w klasycznej postaci muszlowcom z Rogoźnika w profilu skałek Rogoży (por. Kutek i Wierzbowski 1986). Wyższa część ogniwa muszlowców z Rogoży w badanym profilu zawiera liczne kalpionelle wskazujące na górnotytoński poziom Crassicolaria i jego wszystkie trzy podpoziomy: Remanei, Brevis i Colomi (por. Reháková i Michalik 1997). Utwory bezpośrednio nadścielające muszlowce z Rogoży w profilu kamieniołomu w Rogoźniku reprezentowane są przez białe i biało-szare wapienie typu wackestone, a lokalnie też mudstone, wykształcone w mikrofacji radiolariowo-kalpionellowej lub kalpionellowej. Obecne tu zespoły kalpionelli wskazują na dolny i środkowy berias (poziom Calpionella), przy czym jak wydaje się, najniższa część tego poziomu, odpowiadająca podpoziomowi Alpina, jest tu nieobecna lub silnie zredukowana miąższościowo. Może to wskazywać na istnienie luki stratygraficznej pomiędzy ogniwem muszlowców z Rogoży, a omawianymi nadległymi wapieniami, które swoim charakterem litologicznym, a także swoją pozycją stratygraficzną, wyraźnie nawiązują do ogniwa wapienia z Sobótki w schemacie litostratygraficznym Birkenmajera (1977).
Źródło:
Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 15-27
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies