- Tytuł:
-
Polityka antykryzysowa administracji Herberta Hoovera w latach 1929–1932
Anti-crisis policy of the Herbert Hoover administration from 1929 to 1932 - Autorzy:
- Kowalski, Kamil
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/31340870.pdf
- Data publikacji:
- 2023
- Wydawca:
- Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
- Tematy:
-
Wielki kryzys
Hoover
bezrobocie
recesja
roboty publiczne
Great depression
unemployment
recession
public works - Opis:
-
Bezprecedensowy poziom stopy bezrobocia, sięgający niemal 24% w 1932 r., uprawniał 31. prezydenta USA Herberta Hoovera do powzięcia nadzwyczajnych środków z instrumentarium polityki gospodarczej. W artykule przedstawiono katalog działań podjętych przez administrację republikańską w latach 1929–1932, mających – w zamierzeniu – przywrócić gospodarkę na ścieżkę wzrostu gospodarczego. Na podstawie wspomnień prezydenta oraz wystąpień publicznych scharakteryzowano jego poglądy nt. ekonomii i filozofii ekonomii. Pokazano, jak bardzo wpływały one na działania antykryzysowe podjęte w pierwszej fazie kryzysu. Centralna część tekstu koncentruje się na analizie konkretnych decyzji politycznych: polityce utrzymania dotychczasowego poziomu płac, konsensusie pomiędzy pracodawcami i pracownikami oraz programie robót publicznych. Pokazano ewolucję poglądów Hoovera: od podejścia odrzucającego potrzebę ingerencji w mechanizm rynkowy do coraz większej regulacji gospodarki (przyjęcie Emergency Construction Appropriation Act oraz powołanie Reconstruction Finance Corporation). Wywodowi towarzyszy prezentacja kluczowych danych makroekonomicznych, co pozwala ocenić skuteczność (lub jej brak) polityk antykryzysowych Hoovera. Artykuł uwzględnia ich recepcję przez społeczeństwo amerykańskie. W tym celu scharakteryzowano protest górników w Harlan, budowę baraków i osiedli bezrobotnych (hooversvilles) oraz marsz weteranów z 1932 r. Wydarzenia te oraz personifikacja zapaści gospodarczej i słaba polityka komunikacyjna administracji Hoovera skutkowały katastrofalnym wynikiem w listopadowych wyborach. On sam zaś przeszedł do historii jako prezydent „kryzysowy”, „pasywny” i „nieudolny”. Narrację tę wspierali w szczególności zwolennicy Partii Demokratycznej, dyskontującej korzyści polityczne z przeciwstawiania Hoovera Rooseveltowi. I to pomimo tego, że Roosevelt kontynuował liczne programy zapoczątkowane przez Republikanów, a o wyjściu USA z kryzysu można mówić dopiero po wybuchu II wojny światowej.
The unprecedented unemployment rate in 1932, reaching almost 24%, entitled the 31st US president, Herbert Hoover, to take extraordinary measures with economic policy instruments. This article presents a catalogue of activities undertaken by the Republican administration in 1929–1932, intended to restore the economy to economic growth. Based on the President's memoirs and public speeches, his views on economics and his economic philosophy are defined. The extent to which they influenced the anti-crisis measures taken during the first phase is shown. The central part of the text focuses on specific political decisions: the wage maintenance policy, the consensus between employers and employees, and the public works program. The evolution of Hoover's views is shown, moving from an approach that rejects the need to interfere with the market mechanism towards systematically greater regulation of the economy (the establishment of the Reconstruction Financial Corporation and the adoption of the Emergency Assistance Act). The argument is accompanied by a presentation of key macroeconomic data which makes it possible to assess the effectiveness (or lack thereof) of Hoover's anticrisis policies. This article considers their reception in American society. To this end, the Harlan miners' protest, the building of barracks and housing estates for the unemployed (hooversvilles), and the veterans' march in 1932 were described. The personification of economic collapse and Hoover's poor communication policy resulted in a disastrous result in the November elections. He himself went down in history as a "crisis", "passive" and "inept" president. In particular, this narrative was propagated by supporters of the Democratic Party, discounting the political benefits of pitting Hoover against Roosevelt. This is even though the administration of F.D. Roosevelt continued numerous programs initiated by the Republicans, and only after World War II did the US emerge from the crisis. - Źródło:
-
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2023, 29, 4; 88-106
2543-8379 - Pojawia się w:
- UR Journal of Humanities and Social Sciences
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł