- Tytuł:
-
Comparison of the effectiveness of two physiotherapy programs for female patients with lumbar spine discopathy
Porównanie skuteczności dwóch programów fi zjoterapii pacjentek z dyskopatią lędźwiową - Autorzy:
-
Puszczałowska-Lizis, Ewa
Dziedzic, Paulina
Jandziś, Sławomir - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1790988.pdf
- Data publikacji:
- 2017-10-01
- Wydawca:
- Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
- Tematy:
-
spine
pain
functional efficiency
range of movement.
kręgosłup
ból
sprawność funkcjonalna
zakresy ruchów - Opis:
-
Background. Lower back pain is one of the most common problems in the human body relat-ed to the disturbances of the motor organ’s structure and function. It challenges contemporary physiotherapy which aim is to reduce or, when possible, eliminate pain, restore fitness for eve-ryday life and prevent recurrences. The aim of the study was to compare two physiotherapy programmes in terms of lowering pain intensity, improvement of lumbar and thoracolumbar spine mobility, as well as functional ability in females with lumbar spine discopathy. Material and methods. The study included 100 women aged 45-50 with lumbar spine disco-pathy being treated in outpatient conditions. The patients were divided into two 50-subject groups depending on the programme used. The physiotherapy programme for group I patients included classic massage, kinesiotherapy and interferential currents, and in group II: classic massage, kinesiotherapy and ultrasound. The research tool was the Numeric Pain Rating Scale (NRS), the Roland Morris Disability Questionnaire (RMDQ) and measurements of lumbar and thoracolumbar spine mobility. The Wilcoxon and Mann-Whitney U tests were used for the analysis. Results. After completion of the physiotherapy programme, the women in group I experi-enced significantly lower pain (p=0.037) and higher functional efficiency (p=0,001). The range of improvement, assessed by the difference in the results of study II and III, was signif-icantly higher for the II group of women (p=0,002). One month after completion of therapeu-tic treatment, there were no statistically significant differences between the groups (p=0,169, p=0,067). Conclusions. The use of interferential currents in the physiotherapy of individuals with lum-bar spine discopathy compared to ultrasound therapy allows for greater improvement in reduc-ing pain intensity, lumbar and thoracolumbar spine mobility, as well as higher functional effi-ciency. The effectiveness of ultrasound had increased over time since the end of therapy and only after one month in the case of both physiotherapy programmes, similar effects could be observed.
Wstęp. Schorzenia dolnej części kręgosłupa należą do najczęściej występujących u człowieka problemów związanych z zaburzeniem struktury i funkcji narządu ruchu. Stanowią wyzwanie dla współczesnej fizjoterapii, której celem jest obniżenie lub w miarę możliwości wyeliminow-anie dolegliwości bólowych, przywrócenie sprawności umożliwiającej funkcjonowanie w życiu codziennym, a także zapobieganie nawrotom. Cel pracy stanowiło porównanie dwóch programów usprawniania w aspekcie obniżenia natężenia dolegliwości bólowych, poprawy ruchomości lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa oraz sprawności funkcjonalnej u kobiet z dyskopatią lędźwiową. Materiał i metody. Badaniami objęto 100 kobiet w wieku 45-50 lat z dyskopatią lędźwiową, usprawnianych w warunkach ambulatoryjnych. Pacjentki podzielono na dwie 50-osobowe grupy, w zależności od zaaplikowanego programu. Program fizjoterapii pacjentek z grupy I obejmował: masaż klasyczny, kinezyterapię i prądy interferencyjne, a w grupie II zastosowano: masaż klasyczny, kinezyterapię i ultradźwięki. Narzędzie badawcze stanowiła numeryczna skala natężenia bólu (NRS), kwestionariusz Rolanda-Morrisa (RMDQ) i pomiary zakresów ruchu lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa. Do analiz wykorzystano testy: U Manna-Whitneya i Wilcoxona. Wyniki. Po zakończeniu usprawniania kobiety z grupy I odznaczały się istotnie niższym poziomem dolegliwości bólowych (p=0,037) i wyższą sprawnością funkcjonalną (p=0,001). Zakres poprawy, oceniany różnicą wyników uzyskanych w badaniu II i III, był istotnie większy w przypadku kobiet z grupy II (p=0,002). Po miesiącu od zakończenia postępowania terapeutycznego stwierdzono brak statystycznie istotnych międzygrupowych różnic (p=0,169, p=0,067). Wnioski. Zastosowanie prądów interferencyjnych w fizjoterapii osób z dyskopatią lędźwiową w porównaniu do terapii z wykorzystaniem ultradźwięków pozwala na uzyskanie większej poprawy w kwestii obniżenia natężenia dolegliwości bólowych, zwiększenia ruchomości lędźwiowej i piersiowo-lędźwiowej części kręgosłupa oraz sprawności funkcjonalnej. Skuteczność ultradźwięków wzrasta w miarę upływu czasu od zakończenia terapii i dopiero po miesiącu w przypadku obu programów fizjoterapii można zaobserwować zbliżone efekty. - Źródło:
-
Medical Rehabilitation; 2017, 21(3); 43-50
1427-9622
1896-3250 - Pojawia się w:
- Medical Rehabilitation
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł