Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "self portrait" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Autoportrety Adama Zagajewskiego
    Adam Zagajewski’s Self-Portraits
    Autorzy:
    Potkański, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097181.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    autobiografia
    autoportret
    duchowość
    Adam Zagajewski
    autobiography, self-portrait, spirituality, Adam Zagajewski
    autobiography
    self-portrait
    spirituality
    Opis:
    Artykuł analizuje cykl poetyckich autoportretów Adama Zagajewskiego w kontekście esejów poety oraz współczesnych pisarzowi teorii, zwłaszcza dekonstrukcji Paula de Mana oraz filozofii duchowości Michela Foucaulta. Zgodnie z tą analizą autoportrety Zagajewskiego zbliżają się charakterem i funkcją do ćwiczeń duchowych opisywanych przez Pierre’a Hadota: poeta za ich pomocą próbuje przebudować swoją osobowość, projektując jej bogatszą i dojrzalszą postać, częściowo na wzór postaci mistrzowskich, takich jak Józef Czapski. Tak ujęta, twórczość Zagajewskiego zaskakuje bogactwem treści teoretycznych, których dotąd w niej nie poszukiwano.
    The article analyzes a series of Adam Zagajewski’s self-portraits against the backdrop of his essays as well as a variety of contemporary theories, especially Paul de Man’s deconstruction and Michel Foucault’s spirituality philosophy. According to this analysis, Zagajewski’s self-portraits are approaching the kind of spiritual exercises described by Pierre Hadot: Zagajewski uses them to try to rebuild his personality, having designed its richer and more mature version, partly following the example of Zagajewski’s masters, such as Józef Czapski. Understood in this way, Zagajewski’s works contain a surprisingly wealthy theoretical substance, heretofore unrecognized by commentators.
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2021, 43; 167-185
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The (Self)portrait of a Writer: A Hermeneutic Reading of Virginia Woolf’s (Auto)biographical Writings
    Autorzy:
    Hołda, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394581.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Virginia Woolf
    autobiography
    hermeneutics
    Paul Ricoeur
    Michel Foucault
    Opis:
    Woolf’s maturing as a writer was deeply influenced by her traumatic experiences in childhood, the (in)capacitating states of mental instability, as well as her proto-feminist convictions. Long before Barthes, she toppled the traditional position of the author, and her literary enshrinement of “the other reality” reached unity with the world rather than individuality. This article ponders Woolf’s creative impulse and investigates her autobiographical writings to show the import of their impact on her fiction, which, as Woolfian scholarship suggests, can be viewed as autobiographical, too. I argue that philosophical hermeneutics sheds light on the self-portrait that emerges from Woolf’s autobiographical writings and offers a rewarding insight into her path of becoming an author. I assert that Paul Ricoeur’s philosophy of subjectivity, and, in particular, his notion of narrative identity provide a route to examine how Woolf discovers her writing voice. In light of his hermeneutics of the self, the dispersed elements of the narrative of life can be seen as a possibility of self-encounter. Woolf’s writings bespeak her gradually evolving self-knowledge and self-understanding, which come from the configuration of those separate “stories” into a meaningful whole. The article also interprets Woolf’s autobiographical writings through the prism of Michel Foucault’s reflection on discourse and subjectivity, indicating that her texts instantiate his assertion of the subject’s constant disappearance.
    Źródło:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2020, 6, 1; 52-66
    2353-6098
    Pojawia się w:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Witold Gombrowicz: autobiografizm w trzech odsłonach
    The three modes of Witold Gombrowicz’s autobiographism
    Autorzy:
    Kunz, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375444.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Witold Gombrowicz
    autobiography
    self-portrait
    self-creation
    subject
    Gombrowicz
    autobiografia
    fikcja
    podmiot
    autokreacja
    Opis:
    Artykuł jest próbą analizy trzech trybów autobiograficznego pisarstwa Witolda Gombrowicza. Pierwszy z nich, zorientowany prospektywnie, służy przede wszystkim autokreacji i rzutowaniu w przyszłość kolejnych, tworzonych przez pisarza podmiotowych autoprojekcji. Realizację tej podmiotowej strategii przynosi Dziennik, któremu przypada szczególne miejsce między autonomiczną, eksperymentalną fikcją literacką a tradycyjną narracją autobiograficzną. Drugi tryb ma charakter retrospektywny, najbardziej zbliżony do tradycyjnej autobiografii. Wyróżnia go dominacja narracji wspomnieniowej, podporządkowanej chronologicznemu następstwu zdarzeń. Spotykamy się z nią we Wspomnieniach polskich oraz w Testamencie. Trzeci tryb, wykorzystany przez Gombrowicza w Kronosie, realizuje się w postaci swoistego kalendarium czy inwentarza, nawiązującego do nieliterackich, użytkowych form osobistych zapisków, i nie mieści się w żadnym z dwóch przywołanych wcześniej strategii pisarstwa autobiograficznego, lokując się na obrzeżach zarówno narracyjnej konwencji wspomnieniowej, jak i konwencji dziennikowej podporządkowanej zasadzie eseistyczno-autoportretowej. Analiza tych trzech odmian tekstu autobiograficznego ma pokazać, że nie składają się one na żadną spójną, wieloaspektową wizję podmiotu, każdy z nich odsłania bowiem na swój sposób właściwą Gombrowiczowskiej formule autobiografizmu nieciągłość i pustkę odkrywaną w miejscu powracającego uporczywie pragnienia osobowej, mocnej obecności.
    This article is an attempt to analyse the three modes of autobiographical writing of Witold Gombrowicz. The first of the modes is prospectively oriented and its purpose is to self-create and project into the future the successive subjective self-images created by the author. Diary, which takes a particular place between the autonomous, experimental fiction and traditional autobiographical narration, brings implementation of this strategy. The second mode is retrospective in nature and the most similar to the traditional autobiography. It is distinguished by the dominance of the reminiscent narration subordinated to the chronological sequence of events. We encounter it in Polish Memories and in A Kind of Testament. The third mode used by Gombrowicz in Kronos is implemented in the form of a specific historical calendar or inventory alluding to non-literary practical forms of personal notes and does not fit in any of the two previously mentioned autobiographical writing strategies, locating itself on the edge of both; the narrative convention of memories, as well as the diary convention subject to essayistic and self-portrait principles. Analysis of these three varieties of the autobiographical text shows that they do not make up for any coherent, multi-faceted vision of the subject. Each of them reveals in their own way the “Gombrowicz-like” autobiographical formula of discontinuity and emptiness that are discovered in the place of persistently recurring desire of a strong personal presence.
    Źródło:
    Autobiografia Literatura Kultura Media; 2014, 3, 2; 15-32
    2353-8694
    2719-4361
    Pojawia się w:
    Autobiografia Literatura Kultura Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między autobiografią a przypowieścią. Glosa o paru tajemnicach "Domu, snu i gier dziecięcych" Juliana Kornhausera
    Between Autobiography and Parable. On a Few Secretas of Julian Kornhauser’s "A Home, a Dream, and Child’s Plays"
    Autorzy:
    Gleń, Adrian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1385079.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Julian Kornhauser’s life and writings
    autobiography
    autobiographical writing
    autobiographical practices
    self-portrait
    autobiographical notes
    auto-creation
    egzystencja i pisarstwo Juliana Kornhausera
    autobiografia
    autobiografizm
    praktyki autobiograficzne
    autoportret
    zapiski autobiograficzne
    autokreacja
    Opis:
    W artykule podjęto próbę rozpoznania strategii autobiograficznych prezentacji obecnych w twórczości Juliana Kornhausera. Autor stara się opisać fragmenty biografii autora Origami, skupiając się na charakterystycznych dla poety sposobach dyskretnego mówienia o sobie (dystans narracyjny, rozdźwięk pomiędzy narratorem a bohaterem, ukrywanie zarówno postaci bohatera, jak i rzeczywistych osób pod zasłoną inicjału). Punktem wyjścia dla rozważań i głównym przedmiotem opisu jest proza autobiograficzna Dom, sen i gry dziecięce Juliana Kornhausera, której lektura konfrontowana jest z zapiskami autobiograficznymi opublikowanymi przez syna poety, Jakuba, na łamach czasopism literackich. Ważny element całej rekonstrukcji stanowi również badanie krytycznoliterackiej recepcji i rekonstrukcji prawdy o egzystencji autora Kamyka i cienia.
    The article attempts to investigate Julian Kornhauser’s autobiographical strategies in his writings. The author endeavors to interpret the fragments of the poet’s biography, focusing on his typical manner of intimate addressing himself (narrative distance, discrepancy between the narrator and the persona, concealing characters under the veil of the cipher). The starting point for these considerations, as well as the main object of this paper, is Kornhauser’s autobiographical prose entitled A Home, a Dream, and Child’s Plays [Dom, sen i gry dziecięce]. Its reading is juxtaposed with the autobiographical notes published in literary periodicals by Jakub Kornhauser, the poet’s son. The whole project is also possible due to the examination of the critical reception and the reconstruction of the truth about Kornhauser’s life.
    Źródło:
    Autobiografia Literatura Kultura Media; 2017, 8, 1; 221-241
    2353-8694
    2719-4361
    Pojawia się w:
    Autobiografia Literatura Kultura Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies