Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "jacques derrida" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    J’accepte: Jacques Derrida’s Cryptic Love by Unsealed Writing
    Autorzy:
    Krzykawski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632497.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Projekt Avant
    Tematy:
    Derrida
    autobiography
    love
    crypt
    secret
    writing
    Opis:
    This article focuses on the autobiographical ghost that dwells in “Envois” and the multiple ways he/she/it interferes in Derrida’s concept of écriture. Read through love letters sent as postcards with the image representing Socrates writing in front of Plato, Derrida’s writing, I argue, definitely becomes a cryptic writing (écriture cryptique) both in the sense of kryptô (Gr. coded) and secerno (Lat. set apart). I endeavor to show that “Envois”-largely autobiographical and entangled in his life events-is a harbinger of the secret that Derrida takes for a fundamental feature of democracy in his later works. And yet the secret is of his own, as he notes when writing “Envois”: “Nobody will never know what the secret I write along with is. And that I say this will not change anything” (Peeters 2010: 367).
    Źródło:
    Avant; 2017, 8, 2
    2082-6710
    Pojawia się w:
    Avant
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Bitte betrachten sie mich als einen Traum.“ Sprache und Identität in Hamid Sadrs „Gesprächszettel an Dora“
    “BITTE BETRACHTEN SIE MICH ALS EINEN TRAUM“. LANGUAGE AND IDENTITY IN HAMID SADRS GESPRÄCHSZETTEL AN DORA
    Autorzy:
    Peter Clar, Peter Clar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910312.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jacques Derrida
    Jacques Lacan
    Paul de Man
    deconstruction
    autobiography
    prosopopoeia
    Opis:
    Wie Jacques Derrida u. a. in Die Einsprachigkeit des Anderen oder Die ursprüngliche Prothese zeigt, ist jeder Mensch immer schon mehrsprachig. Wenn wir diesen Zustand der Nicht-Einsprachigkeit als ein allgemein-menschliches Phänomen begreifen, und dazu eignet sich die sogenannte exophone Literatur besonders, dann hilft uns das zu verstehen, dass das Fremd-Sein eines/einer Fremden zu befragen immer zugleich bedeutet, auch unser eigenes Fremd-Sein zu befragen, dann wird die Frage nach dem Fremden zur Frage der eigenen Identität. Um dies zu zeigen, lese ich Hamid Sadrs Gesprächszettel an Dora (1994) parallel zu und mit Derridas Konzept von Ein- und Mehrsprachigkeit. In dem ‚Roman‘ erfindet der Erzähler entlang von Egodokumenten seine Wahrheit über Franz Kafkas Sterben und widerspricht damit vielen Wissenschaftler- und Biograph_innen, die den Tod Kafkas als Konsequenz seines Dichterseins, seiner Zerrissenheit etc. interpretiert haben. Was uns die Dichterfigur entfremdet, ist dabei die Sprache selbst und zwar gerade die anscheinend authentischen Berichte, die, in Kombination mit den unzuverlässigen Erzählerstimmen die Konstruktion der Figur Kafka offenlegen. Der Kafka des Textes – der als K., als Kafka, als kavka auftritt, der im Erzählen als Kafka gesetzt, erschrieben wird, und zwar in jenen Worten, die die seinen sind, die ihm also vermeintlich vorangehen und doch, zugleich, folgen, sich (auch) als Nach-Schreiben entpuppen – wird wieder aufgelöst, wird fremd. Die Verwirrung der Grenzen von Ursache und Wirkung, Vorher und Nachher, Realität und Fiktion, das Sein zwischen Leben und Tod lässt die Kafka/K.-Figur zum Wanderer, zur Figur des Sowohl-alsauch werden. Das Fremd-Sein Kafkas, die Exilsituation in der Abgeschiedenheit des Sanatoriums sind dabei nicht allein Parabeln auf die Situation exiliert Lebender, wie Sadrs persönliche Lebenssituation nahelegte, sie sind darüber hinaus eine Metapher für menschliche Identitätsfindung generell.
    According to Derridas Monolingualism of the Other, Or, The Prosthesis of Origin every person is always multilingual. If we understand this state of non-monolingualism as a general human phenomenon, which the so called ‘exophone literature’ particulary helps us to do, then we understand that to question a stranger’s alienation always means to question our own alienation at the same time. Thus the question of the stranger becomes the question of one‘s own identity. In my article, I analyze this phenomenon by combining Hamid Sadr’s ‘novel’ Gesprächzettel an Dora (1994) and Jacques Derrida’s concept of mono- and multilingualism. In Hamid Sadr’s text the narrator uses egodocuments to invent a truth about Franz Kafka’s death which opposes many literary scholars and biographers who have interpreted Kafka’s death as a consequence of his existence as a poet, his diremption etc. What alienates the literary figure named Kafka from us is the language itself, and first of all the combination of allegedly ‘authentic’ documents with the unreliable narrative voices, thus revealing the constructiveness of ‘Kafka’. The main character Kafka – who within the text is named K., Kafka, kavka and who is introduced into the text by using his ‘own’ words, that supposedly precede him and yet, at the same time, succeed him – is deconstructed. Borders between cause and effect, before and after, reality and fiction, life and death become obsolete thus turning the Kafka/K. figure into a wanderer, a figure of ‘both-and’. Kafka’s situation as a stranger, as a kind of exile in the remoteness of the sanatorium, is not alone a parable on the situation of an exile, as Sadr’s personal life may indicate. Moreover, as I will show, it is a metaphor for human identity in general.
    Źródło:
    Studia Germanica Posnaniensia; 2019, 40; 129-138
    0137-2467
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mémoire de fille ou la « mémoire pensante » d’Annie Ernaux
    Mémoire de fille or the ‘thinking memory’ of Annie Ernaux
    Autorzy:
    Scialpi, Giulia
    Nóbrega, Diogo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24201078.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
    Tematy:
    Annie Ernaux
    Mémoire de fille
    L ’Atelier noir
    mémoire
    autobiographie
    Jacques Derrida
    memory
    autobiography
    Opis:
    La nouvelle édition du journal d’écriture d’Annie Ernaux, L’Atelier noir (Paris : Gallimard, 2022), porte une attention inédite à la gestation de près de trente ans qui a précédé la publication du texte Mémoire de fille (Paris : Gallimard, 2016). Tant le contenu que la forme de ce texte dénoncent une longue réflexion sur la mémoire ou, plutôt, sur la qualité intrinsèque d’un souvenir impossible ; pour cette raison, l’article tentera d’analyser le texte de 2016 au moyen des considérations sur l’Erinnerung et le Gedächtnis communes à Paul de Man et à Jacques Derrida. Le texte théorique de référence sera les Mémoires pour Paul de Man (1988) et, à partir des réflexions sur la « mémoire pensante », on tentera  d’analyser les résultats narratifs et les stratégies discursives adoptées par Ernaux dans ce texte qui, plus que tout autre, semble constituer l’« événement » le plus radical de son écriture.
    The new edition of Annie Ernaux’s writing notebook, L’Atelier noir (Paris: Gallimard 2022), brings unprecedented attention to the almost thirty-year gestation that preceded the publication of the text Mémoire de fille (Paris: Gallimard 2016). Both the content and the form of this text reveal a long reflection on the theme of memory or, rather, on the quality of an impossible remembering. Therefore, the article aims to analyse the 2016 text by means of the considerations on Erinnerung and Gedächtnis common to Paul de Man and Jacques Derrida. The main theoreticalreference will be the text Mémoires pour Paul de Man (1988) and, starting from the reflections on the ‘thinking memory’, an attempt will be made to analyse the narrative outcomes and discursive strategies adopted by Ernaux within this text that stands, perhaps more than any of her others, as the most radical ‘event’ of her writing.
    Źródło:
    Quêtes littéraires; 2022, 12; 210-222
    2084-8099
    2657-487X
    Pojawia się w:
    Quêtes littéraires
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Moja winnica…: autobiografia czy auto(tanato)grafia?
    My Own Vineyard...: Autobiography or Auto(thanato)graphy?
    Autorzy:
    Kuczyńska‑ Koschany, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699576.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Miriam Akavia
    autobiografia
    auto (tanato) grafia
    Żydzi polscy
    Zagłada
    ocaleńcy
    Jacques Derrida
    Aleksandra Ubertowska
    autobiography
    auto(thanato)graphy
    Polish Jews
    Holocaust
    survivors
    Opis:
    The article is an attempt at a creative reading (one that employs figures and other works by the discussed writer) of Miriam Akavia’s autobiography entitled My Own Vineyard.... Indicated in the title of the article, the most significant theoretical reference here is Aleksandra Ubertowska’s Holokaust. Auto (tanato) grafie. This article uses the Derridean notion of quasi-genre modified by Ubertowska to interpret an important identity-related work by Akavia, a writer whose formative experience was the Holocaust.
    Artykuł jest próbą twórczej lektury (przy wykorzystaniu materiału ikonicznego, a także innych utworów czytanej autorki) autobiografii Miriam Akavii pt. Moja winnica. Najistotniejszym aspektem teoretycznym, zasygnalizowanym w tytule szkicu, pozostaje książka Aleksandry Ubertowskiej Holokaust. Auto (tanato) grafie. Tekst to zastosowanie zmodyfikowanej przez Ubertowską Derridiańskiej kategorii quasi-gatunkowej do interpretacji istotnego dzieła tożsamościowego autorki, której przeżyciem formującym była Zagłada.
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2018, 4; 234-244
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies