- Tytuł:
- Tympanometria szerokopasmowa – nowa metoda oceny ucha środkowego
- Autorzy:
-
Niemczyk, Elżbieta
Lachowska, Magdalena - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1401784.pdf
- Data publikacji:
- 2016
- Wydawca:
- Index Copernicus International
- Tematy:
-
Tympanometria szerokopasmowa
audiometria impedancyjna
niedosłuch
otoskleroza
wysiękowe zapalenie ucha środkowego
perforacja błony bębenkowej - Opis:
- Tympanometria szerokopasmowa (WBT) jest stosunkowo nową metodą oceny ucha środkowego. W przeciwieństwie do klasycznej audiometrii impedancyjnej (AI) zamiast tonu próbnego o częstotliwości 226 Hz, (a w przypadku niemowląt 1000 Hz) w WBT stosuje się trzask szerokopasmowy obejmujący częstotliwości w zakresie 226–8000 Hz. Umożliwia to ocenę: absorbcji dźwięku przez ucho środkowe, uśrednionego tympanogramu szerokopasmowego oraz tympanogramu dla kilku częstotliwości osobno, a w szczególności na częstotliwości rezonansowej ucha środkowego. Te dodatkowe możliwości pomiarów sprawiają, że WBT może być badaniem znacznie czulszym i bardziej specyficznym w diagnostyce schorzeń wpływających na komponentę przewodzeniową niedosłuchu. Patologie ucha środkowego o udokumentowanym wpływie na powyższe parametry to: ujemne ciśnienie w jamie bębenkowej, wysięk w jamie bębenkowej, otoskleroza, przerwanie ciągłości łańcucha kosteczek słuchowych, perforacja błony bębenkowej, przetoka na kanale półkolistym górnym. Duże nadzieje wiąże się z wykorzystaniem WBT jako badania pomocniczego w badaniach przesiewowych słuchu u noworodków, gdzie nawet niewielkie nieprawidłowości ucha środkowego mogą zaburzać rejestrację otoemisji akustycznych. Zastosowanie WBT pozwala – bardziej precyzyjnie niż klasyczna audiometria impedancyjna z użyciem tonu 1000 Hz – określić niewielkie nieprawidłowości w jamie bębenkowej. Pomiary absorbcji mogą być wykonywane bez zmian ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym, co stwarza możliwości oceny stanu ucha środkowego nawet krótko po operacjach otologicznych. Słabą stroną WBT jest natomiast fakt występowania dużych zmienności osobniczych w wykresach absorbcji oraz częstotliwości rezonansowej. Utrudnia to określenie zakresów norm dla uszu prawidłowo słyszących, i tych dotkniętych poszczególnymi jednostkami chorobowymi. Z tego powodu WBT wymaga jeszcze wielu badań. Nie zmienia to jednak faktu, że jest cenną metodą, która w przyszłości może stać się nieodzownym elementem diagnostyki stanu ucha środkowego.
- Źródło:
-
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 65-74
2084-5308
2300-7338 - Pojawia się w:
- Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł