Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "FEMINISM AND ART" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Metoda Artystyczno-Badawcza. Cele, Środki i Przykłady Zastosowania
Art and Research Method. Objectives, Means and Examples of the Use
Autorzy:
Leśniak, Anka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424560.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
feminizm
sztuka
ciało
instalacja
performance
feminism
art
body
installation art
Opis:
Artykuł dotyczy relacji między sposobami pracy stosowanymi przez artystów a metodami badawczymi używanymi w nauce. Mimo projektów przełamujących granice dyscyplin, podział na nauki tzw. ścisłe i humanistyczne, zasadniczo różniące się metodami i celami pracy funkcjonuje nadal. Sztuka w takim ujęciu jest poza nawiasem nauki w ogóle, rządząc się w głównej mierze intuicją i wyobraźnią, a kryteria takie jak dowód czy prawda – fałsz, nie stanowią o jakości dzieła sztuki. Jednak zarówno artyści jak i naukowcy posługują się terminami takimi, jak eksperyment i doświadczenie. Nawet jeśli są one rozumiane w obu przypadkach nieco inaczej i inny jest cel eksperymentów naukowych i artystycznych, to jednym z podstawowych elementów procesu badawczego i twórczego jest eksperymentowanie i doświadczenie, rozumiane zarówno jako sprawdzenie czy konkretna idea wprowadzona w życie sprawdzi się, jak i doświadczenie nabyte drogą wcześniejszych doświadczeń/eksperymentów. Podobieństwa i różnice prezentuję na przykładzie własnych projektów artystycznych, opartych na researchu. Przywołuję projekty takie jak „Body Printing”, „Top Models”, True Colours”, „Eugenia żeni się”, „Lost Element”. Częścią moich projektów są panele dyskusyjne z udziałem badaczy z różnych dzienin. Metody pracy mogą być podobne w przypadku badaczek/badaczy naukowców/naukowczyń i artystek/artystów, jednak cel jest inny. Komunikat artystyczny – dzieło sztuki może w inny sposób oddziałuje na wyobraźnię odbiorcy niż tekst naukowy. Wspominam również o projekcie Fundacji om Neurofizjologia artysty w performance. Violka Kuś, inicjatorka projektu, zaprosiła do współpracy artystki/artystów performance, w tym również mnie oraz badaczy/badaczki, którzy monitorowali i rejestrowali fizjologię układu nerwowego performera podczas działania na żywo. Projekt ten prowokuje pytanie jak realizacje artystyczne, przyczyniające się do poszerzania pola sztuki, są w stanie inspirować rozwój innych dziedzin? Badania i doświadczenia przeprowadzane przez naukowców mają jednak sprecyzowany, często utylitarny cel, szczególnie w medycynie czy biotechnologii. Podobne działania wykonywane przez artystów/artystki mają raczej wymiar metaforyczny i krytyczny, a zebrany materiał organizowany jest w formę artystyczną, która staje się rodzajem komunikatu, oddziałującym w inny sposób, niż opracowania naukowe. Praca artystów i naukowców nie wyklucza się więc, wręcz przeciwnie, może się uzupełniać w projektach wykraczających poza ramy poszczególnych dyscyplin. Przebieg i efekt współpracy badaczy z różnych dziedzin, w tym artystów/artystek jest nieprzewidywnalny, jest rodzajem performance, w którym zawsze coś wychodzi inaczej niż było zaplanowane, jest wiele zmiennych, ale to właśnie taka konfiguracja może przynieść innowacyjne efekty.
The article concerns the relation between the working methods used by artists and scientists/researchers. Despite the current development of the projects breaking the boundaries of disciplines, the division into arts and science, still exists. Art in this approach is situated beyond science and based on intuition and imagination, where the criteria such as proof, truth or falseness, do not decide about the quality of the artwork. However, both artists and scientists use terms such as 'experiment' and 'experience.' Even if these terms are understood in both cases slightly differently and the purpose of scientific and artistic experiments is different, one of the basic elements of scientific research and the creative process in art, is experimentation and experience. These terms in both cases are understood as a test whether a specific idea works when put into practice and as knowledge that has been gained by previous experiments/experiences. I present the similarities and differences between the work of the artist and researcher using the example of my own art projects based on research. I mention the projects such as Body Printing, Top Models, True Colours, Eugenia is Getting Married, Lost Element. Among the elements of my projects are panel discussions with participation of researchers from various fields of knowledge. Working methods can be similar for researchers/scientists and artists, but the goal is different. The artwork may affect the imagination of the recipient in a different way from scholarly argumentation. I also mention the project Neurophysiology of the artist in performance run by FUNom. Violka Kuś, the initiator of the project, invited performance artists, including me, and the scientists/researchers who monitored and recorded the physiology of artists' neurological system during the live performance. This project evokes the question of how the art projects inspired by science, which undoubtedly contribute to expanding the field of art, may also inspire the development of science. The research and experiments carried out by scientists are of a specific, often utilitarian purpose, especially in medicine or biotechnology. In artistic activities inspired by science, more important is a metaphorical and critical approach. The collected material is organized in the artistic form, that becomes a kind of message affecting the society in a different way from scientific studies. However, the work of artists and scientists does not exclude each other, on the contrary, it can be complementary in the projects that go beyond the scope of particular disciplines. The course of collaboration between the researchers of various fields and artists has unpredictable results. It is a kind of performance art piece, where something always comes out differently than planned, where there are many variables, but it is this configuration that can bring innovative outcomes.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 20; 127-137
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Never Trust a Survivor”: Historical Trauma, Postmemory and the Armenian Genocide in Kurt Vonnegut’s Bluebeard
Autorzy:
Piechucka, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032721.pdf
Data publikacji:
2021-11-22
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Vonnegut
Hirsch
Armenian Genocide
historical trauma
postmemory
art
feminism
Opis:
The article focuses on Kurt Vonnegut’s lesser-known and underappreciated 1987 novel Bluebeard, which is analyzed and interpreted in the light of Marianne Hirsch’s seminal theory of postmemory. Even though it was published prior to Hirsch’s formulation of the concept, Vonnegut’s novel intuitively anticipates it, problematizing the implications of inherited, second-hand memory. To further complicate matters, Rabo Karabekian, the protagonist-narrator of Bluebeard, a World War II veteran, amalgamates his direct, painful memories with those of his parents, survivors of the Armenian Genocide. Both the novel and the theory applied to it centre on the problematics of historical and personal trauma, engendered by two genocides which are often the object of comparative analyses: the Armenian Genocide, also referred to as the Armenian Holocaust, and the Jewish Holocaust. The latter is central to Hirsch’s interdisciplinary work in the field of memory studies, encompassing literature, the visual arts and gender studies. In Bluebeard, Vonnegut holds to account a humanity responsible for the atrocities of twentieth-century history: two world wars and two genocides for which they respectively established the context. The article examines the American writer’s reflection on death and violence, man’s destructive impulse and annihilation. In a world overshadowed by memories of mass extermination, Vonnegut interrogates the possibility of a new beginning, pointing to women as agents of renewal and sociopolitical change. He also identifies the role that art plays in the process of potential reconstruction, the story of Karabekian, a failed artist and highly successful art collector, being a Künstlerroman with a feminist edge.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2021, 11; 240-262
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies