Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "architektura XX w." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Racjonalna intuicja
A Rational Intuition
Autorzy:
Pratelli, Alberto
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/97149.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Instytut Projektowania Architektonicznego. Zakład Architektury Mieszkaniowej i Kompozycji Architektonicznej
Tematy:
architektura XX w.
racjonalna architektura
projektowanie
twentieth-century architecture
rational architecture
design
Opis:
W ciągu ostatnich dwóch stuleci „racjonalne myślenie” było ciągle żywe w architekturze, nawet jeśli istniało w różnych formach; było przywoływane w architekturach, które również bardzo się od siebie różnią. Z drugiej strony, rzadko przywoływano wartości związane z intuicją. Intuicja nie jest jednak przeciwieństwem rozumu. Intuicja pojawia się pierwsza, rozum zaś symbolizuje „jak”. Rezultatem jest coś innego. Intuicja może dostarczyć pomysłów, rozum może dostarczyć wyjaśnień. Wyjaśnienia mogą być a priori, jeśli służą do podejmowania decyzji lub a posteriori, jeśli służą nadawaniu znaczenia całości. Oba wskazują metodę, a nie rezultat. Nie są prawdziwymi przeciwieństwami. Brak intuicji niekoniecznie jest pozbawiony pomysłów; a brak rozsądku różni się od bycia wbrew rozsądkowi... Nie sądzę, by istniały jakieś intuicyjne, a nawet racjonalne architektury, i widzimy tego wiele przykładów w ostatnich stuleciach. Być może lepiej jest unikać szaleństwa rozumu, ale rozsądne szaleństwo jest czasem najlepszym, na co możemy liczyć.
In the last two centuries, “rational thinking” has been continuously alive in architecture, even if in different forms; it has been recalled for architectures that are also very different from each other. Intuition-related values, on the other hand, have rarely been mentioned. But intuition is not in contrast to reason. Intuition comes first, reason represents “how”. The result is something else. Intuition can provide ideas, reason can provide explanations. The explanations can be a priori if they serve to make decisions, or a posteriori if they serve to give meaning to the whole. Both indicate the method, not the result. They have no real opposition. Lack of intuition is not necessarily void of ideas, and lack of reason is different from against reason... I don’t think there are any intuitional or even rational architectures, and we can see a number of examples in recent centuries. Perhaps it is better to avoid the madness of reason, but reasonable folly is sometimes the best we can hope for.
Źródło:
Pretekst; 2019, 9; 53-60
2449-5247
Pojawia się w:
Pretekst
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architekt Luigi Moretti. Od racjonalizmu do "lart informel" - sztuki informelu
The Architect Luigi Moretti. From Rationalism to Informalism
Autorzy:
Viati Navone, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366633.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Luigi Moretti
architektura XX w.
informel
20th century architecture
Informal Art
Opis:
Twórczość wybitnego architekta włoskiego modernizmu Luigi Morettiego (1907-1973) stanowi odbicie jego rozległych zainteresowań. Szczególnie pasjonował go nurt w sztuce nowoczesnej l'art informel - informel - nowy gatunek nazwany tak pod koniec lat czterdziestych przez francuskiego kolekcjonera i krytyka sztuki Michela Tapiè. Art informel - sztuka nieformalna uprawiana przez wielu młodych artystów, m. in. Alberto Burri, Lucio Fontanę, Jacksona Pollocka czy Georgesa Mathieus, wykreowała wówczas różne techniki i gatunki. Jednym z ważnych zagadnień, wokół których ogniskowały się zainteresowania twórcze Morettiego była historia, a szczególnie dzieła Michała Anioła. Inne to: fascynacja przestrzenią wewnętrzną, którą potrafił ująć i opisać jak nikt inny przed nim we Włoszech, oraz zaciekawienie naukami ścisłymi, które kazało mu poszukiwać ich związku z architekturą i sztuką. Morettiego zajmował również odbiór dzieła sztuki w przestrzeni. Poszukiwał właściwych kątów patrzenia, które dawałyby ogólny i szczegółowy obraz struktury architektonicznej.
The work of the eminent Italian modernist architect Luigi Moretti (1907-1973) reflects his wide interests. He was especially interested in the new art form, which was called Informal Art or Art Autre (Other Art), by the French art critic Michel Tapiè at the end of the forties. Informal Art was created by many young artists such as Alberto Burri, Lucio Fontana, the Jackson Pollock and Georges Mathieu. One of the important issues arround which Moretti's creative interests the history, especially the great works of Michelangelo. The others being his attention to the inner space, resulting in the new way to consider it and to describe its qualities as nobody in Italy had before, and his curiosity for science, which led him to explore its possible connection with architecture and art. Moretti was also interested in the conditions of vision, in how the observer perceives a work of art in its general form and in details; therefore, he looked for the correct angles giving a global and a particular vision of a work of architecture.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2012, 57, 2; 3-41
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maciej Nowicki (1910–1950) – życie i twórczość
The life and work of Maciej Nowicki (1910–1950)
Autorzy:
Barucki, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293773.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Nowicki Maciej
architektura XX w.
Chandigarh
Paraboleum
Dorton Arena
20th century architecture
Opis:
Praca niniejsza przedstawia pokrótce życie i pracę Macieja Nowickiego – przedwcześnie zmarłego, jednego z najbardziej wizjonerskich architektów XX w. Był jednym z niewielu architektów, których jeden rysunek dokonał rewolucji w projektowaniu i umożliwił powstanie całkowicie nowej dziedziny w przemyśle budowlanym. Jego najbardziej twórczy okres przypadł na lata po zakończeniu drugiej wojny światowej. Był jednym z projektantów odbudowy Warszawy. Został wysłany przez rząd do Nowego Jorku jako przedstawiciel Polski przy projekcie siedziby głównej ONZ. Następnie jego szkic projektu hali w Raleigh „otworzył drzwi” konstrukcjom membranowym. Nowe miasto Chandigarh miało być kolejnym jego dziełem, jednak tragiczna katastrofa lotnicza w Egipcie zakończyła jego błyskotliwą karierę.
This paper presents briefl y the life and work of Maciej Nowicki – prematurely deceased, one of the most visionary architects of the 20th century. He was one of the few architects who’s one drawing has made a revolution in design and made possible the emergence of an entirely new fi eld of construction industry. His most creative period occurred in the years after World War II. He was one of the designers of the rebuilding of Warsaw. He was sent by the government to New York as a representative of Poland in the design of the United Nations headquarters. Then, his sketch of the design of the hall in Raleigh “opened the door” for the appearance of membrane structures. The new city of Chandigarh was next step on his architectural way, but the tragic air accident in Egypt ended his brilliant career.
Źródło:
Architectus; 2014, 4(40); 21-32
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Строительство города Магнитогорска 1930-е годы : к истории вопроса
Building industry of Magnitogorsk city in 30ies years of XX century : question about the history
Autorzy:
Ceredina, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068487.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
architektura XX w.
architektura rosyjska
budownictwo
Magnitogorsk
architecture of 20th c.
Russian architecture
civil engineering
Opis:
Wydarzenia, które doprowadziły do rozpoczęcia budowy "socjalistycznego miasta" Magnitogorsk, nie są jeszcze dobrze zbadane. Celem artykułu jest uzupełnienie znanej historii projektowania Magnitogorska nieznanymi wcześniej materiałami z prywatnego archiwum architekta S.E. Czernyszewa.
Events leading up to the start of construction of Magnitogorsk as socialist city is still not well understood. Known history of Magnitogorsk designing supplemented by unknown materials from personal archive of the architect S.E. Chernyshev.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2011, 17 (167); 30-35
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miasta Mussoliniego. Architektura i urbanistyka jako instrument polityki państwa faszystowskiego
Cities of Mussolini. Architecture and town planning as an instrument of the fascist state policy
Autorzy:
Burno, F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/145889.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Włochy
architektura XX w.
faszyzm
Benito Mussolini
Italy
20th century architecture
fascism
Opis:
Artykuł ten jest poświęcony problemowi wykorzystywania architektury jako nośnika znaczeń przez reżim faszystowski we Włoszech w latach 1922-1943. Przedmiotem tego opracowania nie jest jednak sama architektura, ale miasto jako struktura znacząca. Mussolini zdawał sobie sprawę, że architektura jest jednym z najważniejszych, najbardziej dostępnych mediów. Doceniał jej siłę oddziaływania jako instrumentu państwa służącego edukacji mas. Faszystowska ideologia miała przenikać do świadomości obywateli państwa nie tylko dzięki architekturze, ale także dekoracjom plastycznym budowli, pomnikom, muralom, szablonowym napisom, plakatom. Miejską przestrzeń wykorzystywano także w trakcie efemerycznych spektakli władzy, w czasie corocznych obchodów faszystowskich świąt, a także specjalnych wydarzeń, np. wizyt Mussoliniego i niektórych zagranicznych polityków. Mussolini, uważny czytelnik Gustave'a Le Bona i George’a Sorela, uznał architekturę za ważny instrument faszyzacji. Uczynił z miejskich przestrzeni jeden z najważniejszych nośników ideologii. Miasto faszystowskie, także nowe ośrodki miejskie budowane m.in. w regionie Agro Pontino, tworzyło mity: nowego państwa, Mussoliniego-wodza, Rzymu – "duchowego centrum narodu", odrodzonego "imperium śródziemnomorskiego" (EUR, Addis Abeba). Przestrzeń miejska wychowywała, ułatwiała publiczny kult partii i wodza, kształtowała pożądane przez władze zachowania.
This article is dedicated to the problem of using architecture as a carrier of concepts by the fascist regime in Italy in 1922-1943. However, the subject of this study is not only architecture but the city as a meaningful structure. Mussolini was aware of the fact that architecture is one of the most important and most available media. He appreciated its strength as a state instrument used for education of the masses. The fascist ideology was supposed to penetrate into awareness of citizens of the state not only thanks to architecture but also art decorations of buildings, monuments, murals, stencilled inscriptions and posters. The urban space was also used during ephemerid spectacles of the authorities, annual celebrations of fascists holidays e.g. during the visit of Mussolini and some foreign politicians. Mussolini, a dedicated reader of Gustave Le Bon and George Sorel, found architecture to be an important instrument for introducing fascism. He made urban space become one of the most vital carriers of the ideology. Fascist cities and also new urban centres built in regions including Agro Pontino, created the myth of a new state. Mussolini as the duce, Rome as the "spiritual centre of the nation", a reborn "Mediterranean empire" (EUR, Addis Abeba). The urban space was bringing up, facilitating the public cult of the party and its leader, and formed the behaviour requested by the authorities.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2011, 56, 3; 27-51
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tuż po realizmie socjalistycznym. Architektura i urbanistyka Wrocławia z przełomu lat 50. i 60. XX wieku
Just after socialist realism. Architecture and urban planning in Wrocław in the late 1950s and early 1960s
Autorzy:
Majczyk, J.
Tomaszewicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218033.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura XX w.
powojenny modernizm
Wrocław
architecture of 20th c.
post-war Modernism
Wroclaw
Opis:
W 1954 r. Nikita Chruszczow ocenił negatywnie formy budowli wznoszonych w okresie stalinowskim oraz koszty ich realizacji, wzywając do „racjonalizacji” i uprzemysłowienia budownictwa. Mimo to proces przechodzenia od wzorców realizmu socjalistycznego do architektury odwołującej się do przedwojennego modernizmu nie był rewolucyjny, ale raczej ewolucyjny. We Wrocławiu zachowało się wiele pojedynczych obiektów i zespołów budowli, w których socrealistyczny „historyzm” uproszczono i próbowano powiązać go z nowymi technologiami w budownictwie. W artykule zostały zatem przedstawione wybrane wrocławskie realizacje powstałe na styku dwóch wspomnianych „epok”.
n 1954, Nikita Khrushchev criticised the forms of buildings erected during the Stalinist period and the costs of their construction, calling for “rationalisation” and industrialisation of the building industry. Nevertheless, the process of transition from the models of socialist realism to the architecture inspired by pre-war Modernism was rather evolutionary than revolutionary. Wrocław retains many individual buildings and building complexes in which the socialist-realist “historicism” was simplified and attempts were made to combine it with new building technologies. Therefore, the paper will present selected buildings constructed in Wrocław at the junction between the two aforementioned “epochs”.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2017, 49; 181-190
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le Corbusier w Warszawie i na Górnym Śląsku
Le Corbusier in Warsaw and Upper Silesia
Autorzy:
Nakonieczny, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366617.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Le Corbusier
Warszawa
Dolny Śląsk
architektura XX w.
Warsaw
Upper Silesia
20th century architecture
Opis:
Rok 2012 zapisze się w pamięci świata kultury obchodami 125 rocznicy urodzin Le Corbusiera (1887-1965), wielkiego architekta XX wieku. Uroczystości rocznicowe w Polsce nie ograniczyły się jedynie do celebrowania daty urodzin guru światowego modernizmu przypadającej na dzień 6 października 1887 roku. Organizator obchodów roku Le Corbusiera - Centrum Architektury w Warszawie - przygotował specjalny program edukacyjno-artystyczny pod nazwą "Le Corbusyear" włączając szacowne instytucje, środowiska twórcze i naukowe z kraju i z zagranicy. Według kuratora obchodów, Grzegorza Piątka, pomysł zrodził się "(...) wokół ideowej obecności i nieobecności Le Corbusiera w Polsce (...), by stworzyć okazję (...) do rozszyfrowania jego śladów w naszych miastach i osadzenia dorobku polskich architektów w światowym kontekście intelektualnym, ale również do refleksji nad żywotnością ideałów modernistycznej urbanistyki(...)" i dotyczył cyklu różnorodnych imprez odbywających się w Warszawie, Katowicach i Tarnowie. Autor artykułu przygotowywał katowicką edycję wydarzenia Le Corbusyear, tworząc koncepcję szlaku tropami idei Le Corbusiera w Katowicach oraz prezentując poniższy tekst podczas warszawskiego spotkania, w którym udział wzięli: Charles Jencks, Arthur Rüegg, Charles Knevitt.
The year 2012 will be remembered in the cultural world as the 125th anniversary of the birth of Le Corbusier (1887-1965), the great architect of the 20th century. In Poland, the organiser of the Year of Le Corbusier - Centrum Architektury (Centre of Architecture) in Warsaw - did not content itself with celebrating the birthday of the guru of global modernism, who was born on 6 October 1887, but also prepared a special educational and artistic programme entitled "Le Corbusyear", and invited the participation of many esteemed institutions, artists and researchers from Poland and all over the world. According to the principal organiser of the celebrations, Grzegorz Piątek, the idea came from "(...) Le Corbusier's ideological presence and absence in Poland (...) in order to create an opportunity to (...) seek traces of his influence in our urban architecture and place the legacy of Polish architects in the global intellectual context, but also to reflect upon the robustness of modernist urban planning ideals (...)". The project entailed a number of events that took place in Warsaw, Katowice and Tarnów. I myself organised Le Corbusyear in Katowice, following the concept of tracing Le Corbusier's ideas in Katowice. This text has been presented at a Warsaw meeting with the participation of Charles Jencks, Arthur Rüegg and Charles Knevitt.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2012, 57, 4; 26-38
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Viana de Lima (1913/1991) - wobec narodzin nowoczesnej architektury europejskiej
Viana de Lima (1913-1991) - a Portuguese architect within the panorama of modern European architecture
Autorzy:
Campos, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366626.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Alfredo Viana de Lima
Portugalia
architektura XX w.
modernizm
Portugal
20th century architecture
modernism
Opis:
Esej ten pragnie umiejscowić dzieła najważniejszego portugalskiego architekta dwudziestego wieku w kontekscie europejskim, omawiajac tło i prezentując projekt domu Casa Cortez w Porto w kontekscie międzynarodowego modernizmu. Budynek ten, rozebrany w 1971 r. uważany jest za pierwszy przykład modernizmu w Portugalii. Wyznaczył też drogę do wielkiej kariery architekta Viany de Limy, zmarłego 20 lat temu. Jego wkład w architekturę modernizmu dopiero dziś zaczyna być przedmiotem zainteresowań i badań naukowych, dzięki którym rozpoznawane są najważniejsze cechy budownictwa północnej Portugalii w latach od 1940-1980. Był to takze złoty wiek aktywności architekta Viana de Limy w takich miastach jak Porto, Feira, Bragança, Caminha, Esposende, i inne. Prace Viana de Limy koncentrowały sie na wielu polach i obejmowały również nieocenioną dziś działalność w zakresie ochrony dziedzictwa architektonicznego zarówno na terenie Portugalii jak i w innych krajach, zwłaszcza w Brazylii i w Maroku.
The essay intends to situate the production of the most important Portuguese architect of the twentieth century in the European context, framing the draft of a house constructed in the city of Porto in the context of the International Modernism. This work (demolished in 1971) is considered the first Modern housing example in Portugal, and paves the way for a major career of Architect Viana de Lima, who died 20 years ago. His contribution to the architectural movement begins at the moment being the subject of interest in academic research and the discovery of the most important features of the architecture produced in the North of Portugal between 1940 and 1980 - the golden period of activity of the Architect in cities such as Porto, Feira, Bragança, Caminha, Esposende, etc. Its activity was very broad and included also an invaluable contribution in the field of safeguarding built heritage, both in Portugal and other countries in the world, particularly Brazil and Morocco.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2012, 57, 2; 76-91
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К истории американского опыта строительства небоскребов : теория и практика 1920-1930-х гг.
Autorzy:
Zueva, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068484.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
wieżowiec
architektura amerykańska
element architektoniczny
architektura XX w.
skyscraper
American architecture
architectural feature
architecture of 20th c.
Opis:
W artykule analizowano historię budownictwa wieżowców na przykładzie architektury Ameryki. Opisano rozwój koncepcji "miasta wież" w twórczości H. Ferrisa, H. Coberta, R. Hooda w Nowym Jorku.
This article observes the history of skyscrapers construction in New York in the 1920-1930s. The article analyses the main architectural features of skyscrapers before and after New York Zoning Law of 1916. Much attention is paid to the changes of the shape of the skyscraper during the given period and concepts of leading architects H. Ferris, H. Corbet and R. Hood.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2010, 16 (166); 175-182
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Строительство высотных домов в Москве
Autorzy:
Ceredina, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068482.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
architektura rosyjska
Moskwa
budownictwo wysokie
wieżowiec
architektura XX w.
Russian architecture
Moscow
high building
skyscraper
architecture of 20th c.
Opis:
W artykule przedstawiono historię architektury Moskwy w latach 1904-1950. Podkreślono urbanistyczną rolę wieżowców i ich ideowo-polityczną wymowę, typową dla tamtych czasów. Opisano historię konkursu na wzniesienie "Pałacu Rad" (projekt B. Joffana). Pokazano, że architekci w latach 1947-1955 wzorowali się też na architekturze budownictwa mieszkalnego, powstałego przed rewolucją i na narodowych tradycjach państwa rosyjskiego w tej sferze.
The article is devoted to the history of architecture in Moscow. It takes the period from 1904 to 1950s. The idea of skyscrapers which were called "tucherez" appeared in 1904 and it has transformed into 8 stalinist buildings. The skyscrapers of 1950s were planned to force Moscow plan structure and show the power of socialist ideas.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2010, 16 (166); 27-32
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gustav Oelsner– architekt i urzędnik we Wrocławiu w latach 1904–1911
Gustav Oelsner– architect and officer in Wrocław (Breslau) in the years 1904–1911
Autorzy:
Gryglewska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293880.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
Gustav Oelsner
architektura komunalna
architektura XIX w.
architektura XX w.
Wrocław
Niemcy
municipal architecture
architecture of 19th c.
architecture of 20th c.
Germany
Opis:
Tematem artykułu jest twórczość architektoniczna Gustava Oelsnera (1879–1956) we Wrocławiu w latach 1904–1911 w ramach pracy w administracji państwowej przy budowie gmachów Wyższej Szkoły Technicznej oraz w administracji komunalnej na stanowisku miejskiego inspektora budowlanego. W służbie miasta Oelsner projektował i realizował: budynki szkół (dwóch szkół ludowych i szkoły średniej), prace remontowe, przebudowy i rozbudowy szpitali: Wszystkich Świętych i im. Johanna Wenzla-Hanckego, budowę tymczasowych pawilonów wystawowych w parku Szczytnickim. Dzięki pracy pod kierunkiem architektów miasta Richarda Plüddemanna oraz Maxa Berga Oelsner zebrał doświadczenia ważne dla jego przyszłej pracy w administracji budowlanej Katowic, Altony i Hamburga. We Wrocławiu miał on styczność ze środowiskiem zwolenników reformy artystycznej około 1900 r., m.in. z Hansem Poelzigiem. Odrzucenie historyzującego detalu, użycie uproszczonych motywów regionalnej sztuki budowlanej – stylu „rodzimego” (Heimatschutzstil), zwrócenie się ku idei tworzenia formy wynikającej z funkcji, konstrukcji i materiału to cechy, które zbliżyły prace Oelsnera do rzeczowości architektury przemysłowej i dzieł awangardy dwudziestolecia międzywojennego.
The subject matter of this publication is the architectural creativity of Gustav Oelsner (1879–1956) in Wrocław in the years of 1904–1911 within the range of his work in national administration on the construction of Wrocław University of Technology and council administration, as a municipal building inspector. Serving the city Oelsner designed and built: schools (two primary schools and one secondary), restoration work, conversion and extension of the All Saints and the Wenzel-Hancke hospitals, temporary exhibition pavilions in Szczytnicki Park. Working under the supervision of city architects Richard Plüddemann and Max Berg, Oelsner gained a great deal of experience important for his future work in the building administration in Katowice, Altona and Hamburg. In Wrocław he had contact with the circle of artistic reform followers around 1900, among others, with Hans Poelzig. Rejection of historizing detail, use of simplified motives of regional building art – Heimatschutz-style, turning to the idea of creating a form resulting from function, construction and material. These are the features that made Oelsner’s works close to objectivity of the industrial architecture and works of interwar avant-garde.
Źródło:
Architectus; 2015, 2(42); 65-78
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydrożna architektura w ujęciu popkulturowym : nowa droga rozwoju w oparciu o turystykę rowerową? Cz. 1
Roadside architecture in popculture : possibility of bicycle touring expansion? P. 1
Autorzy:
Mroczek, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398183.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
architektura amerykańska
architektura XX w.
architektura przydrożna
architektura googie
stacja benzynowa
motel
turystyka rowerowa
architektura rowerowa
american architecture
roadside architecture
googie architecture
gas station
bicycle touring
bicycle architecture
Opis:
Przydrożna architektura rozwijała się dzięki ekspansji motoryzacji, a jej znaczenie umacniały literatura, muzyka i kinematografia, jednak wraz z powstawaniem tras ekspresowych oraz rozwojem transportu lotniczego wiele starych dróg z ich infrastrukturą zaczęło podupadać. Rower, który w pierwszej połowie XX wieku był popularnym środkiem lokomocji, na kilkadziesiąt lat popadł w niełaskę na rzecz samochodów, aby odrodzić się na nowo w społeczeństwach zmęczonych wiecznymi korkami i zanieczyszczeniem środowiska powodowanym przez pojazdy spalinowe. Wychodząc od tego punktu, głównym celem badań było przeanalizowanie, na przykładzie Stanów Zjednoczonych, rozwoju przydrożnej architektury opartego na ekspansji pojazdów zmotoryzowanych wraz z towarzyszącymi jej uwarunkowaniami społecznymi i kulturowymi. Następnie w celu sprawdzenia, gdzie na tym tle plasują się rowery, zastosowano wobec nich analogiczną metodę, przy czym konieczne okazało się wprowadzenie pewnych poprawek uwzględniających odmienną specyfikę omawianej tematyki. Mimo iż rower nie nadaje się jako środek transportu na duże odległości – przynajmniej masowo - posiada spory potencjał do wykorzystania w transporcie lokalnym oraz rekreacji – w tym turystyce, a eksploracja wrażeń jakie idą za przemieszczaniem się na duże odległości przy pomocy siły własnych mięśni, mogłaby być punktem wyjścia do zupełnie nowej percepcji otoczenia. Być może, tak jak miało to miejsce w przypadku architektury samochodowej, z myślenia nastawionego na transport rowerowy mogłaby zrodzić się nowa forma architektury usługowej – obecna nie tylko w miastach, co już ma w pewnym stopniu miejsce, ale też poza nimi. Być może jej forma mogłaby czerpać inspirację z popkultury oraz uwarunkowań lokalnych, tworząc dzięki temu nową jakość.
Roadside architecture had been developing by the expansion of automotive industry and grew by literature, music and cinema, however the emergence of express routes and the development of air transport bring down many of them and their infrastructure have begun to decline. In the first part of twentieth century the bike had been popular kind of transport, but had fallen into disfavor for cars for decades – and then was afreshing by the societies tired of endless traffic jams and environment pollution provoked by vehicle exhaust. Starting from that point, the main aim of this paper is exploring evolution of american roadside architecture based on automotive industry and its accompanying with social conditions and cultural background. Then, similar action was conducted to check bicyles place at this background, whereby it was necessary to apply certain amendments to take into account the different features of discussed subject. Although bicycles can not be perfect way of transport for long distance - for majority - they have great potential for use in local transport and recreation - including tourism and the exploration of inner, physical expression - which could be a starting point to a completely new perception of the surroundings. Perhaps, the cycling oriented thinking could lead to a new form of service architecture - dedicated for bike travelers - as same as took place in case of car roadside architecture. Maybe it could start a new kind of discussed subject which draw inspiration from pop culture and local conditions thereby creating a new quality in architectural scene.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2016, 8, 1; 64-75
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aldo Rossi - architekt i teoretyk. Dylematy architektury po modernizmie
Aldo Rossi - architect and theorist. The dilemmas of architecture after modernizm
Autorzy:
Wojtas-Swoszowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366635.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Aldo Rossi
architektura XX w.
teoria architektury
neoracjonalizm
typologia
analogia
20th century architecture
architectural theory
Neo-Rationalism
typology
analogy
Opis:
Włoski architekt Aldo Rossi (1931-1997) jest nie tylko autorem charakterystycznych budynków, szkiców architektonicznych i projektów z zakresu wzornictwa, ale przede wszystkim twórcą autorskiej teorii architektury neoracjonalnej, mistrzowsko wyłożonej w licznych esejach i rozprawach naukowych. Jego manifest twórczy L'Architettura della città, opublikowany w 1966 roku, stanowiący zbiór podstawowych zasad kształtujących tę teorię, wielki architekt Peter Eisenman przyrównał do teoretycznych traktatów okresu renesansu. Jako dopełnienie tego dzieła w roku 1981 Aldo Rossi napisał poetycką, naukową autobiografię - słynną A Scientific Autobiography, w której już bardzo osobiście pisze na temat architektury, nie unikając kontekstu własnych przeżyć. Dopiero poznanie obydwu publikacji pozwala docenić poetycki wymiar jego surowej architektury. Twórczość projektowa Aldo Rossiego była następstwem jego neoracjonalnej teorii architektury. Do uznanych projektów "manifestów" jego teorii projektowania są blok mieszkalny na osiedlu Gallaratese 2 na Monte Amiata w Miedolanie oraz częściowo zrealizowany cmentarz w Modenie. W obydwu przykładach Aldo Rossi zastosował autorską metodę typologii i analogii. Minęło pół wieku od początków twórczości Aldo Rossiego, mimo to jego teoria projektowania, nie tracąc nic z aktualności spostrzeżeń, z upływem lat zyskała na znaczeniu, a jego łatwe do rozpoznania obiekty architektury oraz inne realizacje, szczególnie te z początkowego okresu twórczości, nadal budzą emocje i zainteresowanie.
The Italian architect Aldo Rossi (1931-1997) is not only the author of characteristic buildings, architectural sketches and design projects; he is, first and foremost, the author of the theory of the Neo-Rational architectural style, presented in a masterly fashion in numerous essays and scientific treatises. His creative manifesto L'Architettura della città, published in 1966, constituting a collection of basic principles shaping the theory, the prominent architect Peter Eisenman compared to the theoretical treatises of the Renaissance. As a supplement to this work, in 1981 Rossi wrote his famous poetic A Scientific Autobiography, in which he writes very personally on the subject of architecture, without avoiding the context of his own experience. It is only by reading both works that we can appreciate the poetic dimension of his severe architectural style. Aldo Rossi's designs were the consequence of his Neo-Rational theory of architecture. Among the most recognized of his projects "manifestoes" of his design theory are a block of flats on the Gallaratese 2 estate on Monte Amiata in Milan and the partly finished cemetery in Modena. In both cases, Rossi used his own method of typology and analogy. Half a century has past since Aldo Rossi began his work, but his design theory, without losing any of its currency, has gained in importance, while his easily recognizable architecture and other projects, especially those from the early years of his career, continue to awaken emotions and interest.
Źródło:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki; 2012, 57, 2; 42-75
0023-5865
Pojawia się w:
Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Стиль «закопанский» в архитектуре деревянных усадебных домов Беларуси
Autorzy:
Guz, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068450.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
styl zakopiański
architektura drewniana
architektura białoruska
architektura XIX w.
architektura XX w.
Zakopanski style
wooden architecture
Belarusian architecture
architecture of 19th c.
architecture of 20th c.
Opis:
W artykule przedstawiono "styl zakopiański" w architekturze Białorusi początku XX wieku. Zaprezentowano jego podstawowe cechy i związek z tradycyjną architekturą dworów. Budownictwo w tym stylu było związane z poszukiwaniem "stylu narodowego". Wybitnym przedstawicielem kierunku był Stanisław Witkiewicz, z inspiracji którego pojawiła się drewniana architektura Tatr. Przeanalizowano przykłady jego twórczej praktyki w północnym regionie Białorusi.
The article is about country wooden estates in "Zakopanski" style located on the territory of the Belarus at beginning of 20th century. "Zakopanski" style is one of the directions for discovering for the new forms of the estate architecture.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2010, 16 (166); 23-26
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The evolution of the undulating wall
Ewolucja ściany falującej
Autorzy:
Pabich, Marek
Piórkowska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2064104.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
PWB MEDIA Zdziebłowski
Tematy:
ściana falująca
linia falista
teoria architektury
Kandyński
architektura XX w.
undulating wall
curved line
architecture theory
Kandinsky
20th century architecture
Opis:
Expressive buildings based on curvilinear geometry became one of many characteristic elements of contemporary architecture. A fascination with irregular, undulating forms has already been visible in the 20th century. However, the sources of the undulating motifs go back to the Baroque period, when buildings with curved façades were one of the best examples of the natural development of architectural thought. The evolution of this idea took place at the beginning of the 20th century. In the following years, the motif of the undulating lines was used by many architects who draw upon its regular or free character. The Authors using the analytical and interpretative method show the evolution of the undulating wall. The Authors use the terms of curved lines defined by Kandinsky. The analysis of selected examples shows the ideological, material, and constructional evolution of the undulating wall, as well as the way of transforming the idea of the undulating line, which returns to its baroque roots, but in a more modern version.
Ekspresyjne budynki o pofalowanej, krzywokreślnej formie stały się jednym z wielu elementów charakterystycznych dla współczesnej architektury. Już w XX wieku widoczna jest fascynacja formami o swobodnym, falującym charakterze. Jednakże źródła motywów falujących sięgają aż do czasów barokowych, w których budynki o krzywokreślnych elewacjach stanowiły naturalny rozwój myśli architektonicznej. Ewolucja tej idei nastąpiła na początku XX wieku i przez następne lata motyw linii falistej był używany przez wielu architektów, którzy korzystali z jej regularnego lub swobodnego charakteru. Za pomocą metody analityczno-interpretacyjnej autorzy opiszą ewolucję, jaką przeszła ściana falująca wykorzystująca linię krzywokreślną zdefiniowaną przez Kandyńskiego. Analiza wybranych przykładów obrazuje ideologiczną, materiałową oraz konstrukcyjną ewolucję ściany falującej, a także sposób przetransformowania idei linii falistej, który wraca do swoich barokowych korzeni, ale w bardziej nowoczesnym wydaniu.
Źródło:
Builder; 2021, 25, 10; 16--22
1896-0642
Pojawia się w:
Builder
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies