Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Antiphon" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Razem czy osobno? O pewnym aspekcie modalności antyfon Officium Divinum
Together or separate? On a certain aspect of the modality of the antiphons of the officium divinum
Autorzy:
Grajewski, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585074.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
chorał gregoriański
modalność
antyfona
Gregorian chant
modality
antiphon
Opis:
Autor analizuje zjawisko porządkowania antyfon Oficjum Godzin według tonacji gregoriańskich (modi). Zasadniczą kwestią jest pytanie: czy antyfony ad Magnificat, ad Nunc dimittis oraz ad Benedictus należy postrzegać jako część szeregu modalnego antyfon, czy też nie. Załączone przykłady są, zdaniem autora, potwierdzeniem tezy o włączeniu tych trzech antyfon do szeregu uporządkowanych antyfon.
The author examines the phenomenon of arranging antiphons of the Liturgy of the Hours by Gregorian tones (modi). The central question is whether or not the antiphons ad Magnificat, ad Nunc dimittis and ad Benedictus should be seen as part of a series of antiphons in modal order. According to the author, the accompanying examples confirm the thesis of those three antiphons being part of a series of modal order.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 177-188
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyfonarz De tempore MS 1-4 z klasztoru benedyktynek w Staniątkach
Antiphonary De tempore MS 1-4 from Benedictine nunnery in Staniątki
Autorzy:
Bratkowski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039386.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
ABMK
archiwum
antyfona
klasztor
Staniątki
benedyktynki
archives
antiphon
monastery
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2010, 93; 5-67
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie śpiewy na Boże Ciało w Kancjonale S.S. Jagodyńskiego (wyd. 1638, 1695)
Polish Singing for the Feast of Corpus Christi in the Cantional of S.S. Jagodyński (Edition 1638, 1695)
Autorzy:
Garnczarski, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036113.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Boże Ciało
pieśń
hymn
sekwencja
antyfona
kancjonał
Corpus Christi
song
sequence
antiphon
cantional
Opis:
Polskie śpiewy na Boże Ciało, zawarte w kancjonale Jagodyńskiego (wyd. 1638, 1695), liczą 13 utworów, w tym 7 to tłumaczenia łacińskiej poezji powstałe najprawdopodobniej pod koniec XVI i na początku XVII w., zaś 6 jest owocem twórczości ówczesnych poetów i kompozytorów. Tłumaczenia były zasadniczo wzorowane na strukturze poetyckiej łacińskich tekstów, natomiast pieśni o proweniencji polskiej zostały ujęte przez twórców w sposób wpisujący się w ogólne tendencje struktury poetyki tego okresu. Przeważają pieśni o strofach 4-wersowych oraz 7-, 6- i 2-wersowych. Czynnikiem wiążącym strofy jest rym paroksytoniczny, dokładny, parzysty, a sporadycznie naprzemienny.
Polish singing for the Feast of Corpus Christi contained in the cantional of Jagodyński (edition 1638, 1695) count 13 works, including 7 which are translations of Latin poetry, formed most probably at the end of the sixteenth and early seventeenth centuries; and 6 is the fruit of the work of contemporary poets and composers. The translations were modeled on the poetic structure of Latin texts, although not always fully; while the songs of Polish provenance were included by the authors in a way that fits in the general tendencies of the poetics structure of this period. We notice here mostly the songs with 4-verse stanzas and 7-, 6- and 2-verses. The stanzas binding factor is even rhyme, paroxytonic, perfect rhyme, and occasionally alternating rhyme.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 95-113
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczno-retoryczny kontekst słowa i muzyki w koncercie wokalnym „Salve coelestis Pater” Franza Tundera (1614-1664) na bas solo, skrzypce i basso continuo
Theological and Rhetorical Context of the Word and Music in “Salve coelestis Pater” Vocal Concerto by Franz Tunder (1614-1664) for Solo Bass, Violin and Basso Continuo
Autorzy:
Stępniak, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943982.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
muzyka
muzyka dawna
barok
muzyka wokalna
śpiew
bas
antyfona
modlitwa
teologia
music
early music
Baroque
vocal music
singing
bass
antiphon
prayer
theology
Opis:
Kompozytor Franz Tunder (1614-1664), pełniąc ponad 25 lat funkcje organisty i animatora życia muzycznego w kościele Najświętszej Maryi Panny w Lubece, był prekursorem ostatniej generacji hansatyckiego baroku, ale i wielkim mistrzem tego stylu. Tworzył dzieła organowe oraz kompozycje wokalno-instrumentalne. Wśród nich znajduje się koncert kościelny, napisany do protestanckiej adaptacji łacińskich słów antyfony Salve Regina. Jest nim utwór Salve coelestis Pater na bas solo, skrzypce i basso continuo. Autor artykułu wskazuje na związki słowa i muzyki w szeroko pojętym aspekcie wykonawczym. Wychodząc od teologicznej analizy tekstu słownego, wskazuje na retoryczne znaczenie szeroko pojętych zabiegów muzycznych, szczególnie w linii melodycznej basowego głosu solowego.
The composer, Franz Tunder (1614-1664), during the 25 years of his serving as an organist and musical life animator in St. Mary’s Church in Lübeck, was a forerunner of the last generation of the Hanseatic Baroque and a great master of this style. He created organ masterpieces and vocalinstrumental compositions. One of them is a church concerto composed to the Protestant adaptation of the Latin lyrics of Salve Regina antiphon, it is Salve coelestis Pater masterpiece for solo bass, violin and basso continuo. The author of this article, as an educated singer (bass, basso profondo voice) and theologist (Catholic priest), indicates the connections between word and music in the broadly conceived performative aspect. Starting with the theological analysis of the verbal text he points out the rhetorical meaning of the broadly conceived musical measures, in particular the ones present in the melodic line of the solo bass voice.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 3; 193-207
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polifoniczne opracowania wersetów z Pieśni nad Pieśniami w czasach Johna Dunstaple’a i Leonela Powera
Polyphonic Settings of Song of Songs Texts in John Dunstaple’s and Leonel Power’s Times
Autorzy:
Odoj, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038023.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Song of Songs
John Dunstaple
Leonel Power
antiphon
la angloise contenance
English polyphony of the fifteenth century
Pieśń nad Pieśniami
antyfona
polifonia angielska XV w.
Opis:
Marian texts were very popular in England in the fourteenth and the first half of the fifteenth century. This English interest in Marian texts is a reflection of a great adoration and devotion to the Virgin in England and the Roman tradition, and can be traced back to the twelfth and thirteenth century when Marian doctrine gained an increasing popularity. It can be even traced back to the ninth century when the earliest known antiphonary saw the light of day. Among all the antiphons, the most prominent were these based on the Song of Songs. Polyphonic settings of the Song texts, which originated in England in the mid-fourteenth century, belong to the category of the polyphonic votive antiphon. Such works can be found in Dunstaple’s and Power’s output, two the most important and famous English composers of that time. Of all their works, Dunstaple’s motet Quam pulchra es appears to be the most popular and well-known, and is considered to be the excellent example of the so-called English style, la contenance angloise. The goal of this paper is to show that in addition to these two composers, there were many others who also set the texts from the Song of Songs and contributed a lot to the development of the English music at that time, and had an influence on the composers from the continent.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 48; 513-523
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Phenomenon of Melodic Changes in the late Medieval Notation of Jan Olbracht Gradual on the Example of Antiphon ad Mandatum „Si ego Dominus et Magister”
Przekształcenia melodyczne w późnośredniowiecznej notacji Graduału Jana Olbrachta na przykładzie antyfony ad Mandatum „Si ego Dominus et Magister”
Autorzy:
Danilewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146635.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Graduał Jana Olbrachta
Antyfonarz Hartkera
przekształcenia melodyczne
Mandatum
antyfona
Si ego Dominus et Magister
Jan Olbracht Gradual
Hartker Antiphonary
melodic transformations
antiphon
Sie ego Dominus et Magister
Opis:
The article presents melodic transformations of the antiphon ad Mandatum “Si ego Dominus et Magister” recorded in one of the most valuable Polish monuments of the late Middle Ages, Jan Olbracht Gradual (PL-Kk 43, AKKK). The analysis of transformations was carried out on the basis of comparison with adiastematic notation of the discussed antiphon in Hartker Antiphonary (CH-SGs 390) and its melodic restitution in Graduale Novum. Conducted research led to establishing the identity of the version of the antiphon recorded in Olbracht Gradual and identifying basic differences from versions of the chant noted in older manuscripts, such as changes in the relationship between sounds, the use of larger intervals and change in tonal attribution of the antiphon.
W artykule przedstawiono przekształcenia melodyczne antyfony ad Mandatum “Si ego Dominus et Magister” zapisanej w jednym z najcenniejszych zabytków polskich późnego średniowiecza, Graduale Jana Olbrachta (Rkp. 43, AKKK). Analizę przekształceń przeprowadzono w oparciu o porównanie z zapisem adiastematycznym omawianej antyfony w Antyfonarzu Hartkera (CH-SGs 390) oraz jego restytucją melodyczną w Graduale Novum. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono tożsamość wersji antyfony zapisanej w Graduale Olbrachta oraz wyłoniono podstawowe różnice względem starszych wersji zapisu śpiewu, takie jak zmiana relacji między dźwiękami, stosowanie większych interwałów oraz zmiana atrybucji tonalnej antyfony.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2021, 19; 107-121
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies