Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Janicka, Elżbieta" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Latający Cyrk im. Kazimierza Wielkiego przedstawia: „Najwęższy dom świata – wydarzenie na skalę globu”. Rekonstrukcja historyczna w 70. rocznicę Akcji Reinhardt
    Autorzy:
    Janicka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643675.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Keret House
    philosemitic violence
    symbolic violence
    anti-Semitism
    "Jewish humour”
    stigma
    minstrelization
    re-enactment
    "Jewish place”
    Jewish hideouts
    margins of the Holocaust
    hunt for the Jews (Judenjagd)
    Operation Reinhardt (Aktion Reinhardt)
    Opis:
    Casimir the Great’s Flying Circus presents: ‘The narrowest house in the world – an event on a global scale’. Historical re-enactment on the occasion of the 70th anniversary of the Aktion ReinhardtThe article provides a multifaceted analysis of the Keret House as an artistic installation and a cultural event. The construction is placed in the analytical context of Jeremy Bentham’s panopticon, Le Corbusier’s machine for living, Krzysztof Wodiczko’s Pojazd dla bezdomnych (Vehicle for the Homeless), Big Brother and XTube. Other interpretative contexts are: the history of the Warsaw ghetto, the Aktion Reinhardt as well as the ensemble of issues connected with the third phase of the Holocaust (i.e. “the margins of the Holocaust”): the history of Jewish hideouts, the hunt for the Jews (Judenjagd), the plunder of Jewish mobile and immobile property, the Polish part of the biography of Etgar Keret’s parents. From such a perspective, the Keret House takes the form of a macabre historical re-enactment. The analytical framework comprises Erving Goffman’s stigma theory as well as the history of the attitude of the Polish majority towards the Jewish minority. With increasing frequency, anti-Semitic symbolic violence assumes the form of philosemitic symbolic violence. The poetics of gift and the category of “a Jewish writer with a sense of humour” function as an instrument of blackmail that place the individual subjected to it in a situation with no way-out. In Polish majority culture, the image of Jews as guests, which corresponds to the representation of Poland as home and Poles as hospitable hosts, heirs of the myth of King Casimir the Great, plays the same role. The Keret House proves to be a machine for the reproduction of the Polish majority narrative about the majority attitude of Poles towards Jews, also during the Holocaust. What is at stake within this narrative is the image of Poland and the Poles.[The project was prepared with a financial support of the National Science Centre; decision no DEC-2011/03/B/HS2/05594] Latający Cyrk im. Kazimierza Wielkiego przedstawia: „Najwęższy dom świata – wydarzenie na skalę globu”. Rekonstrukcja historyczna w 70. rocznicę Akcji ReinhardtArtykuł zawiera wieloaspektową analizę Keret House jako instalacji artystycznej i wydarzenia kulturalnego. Obiekt sytuowany jest w kontekście idei panoptikonu Jeremy’ego Benthama, maszyny do mieszkania Le Corbusiera, Pojazdu dla bezdomnych Krzysztofa Wodiczki, Big Brothera czy XTube. Kolejne konteksty interpretacyjne to historia warszawskiego getta, Akcja Reinhardt i zespół problemów związanych z trzecią fazą Zagłady (the margins of the Holocaust): historia żydowskich kryjówek, polowanie na Żydów (Judenjagd), rabunek żydowskich ruchomości i nieruchomości, polska biografia rodziców Etgara Kereta. W tej perspektywie Keret House przybiera postać makabrycznej rekonstrukcji historycznej. Ramy analizy wyznacza teoria piętna Ervinga Goffmana oraz historia stosunku polskiej większości do żydowskiej mniejszości. Antysemicka przemoc symboliczna coraz częściej przybiera postać symbolicznej przemocy filosemickiej. Poetyka daru i kategoria „żydowskiego pisarza z poczuciem humoru” pełnią funkcję narzędzia szantażu, stawiając poddaną mu jednostkę w sytuacji bez wyjścia. Taką samą rolę odgrywa dominujące w polskiej kulturze większościowej wyobrażenie Żydów jako gości, któremu odpowiada obraz Polski jako domu i Polaków jako gościnnych gospodarzy, spadkobierców mitu króla Kazimierza Wielkiego. Keret House okazuje się maszyną do reprodukcji większościowej polskiej opowieści o stosunku Polaków do Żydów, także w okresie Zagłady. Stawką tej opowieści jest wizerunek Polski i Polaków.[Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki przyznanych na podstawie decyzji numer DEC-2011/03/B/HS2/05594] 
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2013, 2
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Embassy of Poland in Poland: The Polin Myth in the Museum of the History of Polish Jews (MHPJ) as narrative pattern and model of minority-majority relations [Ambasada Polski w Polsce. Mit Polin w Muzeum Historii Żydów Polskich jako wzór narracji i model relacji mniejszość-większość]
    Autorzy:
    Janicka, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643797.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    anti-Semitism
    de-Holocaustization
    Museum of the History of Polish Jews (POLIN MHPJ)
    Polin myth
    Polish historical policy
    politics of memory
    Polish Jews (concept revision)
    symbolic violence
    Opis:
    The Embassy of Poland in Poland: The Polin Myth in the Museum of the History of Polish Jews (MHPJ) as narrative pattern and model of minority-majority relationsThe text offers an analysis of the MHJP’s core exhibition, the architecture of the Museum’s building as well as the transformations of its surroundings, seen as operations in as well as on a space that is a sign and a designate of the Holocaust. This observed de-Holocaustization of the Holocaust story takes place in the context of progressing Holocaustization of the story concerning the past of ethnic Poles.The main narrative uniting the MHJP’s surroundings, building and core exhibition is the idyllic myth of Polin which dictates the selection and presenting of information. The story of Polish hosts and Jewish guests that is inherent to the Polin myth establishes inequality and dominance/subjugation as framing principles of a story of majority-minority relations. It also constitutes a mental gag and an instance of emotional blackmail which precludes any rational – analytical and critical – conversation based on historical realities. Furthermore, in practice, it is a part of a pattern of culture which produces – and at the same time legitimizes – violence and exclusion.The article reconstructs the principles governing the Polinization of the history of Jews in Eastern Europe (a term coined by Konrad Matyjaszek). These principles include: emphasizing the Polish over the Jewish lieux de mémoire; presenting the figures and landmarks of importance for both groups through the prism of those aspects which concern the majority group; refraining from problematization of specific phenomena (like Judaism or transboundary character) and from applying to the a longue durée perspective; and decontextualization (e.g., by passing over anti-Semitism – Christian but not only Christian – and its significance for the construction of the majority group’s collective identity, an identity that over time increasingly determined the Jews’ conditions of life, until eventually it determined their fate). In relation to the core exhibition the text discusses such issues as: “last minute” censorship; affirmation of anti-Semitic phantasms (like the Paradisus Iudaerum or Esterka); the abandonment planned – and prepared – part of the exhibition dealing with the period after the regaining of independence by Poland in 1989; presenting numerous events and questions in a way that contradicts the state of research not only known but often arrived at in Poland (a particularly outraging example of this is abstaining from a realistic presentation of the Polish context of the Holocaust in favor of a return to the outdated category of the innocent, or indifferent, Polish bystander to the Holocaust).The stake of this retouched story is the image of Poland and reputation of Poles, that is to say – the complacency of the non-Jewish majority. The price is the mystification of Eastern European Jewish history and the thwarting of the potential for change which arouse as a result of the Jedwabne debate. This potential promised a chance for a revision of culture and a remodelling of social relations in the spirit of equal rights and integrated history. Apart from the period from 1944/45 to 1946, this chance was unprecedented in theJewish-Polish and Polish-Jewish “common history that divides”.  Ambasada Polski w Polsce. Mit Polin w Muzeum Historii Żydów Polskich (MHŻP) jako wzór narracji i model relacji mniejszość-większośćTekst zawiera analizę wystawy głównej MHŻP, architektonicznej postaci gmachu muzeum i przekształceń jego otoczenia jako operacji dokonanych w oraz na przestrzeni będącej znakiem i desygnatem Zagłady. Kontekstem dla obserwowanej deholokaustyzacji opowieści o Holokauście jest postępująca holokaustyzacja opowieści o przeszłości etnicznych Polaków. Narracją główną spajającą otoczenie MHŻP, gmach oraz wystawę główną jest idylliczny mitPolin, który rozstrzyga o selekcji i sposobie prezentowania informacji. Zawarta w nim opowieść o polskich gospodarzach i żydowskich gościach ustanawia nierównoprawność oraz dominację/podporządkowanie jako zasady ramowe opowieści o relacji większość-mniejszość. Stanowi także rodzaj mentalnego knebla i emocjonalnego szantażu, który udaremnia racjonalną – analityczną i krytyczną – rozmowę w kategoriach historycznego konkretu. Ponadto zaś – w praktyce – jest częścią wzoru kultury, który produkuje – i legitymizuje zarazem – przemoc oraz wykluczenie.Artykuł rekonstruuje reguły polinizacji historii Żydów w Europie Wschodniej (termin autorstwa Konrada Matyjaszka). Do reguł tych należą m.in. eksponowanie polskich miejsc pamięci (lieux de mémoire) kosztem żydowskich miejsc pamięci; prezentowanie figur i cezur obopólnie ważnych przez pryzmat tego, co w nich istotne dla grupy większościowej; brak problematyzacji zjawisk specyficznych (jak np. judaizm, transgraniczność) i ujęcia ich w perspektywie długiego trwania; dekonstektualizacja (np. pominięcie antysemityzmu –chrześcijańskiego i nie tylko – oraz jego znaczenia dla konstrukcji zbiorowej tożsamości grupy większościowej, która z biegiem czasu w coraz znaczniejszym stopniu rozstrzygała o warunkach życia Żydów, aż przesądziła o ich losie).W odniesieniu do wystawy głównej tekst porusza sprawę m.in. cenzury last minute; afirmacji antysemickich fantazmatów (jak Paradisus Iudaeorum czy Esterka); rezygnacji z przewidzianej i przygotowanej części ekspozycji dotyczącej okresu po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1989 roku; prezentacji wielu wydarzeń i zagadnień w sposób sprzeczny ze stanem badań nie tylko znanym, ale też niejednokrotnie wypracowanym w Polsce (czego szczególnie bulwersującym przykładem jest odstąpienie od realistycznej prezentacji polskiego kontekstu Zagłady i powrót do zdezaktualizowanej kategorii biernego czy też obojętnego polskiego świadka [bystander] Zagłady).Stawką tak spreparowanej opowieści jest wizerunek Polski i reputacja Polaków, a więc dobre samopoczucie nieżydowskiej większości. Ceną zaś – mistyfikacja historii Żydów Europy Wschodniej oraz zniweczenie potencjału zmiany, który ujawnił się w związku z debatą jedwabieńską. Potencjał ten oznaczał szansę rewizji kultury oraz przebudowy stosunków społecznych w duchu równych praw i historii zintegrowanej. Nie licząc okresu 1944/1945 - 1946, była to szansa bezprecedensowa w żydowsko-polskiej i polsko-żydowskiej „wspólnej historii, która dzieli”. 
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2016, 5
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przemoc filosemicka
    Autorzy:
    Janicka, Elżbieta
    Żukowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643685.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    „Po-lin. Okruchy pamięci”
    Jolanta Dylewska
    symbolic violence
    philo-Semitism
    anti-Semitism
    witness
    memory
    aestheticization
    „a good Jew”
    documentation
    Opis:
    Philo-Semitic abuseThe article analyses Jolanta Dylewska’s documentary film Po-lin (2008). The authors offer new conceptual categories facilitating the description of the manner in which the objectification of Jews takes place in Po-lin – and in the broader context of Polish narrative of Jews and the Holocaust – under the guise of their subjectification; exclusion under the guise of inclusion. The described symbolic practices include:1. Organising a narrative of the Holocaust by means of exteriorisation; universalisation; locating outside the history; considering the Shoah as a natural disaster, and finally as part of the divine plan.2. Constructing the image of “a Jew” by: homogenisation of the group, folklorisation, aesthetisation and separation. Examining the case out of the context allows for omitting the wider sphere of interaction, in which the exclusion as well as symbolic and physical abuse carried out by the majority group came to light.3. Creating a figure of “the good Jew”, which shows gratefulness to the domineering group and full understanding of anti-Semitic discriminatory practices. The function of “the good Jew” is to legitimise the majority story and to discipline or repress anyone who undertakes actions to change the status quo.The above-describe devices produce the effects of eliminating real experiences of real people who suffered the anti-Semitic abuse, blocking afterthoughts while preserving the heartening image of Poland and Poles.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2012, 1
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilkanaście sekund. Z Konstantym Gebertem rozmawiają Joanna Tokarska-Bakir, Elżbieta Janicka i Anna Zawadzka
    Autorzy:
    Tokarska-Bakir, Joanna
    Janicka, Elżbieta
    Zawadzka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643779.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    ritual slaughter
    animal rights
    meat
    kosher
    halal
    anti-Semitism
    Opis:
    A few seconds. Konstanty Gebert in a conversation with Joanna Tokarska-Bakir, Elżbieta Janicka and Anna ZawadzkaIn 2012–2013, Poland was discussing ritual slaughter. Its adversaries claimed that the kind of animal slaughtering that makes the animal meat kosher and halal, causes extra suffering to animals and therefore should be banned. However, the postulate of banning ritual slaughter in Poland is not new and it goes back to the pre-war period. In the Studia Litteraria et Historica’s interview Konstanty Gebert talks about the history of Polish debate on the ritual slaughter, its anti-Semitic applications and about not anti-Semitic arguments risen in the discussion. He describes legal solutions for the ritual slaughter in other countries and addresses the issue of animal killing as a moral problem in Judaism. He also discusses the contemporary debate on the ritual slaughter: is it really in the name of the animal rights? Kilkanaście sekund. Z Konstantym Gebertem rozmawiają Joanna Tokarska-Bakir, Elżbieta Janicka i Anna ZawadzkaW latach 2012–2013 przez Polskę przetoczyła się dyskusja o uboju rytualnym. Jego przeciwnicy argumentowali, że taki sposób zabijania zwierząt, by mięso z ich ciał było koszerne i halal, przysparza zwierzętom dodatkowych cierpień, dlatego powinien być zakazany. Jednak postulat, by zakazać uboju rytualnego, nie jest w Polsce niczym nowym. Jego tradycja sięga okresu przedwojennego. W wywiadzie dla czasopisma „Studia Litteraria et Historica” Konstanty Gebert opowiada m.in. o historii polskiej debaty na temat uboju rytualnego, o antysemickich z niej użytkach i o nieantysemickich argumentach w niej podnoszonych, o rozwiązaniach prawnych dotyczących uboju rytualnego w innych krajach, a także o zabijaniu zwierząt jako problemie moralnym w obrębie judaizmu. Zastanawia się także, czy współczesna debata o uboju rytualnym jest faktycznie w interesie zwierząt.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2015, 3–4
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies