Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "aneksja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Rosyjska aneksja ukraińskich terytoriów okupowanych w świetle prawa międzynarodowego
    Russian Annexation of Ukrainian Occupied Territories in the Eyes of the International Law
    Autorzy:
    Podraza, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21375440.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-01
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    Rosja
    Ukraina
    aneksja
    agresja
    referendum
    Russia
    Ukraine
    annexation
    aggression
    Opis:
    Federacja Rosyjska, począwszy od 2014 r., trwale narusza integralność terytorialną Ukrainy, łamiąc jednocześnie podstawowe zasady prawa międzynarodowego i normy ius cogens takie jak: zakaz ingerencji w sprawy wewnętrzne innego państwa czy zakaz groźby i użycia siły zbrojnej. Jak pokazały ostatnie lata, aneksja Krymu w 2014 r. była tylko wstępem do realizacji planu pełnego podporządkowania Ukrainy. Od 24 lutego 2022 r. społeczność międzynarodowa jest świadkiem pełnoskalowej agresji Federacji Rosyjskiej, która pomimo jej rozmiarów i zaangażowania ogromnej ilości wojska nie przynosi pożądanych efektów. Z racji tego Kreml, również na potrzeby własne, stara się udowodnić, że interwencja zbrojna przebiega pomyślnie. Jednym z przykładów tego działania było referendum przeprowadzone w dniach 23-27 września 2022 r. w Donieckiej Republice Ludowej (DRL), Ługańskiej Republice Ludowej (ŁRL) oraz obwodach chersońskim i zaporoskim, stanowiących łącznie blisko 1/5 powierzchni Ukrainy, które zakończyło się ich aneksją do Federacji Rosyjskiej. Zostało ono przeprowadzone z naruszeniem podstawowych zasad prawa międzynarodowego, a efektem tego było jego potępienie przez większość społeczności międzynarodowej.
    Since 2014, the Russian Federation has permanently violated the territorial integrity of Ukraine, while violating the basic principles of international law and ius cogens norms, such as the prohibition of interference in the internal affairs of another state, or the prohibition of threats and the use of armed force. As recent years have shown, the annexation of Crimea in 2014 was only a prelude to the implementation of the plan for the full subordination of Ukraine. Since February 24, 2022, the international community has witnessed a full-scale aggression by the Russian Federation, which, despite its size and the involvement of a huge number of troops, does not bring the desired results. For this reason, the Kremlin, also for its own needs, is trying to prove that the military intervention is proceeding successfully. One of the examples of this activity was the referendum held on 23-27 September 2022 in the Donetsk People’s Republic (DRL), Lugansk People’s Republic (LPR) and the Kherson and Zaporizhia oblasts, which together accounted for almost 1/5 of Ukraine’s area, which ended with their annexation to the Russian Federation. It was conducted in violation of the fundamental principles of international law, and resulted in its condemnation by most of the international community.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2023, 18, 20 (2); 219-233
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gdzie Krym, gdzie Kosowo? Rosyjskie argumenty dla aneksji Krymu
    Why is Crimea different from Kosovo? Russian arguments for annexation of the Crimea
    Autorzy:
    Balcer, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520270.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Fundacja Niepodległości
    Tematy:
    Krym
    Kosowo
    Ukraina
    Rosja
    prawo międzynarodowe
    aneksja
    the Crimea
    Kosovo
    Ukraine
    Russia
    international law
    annexation
    Opis:
    The Russian annexation of Crimea undertaken in March 2014 violated basic principles of international law and created a dangerous precedent which constitutes a serious threat of the global dimension. Russian authorities are trying to justify its decision using unconvincing demographic, historical, humanitarian and legal arguments evoking in a flirtatious way the independence of Kosovo as an alleged precedent for the annexation of the Crimea. The Russian authorities, citing the similarity between Kosovo and the Crimea are using arguments which prove to be very doubtful if the two cases are fairly compared. In fact, the reference to the term “precedent” is justified, but with regard to the Crimea itself. Its annexation may indeed be the basis for similar actions of Russia undertaken against other countries of the former Soviet Union. Secondly, the annexation of the Crimea brought the issue of “neutral” (open-ended) attitude of some countries to the integrity of other states. It may in the future be used as an excuse by some countries, such as China, to unilaterally annex the disputed territories. In this way, the current international system and the world order can be gravely undermined.
    Źródło:
    Prawo i Polityka; 2015, 6; 161-176
    2080-5799
    Pojawia się w:
    Prawo i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryzys krymski oczami Ukraińców i Rosjan
    Crimean Crisis through the Eyes of Ukrainians and Russians
    Autorzy:
    Anoszko, Sergiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480550.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    aneksja
    dołączenie
    inwazja
    Krym
    okupacja
    referendum
    Rosja
    Ukraina
    annexation
    attachment
    invasion
    Crimea
    occupation
    Russia
    Ukraine
    Opis:
    W lutym 2019 roku minęło pięć lat od zajęcia Półwyspu Krymskiego przez Rosjan. Autor podjął próbę wieloaspektowej analizy tego kryzysu politycznego. Artykuł został podzielony na punkty, odzwierciedlające poszczególne elementy impasu krymskiego. Najpierw ukazano analizę historyczną – miejsce i rolę Półwyspu Krymskiego po demontażu systemu komunistycznego oraz powstaniu niepodległych państw. Następnie opisano rosyjskie działania militarne na Taurydzie. Z tych wydarzeń wyprowadzono wnioski polityczne, społeczne, kulturowe.
    In February 2019, five years passed since the Russians seized the Crimean Peninsula. The author attempts a multi-faceted analysis of this political crisis. The article is divided into chapters reflecting individual elements of the complex, not only political, Crimean deadlock. The author begins with a historical analysis of the place and role of the Crimean Peninsula after the dismantling of the communist system and the emergence of independent states. Subsequently, he methodically describes Russian military operations on Taurida drawing political, social and cultural conclusions from these events.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2019, 2; 108-127
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Religious Freedom in Crimea During the Russian Occupation
    Wolność religijna na Krymie w okresie rosyjskiej okupacji
    Autorzy:
    Denysenko, Kseniia
    Kovtun, Olena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2007387.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    annexation
    Crimea
    human rights
    persecution
    religious freedom
    international law
    aneksja
    Krym
    prawa człowieka
    prześladowanie
    wolność religijna
    prawo międzynarodowe
    Opis:
    The article deals with the problem of religious freedom in Crimea after the occupation of the Peninsula by Russian military forces in February 2014 and the annexation of Crimea by the Russian Federation. The subject matter of the study is religious freedom in Crimea during the Russian occupation since 2014. The systematic and the structural approach allow the authors to see the entire picture of religious freedoms violation on the Peninsula. The study hypothesizes that with the occupation and annexation of Crimea, Russia brought the collapse of the religious pluralism and freedom that Ukrainians had experienced since 1991. In this paper, the authors cover a wide range of issues such as torture of religious activists, destruction and the illegal seizure of religious property, persecution of Ukrainians on political and religious grounds, deportation of Crimea’s population to the mainland of Ukraine. The research establishes that the occupiers created unbearable conditions for religious freedom, the lives of many clergymen and believers appeared to be in great danger. Different religious communities, especially the representatives of the Orthodox Church of Ukraine (the OCU), Crimean Muslim Tatars, suffered significantly from applying Russia’s severe criminal and administrative requirements. The analysis allows seeing the complete picture of religious discrimination of different denominations and cruel religious persecution in the annexed Crimea beginning from February 2014 till nowadays.
    Artykuł dotyczy wolności religijnej na Krymie po rozpoczęciu okupacji Półwyspu przez rosyjskie siły zbrojne w lutym 2014 roku oraz aneksji Krymu przez Federację Rosyjską. Przedmiotem badania jest wolność religijna na Krymie od tamtej pory. Wykorzystanie podejścia systematycznego i strukturalnego pozwala autorom przedstawić pełen obraz naruszeń wolności religijnej na Półwyspie. Na potrzeby studium założono, że wraz z zajęciem i aneksją Krymu Rosja doprowadziła do upadku pluralizmu i wolności religii, którymi Ukraińcy cieszyli się od 1991 roku. W przedstawionej pracy autorzy poruszają szereg zagadnień, np. torturowanie aktywistów religijnych, niszczenie lub nielegalne przejmowanie własności o charakterze religijnym, prześladowanie obywateli Ukrainy na tle politycznym i religijnym, czy deportowanie mieszkańców Krymu do innych obszarów Ukrainy. Na podstawie analizy ustalono, że okupanci stworzyli warunki uniemożliwiające korzystanie z wolności religijnej oraz stwarzające zagrożenie życia dla wiernych i duchownych. Różne wspólnoty religijne, szczególnie przedstawiciele Kościoła Prawosławnego Ukrainy i Tatarów krymskich, poważnie odczuły skutki działań Rosji, która wdrożyła przeciwko nim szereg procedur administracyjnych i kryminalnych. Analiza umożliwia dostrzeżenie pełnego obrazu dyskryminacji różnych wyznań na tle religijnym oraz okrutnych prześladowań na terenie Krymu od lutego 2014 roku do chwili obecnej.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2021, 3; 5-17
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Национальная безопасность в современном мире: либерализм vs реализм
    Autorzy:
    Зинчук, Виктор
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462674.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
    Tematy:
    национальная безопасность
    либерализм
    реализм
    суверенитет
    аннексия
    bezpieczeństwo narodowe
    liberalizm
    realizm
    suwerenność
    aneksja
    national security
    liberalism
    realism
    sovereignty
    annexation
    Opis:
    Вопросы национальной безопасности в современном мире решаются, предпочтительно, в приделах соотношения политических ценностей либерализма и реализма. Либеральная модель очень долгое время устраивала мировую политику, где доминировали демократические государства. После аннексии украинского Крыма Россией, исповедующей принципы реализма в построении собственной политики национальной безопасности, возник серьезный конфликт интересов. Ранее оговоренные на международной арене политические нормы и ценности стали не устраивать некоторых игроков. Мир в вопросах безопасности становится все более ожесточенным. Насколько либеральная модель преодоления угроз способна конкурировать в данных условиях с реализмом – главная исследовательская цель данной статьи.
    Problemy bezpieczeństwa narodowego, we współczesnym świecie, są, w swoje większości, rozwiązywane na płaszczyźnie relacji wartości politycznych liberalizmu i realizmu. Model liberalny, wraz z dominacją państw demokratycznych, dość długi czas był satysfakcjonujący dla polityki międzynarodowej. Po aneksji ukraińskiej Krymu przez Rosję, uznającą zasadą realizmu za zasadę podstawową w realizacji polityki bezpieczeństwa narodowego, na arenie międzynarodowej zrodził się dość poważny konflikt interesów. Dotychczas ustalone wartości i zasady stały się nie satysfakcjonujące dla niektórych graczy. Świat, w dziedzinie realizacji bezpieczeństwa, staje się bardziej bezwzględny. W związku z czym, najważniejszym celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: na ile model liberalny pokonywania zagrożeń, w istniejących warunkach, jest konkurencyjny w stosunku do modelu realistycznego?
    The issues of national security in the modern world are being solved, preferably in the chapters of the balance between the political values of liberalism and realism. The liberal model for a very long time suited the world politics, where democratic states dominated. After the annexation of the Ukrainian Crimea by Russia, which professes the principles of realism in building its own national security policy, a serious conflict of interests arose. Previously stipulated in the international arena political norms and values began to not suit some players. The world in matters of security is becoming increasingly fierce. As far as the liberal model of overcoming of threats is able to compete in the given conditions with realism is the main research goal of this article.
    Źródło:
    Language. Culture. Politics. International Journal; 2018, 1; 303-314
    2450-3576
    2719-3217
    Pojawia się w:
    Language. Culture. Politics. International Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Naprawiona krzywda”. Problematyka spornych terenów Spiszu i Orawy w narracji tygodnika „Nový svet” w latach 1939–1945
    Autorzy:
    Awzan, Kacper
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/9209000.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Spisz i Orawa w latach 1939–1945
    Słowacja
    okupacja
    aneksja
    prasa
    propaganda
    Spisz and Orava
    1939–1945
    Slovakia
    occupation
    annexation
    press
    Opis:
    W moim artykule omawiam problematykę okupacji północnych terenów Spisza i Orawy w latach 1939–1945 w narracji tygodnika „Nový svet”. Udział Armii Słowackiej w kampanii przeciwko Polsce w 1939 roku był tematem wiadomości publikowanych w gazetach za południową granicą, które na bieżąco informowały o militarnych osiągnięciach i dyplomatycznych układach. W tekście analizuję proces tworzenia propagandowej narracji traktującej o militarnej agresji, aneksji, a następnie gospodarowaniu na terenach odebranych Rzeczypospolitej oraz ukazuję obraz tych wydarzeń kreowany przez gazetę. Tygodnik był bogato ilustrowany, dlatego staram się odpowiedzieć zarówno na pytanie o rolę tekstu, jak i obrazu, pamiętając o niskim wskaźniku alfabetyzacji w ówczesnej Słowacji. Rozważam ponadto, czy prezentowana narracja zmieniała się na przestrzeni kolejnych lat, czy też kontynuowała linię zapoczątkowaną we wrześniu 1939 roku.
    My case study examines an issue of Slovak occupation of the northern parts of Spisz and Orava regions in years 1939–1945 in the narration of the „Nový svet” – weekly newspaper. Slovak Army`s participation in invasion of Poland in September 1939 was an important topic for press all over that new country. Media platforms were informing their readers about military successes and diplomatic arrangements. In the article I analyse the process of creating propaganda narrative about attack, annexation and then administration over the conquered lands. The weekly was richly illustrated, so I write about role of the text as well as the picture. It should be remembered that many Slovaks were still illiterate at that time. The article considers if the narration has changed over the years.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Małopolskie; 2023, 1(37); 7-25
    1643-6911
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Małopolskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Planowany Anschluss Szwajcarii w czasie drugiej wojny światowej
    Plans for the Anschluss of Switzerland during the Second World War
    Autorzy:
    Żejmo, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164485.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Switzerland
    annexation
    Nazi Germany
    gold transactions during the Second World War
    Szwajcaria
    aneksja
    hitlerowskie Niemcy
    transakcje złotem w czasie II wojny światowej
    Opis:
    Since 1933, when Adolf Hitler became the Chancellor of Germany, to the end of World War II, the independence of Switzerland was constantly threatened. From the beginning, Nazi propaganda sounded off about the unifi cation of the German peoples under the banners of the Third Reich. However, Swiss neutrality gave the Germans such great material benefi ts that they ultimately abandoned their plans to annex Switzerland. Prior to the outbreak of World War II and throughout the War, the Swiss authorities collaborated with the Germans and imposed restrictions on the admission of European Jews. Nevertheless, owing to its status of a ‘perpetually’ neutral state and informal actions of a number of state offi cials, many human lives were saved. For many years after the war, the Swiss found themselves in a kind of political isolation from the countries fi ghting against the Nazi Third Reich, owing to Switzerland’s trade cooperation and trade in goods with all participants of the war.
    Źródło:
    Historia Slavorum Occidentis; 2015, 2(9); 185-209
    2084-1213
    Pojawia się w:
    Historia Slavorum Occidentis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Za kulisami „akcji zaolziańskiej” – finansowo-organizacyjne kłopoty DOK V Kraków w przededniu wybuchu wojny
    Behind the Scenes of the “Zaolzie Operation”: Financial and Organizational Problems of Corps District Command No. V Cracow on the Eve of the Outbreak of War
    Autorzy:
    Latkowska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411110.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    Dowództwo Okręgu Korpusu V Kraków
    Zaolzie
    aneksja
    wojsko
    II RP
    bezpieczeństwo
    Corps District Command No. V Cracow
    anexation
    the Second Polish Republic
    safety
    Opis:
    Ostatnie lata przed wojną w 1939 r. upływały na dozbrajaniu armii, budowaniu umocnień i kontynuowaniu polityki równowagi, w której jednak nie było miejsca dla Czechosłowacji, traktowanej jako przejściowy twór. Kontrowersyjne decyzje Józefa Becka o włączeniu Zaolzia do Polski zostały wykorzystane propagandowo i spotkały się z aplauzem społeczeństwa, jednak na arenie międzynarodowej mocno je skrytykowano, pełnego poparcia nie znalazły również wśród niektórych wojskowych. Wydarzenia z 1938 r. stanowiły wstęp do II wojny światowej i chociaż pierwszoplanowa w stosunkach polsko-czechosłowackich tego okresu była dyplomacja, a aspekt wojskowy w rzeczywistości odegrał drugorzędną rolę, to jednak była to, obok wydarzeń z maja 1926 r., największa operacja wojskowa w warunkach pokojowych. Chociaż operacja ta została przeprowadzona bez chociażby częściowej mobilizacji i przy jak najmniejszych kosztach, to jej skutki były poważnie odczuwalne na terenie, na którym ją przeprowadzono.
    The last years before the war in 1939 were spent on rearming the army, building fortifications and continuing the balance policy, in which, however, there was no place for Czechoslovakia, treated as a temporary entity. The controversial decisions of Józef Beck to incorporate Zaolzie into Poland were used for propaganda purposes and met with applause from the public, but they were strongly criticized in the international arena, and they did not find full support among some of the military. The events of 1938 were an introduction to World War II, and although diplomacy was the most important in Polish-Czechoslovak relations of that period, and the military aspect actually played a secondary role, nevertheless – besides the events of May 1926 – it was the largest military operation in peacetime conditions. Although this operation was carried out without even partial mobilization and at the lowest possible cost, its effects were severely felt in the area where it was played.
    Źródło:
    Historia i Polityka; 2023, 43 (50); 95-115
    1899-5160
    2391-7652
    Pojawia się w:
    Historia i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związki Rosji z Krymem
    Russia’s relations with the Crimea
    Autorzy:
    Maksimiec, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/119482.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Sztuki Wojennej
    Tematy:
    Krym
    Rosja
    Ukraina
    aneksja
    Imperium Rosyjskie
    chanat krymski
    Tatarzy krymscy
    Turcja
    Imperium Ottomańskie
    Crimea
    Russia
    Ukraine
    annexation
    Russian Empire
    Crimean Khanate
    Crimean Tatars
    Turkey
    Ottoman Empire
    Opis:
    Rosyjskie gwarancje integralności terytorialnej Ukrainy (w tym przynależności Krymu do Ukrainy), w zamian za rezygnację przez nią z broni nuklearnej, zagwarantowane w podpisanym w grudniu 1994 r. w Budapeszcie przez Rosję, USA, Wielką Brytanię i Ukrainę tzw. Memorandum Budapeszteńskim okazały się nic nie znaczącym świstkiem papieru. Rosja nigdy nie pogodziła się z utratą Krymu, przyznanego w 1954 r. przez ówczesnego przywódcę ZSRR Nikitę Chruszczowa Ukrainie. W czasach istnienia Związku Radzieckiego nie miało to większego znaczenia. Po jego rozpadzie Rosja postawiła sobie za cel jego odzyskanie. Sposobność nadarzyła się w 2014 r. Prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin wykorzystał chaos wewnętrzny na Ukrainie do aneksji Krymu, rękoma jego rosyjskich mieszkańców. Jako usprawiedliwienie aneksji podano konieczność obrony własnych obywateli, nieważne czy uzasadnioną, czy nie. Została bez skrupułów wykorzystana przez Putina. Chociaż demokratyczny świat potępił aneksję, nie zrobiło to na Rosji większego wrażenia. Po rozpadzie ZSRR Rosja mozolnie próbuje odbudować imperium, traktując Wspólnotę Niepodległych Państw jako wyłączny obszar swoich wpływów. Wykorzystuje każdą nadającą się sposobność, aby rozszerzyć swoje wpływy lub powiększyć terytorium. Krym stał się z jednym z etapów realizacji tej polityki. Dla Rosji posiadanie Krymu, słonecznej perły Morza Czarnego, jest bezcenne przede wszystkim ze względów militarnych, oprócz tego istotną rolę odgrywają aspekty polityczne i walory turystyczne. Dzięki strategicznemu położeniu Półwyspu Krymskiego nad Morzem Czarnym, a przede wszystkim bazie Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu Rosja może sprawować kontrolę nad jego akwenem, zachować wpływy polityczne w regionie, oddziaływać na państwa leżące w jego basenie i szachować należącą do NATO Turcję. Flota Czarnomorska jest środkiem zapewnienia bezpieczeństwa militarnego Rosji na południu. Krym z Rosją najsilniej wiązały i dalej wiążą dwa elementy: baza Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu i Rosjanie zamieszkujący półwysep. Większość mieszkańców Krymu stanowią Rosjanie: ponad 58% ludności. W dalszej kolejności są Ukraińcy (24%) i Tatarzy krymscy (12%). Rosjanie zdecydowanie przeważają w Sewastopo-lu, stanowiąc 71,6% ludności, a Ukraińcy 22,4%. Prezydent Putin, mówiąc o sprawiedliwości historycznej związanej z odzyskiwaniem dawnych terenów rosyjskich, nawiązuje do retoryki zbierania ziem ruskich przez dawnych władców moskiewskich. Jednak Krym nigdy nie był częścią Rusi. Z kolei Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej posunęło się dalej w fałszowaniu historii, nazywając Krym odwieczną częścią Rosji, chociaż został do niej przyłączony w 1783 r. Przed aneksją dokonaną przez carycę Katarzynę 231 lat temu Półwysep Krymski nie miał z Rosją nic wspólnego. Od 1443 r. był częścią samodzielnego chanatu krymskiego, który następnie został uzależniony od Turcji. Przez kilka wieków chanat rywalizował z państwem moskiewskim o przejęcie terytoriów po Wielkiej Ordzie. Ostatecznie uległ w tej walce, ale stanowił duże zagrożenie dla państwa rosyjskiego. Car Rosji Piotr Wielki próbował bezskutecznie zdobyć dostęp do Morza Czarnego. Ostatecznie zrealizowała to caryca Katarzyna II, zdobywając i przyłączając Krym do Rosji. Poddany rosyjskiej kolonizacji i rusyfikacji, z czasem zatracił swój unikatowy tatarski charakter. Dużą rolę na rzecz posiadania Krymu przez Rosję odegrały także jego walory turystyczne. Najpierw okazał się rajem turystycznym dla dworu carskiego, arystokracji, później komunistycznej wierchuszki, a następnie społeczeństwa Związku Radzieckiego. Stał się synonimem luksusowych wakacji – pod palmami, w pełnym słońcu, na kamienistej wprawdzie plaży u stóp wysokich gór, wciskających się w błękitne, ciepłe wody. Podstawową gałęzią gospodarki Krymu jest turystyka. Nie tylko typowa turystyka wypoczynkowo-rekreacyjna, ale także zdrowotna (liczne sanatoria i uzdrowiska). Prezydent Putin ma nadzieję, że wkrótce półwysep będzie przyciągał rzesze turystów z całego świata.
    Russia’s guarantees of respect for the territorial integrity of Ukraine (including the fact that Crimea belongs to Ukraine) in exchange for Ukraine getting rid of nuclear weapons, was guaranteed by the agreement called the Budapest Memorandum, signed in December 1994 in Budapest by Russia, the United States, Great Britain and Ukraine. The Memorandum of Budapest turned out to be a meaningless piece of paper. Russia has never given up the loss of Crimea, granted to Ukraine in 1954 by the then Soviet leader, Nikita Khrushchev. In the days of the Soviet Union, it did not really matter. After the collapse of the USSR, Russia’s main objective was to get back the Crimea. The opportunity arose in 2014. The President of the Russian Federation, Vladimir Putin, took advantage of the internal chaos in Ukraine in order to annex the Crimea, by the hands of its Russian residents. He justified the annexation by the need to defend its citizens, whether justified or not. This was unscrupulously exploited by Putin. While the democratic world condemned the annexation, it did not make much of an impression on Russia. Ever since the collapse of the USSR, Russia has been trying to maintain its dominant position in the post-Soviet area by treating it as the exclusive area of its influence. It treats the Commonwealth of Independent States as an exclusive area of its influence and uses every opportunity to expand its influence or enlarge the area. Crimea has become one of the stages for execution of this policy. The possession of Crimea by Russia, sunlit pearl of the Black Sea, is especially invaluable due to military aspects, political aspects and tourist attractions. Due to the strategic location of the Crimean peninsula on the Black Sea, and especially the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol, Russia can exercise control over its area, keep political influence in the region, have an effect on countries lying in its reservoir and checkmate Turkey, a member of NATO. The Black Sea Fleet is a means of ensuring Russia’s military security in the south. Crimea and Russia were inextricably bound and are still bound by two elements: the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol and the Russians living in the peninsula. The majority of Crimean inhabitants are Russians, who comprise over 58% of the population. Subsequently, there are Ukrainians (24%) and Crimean Tatars (12%). Russians predominate in Sevastopol: they make up 71.6% of the city’s population and only 22.4% of Ukrainians live in the city. President Putin spoke about historical justice related to regaining former Russian territories and referred to the old rhetoric of the Muscovite rulers who gathered Russian lands. However, the Crimea has never been a part of Rus’. In turn, the Ministry of Foreign Affairs of the Russian Federation went further with the falsification of history and called Crimea the eternal part of Russia, even though it was annexed to Russia in 1783. The Crimean peninsula had nothing in common with Russia prior to annexation by Empress Catherine 231 years ago. From 1443, it became part of the independent Crimean Khanate, which was then dependent on Turkey. The Khanate had fought with Muscovy for takeover of Great Horde territories for several centuries. Ultimately, the Khanate was defeated by Russia but it constituted a great threat to the Russian state. Tsar Peter the Great unsuccessfully tried to gain access to the Black Sea. Eventually, this it was achieved by Empress Catherine II, who conquered and annexed Crimea to Russia. It was subjected to Russian colonisation and russification and, over time, it lost its unique Tatar character. The Crimean tourist attractions played an important role for Russia. In the beginning, it became a tourist resort for the Tsar’s court, the aristocracy, the Communist top brass, and then Soviet society. It has become a synonym for luxury holidays under palm trees, in full sun, although on a rocky beach at the foot of high mountains that pressed-up in the blue, warm water. One of the main branches of the Crimean economy is tourism - not only typical leisure and recreational tourism, but also medicinal tourism (with numerous sanatoriums and spas). President Putin hopes that Crimea will attract large numbers of tourists from all over the world soon.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 55-87
    0867-2245
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe AON
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    IV rozbiór Polski na północno-wschodnim Mazowszu
    The fourth partition of Poland in North Eastern Mazovia
    Autorzy:
    Łukaszewski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2168107.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    annexation
    The Fourth Partition of Poland
    Mazovia
    German occupation
    Soviet occupation
    Government district Ziechenau
    General Government
    aneksja
    Czwarty rozbiór Polski
    Mazowsze
    okupacja niemiecka
    okupacja radziecka
    rejencja ciechanowska
    Generalne Gubernatorstwo
    Opis:
    The invasion of Poland by two neighboring countries: the German Third Reich and the Union of Soviet Socialist Republics in September 1939, which resulted in the Fourth Partition of Poland, brought a great deal of suffering and millions of victims. The consequences of the assault of September 1 and 17, 1939 revealed an unprecedented brutalization of hostilities by conducting the so-called total war. Mass terror and the extermination of the population in the name of the ideology professed led to the tragedy of many nations. Over the past decades, the participation of the Soviet Union in initiating the next partition of Poland has been taboo. However, a neighbor from the East, as a result of a secret agreement, breaking peace treaties and non-aggression pacts, using open confabulation, occupied the eastern territory of the country. In September 1939, north-eastern Mazovia was in the arena of interest of two aggressors. The border of the "area of interest" of the occupiers passed through these lands. This led to a situation in which the region administratively and economically uniform was artificially divided by a border line that had no historical, ethnic, administrative or economic justification.
    Najazd na Polskę dwóch sąsiadujących państw: III Rzeszy Niemieckiej oraz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich we wrześniu 1939 r., który skutkował IV rozbiorem Polski, przyniósł Rzeczypospolitej ogrom cierpień i miliony ofiar. Konsekwencje napaści z 1 i 17 września 1939 r. ujawniły niespotykaną dotychczas brutalizację działań wojennych poprzez prowadzenie tzw. wojny totalnej. Masowy terror i eksterminacja ludności w imię wyznawanych przez okupantów ideologii, doprowadziły do tragedii wielu narodów. Przez minione dekady nie eksponowano udziału Związku Radzieckiego w inicjowaniu kolejnego rozbioru Polski. Jednak sąsiad ze Wschodu, w wyniku tajnego porozumienia, łamiąc traktaty pokojowe i pakty o nieagresji, posługując się jawną konfabulacją, zajął wschodnie terytorium kraju. Północno-wschodnie Mazowsze we wrześniu 1939 r. znalazło się na arenie zainteresowania dwóch agresorów. To właśnie przez te ziemie przechodziła granica „obszaru interesów” okupantów. Doprowadziło to do sytuacji, w której jednolity administracyjnie i gospodarczo region został sztucznie podzielony linią graniczną, niemającą żadnego historycznego, etnicznego, administracyjnego oraz gospodarczego uzasadnienia.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2019, Zeszyt, XXXIII; 125-150
    0860-9608
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘Wszystkiemu winni są litewscy prowokatorzy…’. Aneksja Litwy przez ZSRR latem 1940 r. w świetle dokumentów dyplomatycznych i materiałów propagandowych
    Autorzy:
    Dworacki, Juliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632354.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    1940
    Lithuania
    Soviet Union
    Third Reich
    independence
    annexation
    Molotov-Ribbentrop Pact
    Mutual Assistance Treaty
    Antanas Smetona
    Juozas Urbšys
    Joseph Stalin
    Vyacheslav Molotov
    Litwa
    Związek Sowiecki
    III Rzesza
    niepodległość
    aneksja
    Pakt Ribbentrop-Mołotow
    traktat o wzajemnej pomocy
    Józef Stalin
    Wiaczesław Mołotow
    Opis:
    The research problem addressed in this paper is the issue of the process of the accession of the Republic of Lithuania to the Soviet Union in the summer of 1940 and the political context of this event. There is much historical and political controversy nowadays around the history of Kremlin politics in 1939–1941, but recently the subject of annexation of Lithuania has not been discussed, and the issue of relations and diplomatic relations between the two countries has not been described in detail so far in Polish historiography. The research question was formulated as follows: why, in spite of the October 1939 Mutual Assistance Treaty, did Moscow decide to change the status quo and directly annex the neighbouring country, disregarding the considerable number of alternative scenarios and extensive possibilities of controlling Lithuania's policy? The research was conducted by analysing the documents of the diplomatic services of both countries (among which diplomatic correspondence occupies a special place), the then Soviet press from the point of view of the propaganda message used, as well as using memoiristic sources. As a result of the conducted research, no definite reasons for initiating the process of annexation of Lithuania by the USSR were defined, but a number of factors that may have a significant impact on the Kremlin's move were revealed. These include the successes of the Third Reich in the Second World War at that time, which, according to Moscow, could threaten the position of the USSR in the Baltic States and the achievements made, as well as the Kremlin's far-reaching imperial plans and the search for borders in the region.
    Problemem badawczym poruszonym w niniejszej pracy jest zagadnienie procesu przyłączenia Republiki Litewskiej do Związku Radzieckiego latem 1940 r. oraz kontekst polityczny tego wydarzenia. Współcześnie wokół historii polityki Kremla w latach 1939–1941 istnieje dużo kontrowersji historycznych i politycznych, niemniej w ostatnim czasie w polskiej historiografii temat aneksji Litwy nie był poruszany, a zagadnienie relacji i zależności dyplomatycznych między obydwoma państwami nie było dotąd wyczerpująco opisane. Pytanie badawcze sformułowano następująco: dlaczego, mimo obowiązywania Układu o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej z października 1939 r., Moskwa zdecydowała się na zmianę status quo i bezpośrednią aneksję sąsiedniego państwa mimo znacznych alternatywnych szerokich możliwości kontroli polityki Litwy? Badanie przeprowadzono analizując opracowane dokumenty służb dyplomatycznych obydwu państw (wśród których szczególne miejsce zajmuje korespondencja dyplomatyczna), ówczesną prasę radziecką pod kątem stosowanego przekazu propagandowego, a także wykorzystano źródła memuarystyczne. W wyniku przeprowadzonych badań nie zdefiniowano jednoznacznych przyczyn zapoczątkowania procesu aneksji Litwy przez ZSRR, natomiast ujawniono szereg czynników mogących mieć znaczący wpływ na takie posunięcie Kremla. Należą do nich zarówno sukcesy III Rzeszy w II wojnie światowej w tym czasie co, zdaniem Moskwy, mogłoby zagrozić pozycji ZSRR w krajach bałtyckich i osiągniętym zdobyczom, jak również dalekosiężne plany imperialne Kremla i dążenie do rewizji granic w regionie.
    Źródło:
    Res Historica; 2019, 48
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies