Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "alzheimer’s disease" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Współpraca zespołu terapeutycznego w opiece nad pacjentem z rozpoznaniem choroby Alzhaimera. Prezentacja przypadku
Cooperation of the therapeutic team taking care of the patient with diagnosed Alzheimer’s disease. A case study
Autorzy:
Solarz-Bogusławska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029160.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowa Uczelnia Zawodowa we Włocławku
Tematy:
alzheimer’s disease
comprehensive care
physician
nurse
patient
Opis:
Introduction. According to ICD-10 classification system, dementia is a group of psychopathological symptoms caused by brain damage of a chronic or progressive nature. It is characterized by disturbance of higher cortical functions, that is, memory, thinking, orientation, understanding, counting, the ability to learn, language and assessment. Besides the weakening of cognitive functions, one also observes secondary mood disorders, interpersonal difficulties and behavioral changes. Dementia influences the patient’s basic activities of daily living and changes the life of their entire family. Memory disturbances entail functional disorders in the scope of washing oneself, dressing up, eating as well as hygienic activities and physiological functions. Aim. The paper presents the specific nature of Alzheimer’s disease and highlights the problems emerging during the treatment of a person suffering from dementia. It also underlines the patient’s need for comprehensive care which puts them in the centre and where the physician and the nurse become the subjects. Case study. The case study comprises a 68-year-old female patient suffering from Alzheimer’s disease. The paper touches upon the basic problems encountered by the nursing staff when taking care of a patient with dementia. Discussion. A holistic approach to the treatment of Alzheimer’s disease should include providing assistance not only to the patient themselves, but also to their family members because they carry the burden of taking care over their sick relative, who is often unwilling to cooperate. It becomes extremely important for the entire therapeutic team to cooperate; that team includes the family, physicians, nurses, occupational therapists, social workers and psychologists. Conclusions. A patient suffering from Alzheimer’s disease is completely dependent on the persons taking care of them. Comprehensive assistance affects the life quality of people with diagnosed dementia, helping them in their fight with the chronic, progressive disease.
Wstęp. Według klasyfikacji ICD 10 przez otępienie rozumiemy zespół objawów psychopatologicznych spowodowany uszkodzeniem mózgu o charakterze przewlekłym lub postępującym, w którym zaburzone są wyższe czynności korowe tj. pamięć, myślenie, orientacja, rozumienie, liczenie, zdolność uczenia się, język i ocena. Poza osłabieniem funkcji poznawczych obserwujemy także wtórne zaburzenia nastroju, trudności interpersonalne oraz zmiany zachowania. Otępienie wpływa na podstawowe aktywności życiowe pacjenta i zmienia życie całej rodziny. Wraz z zaburzeniami pamięci dochodzi do zaburzeń funkcjonowania w zakresie mycia się, ubierania, jedzenia, dbania o czynności higieniczne i fizjologiczne [1]. Cel. Praca pokazuje specyfikę choroby Alzhaimera oraz zwraca uwagę na problemy jakie pojawiają się podczas leczenia chorego z otępieniem. Podkreśla ponadto konieczność zapewnienia pacjentowi kompleksowej opieki gdzie pacjent zajmuje centralne miejsce a podmiotami stają się lekarz i pielęgniarka. Prezentacja przypadku. Opis przypadku dotyczy 68 letniej pacjentki chorującej na chorobę Alzhaimera. Praca porusza także podstawowe problemy z jakimi spotyka się personel podczas opieki nad chorym z otępieniem. Dyskusja. Holistyczne podejście do leczenia choroby Alzhaimera uwzględniać powinno pomoc nie tylko samemu pacjentowi, ale także członkom jego rodziny. Na nich bowiem spoczywa ciężar opieki nad chorym i często niewspółpracującym rodzicem. Niezmiernie ważnym aspektem staje się wzajemna współpraca całego zespołu terapeutycznego skupiającego rodzinę, lekarzy, pielęgniarki, terapeutów zajęciowych, pracowników socjalnych oraz psychologów. Wnioski. Pacjent z chorobą Alzhaimera jest całkowicie zależny od osób sprawujących nad nim opiekę. Kompleksowa pomoc wpływa na jakość życia osób z rozpoznaniem otępienia, pomaga im w walce z przewlekłą i postępującą chorobą.
Źródło:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2017, 2, 4; 62-74
2451-1846
Pojawia się w:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy opiekuńcze oraz możliwe metody leczenia zachowawczego u osób z chorobą Alzheimera
Nursing problems and possible methods of conservative treatment in patients with Alzheimer’s disease
Autorzy:
Kowacki, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526633.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
choroba alzheimera
opieka
metody
komunikacja
proflaktyka
rehabilitacja
wsparcie opiekunów
alzheimer’s disease
nursing
methods
communication
rehabilitation
guardians’ support
Opis:
Choroba Alzheimera jest najczęstszą postacią otępienia, która występuje u ludzi powyżej 60 roku życia. Dotyczy pacjentów na całym świecie i znacznie częściej chorują na nią kobiety. Podczas sprawowania opieki nad osobami chorymi powstaje wiele problemów, do których zaliczyć należy: podawanie posiłków, utrzymanie higieny osobistej, wypoczynek, pielęgnacja odleżyn, samoopieka, zachowania agresywne pacjenta. Postępujące zaburzenie komunikacji wraz z rozwojem choroby jest przyczyną błędów w długoterminowej opiece pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego. Niewątpliwie przejawem choroby utrudniającym pielęgnację i usprawnianie pacjentów są stany lękowe. Powyższe zaburzenia, a także znaczne ograniczenie funkcji poznawczych wpływają negatywnie zarówno na pacjenta, jak i na jego opiekunów. Przeciwdziałanie im ma na celu poprawę jakości życia pacjentów, opiekunów oraz usprawnienie rehabilitacji stosowanej na poszczególnych etapach otępienia. Przykładowe metody leczenia zachowawczego mają na celu trening niezaburzonych funkcji poznawczych oraz zapobieganie długotrwałym skutkom unieruchomienia. Sprawowanie wydajnej opieki nad pacjentami z chorobą Alzheimera jest uzależnione od jej poziomu i jakości, a także od współpracy personelu medycznego w ujęcie holistycznym. Pełnoprawni opiekunowie zazwyczaj zmagają się z problemami na tle zdrowotnym (depresja, zespół wypalenia zawodowego), fnansowym (brak środków na utrzymanie chorego i własne), dlatego niezbędne jest zaoferowanie im różnorodnych metod wsparcia. Wskazanie docelowych punktów opieki długoterminowej na terenie Polski również należy uznać za niezbędne.
Alzheimer’s disease is the most frequently occurring dementia which afects people over 60. it is present worldwide and afects females more often than males. During nursing over the afected a lot of diferent problems arise including feeding, hygiene, relaxation, treating sores, self care and aggressive behaviors. The main reason for the problems is the progressive communication difculties and the progression of the disease itself. The symptom of the disease which makes nursing more troublesome is also the anxiety of the patients. The disorders mentioned above and additionally limited cognitive functioning have a negative infuence both on the patients themselves and the caretakers. Dealing with the problems ought to be aimed at the improvement of patients’ life quality and the rehabilitation used at diferent stages of dementia. Some examples of conservative treatment include training of unafected cognitive functions and preventing the efects of longer immobilization. Effcient nursing over the Alzheimer patients depends on its level and quality, as well as the cooperation of the whole health care team under the principles of a holistic approach. Legal guardians usually face health problems such as depression and professional burnout syndrome as well as financial problems as shortage of money for a living. Therefore, it is indispensible to ensure various supporting matters. it might also appear inevitable to suggest long drawn nursing homes for such patients in Poland.
Źródło:
Puls Uczelni; 2013, 1; 10-14
2080-2021
Pojawia się w:
Puls Uczelni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lokalny układ renina-angiotensyna - nowy łącznik pomiędzy mózgiem a tarczycą?
Renin-angiotensin system – new link between brain and thyroid?
Autorzy:
Stasiołek, Mariusz
Lewiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032898.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
układ renina-angiotensyna
ośrodkowy układ nerwowy
tarczyca
demencja
choroba alzheimera
renin-angiotensin system
central nervous system
thyroid
dementia
alzheimer’s disease
Opis:
Renin-angiotensin system (RAS) belongs to the most effective regulatory circuits in human biology. Research-data generated in the last years considerably improved the understanding of RAS structure and function. Alternative enzymatic pathways have been described as well as new angiotensin-metabolites reacting with their specific receptors. An existence of local – tissue and organ specific RAS has been suggested in opposition to the classical hormonal system. This review has been focused on the local RAS of the central nervous system and its role in the development of cognitive dysfunction and in the pathogenesis of dementia. A potential interaction of local RAS and thyroid hormones was also discussed.
Układ renina-angiotensyna (ang. renin-angiotensin system, RAS) jest jednym z najbardziej efektywnych systemów regulacyjnych ludzkiego organizmu. Badania ostatnich lat znacznie poszerzyły wiedzę na temat struktury i funkcji RAS. Opisane zostały alternatywne szlaki enzymatyczne i nowe aktywne metabolity angiotensyny oraz specyficzne dla nich receptory. Powstała również koncepcja swoistych dla poszczególnych tkanek i narządów lokalnych układów RAS. Niniejsza praca skoncentrowana została na przedstawieniu lokalnego układu RAS ośrodkowego układu nerwowego i jego roli w rozwoju zaburzeń poznawczych oraz patogenezie demencji. Przedyskutowano również potencjalne znaczenie interakcji lokalnych układów RAS z hormonami tarczycy.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 245-283
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia psychiczne w przebiegu zespołów otępiennych – znaczenie kliniczne i zasady postępowania
Psychiatric disorders coexisting with dementia – clinical relevance and principles of management
Autorzy:
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057760.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
otępienie
choroba alzheimera
zaburzenia psychiczne
zaburzenia zachowania
leczenie
leki przeciwpsychotyczne
leki przeciwdepresyjne
leki przeciwpadaczkowe
dementia
alzheimer’s disease
psychiatric disorders
behavioural disorders
treatment
antipsychotics
antidepressants
anticonvulsants
Opis:
Psychiatric disorders (including psychosis, depression and anxiety disorders) as well as other behavioural and psychological symptoms of dementia (collectively referred to as BPSD) are common in the demented, regardless of presumed aetiology of dementia. They may appear even at the prodromal phase of dementia, while severity and incidence of many of them increases with progression of cognitive dysfunction. Development of BPSD is associated with several negative consequences, both for the patient and his/her caregivers. Presence of psychotic symptoms affects unfavourably further course of dementia, accelerating cognitive decline, increased number of hospitalizations, risk of institutionalization and mortality as well as greater degree of functional disability. A well-documented phenomenon correlated therewith isincreased caregivers’ burden and increased risk of caregivers’ psychiatric problems, including depression. Treatment of BPSD is difficult and no uniformly accepted and universally effective management standard or guidelines have been proposed to date. Non-pharmacological approach is considered obligatory for most patients, while education of caregivers or institution personnel is paramount. The key issue is optimal dosage of anti-dementia drugs, including cholinesterase inhibitors and memantine. Efficacy of psychotropic drugs is largely limited and their clinical usefulness compromised by poor side effects profile of many of them. Particular care must be paid when using antipsychotics due to presumed risk of premature death secondary to cerebrovascular complications. Antidepressants, though relatively ineffective in treating depression and anxiety, might be an option in patients with agitation, aggression and psychosis as documented to date in the case of citalopram and trazodone.
Zaburzenia psychiczne (psychozy, depresje, zaburzenia lękowe) oraz inne objawy behawioralne i psychologiczne (behavioural and psychological symptoms of dementia, BPSD) są powszechne u chorych z otępieniami, niezależnie od ich domniemanej etiologii. Spotyka się je nawet w fazach prodromalnych otępień, a nasilenie i rozpowszechnienie wielu z nich narasta wraz z progresją dysfunkcji poznawczych. Występowanie BPSD wiąże się z szeregiem negatywnych konsekwencji zarówno dla pacjenta, jak i jego opiekunów. Obecność objawów psychotycznych pogarsza naturalny przebieg demencji, powodując szybsze narastanie deficytów poznawczych, wzrost liczby hospitalizacji oraz ryzyka umieszczenia w placówce opiekuńczej i śmiertelności, większe nasilenie funkcjonalnej niesprawności, jak również jednoznacznie udokumentowane pogorszenie funkcjonowania opiekunów i wzrost ryzyka wystąpienia u nich zaburzeń psychicznych, zwłaszcza depresyjnych. Leczenie BPSD jest trudne, nie opracowano dotąd powszechnie akceptowanego standardu, skutecznego u większości pacjentów. Zaleca się wdrożenie metod niefarmakologicznych praktycznie u wszystkich pacjentów, istotną rolę odgrywa także edukacja opiekunów. Kluczowe dla powodzenia terapii jest optymalne dawkowanie leków prokognitywnych, inhibitorów cholinesterazy i memantyny. Leki psychotropowe mają ograniczoną skuteczność i mogą powodować poważne objawy niepożądane. Szczególnej ostrożności wymaga stosowanie leków przeciwpsychotycznych, które, choć czasami niezbędne, zwiększają ryzyko przedwczesnego zgonu – mogą wywoływać incydenty sercowo-mózgowe. Leki przeciwdepresyjne są relatywnie mało skuteczne w leczeniu depresji i zaburzeń lękowych, natomiast mogą być pomocne w leczeniu pobudzenia, agresji i psychozy, co udokumentowano zwłaszcza w przypadku citalopramu i trazodonu.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 4; 236-244
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies