- Tytuł:
-
Czy wartość życia wzrasta wobec bliskiej śmierci?
Does the Value of Life Increase Near Its End? - Autorzy:
- GALEWICZ, Włodzimierz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/488547.pdf
- Data publikacji:
- 2017-12-20
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
wartość życia
opieka terminalna
terapia przedłużająca życie
alokacja zasobów zdrowotnych
efektywność ekonomiczna
value of life
end-of-life care
healthcare allocation
costeffectiveness - Opis:
-
Przemysł farmaceutyczny oferuje coraz to nowe leki, które mają przedłużać życie osób cierpiących na nieuleczalne choroby. Innowacyjne terapie są często w jakimś stopniu skuteczniejsze, ale też (w co najmniej takim samym stopniu) droższe. Upoważnieni decydenci reprezentujący społeczeństwo muszą zatem rozstrzygać, które z nich będą finansowane ze środków publicznych. Jednym z głównych kryteriów, na których podstawie podejmuje się takie decyzje, jest stosunek dodatkowych kosztów, związanych z nową terapią, do czerpanych z niej dodatkowych korzyści. Dodatkowe korzyści, wynikające z nowych leków dla osób śmiertelnie chorych, wydają się jednak często niezbyt wielkie w porównaniu do ich zawrotnych dodatkowych kosztów. Rodzi się zatem wątpliwość, czy refundacja tych leków, do której opinia społeczna skądinąd na ogół się skłania, daje się pogodzić z równie powszechnie akceptowaną zasadą ekonomicznej efektywności. Pewną próbą uzgodnienia tych postaw byłoby przyjęcie, że z pozoru niewielkie korzyści, przysparzane osobom zbliżającym się do śmierci — jak marginalne zwiększenie długości ich życia lub nieznaczne podniesienie jego jakości — w rzeczywistości mają większą wartość, ponieważ życie tych osób trzeba cenić wyżej. W przedstawianym artykule zastanawiam się nad tym, czy ta koncepcja jest do utrzymania — czy wartość życia wzrasta wobec bliskiej śmierci.
The costs of life-extending care at the end of life are often disproportionately high in relation to the benefits it brings to the patients. Thus, the unrestricted principle of cost-effectiveness as a rule of rational healthcare allocation would require us to limit publicly funded life-prolonging treatments for patients nearing the end of life. From a societal perspective, however, this limitation would be often callous and inhuman. There are three possible ways to reconcile these two attitudes. First, we could restrict the principle of cost-effectiveness by questioning its validity in the field of end-of-life care. Second, we could raise the acceptable upper cost-effectiveness threshold for end-of-life treatments. Thirdly, it is also possible to maintain that the seemingly rather poor effects of end-of-life treatments are actually much better, because the value of life increases as death draws near. In this paper, I discuss the plausiblity of this last solution. - Źródło:
-
Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 4; 5-22
0035-7685 - Pojawia się w:
- Roczniki Filozoficzne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł