Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "occupational contact dermatitis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Occupational exposure to propranolol: A rarely recognised cause of allergic contact dermatitis
    Autorzy:
    Ali, Faisal R.
    Shackleton, David B.
    Kingston, Timothy P.
    Williams, Jason D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2177357.pdf
    Data publikacji:
    2015-05-13
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    allergic contact dermatitis
    occupational contact dermatitis
    propranolol
    beta blocker
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2015, 28, 3; 639-640
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Direct and airborne contact dermatitis in a beekeeper from the Małopolska region
    Autorzy:
    Basista, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2180078.pdf
    Data publikacji:
    2012-09-01
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    allergic contact dermatitis
    propolis
    beekeepers
    occupational diseases
    occupational allergy
    airborne contact dermatitis
    Opis:
    The paper describes an atypical case of simultaneous airborne and direct contact dermatitis in a beekeeper from the Małopolska region. This is the third such case described in a beekeeper in the world and the fi rst in Poland. I suggest that propolis should be regarded as both a direct and airborne contact allergen in beekeepers.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2012, 25, 4; 499-500
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konserwanty jako istotne czynniki etiologiczne alergicznego kontaktowego zapalenia skóry
    Preservatives as important etiologic factors of allergic contact dermatitis
    Autorzy:
    Kręcisz, Beata
    Chomiczewska-Skóra, Dorota
    Kieć-Świerczyńska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165387.pdf
    Data publikacji:
    2015-07-02
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    metyloizotiazolinon
    alergiczne kontaktowe zapalenie skóry
    konserwanty
    testy płatkowe
    zawodowe zapalenie skóry
    methylisothiazolinone
    allergic contact dermatitis
    preservatives
    patch tests
    occupational dermatitis
    Opis:
    Wstęp Konserwanty zawarte w kosmetykach i wielu innych produktach przemysłowych mogą być przyczyną alergicznego kontaktowego zapalenia skóry. Celem pracy było określenie częstości uczulenia na wybrane konserwanty u kolejnych pacjentów Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi diagnozowanych z powodu kontaktowego zapalenia skóry oraz ustalenie, czy osoby uczulone na formaldehyd reagują jednocześnie na donory formaldehydu. Materiał i metody U 405 osób (308 kobiet, 97 mężczyzn), diagnozowanych w latach 2011–2013, przeprowadzono serię testów płatkowych z 13 środkami konserwującymi (mieszanina parabenów, formaldehyd, Quaternium 15, mieszanina chlorometyloizotiazolinon/metyloizotiazolinon, metyloizotiazolinon, metylodibromo- glutaronitryl, diazolinydylomocznik, imidazolidynylomocznik, DMDM hydantoina, 2-bromo-2-nitropropano-1,3-diol, butylokarbaminian jodopropynylu, chlorek benzalkonium, pirosiarczan sodowy – prod. Chemotechnique Diagnostics, Szwecja). Wyniki U 405 pacjentów stwierdzono 74 dodatnie wyniki testów płatkowych, w tym 52 u kobiet. Uczulenie na przynajmniej jeden z badanych konserwantów zaobserwowano u 47 osób (11,6%), w tym 34 kobiet (11%) i 13 mężczyzn (13,4%). Najczęściej uczulał metyloizotiazolinon (4,7%, w tym 5,2% kobiet, 3,1% mężczyzn), a najrzadziej parabeny, 2-bromo-2-nitropropano-1,3-diol i imidazolidynylomocznik (0,2%). Czternaście osób (3,4%), w tym 10 kobiet (3,2%) i 4 mężczyzn (4,1%), było uczulonych na formaldehyd lub/i donory formaldehydu. Aż u 11 z nich (78,6%) uczulenie miało charakter jednoważny. U 13 osób (3,2% ogółu badanych) uczulenie na konserwanty mogło mieć charakter zawodowy. Wnioski Środki konserwujące, szczególnie pochodne izotiazolinonu, są istotnymi czynnikami przyczynowymi alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, w tym o pochodzeniu zawodowym. Osoby uczulone na formaldehyd mogą reagować jednocześnie na niektóre donory formaldehydu, ale reakcja ta zachodzi stosunkowo rzadko. Med. Pr. 2015;66(3):327–332
    Background Preservatives present in cosmetics and other industrial products can cause allergic contact dermatitis. The aim of the study was to assess the frequency of allergy to selected preservatives in consecutive patients examined due to contact dermatitis in the Nofer Institute of Occupational Medicine, Łódź, and to establish whether individuals sensitized to formaldehyde react simultaneously to formaldehyde releasers. Material and Methods A group of 405 patients (308 females and 97 males) was examined in 2011–2013. In all participants patch tests with a series of 13 preservatives (paraben mix, formaldehyde, Quaternium 15, chloromethylisothiazolinone/methylisothiazolinone mix, methyldibromoglutaronitrile, diazolidinyl urea, imidazolidinyl urea, DMDM hydantoin, 2-bromo-2-nitropropane-1,3-diol, iodopropynyl butylcarbamate, benzalkonium chloride, sodium metabisulfite, produced by Chemotechnique Diagnostics, Sweden) were performed. Results Of the 405 patients 74 (including 52 females) showed positive results of patch tests. Contact allergy to at least 1 preservative was noted in 47 (11.6%) patients, including 34 (11%) females and 13 (13.4%) males. Methylisothiazolinone proved to be the most frequent sensitizer – 4.7% (5.2% females, 3.1% males) while parabens, 2-bromo-2-nitropropane-1,3-diol and imidazolidinyl urea (0.2%) were found to be the least frequent. Fourteen (3.4%) participants, 10 women and 4 men, were allergic to formaldehyde and/or formaldehyde releasers. In 11 (78.6%) of them monovalent hypersensitivity was observed. In 13 (3.2% of the examined group) patients allergy to preservatives might have been of occupational origin. Conclusions Preservatives, particularly isothiazolinones, are significant causal factors of allergic contact dermatitis, including occupational cases. Individuals sensitized to formaldehyde may react simultaneously to formaldehyde releasers, however, such reactions are relatively rare. Med Pr 2015;66(3):327–332
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2015, 66, 3; 327-332
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tiuram – pyły
    Thiram
    Autorzy:
    Struciński, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138324.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    tiuram
    disulfid tetrametylotiuramu
    narażenie zawodowe
    alergia skóry
    inhibicja dehydrogenazy aldehydowej
    najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS)
    thiram
    tetramethylthiuram disulfide
    occupational exposure
    allergic contact dermatitis
    aldehyde dehydrogenase inhibition
    maximum allowable concentration (occupational exposure limit)
    Opis:
    Tiuram (disulfid tetrametylotiuramu) jest związkiem chemicznym należącym do grupy ditiokarbaminianów występującym w postaci bezbarwnego lub żółtawego proszku. Jest stosowany przede wszystkim w przemyśle chemicznym jako tzw. przyspieszacz wukanizacji przy produkcji gumy oraz w rolnictwie jako składnik preparatów grzybobójczych (fungicydów). Ma on również wiele innych zastosowań, m.in. jako: składnik antyseptycz-nych mydeł i aerozoli, środek przeciwświerzbowy, dodatek do farb i lakierów oraz aktywator w produkcji tworzyw sztucznych czy chemosterylant w opatrunkach i plastikowych urządzeniach medycznych. Z dostępnych danych wynika, że tiuram nie jest produkowany w Polsce, niemniej jednak jest on wykorzystywany w krajowym przemyśle chemicznym (głównie gumowym) oraz jako składnik formułowanych w kraju chemicznych środków ochrony roślin. W dostępnym piśmiennictwie doniesienia na temat toksycznego działania tiuramu u ludzi są bardzo nieliczne, nie ma też danych umożliwiających ustalenie zależności dawka-efekt u osób narażonych zawodowo. Obserwowane skutki narażenia ostrego obejmują: bóle głowy, nudności i wymioty, zaburzenia rytmu serca, podrażnienie górnych dróg oddechowych i oczu, a podczas narażenia przewlekłego dochodzą też objawy neurologiczne. Czę-to w następstwie zatrucia pojawiają się objawy zapalenia skóry, pokrzywka i wypryski skórne. W badaniach dodatkowych stwierdza się uszkodzenie wątroby. Tiuram jako metylowy analog disulfiramu blokuje metabolizm alkoholu etylowego, prowadząc do powstania objawów, tzw. „szoku disulfiramowego”. W ostatnich latach coraz więcej uwagi przywiązuje się do wywoływania przez tiuram alergii skóry oraz oczu na skutek narażenia inhalacyjne-go, a także kontaktu z przedmiotami wykonanymi z tworzyw zawierających tiuram (np. rękawiczki lateksowe). Tiuram jest związkiem wykazującym stosunkowo niewielką toksyczność ostrą, niezależnie od drogi podania. Wartości LD50 przy podaniu per os dla szczurów i myszy sięgają nawet 4000 mg/kg m.c. Koty i owce są znacz-nie bardziej wrażliwe na toksyczne działanie pojedynczych dawek tiuramu niż gryzonie; wartość medialnej dawki śmiertelnej wynosi około 200 mg/kg m.c. W przypadku narażenia dermalnego, wartości LD50 na ogół przekraczają 2000 mg/kg m.c. Ogromna większość dostępnych danych z badań toksyczności przewlekłej tiuramu pochodzi z eksperymentów paszowych. Wśród obserwowanych skutków dominowały objawy neurologiczne, zmniejszenie tempa przyrostu masy ciała, zmiany parametrów hematologicznych, uszkodzenie oraz zmiany morfologiczne nerek, wątroby i innych narządów. Wartości NOAEL wyznaczone w długoterminowych badaniach na różnych gatunkach zwierząt wynoszą 0,4 ÷ 5 mg/kg m.c. W badaniach in vitro tiuram wykazuje umiarkowane działanie mutagenne zarówno bez udziału aktywacji meta-bolicznej, jak i z jej udziałem. Wyniki genotoksyczności w modelach doświadczalnych in vivo przyniosły wyni-ki ujemne. Tiuram w badaniach na zwierzętach nie wykazuje działania rakotwórczego. Zwiększenie się częstości występowania nowotworów jamy nosowej u szczurów stwierdzono jedynie przy łącznym narażeniu na tiuram i azotan (III) sodu, co było związane z powstaniem w organizmie zwierząt rakotwórczej N-nitrozodimetylo-aminy. Tiuram został zaklasyfikowany przez ekspertów IARC do grupy 3. Udowodnione działanie embriotok-syczne i teratogenne ujawniało się po podaniu dużych, toksycznych dla matek dawek. Wykazano też, że tiuram niekorzystnie wpływa na rozrodczość zwierząt doświadczalnych, oddziałując na proces spermatogenezy u sam-ców, a także zaburzając cykl rujowy u samic. Tiuram łatwo wchłania się do organizmu przez układ oddechowy i pokarmowy. Ulega on szybkiemu metaboli-zmowi i jest wydalany głównie z wydychanym powietrzem i z moczem. Wśród jego metabolitów są m.in. disiarczek węgla i kwas dimetylotiokarbaminianowy (lub jego aniony), które są współodpowiedzialne za obserwowa-ne skutki toksycznego działania tiuramu. Mechanizm toksycznego działania tiuramu jest wielokierunkowy. Wynika on m.in. z jego zdolności do chelatowania metali i związanych z tym zdolności do hamowania aktywności enzymów (m.in. β-hydroksylazy dopaminy). Jest on również odpowiedzialny za zaburzanie metabolizmu wę-glowodanów i alkoholi (inhibicja dehydrogenazy aldehydowej) oraz gospodarki wapniowej organizmu. Działa również hepatotoksycznie, niszcząc struktury błon komórkowych hepatocytów oraz wpływa na aktywność różnych form molekularnych cytochromu P-450. Proponowaną wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) tiuramu równą 0,5 mg/m3 wyliczono na podstawie wyników dwóch eksperymentów paszowych przeprowadzonych na psach rasy beagle. Uzyskane w tych doświadczeniach wartości NOAEL uśredniono, a następnie przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie tego związku w powietrzu i podzielono przez sumaryczny współczynnik niepewności. Wartość ta jest równa dotychczas obowiązującemu w Polsce normatywowi higienicznemu. Ze względu na brak działania draż-niącego tiuramu, proponowanie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) nie znaj-duje uzasadnienia. Biorąc pod uwagę właściwości tiuramu, proponuje się utrzymanie dotychczasowego oznakowania substancji w wykazie NDS literami: „A“ – substancja o działaniu uczulającym, „Ft” – substancja działająca toksycznie na płód oraz „I“ – substancja o działaniu drażniącym.
    Thiram (tetramethylthiuram disulfide) is a dithiocarbamate compound widely used as an agricultural fungicide, accelerator in the rubber industry, seed disinfectant, a lubricating oil additive, animal repellent, and ingredient of medicated soaps and antiseptic sprays. Currently the compound is not manufactured in Poland, but it is used in the chemical industry and in agriculture. Thiram has a low toxicity to humans and laboratory animals – studies have reported oral LD50 for rodents as high as 4000 mg/kg b.w., but for cats and sheep only 200 mg/kg b.w. Dermal LD50 values usually exceed 2000 mg/kg b.w. The following manifestations were reported in humans exposed to thiram: skin irritation with erythema and urticaria, conjunctivitis, mucous membrane irritation, upper respiratory tract irritation, ocular irritation, coughing, headache and fatigue. Chronic exposure to thiram may lead to liver and neurological dysfunction and anaemia. It is worth noting that thiram is a potent inhibitor of aldehyde dehydrogenase and, thus, induces alcohol intolerance like Antabuse (disulfiram). Recently, the debate has intensified because of the growing number of allergic contact dermatitis cases caused by thiram present in products like latex gloves. Most assays have shown that thiram does not elicit genotoxic and carcinogenic action. It has been classified by the International Agency for Research on Cancer (IARC) into group 3. Only high, maternally toxic doses cause embryotoxic and teratogenic activity of thiram. The substance impairs laboratory animals’ fertility by disrupting the hormonal control of ovulation and affecting the spermatogenesis. Thiram is easily absorbed by respiratory and gastrointestinal tracts, distributed in all organs and rapidly eliminated from the body. The recommended maximum exposure limit (MAC) for thiram of 0.5 mg/m3 is based on two NOAEL values (0.4 and 0.04 mg/m3) derived from chronic feeding studies in beagles and relevant uncertainty factors. No STEL and BEI values have been proposed. The substance has “I” (irritant), “A” (sensitizer) and “Ft” (fetotoxic) notations.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 145-180
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies