Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "antihistamines" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Desloratadyna w terapii alergicznego nieżytu nosa
Desloratadine in the treatment of allergic rhinitis
Autorzy:
Pęksa, Jan
Krzystyniak, Krzysztof
Łuszczyna, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2078316.pdf
Data publikacji:
2022-05-15
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
Tematy:
alergiczny nieżyt nosa
desloratadyna
leki przeciwhistaminowe
alergie
allergic rhinitis
desloratadine
antihistamines
allergies
Opis:
Alergiczny nieżyt nosa, czyli stan zapalny błony śluzowej nosa, charakteryzujący się wyciekaniem wydzieliny z nosa i jej ściekaniem po tylnej ścianie gardła oraz innymi objawami (zatkanie nosa utrudniające oddychanie i powodujące problemy ze snem, napadowe kichanie, świąd i łzawienie spojówek oczu) jest schorzeniem bardzo często występującym w ogólnej populacji. Wielu pacjentów zgłasza się z powodu tych dolegliwości po poradę do farmaceutów oraz do lekarzy.
Allergic rhinitis, or inflammation of the nasal mucosa, characterized by nasal discharge and its trickling down the back wall of the throat, as well as other symptoms (nasal congestion making breathing difficult and causing sleep problems, paroxysmal sneezing, itching and tearing of the conjunctiva) is a very common condition in the population. Many patients seek advice from doctors and pharmacists because of these complaints. Desloratadine is one of the most commonly used 2nd generation antihistamines. It is an oral, long-acting, non-sedative histamine H1 receptor antagonist that inhibits the release of histamine from mast cells. As an effective and safe drug, desloratadine is registered for the treatment of seasonal and chronic allergic rhinitis. In many cases, it is beneficial to combine desloratadine with intranasal corticosteroid. Side effects with desloratadine are rare and most are mild.
Źródło:
Lek w Polsce; 2022, 371, 04; 42-47
2353-8597
Pojawia się w:
Lek w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne postępowanie w alergicznym nieżycie nosa
Current management of allergic rhinitis
Autorzy:
Panaszek, Bernard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/470190.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:
alergiczny nieżyt nosa
leki przeciwhistaminowe
glikokortykosteroidy
swoista immunoterapia alergenowa
allergic rhinitis
antihistamines glucocorticosteroids
specific immunotherapy
Opis:
Wśród wzrastającej liczby chorób alergicznych, alergiczny nieżyt nosa (ANN) zajmuje czołową pozycję. Według badań epidemiologicznych przeprowadzonych w Polsce w ramach projektu ECAP (Epidemiologia Chorób Alergicznych w Polsce), schorzenie to dotyczy blisko 25% populacji, występując częściej u dzieci i w rejonach miejskich. ANN współistnieje w 80% przypadków z astmą oskrzelową i z alergicznym zapaleniem spojówek (AZS) – w 75% przypadków. ANN nieleczony stanowi duży, nawet ośmiokrotny wzrost ryzyka rozwoju astmy, ponadto powoduje częste zaostrzenia choroby i innych schorzeń towarzyszących, m.in. zapalenia zatok. Optymalne leczenie ANN zależy od fenotypu klinicznego (okresowy, przewlekły), wieku pacjenta oraz stopnia ciężkości choroby (lekki, umiarkowany, ciężki) i współistnienia AZS albo astmy. Zgodnie z wytycznymi raportu ARIA (Allergic Rhinitis and its Impact on Astma), podstawowe znaczenie w terapii ANN mają leki przeciwhistaminowe drugiej generacji (LPII), do których dodaje się miejscowe glikokortykosteroidy (mGKS) w przypadku ciężkiego przebiegu choroby. Obydwie grupy leków poprawiają również jakość życia (QoL) ocenianą za pomocą kwestionariuszy ogólnych i dostosowanych do specyfiki choroby. Obowiązuje również zasada zmniejszenia kontaktu z alergenem, ale skuteczność takiego postępowania wykazuje niewielkie znaczenie kliniczne. W uzasadnionych przypadkach skuteczna jest swoista immunoterapia alergenowa (SIT).
Among rising number of allergy cases allergic rhinitis (AR) occupies highest level. According to epidemiological studies in Poland developed as ECAP project, AR occurs in 25% of population and is found more often in children and rural regions. The value of optimal therapy of AR arises not only from mentioned above epidemiological reasons, but also from relationships between AR and asthma where 80% coincidence is observed as well as allergic conjunctivitis (AC) with 75% comorbidity. AR not treated determines eight times higher risk of asthma developing, in addition causes both often asthma exacerbation and other comorbidities, among the others – sinusitis. Optimal treatment of AR depends on clinical phenotype of disease (intermittent, persistent) and the level of severity (mild, moderate, severe) as well as coincidence with AC and asthma. In concordance with ARIA (Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma) rapport, mainstay therapy of AR are second generation antihistamines with addition of local glicocorticosteroids in cases of severe course of disease. Both antihistamines and local corticosteroids improves quality of life (QoL), evaluated by generic and specific questionnaires. The rule of allergen avoidance should be taken into consideration, but a value of this procedure is clinically slight. Specific immunotherapy (SIT) is effective in justified cases.
Źródło:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2014, 1; 19-23
2084-4212
Pojawia się w:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leki przeciwhistaminowe 2 generacji w praktyce codziennej
Second generation antihistamines in everyday practice
Autorzy:
Narbutt, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032415.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
allergic rhinitis
antihistamines
atopic dermatitis
efficacy
safety
urticaria
leki przeciwhistaminowe
bezpieczeństwo
skuteczność
alergiczny nieżyt nosa
pokrzywka
atopowe zapalenie skóry
Opis:
Second generation antihistamines have been commonly used in treatment of allergic disorders for decades, especially in allergic rhinitis, urticaria, atopic dermatitis and allergic conjunctivitis. They are frequently used in everyday clinical practice, mainly because of high efficacy and excellent safety profile. In allergic disorders we use the potency of antihistamines to bind to histamine receptors, while in other diseases we use them because of their possible anti‑inflammatory mechanisms. Antihistamines are usually administered in monotherapy, however, in some cases we combine them with other agents. Certain antihistamines drugs have similar mechanisms of action, however, we can find distinct differences between the drugs. This is the reason why in case of no significant clinical improvement it is possible to add one antihistamine drug to another in order to enhance efficacy, it is also possible to increase a single therapeutic dose even up to four times. These observations based on clinical experience are the reason why it is necessary to conduct further studies on schemes of antihistamines drugs’ administration. In the article frequently used drugs are presented, especially their clinical efficacy and safety. Results of chosen clinical trials are also reported. Some controversial topics are mentioned, especially combined use of certain drugs and the possibility of applying higher daily doses.
Leki przeciwhistaminowe II generacji stosowane są od wielu lat w leczeniu chorób alergicznych, szczególnie alergicznego nieżytu nosa, pokrzywki, atopowego zapalenia skóry i alergicznego zapalenia spojówek. Należą do najczęściej przepisywanych leków w codziennej praktyce lekarskiej, głównie ze względu na wysoką skuteczność terapeutyczną i dobry profil bezpieczeństwa. W chorobach alergicznych istotny jest ich efekt wiązania z receptorami histaminowymi, natomiast w innych jednostkach opieramy się na własnym doświadczeniu i wykorzystujemy ich potencjalne działanie przeciwzapalne. Leki przeciwhistaminowe często stosowane są w monoterapii, niekiedy w skojarzeniu z innymi lekami. Poszczególne leki, mimo że mechanizm ich działania jest podobny, nieznacznie różnią się od siebie. Z tego względu przy braku efektu klinicznego zawsze warto zamienić lek antyhistaminowy na inny lub dołączyć inny preparat w dowolnym schemacie. Można również manipulować dawkami, podwyższając je nawet czterokrotnie w stosunku do dawek zarejestrowanych. Chociaż leki przeciwhistaminowe stosuje się od wielu lat, konieczne są zatem dalsze badania, mające na celu optymalizację schematów postępowania, ze szczególnym uwzględnieniem łączenia poszczególnych preparatów i stosowania zróżnicowanych dawek. W artykule omówiono najczęściej stosowane leki przeciwhistaminowe, ich skuteczność terapeutyczną i bezpieczeństwo ich stosowania. Przedstawiono wyniki wybranych badań klinicznych oraz poruszono zagadnienia kontrowersyjne, takie jak łączenie oraz stosowanie poszczególnych preparatów w wyższych dawkach dziennych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 351-359
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies