Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "akrasia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
The Value of Opheleia in Xenophon’s Oeconomicus
Pożytek (opheleia) jako wartość etyczna w Ekonomiku Ksenofonta
Autorzy:
Tymura, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1376018.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Sokrates, Xenophon
Oikonomikos
Nutzen
Opheleia
Wissen
Akrasia
Socrates
Xenophon
Oeconomicus
benefit
opheleia
knowledge
akrasia
Sokrates
Ksenofont
Ekonomik
pożytek
wiedza
Opis:
This article portrays the unique position occupied by the notion of benefit (opheleia) in the philosophy of Xenophon’s Socrates. Apparently, opheleia was one of Socrates’ most frequently used ethical concepts, and its particular importance was emphasized in Oeconomicus. In Xenophon’s dialogue Socrates treats benefit as a value that forms the basis for true friendship, good family relations and especially so in marriage, proper professional attitudes, and thus for all the most important interpersonal contacts. Benefit is also presented as a true spiritual value that shapes the moral behaviour of the individual toward himself and others. It holds a prime place in Socrates’s ethics. As such a value, it must, however, be based on knowledge and proper moral behavior, especially in line with the demands of enkrateia.  It can therefore be ascertained that opheleia, equated also with the good and the beautiful, is strictly tied up with the most important concepts in Socrates’ philosophy, such as  knowledge, virtue, friendship and moral education and plays a  very essential part in his considerations.
Der Artikel setzt sich zum Ziel, Opheleia von Sokrates als wesentlichen ethischen Wert im Leben des Menschen anhand des Textes Oikonomikos aufzuzeigen. Opheleia könnte als einer der von Sokrates am häufigsten verwendeten ethischen Begriffe angesehen werden, wobei sein besonderer Status im Text Oikonomikos hervorgehoben wurde. Im Dialog von Xenophon behandelt Sokrates den Nutzen als einen Wert, der der wahren Freundschaft, guten familiären Beziehungen, insbesondere den ehelichen, richtigen beruflichen Beziehungen, insgesamt den wichtigsten menschlichen Beziehungen zugrunde liegt. Er wird auch als ein wahrer spiritueller Wert dargestellt, der das moralische Verhalten des Menschen gegenüber sich selbst und gegenüber anderen prägt und damit einen führenden Platz in der sokratischen Ethik einnimmt. Als ein solcher Wert muss er jedoch auf Wissen und angemessenem moralischem Verhalten beruhen, insbesondere in Übereinstimmung mit den Geboten der Encrateia. Deswegen kann behauptet werden, dass die auch mit dem Guten und Schönen gleichgesetzte Opheleia, eng mit den wichtigsten Begriffen der Philosophie von Sokrates verbunden ist, wie Wissen, Tugend, Freundschaft und moralische Erziehung, und eine sehr wichtige Rolle in seinen Überlegungen spielt.
Celem artykułu jest ukazanie Sokratejskiej opheleia jako istotnej wartości etycznej w życiu człowieka - na podstawie tekstu Ekonomika. Można sądzić, że opheleia była jednym z najczęściej przez Sokratesa używanych pojęć etycznych, a jego szczególna pozycja  została uwypuklona w tekście Ekonomika. W dialogu Ksenofonta Sokrates traktuje pożytek jako wartość, która stanowi podstawę prawdziwej przyjaźni, dobrych relacji rodzinnych, w tym szczególnie małżeńskich, właściwych stosunków zawodowych, a więc wszystkich najważniejszych relacji międzyludzkich. Jest on równie ukazany jako prawdziwa wartość duchowa kształtująca zachowanie moralne człowieka zarówno względem samego siebie, jak i innych ludzi, zajmując tym samym czołowe miejsce w etyce Sokratejskiej. Jako taka wartość musi on być jednak oparty na wiedzy i właściwym moralnym postępowaniu, w szczególności w zgodzie z nakazami enkrateia. Dlatego można twierdzić, że opheleia, utożsamiana również z dobrem i pięknem, jest ściśle powiązana z najważniejszymi pojęciami filozofii Sokratesa, takimi jak wiedza, cnota, przyjaźń i moralne wychowanie, i odgrywa  w jego rozważaniach bardzo istotną rolę.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2020, 30; 69-84
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek dwubiegunowy. Marcuse, akrazja i psychopatologia populizmu
The Bipolar Man. Marcuse, Akrasia and the Psychopathology of Populism
Autorzy:
Kuźniarz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147095.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Herbert Marcuse
akrasia
akratic
populism
cognitive capitalism
reflexivity
akrazja
akratyk
populizm
kapitalizm kognitywny
refleksyjność
Opis:
W 1964 roku Herbert Marcuse postawił słynną tezę o jednowymiarowości współczesnego człowieka. Stanowi ona jedną z jego najważniejszych koncepcji teoretycznych, a także rozwinięcie tezy postawionej przez Marcusego już w 1937 roku w eseju O afirmatywnym charakterze kultury. Celem mojego artykułu jest krytyczna rewizja tej koncepcji. Z jednej strony kapitalizm kognitywny wzmocnił mechanizmy kontroli zachowań konsumenckich. Z drugiej strony społeczeństwo ponowoczesne jest jednak refleksyjne: produkcja wiedzy i samowiedzy ma w nim charakter systemowy. Połączenie tych dwóch procesów prowadzi – jak twierdzę – do wytworzenia raczej dwubiegunowej niż jednowymiarowej jednostki oraz kultury. Represywna desublimacja idzie dziś w parze z refleksyjnością. W rezultacie, podmiot ponowoczesny to akratyk – człowiek systematycznie postępujący wbrew własnej woli. W drugiej części tekstu dowodzę, że dwubiegunowa struktura ponowoczesnego podmiotu tworzy warunki sprzyjające rozwojowi współczesnego populizmu.
In 1964, Herbert Marcuse made a famous thesis about the one-dimensionality of late-capitalist subject. It is one of his most important theoretical concepts, as well as an extension of the thesis put forward by Marcuse in 1937 in his essay Affirmative Character of Culture. The purpose of my article is to critically revise this concept. On the one hand, it is true that cognitive capitalism has strengthened the mechanisms of controlling consumer behavior. But on the other, the postmodern society is reflexive: its production of knowledge and self-knowledge is institutionalized and systemic. The combination of these two processes leads, as I claim, to the creation of a bipolar rather than one-dimensional man and culture. Repressive desublimation today goes hand in hand with reflexivity. As a result, the postmodern subject is an acratic – a human being systematically acting against his or her will. In the second part of the text, I argue that the bipolar structure of the postmodern subject creates conditions conducive to the development of contemporary populism.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2022, 59; 97-115
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja bestialstwa (thēriotēs) w Etyce Nikomachejskiej Arystotelesa
Autorzy:
Marcinkowska-Rosół, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879633.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
bestialstwo
wada etyczna
akrazja
psychologia moralna
Etyka nikomachejska
Arystoteles
brutishness / beastliness
vice
akrasia
moral psychology
Nicomachean Ethics
Aristotle
Opis:
Artykuł poświęcony jest pojęciu bestialstwa (thēriotēs), wprowadzonemu przez Arystotelesa w VII księdze Etyki nikomachejskiej i zdefiniowanemu przez niego jako negatywna, różna zarówno od nikczemności (kakia) jak i od nieopanowania (akrasia) dyspozycja etyczna, prowadząca do patologicznych zachowań takich jak kanibalizm, pedofilia, omofagia, fobie i kompulsje. W tekście zostaje podjęta próba interpretacji wypowiedzi Arystotelesa dotyczących bestialstwa (EN VII 1, 1145a15-35; VII 5, 1148b15-1149a24; VII 6, 1149b23-1150a8) w celu rozjaśnienia szeregu istotnych dla rozumienia tej koncepcji kwestii, takich jak: istota bestialstwa jako specyficznej dyspozycji etycznej (cz. I-II), jej konkretne postaci oraz ich geneza (cz. III), psychologiczno-moralna kondycja osób dotkniętych bestialską dyspozycją (cz. IV) oraz problem świadomości i odpowiedzialności moralnej tychże osób (cz. V).
The article deals with the „brutishness” or „beastliness” (thēriotēs), a concept introduced by Aristotle in the seventh book of the Nicomachean Ethics and defined by him as a negative ethical disposition, different both from vice (kakia) and from incontinence (akrasia), and leading to such pathological behaviours as canibalism, paedophilia, omophagia, phobias and compulsions. Aristotle’s statements concerning the brutishness (VII 1, 1145a15-35, VII 5, 1148b15-1149a24 and VII 6, 1149b23-1150a8) are examined and interpreted in order to clarify the following issues: the essence of the thēriotēs as a specific ethical disposition (Part I-II), its concrete forms and their causes (Part III), the moral-psychological condition of persons with a brutish hexis (Part IV), and their self-consciousness and moral responsibility for their bestial acts (Part V).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 3; 53-88
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies