Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "агрессия" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Aгрессивность и враждебность подростков, воспитывающихся в детском доме: диагностика, психолого-педагогическая профилактика и коррекция
Agresja i wrogość nastolatków, wychowujących się w domu dziecka: diagnostyka, profilaktyka i korekcja psychologiczno-pedagogiczna
Aggressiveness and hostility of teenagers raised in orphanages: diagnostics, psycho-pedagogical prevention measures and correction
Autorzy:
Милашевич, Елена
Орлянкович, Наталия
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514222.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
агрессия
агрессивность
враждебность
подросток
agresja
agresywność
wrogość
nastolatek
aggression
aggressiveness
hostility
teenager
Opis:
В статье проанализированы разнообразные подходы к пониманию агрессии,агрессивности и враждебности в современной психологии. Рассмотрены результаты исследования проявлений агрессии и враждебности у подростков, воспитывающихся в условиях детского дома. Сделан акцент на формах их агрессивного поведения и установлена взаимосвязь враждебности с агрессивными реакциями воспитанников. Затрагивается вопрос о причинах агрессивной модели поведения подростков и направлениях коррекционной работы для снижения их враждебности и проявляющейся аутоагрессии.
W artykule zostały przeanalizowane różne podejścia do rozumienia agresji, agresywności i wrogości we współczesnej psychologii. Zostały przedstawione wyniki badań przejawów agresji i wrogości wśród nastolatków wychowujących się w domu dziecka. Postawiono akcent na formach agresywnego zachowania i ustalono związek między wrogością a agresywnymi reakcjami wychowanków. Poruszono także zagadnienia dotyczące przyczyn agresywnego schematu zachowania nastolatków oraz zaprezentowano kierunki pracy korekcyjnej, mającej na celu obniżenie wrogości i przejawiającej się autoagresji nastolatków.
In this article various approaches for understanding such terms as aggression, aggressiveness and hostility in the view of modern psychology are analysed. The research results on the acts of aggression and hostility of the teenagers being raised in children’s homes are examined here. The article places a special focus on the forms of their aggressive behaviour and establishes the linkage between hostility and the aggressive behaviour of the inmates of children’s homes. Alongside this article covers the reasons of an aggressive model of teenagers’ behavior and involves some areas of corrective work to decrease their hostility and auto-aggressive behaviour.
Źródło:
Psychologiczne Zeszyty Naukowe; 2018, 1; 49-64
2451-1420
Pojawia się w:
Psychologiczne Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Does Putin have immunity from criminal liability before Ukrainian court?
Czy Putin posiada immunitet karny przed ukraińskim sądem?
Обладает ли Путин иммунитетом от уголовного преследования перед украинским судом?
Чи має Путін імунітет від кримінальної відповідальності перед українським судом?
Autorzy:
Navrotskyy, Vyacheslav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33511222.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
кримінальна відповідальність
імунітет
керівник держави
агресія
уголовная ответственность
иммунитет
глава государства
агрессия
odpowiedzialność karna
immunitet
głowa państwa
agresja
criminal liability
immunity
head of state
aggression
Opis:
The question about criminal liability for waging this cruel war has been actualized since the beginning of the Russian-Ukrainian war in 2014, and especially since the large-scale Russian invasion of Ukraine in 2022. It is commonly recognized that such acts are crimes according to international criminal law and that liability must come under international judiciary bodies. By the same token, Ukrainian national legislation also provides for liability for those acts. At the same time, there are attempts to prove the fact that Putin and othersenior officials are not liable under Ukrainian criminal law since allegedly they have functional immunity and ordinary perpetrators of the aggression are not personally liable under Ukrainian law due to the so-called functional immunity. The publication aims to prove the wrongfulness of the statement that the abovementioned immunity status prevents criminal prosecution in Ukraine, as in the state against which the aggression was committed. The arguments of “immunity theory” supporters are analyzed and counter-arguments are presented that such immunity is not valid in Ukraine and does not prevent prosecution under Ukrainian law. It is concluded that, regarding the aggressive war in Ukraine, the functional immunity of senior officials of the Russian Federation does not have any moral, social or legal grounds and the individuals who allegedly have such immunities are criminally liable not only under international criminal law but also Ukrainian law as well.
Питання кримінальної відповідальності за розв’язання та ведення агресивної війни актуальне від початку російсько-української війни у 2014 році, а, особливо, від 2022 році, коли відбулося повномасштабне вторгнення в Україну. Відповідно до міжнародного кримінального права такі діяння є міжнародними злочинами та підлягають юрисдикції міжнародних судових органів. Українське законодавство також передбачає кримінальну відповідальність за вказані діяння. Водночас є спроби довести, що Путін та інші вищі керівники російської федерації не підлягають кримінальній відповідальності за українським кримінальним правом, оскільки ніби-то наділені функціональним імунітетом. Метою цієї публікації є доведення помилковості тези про те, що вказаний імунітет перешкоджає притягненню до кримінальної відповідальності в Україні як державі, проти якої вчинена агресія. Розглянуті доводи прихильників «теорії імунітету» та наведені аргументи щодо того, що він не діє в Україні щодо вищих керівників держави-агресора та не перешкоджає притягненню їх до відповідальності за українським кримінальним правом. Зроблений висновок, що щодо агресивної війни в Україні функціональний імунітет вищих керівників російської федерації не має моральних, соціальних та юридичних підстав, а вказані особи підлягають кримінальній відповідальності не лише за міжнародним кримінальним правом, але й за правом України.
Вопрос об уголовной ответственности за ведение непрекращающегося жестокого конфликта актуален с начала российско-украинской войны, начавшейся в 2014 году, и особенно после полномасштабного вторжения в Украину в 2022 году. Согласно международному уголовному праву, такие действия являются преступлениями по международному праву и подпадают под юрисдикцию международных судебных органов. Внутреннее законодательство Украины также предусматривает уголовную ответственность за указанные деяния. В то же время предпринимаются попытки доказать, что Путин и другие высшие должностные лица не подпадают под юрисдикцию украинских судов в силу украинского уголовного законодательства, поскольку якобы обладают функциональным иммунитетом, а рядовые участники вооруженной агрессии также не несут персональной ответственности в силу украинского законодательства, поскольку обладают функциональным иммунитетом. Цель статьи – доказать ошибочность утверждения о том, что вышеуказанные иммунитеты не позволяют привлекать таких лиц к уголовной ответственности в судах Украины – государства, против которого была совершена вооруженная агрессия. Были проанализированы аргументы сторонников «теории иммунитета» и приведены аргументы в пользу того, что указанные категории лиц не обладают иммунитетом на территории Украины, а значит, их можно привлечь к ответственности в силу законодательства Украины. Сделан вывод о том, что применительно к вооруженной агрессии против Украины функциональный иммунитет высших должностных лиц Российской Федерации не имеет моральных, общественных и правовых оснований, а названные лица, якобы обладающие таким иммунитетом, несут уголовную ответственность не только в силу международного уголовного права, но и по украинскому законодательству.
Kwestia odpowiedzialności karnej za prowadzenie trwającego, okrutnego konfliktu jest aktualna od początku wojny rosyjsko-ukraińskiej rozpoczętej w 2014 r., a zwłaszcza od 2022 r., czyli od inwazji na Ukrainę na pełną skalę. Zgodnie z międzynarodowym prawem karnym takie czyny stanowią zbrodnie prawa międzynarodowego i podlegają jurysdykcji międzynarodowych organów sądowych. Ukraińskie ustawodawstwo krajowe również przewiduje odpowiedzialność karną za rzeczone czyny. Jednocześnie podejmowane są próby udowodnienia, że Putin i inni wysocy urzędnicy nie podlegają orzecznictwu sądów ukraińskich na mocy ukraińskiego prawa karnego, ponieważ rzekomo posiadają immunitet funkcjonalny, a zwykli uczestnicy agresji zbrojnej również nie ponoszą osobistej odpowiedzialności na mocy prawa ukraińskiego z powodu posiadania immunitetu funkcjonalnego. Celem publikacji jest udowodnienie niesłuszności twierdzenia, że wyżej wymienione immunitety uniemożliwiają pociągnięcie takich osób do odpowiedzialności karnej przez sądy w Ukrainie, czyli państwie, przeciwko któremu rozpoczęto agresję zbrojną. Przeanalizowano zarówno argumenty zwolenników „teorii immunitetu”, jak i przedstawiono argumenty przemawiające za tym, że wskazane kategorie osób nie posiadają immunitetu na terytorium Ukrainy, a zatem możliwe jest ich ściganie na mocy prawa ukraińskiego. Stwierdzono, że w odniesieniu do agresji zbrojnej przeciwko Ukrainie immunitet funkcjonalny wyższych urzędników Federacji Rosyjskiej nie ma żadnych podstaw moralnych, społecznych i prawnych, a wymienione osoby, które rzekomo posiadają taki immunitet, ponoszą odpowiedzialność karną nie tylko na mocy międzynaro-dowego prawa karnego, lecz także prawa ukraińskiego.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2023, 4; 117-133
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od wielkich łowów do zarządzania konfliktem. Racjonalizacja agresji jako próba emancypacji od zwierzęcej natury
From the Great Hunt to Conflict Management. Rationalization of Aggression as an Attempt to Emancipate from Animal Nature
От великой охоты до управления конфликтом. Рационализация агрессии как попытка человека эмансипироваться от звериной натуры
Autorzy:
Kukowska, Katarzyna
Skolik, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054725.pdf
Data publikacji:
2021-12-21
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
агрессия
звериная натура
управление конфликтами
эволюция человеческого поведения
межличностный конфликт
agresja
zwierzęca natura
zarządzanie konfliktami
ewolucja ludzkich zachowań
konflikty interpersonalne
aggression
animal nature
conflict management
evolution of human behavior
interpersonal conflicts
Opis:
W klasycznych paradygmatach nauk społecznych konflikty interpersonalne traktuje się jako przeszkody w osiąganiu celów albo jako immanentny element życia społecznego wynikający z istnienia hierarchii i nierówności budujących napięcia w strukturze społecznej. Przyjmuje się nierzadko, że kultura stanowi pancerz chroniący ludzi przed ich zwierzęcą naturą, stanowiącą zarzewie agresji. Wydaje się, że jest to raczej pancerz pozwalający na legitymizowanie przemocy poprzez stosowanie altruistycznego karania.  Autorzy poddają dyskusji problematykę agresywnych zachowań współczesnego człowieka z perspektywy ewolucyjnej. Czy występowanie mobbingu, molestowania, przemocy symbolicznej, stygmatyzacji obcych oraz dyskryminacji mniejszości to rezultat kształtowanych przez miliony lat uwarunkowań wspólnych dla człowieka i innych hominidów, czy też pokłosie uruchomienia parędziesiąt tysięcy lat temu mechanizmu eksterminacji innych gatunków przez przedstawicieli naszego gatunku? Homo sapiens nie należy do drapieżników, przez co przejawy agresji zarówno wewnątrzgatunkowej, jak i międzygatunkowej skutkują brutalnością, ale również dylematami moralnymi dla tej obdarzonej empatią wielkiej małpy.
Согласно классическим парадигмам общественных наук межличностные конфликты – это или препятствия в достижении целей или имманентный элемент общественной жизни, который возникает вследствие существования иерархии и неравенств способствующих напряжениям в общественных структурах. Популярно предположение, что культура – это панцирь, охраняющий человека от его звериной натуры, являющейся источником агрессии. Можно предполагать, что это скорее панцирь, позволяющий узаконить насилие, применяя альтруистическое наказание. Авторы ставят вопрос о случаях агрессивного поведения современного человека с эволюционной точки зрения. Являются ли моббинг, домогательство, символическая власть, социальная стигматизация «чужих» и дискриминация меньшинств результатами обстоятельств, общих для человека и других гоминидов, а возникших на протяжении миллионов лет, или это результат возникшей несколько десятков тысячелетий тому назад склонности представителей нашего вида истреблять другие биологические виды? Так как Homo sapiens не принадлежитк числу хищников, вследствие внутривидовой и межвидовой агрессии возникает жестокость, а также моральные дилеммы для этих обезьян, наделенных способностью к сопереживанию.
In classical social science paradigms, interpersonal conflicts are treated as impediment to achieving goals or as an inherent element of social life which result from the existence of hierarchy and inequalities building tensions in the social structure. It is not infrequently acknowledged that the culture constitute an armor protecting people against their animal nature, which is the source of aggression. It seems that it is rather the armor which allows legitimizing violence through the use of altruistic punishment. The authors put under discussion the problem of aggressive behavior of a modern man from the evolutionary perspective. Is the occurrence of mobbing, harassment, symbolic violence or stigmatization of strangers and discrimination against minorities a result of conditions common to a man and other hominids shaped over millions of years, or the aftermath of activation of the mechanism of extermination of other species by the representatives of our species which took place tens of thousands years ago? Homo sapiens does not belong to predators, which is the reason why both intraspecies and interspecies manifestations of aggression results in brutality, but also in moral dilemmas for this ape endowed with empathy.
Źródło:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies; 2021, 2 (8); 1-20
2719-2687
2451-3849
Pojawia się w:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies