Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zawał" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Glucose abnormalities detected by oral glucose tolerance test in patients with acute myocardial infarction: clinical significance, epidemiology, natural course and therapeutic concerns
Zaburzenia metabolizmu glukozy wykryte w doustnym teście obciążenia glukozą u chorych z zawałem serca: znaczenie kliniczne, epidemiologia, przebieg naturalny i problemy terapeutyczne
Autorzy:
Francuz, Paweł
Podolecki, Tomasz
Szymała, Magdalena
Kozieł, Monika
Kalarus, Zbigniew
Kowalczyk, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035831.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
acute myocardial infarction
oral glucose tolerance test
glucometabolic disturbances
zawał serca
doustny test obciążenia glukozą
zaburzenia metabolizmu glukozy
Opis:
Two-hour post load glycemia (2h-PG) obtained during the oral glucose tolerance test (OGTT) is related to adverse cardiovascular outcomes more significantly than fasting glycemia, and the association of 2h-PG with cardiovascular morbidity is graded and independent. An abnormal value of 2h-PG is defined as glycemia ≥ 7.8 mmol/l (140 mg/dl) in most studies. Patients with acute myocardial infarction with abnormal 2h-PG compared to patients with normal 2h-PG have a significantly higher long-term mortality and more concomitant diseases, however, it has not been shown that those subjects have a higher risk of myocardial infarction, coronary revascularization or stroke. Studies have shown that in some patients the glucometabolic status changes after the acute phase of the disease, and that those changes have a prognostic importance. In this review article the authors presented the significance, epidemiology, natural course of glucometabolic disturbances and the therapeutic concerns of hypoglycemic treatment.
W porównaniu z glikemią na czczo, wartość glikemii po dwóch godzinach (2h-PG) uzyskana w doustnym teście obciążenia glukozą (OGTT) jest parametrem lepiej korelującym z przyszłymi niekorzystnymi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi, a jej związek z zapadalnością na chorobę wieńcową oraz ze śmiertelnością jest stopniowy i niezależny. Nieprawidłowy wynik 2h-PG w większości publikowanych prac definiuje się jako ≥ 7,8 mmol/l (140 mg/dl). U chorych z zawałem serca, u których stwierdza się nieprawidłowy wynik 2h-PG, w porównaniu z chorymi z pra-widłowym 2h-PG, rokowanie jest gorsze. Charakteryzują się również częstszym występowaniem chorób towarzyszących. Są to pacjenci, których śmiertelność odległa jest znamiennie wyższa, jednak dotychczas nie wykazano jednoznacznie, aby byli to chorzy, u których częściej występuje ponowny zawał serca, rewaskularyzacja wieńcowa czy udar mózgu. Wskazuje się również na fakt, iż u części chorych stan glukometaboliczny zmienia się po ostrej fazie choroby, co ma wpływ na śmiertelność. W prezentowanej pracy przedstawiono znaczenie zaburzeń metabolizmu glukozy, ich epidemiologię, przebieg naturalny oraz poruszono problem leczenia hipoglikemizującego.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 33-44
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Left ventricular thrombus after acute myocardial infarction – case report and literature review
Skrzeplina w lewej komorze po ostrym zawale mięśnia sercowego – opis przypadku i przegląd literatury
Autorzy:
Razik, Michał
Basiaga, Bartosz
Bator, Piotr
Mizia-Stec, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27320981.pdf
Data publikacji:
2024-01-18
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
thrombus
left ventricle
magnetic resonance imaging
anticoagulants
echocardiography
acute myocardial infarction
skrzeplina
lewa komora
rezonans magnetyczny
antykoagulanty
echokardiografia
ostry zawał serca
Opis:
Left ventricular (LV) thrombus is a complication of acute myocardial infarction (AMI), especially in patients with anterior AMI and persistent LV systolic dysfunction. Regardless of the progress in invasive AMI therapy, there are literature data showing the frequency of LV thrombi ranging from 2.7% to 19.2% in patients with anterior ST elevation myocardial infarction (STEMI). LV thrombi formation is associated with endothelial injury, blood stasis, and hypercoagulability. Early diagnosis using transthoracic echocardiography (TTE) and cardiac magnetic resonance (CMR) imaging is crucial. Prevention strategies involve assessing the risk factors and considering anticoagulant therapy in exceptional cases. Treatment involves anticoagulation for up to 6 months in combination with antiplatelet therapy. The study presents the current state of knowledge on LV thrombi, provided with a relevant case report as a practical guideline.
Skrzeplina w lewej komorze (left ventricle – LV) jest jednym z powikłań ostrego zawału mięśnia sercowego (acute myocardial infarction – AMI), zwłaszcza u chorych z AMI ściany przedniej z wtórną do zawału utrzymującą się dysfunkcją skurczową LV. Badania wskazują, że pomimo postępów w interwencyjnym leczeniu AMI częstość występowania skrzeplin waha się od 2,7% do 19,2% u pacjentów z AMI z uniesieniem odcinka ST (ST elevation myocardial infarction – STEMI). Tworzenie się skrzeplin w LV wiąże się z uszkodzeniem śródbłonka, zastojem krwi i nadkrzepliwością. Kluczowe znaczenie ma wczesna diagnostyka za pomocą echokardiografii przezklatkowej (transthoracic echocardiography – TTE) i rezonansu magnetycznego serca (cardiac magnetic resonance – CMR). Strategie zapobiegawcze obejmują ocenę czynników ryzyka i rozważenie leczenia przeciwzakrzepowego w wyjątkowych przypadkach. Leczenie obejmuje terapię przeciwzakrzepową przez okres do 6 miesięcy w połączeniu z terapią przeciwpłytkową. W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat pozawałowych skrzeplin w LV, z opisem przypadku jako praktyczną wskazówką.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 11-16
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie efektywności pierwotnej angioplastyki z leczeniem trombolitycznym w kontekście opóźnionego wdrożenia leczenia: metaanaliza
Comparison of effectiveness of primary angioplasty to thrombolysis and its relationship in context time delay: a meta-analysis
Autorzy:
Bodera, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031092.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
acute myocardial infarction
metaanalysis
primary coronary angioplasty
reperfusion therapy
thrombolytics
ostry zawał mięśnia sercowego
pierwotna angioplastyka wieńcowa
terapia reperfuzyjna
leczenie trombolityczne
metaanaliza
Opis:
Meta-analyses of the various randomised trials comparing thrombolysis and primary angioplasty have demonstrated substantial benefits from angioplasty in terms of mortality, non-fatal re-infarction and stroke, and they have also proved that angioplasty has lower recurrence rates and less residual stenosis. Despite the obvious clinical superiority of primary angioplasty, thrombolytic treatment is the default treatment option in many countries because of practical limitations on the use of percutaneous interventions including e.g. appropriately skilled staff. The choice of proper management also needs to consider the possible time delay in initiating reperfusion with primary angioplasty compared to thrombolysis. Reperfusion therapy has become the unquestionable gold standard for the early management of acute ST-segment elevation coronary syndromes. The advantages of this strategy rises exponentially, if the therapy will be initiated earlier. The highest number of patients saved by reperfusion therapy is within the first hour after symptom onset. The time interval which is creating a window of opportunity has aptly termed the “golden hour”. The mechanism of this benefit relates to maximizing myocardial salvage by early restoration of adequate coronary blood flow, resulting in preservation of left ventricular function, thereby enhancing both early and long-term survival. It is currently uncertain as to how to best handle patients with aborted myocardial infarction. A strong case for coronary angiography with a view to coronary intervention seems convinced, especially if there is a large initial territory of heart at risk. Failure to intervene could attenuate the initial prognostic benefit. The effect of angioplasty-related time delay in reducing the mortality benefit of angioplasty relative to thrombolysis has been demonstrated using metaregression methods.
Metaanalizy różnych randomizowanych prób klinicznych, porównujące rozpuszczanie skrzepliny za pomocą leków trombolitycznych i pierwotnej angioplastyki, wykazały znaczne korzyści z angioplastyki, biorąc pod uwagę: śmiertelność, powtórny zawał niepowodujący śmierci i udar, a także dowodzą, że angioplastyka wiąże się z niższym wskaźnikiem nawrotów. Pomimo oczywistej klinicznej wyższości pierwotnej angioplastyki leczenie trombolityczne jest leczeniem z wyboru w wielu krajach, przede wszystkim z powodu ograniczeń praktycznych interwencji przezskórnej, włączając w to na przykład niedobór zespołów o odpowiednich umiejętnościach. Wybór właściwego postępowania wymaga również uwzględnienia możliwego czasu opóźnienia w rozpoczęciu reperfuzji przy porównaniu pierwotnej angioplastyki z leczeniem trombolitycznym. Terapia reperfuzyjna stała się bezdyskusyjnie złotym standardem we wczesnym leczeniu ostrych zespołów wieńcowych z uniesieniem odcinka ST. Korzyści z zastosowania tej strategii leczniczej wydatnie rosną, jeśli zostanie ona wdrożona wcześnie. Największą liczbę ocalonych pacjentów dzięki terapii reperfuzyjnej obserwuje się w ciągu pierwszej godziny od wystąpienia objawów. Ten przedział czasu, dający największą szansę na przeżycie, nazwano trafnie „złotą godziną”. Mechanizm tej korzyści opiera się na maksymalnym zwiększeniu ilości tkanki mięśnia sercowego, uratowanej przed niedokrwieniem poprzez wczesne przywrócenie przepływu krwi w odpowiedniej tętnicy wieńcowej, co zapewnia zachowanie czynności lewej komory. To z kolei poprawia przeżycie krótko- i długoterminowe. Obecnie nie ma jednoznacznego stanowiska co do sposobu postępowania w przypadku przerwanego zawału mięśnia sercowego. Silne argumenty przemawiają za stosowaniem angiografii wieńcowej, z możliwością wykonania angioplastyki, szczególnie jeśli zagrożony jest duży obszar mięśnia sercowego. Niepowodzenia związane z wykonaniem zabiegu mogą rzutować na ocenę korzyści wynikających z takiej metody leczenia. Działanie zależnego od angioplastyki czasu opóźnienia w obniżaniu wskaźnika śmiertelności dla angioplastyki w odniesieniu do leczenia trombolitycznego wykazano z użyciem metod metaregresji.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 4; 245-249
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estimation of functional reserves of the body and risk of cardiovascular events in patients with myocardial infarction with comorbid pathology undergoing rehabilitation
Ocena rezerw funkcjonalnych organizmu oraz ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego z rozpoznaniem chorób współwystępujących będących w trakcie rehabilitacji
Autorzy:
Levytska, L.
Shved, M.
Korda, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053550.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
rehabilitation
acute myocardial infarction
Charlson comorbidity index
six-minute walk test
rehabilitacja
ostry zawał mięśnia sercowego
wskaźnik chorób
współistniejących Charlsona
test marszu sześciominutowego
Opis:
Background. Cardiovascular diseases are the leading cause of death worldwide. In Ukraine, cardiovascular mortality is 66.7%. Material and methods. We examined 371 patients with myocardial infarction ( MI) with comorbid pathology who had undergone 90 days of rehabilitation. We studied the possibility of quantitative estimation of comorbid pathology, the condition of functional reserves in patients with MI, their connection with clinical markers of reduced exercise tolerance and comorbidity index. Results. We established close correlations between the six-minute walk tests conducted on the 10th, 30th and 90th days of rehabilitation (6MWT10, 6MWT30 and 6MWT90) with age of patients (r6MWT10 = -0.199; r6MWT30 = -0.287; r6MWT90 = -0.410 P < 0.05), SpO₂ (r6MWT10 = -0.399; r6MWT30 = -0.265; r6MWT90 = -0.248; P < 0.05), left ventricular ejection fraction (r6MWT10 = 0.706; r6MWT30 = -0.670; r6MWT90 = -0.583; P < 0.0001), troponin levels (r6MWT10 = -0.210; r6MWT30 = -0.312; P < 0.05); creatinine (r6MWT10 = -0.148; P < 0,05) and Charlson comorbidity index (r6MWT10 = -0.323; r6MWT30 = -0.398; r6MWT90 = -0.427; P < 0.0001). Conclusions. Markers of reduced exercise tolerance in patients with MI were age, SpO₂, ejection fraction, levels of troponin, creatinine, lymphocytes, Charlson comorbidity index.
Wprowadzenie. Choroby układu krążenia są główną przyczyną śmiertelności na całym świecie. Na Ukrainie wskaźnik śmiertelności związanej z chorobami układu krążenia wynosi 66,7%. Materiał i metody. Badaniem objęto 371 pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego (MI) z rozpoznaniem chorób współistniejących, będących w trakcie 90-dniowej rehabilitacji. Przeanalizowano możliwość ilościowego oszacowania chorób współistniejących, stanu rezerw funkcjonalnych u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego oraz związku pomiędzy klinicznymi markerami obniżonej tolerancji wysiłku a wskaźnikami zachorowalności. Wyniki. Ścisła korelacja pomiędzy testem marszu sześciominutowego przeprowadzonym w 10, 30 i 90 dniu rehabilitacji (6MWT10, 6MWT30 i 6MWT90) a wiekiem pacjentów (r6MWT10 = -0,199; r6MWT30 = -0,287; r6MWT90 = -0,410 P < 0,05), SpO₂ (r6MWT10 = -0,399; r6MWT30 = -0,265; r6MWT90 = -0,248; P < 0,05), frakcją wyrzutową lewej komory (r6MWT10 = 0,706; r6MWT30 = -0,670; r6MWT90 = -0,583; P < 0.0001), poziomami troponiny (r6MWT10 = -0,210; r6MWT30 = -0,312; P < 0,05); kreatyniny (r6MWT10 = -0,148; P < 0,05) oraz wskaźnikiem chorób współistniejących Charlsona (r6MWT10 = -0,323; r6MWT30 = -0,398; r6MWT90 = -0,427; P <0,0001). Wnioski. Markerami obniżonej tolerancji wysiłku u pacjentów z MI był wiek, SpO₂, frakcja wyrzutowa, poziom troponiny, kreatyniny, limfocytów oraz wskaźnik chorób współistniejących Charlsona.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2019, 13, 3; 178-186
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies