Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Warsaw Royal Castle" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Pracownie konserwacji zabytków - działalność w latach 1956-1988. Projekty i odbudowa zamku królewskiego
Monument conservation labs - Their work from 1956 to 1988 Projects and reconstruction of the royal castle
Autorzy:
Oborska, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218518.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
pracownia konserwacji zabytków
Zamek Królewski w Warszawie
monument conservation lab
Royal Castle in Warsaw
Opis:
W maju 1956 r. prof. Jan Bogusławski, laureat konkursu pt. "Architektoniczno-urbanistyczne rozwiązanie placu Zamkowego" przystąpił do opracowywania projektu odbudowy Zamku Królewskiego. W ramach P.P. Pracownie Konserwacji Zabytków została zorganizowana Pracownia Projektowa Zamek i zespół architektów, plastyków i historyków rozpoczął prace inwentaryzacyjne, studialne i poszukiwania materiałów ikonograficznych. W 1961 r. pracownia zawiesiła swoją działalność. W 1971 r. rozpoczęło się wielkie dzieło odbudowy Zamku, jak interdyscyplinarne projektowanie i prace realizacyjne. Inwestorem został Obywatelski Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego, a generalnym wykonawcą PP PKZ współpracujący z kilkudziesięcioma instytucjami i firmami z całej Polski.
In May 1956, Prof. Jan Bogusławski, the winner of the competition for the "Architectonic - urban solution of the Castle Square" began work on the project of reconstructing the Royal Castle. The Castle Design Office was established within the State Enterprise Monument Conservation Labs (PP PKZ), and a team of architects, artists and historians started inventory and study work, as well as search for iconographic materials. In 1961 the Design Office was suspended. In 1971 the immense enterprise of rebuilding the Castle began, involving interdisciplinary designing and realization work. The Investor was Obywatelski Komitet Odbudowy Zamku Królewskiego (The Civic Committee for the Reconstruction of the Royal Castle), while the general contractor was the PP PKZ in collaboration with several institutions and firms from all over Poland.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2012, 31; 120-125
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksander Gieysztor, the first director of the Royal Castle in Warsaw
Aleksander Gieysztor – pierwszy dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie
Autorzy:
Mrozowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933624.pdf
Data publikacji:
2020-08-11
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Aleksander Gieysztor
mediewistyka
Zamek Królewski w Warszawie
odbudowa zabytków
rekonstrukcja
Medieval Studies
Royal Castle in Warsaw
rebuilding of historic monuments
reconstruction
Opis:
Aleksander Gieysztor (1916–1999) był bez wątpienia jednym z najwybitniejszych przedstawicieli humanistyki polskiej XX wieku. Uważał się za historyka, a jego podstawowym miejscem pracy był Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, zaś zainteresowania badawcze koncentrowały się wokół zagadnień kultury średniowiecznej. Muzealnikiem stał się, trochę wbrew własnej woli, w ostatnich dziesięcioleciach swojej aktywności zawodowej, obejmując w 1980 r. stanowisko dyrektora odbudowanego Zamku Królewskiego w Warszawie. Choć uważał się za historyka, Gieysztor był dobrze przygotowany do pełnienia tej funkcji, zawsze bowiem darzył wielkim zainteresowaniem źródła artystyczne, równie dlań ważne i czytelne jak narracja dziejopisa, akt prawny, czy zapiska kronikarska. Dał tym zainteresowaniom wyraz w licznych publikacjach, a także tworząc program i kierując w latach 1948–1955 pracami Zespołu Badań nad Początkami Państwa Polskiego. Zamek warszawski – ze względu na doniosłą rolę historyczną i symboliczną – zajął szczególne miejsce w działalności Gieysztora. Od samego początku wspierał on Stanisława Lorentza w staraniach o odbudowę Zamku, zaniechaną przez komunistyczne władze Polski. W 1971 r. został członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku, w którym kierował Komisją Archeologiczno-Historyczną. Od 1973 r. wszedł w skład zarządu tzw. Kuratorium Zamkowego – zespołu pełniącego kolegialnie funkcje dyrekcji. Wrażliwość estetyczna i erudycja artystyczna, a także głęboka znajomość kultury staropolskiej pozwoliły Gieysztorowi znakomicie odnaleźć się w gronie uczonych decydujących o kształcie i programie edukacyjnym odbudowywanego Zamku. Potem zaś – już samodzielnie – spełniać się w roli dyrektora kierującego jego urządzaniem. Była to – jak sam przyznawał – największa jego przygoda intelektualna w ostatnich dziesięcioleciach działalności naukowej. Traktował ją jako swą powinność – służbę wobec społeczeństwa złaknionego symboli kształtujących tożsamość historyczną.
Aleksander Gieysztor (1916–1999) was unquestionably one of the most outstanding representatives of the Polish humanities in the 20th century. He considered himself a historian, and his basic workplace was the Historical Institute of the University of Warsaw, while his research focused around mediaeval culture. He became a museum professional slightly against his own will, in the last decades of his career, when taking on the position of the Director of the rebuilt Royal Castle in Warsaw. Despite thinking of himself as a historian, Gieysztor was well prepared to exert the function, since he had always been extremely interested in artistic sources, as important and clear as a historiographer’s narrative or a chronicler’s note. Not only did numerous publications testify to his interest, but he also formulated the programme of the Team for the Research into the Beginnings of the Polish State, which he headed in 1948–1955. Owing to its historical and symbolical significance, the Warsaw Castle took an important position in Gieysztor’s career. He was by Stanisław Lorentz’s side from the very beginning, supporting him in his efforts to have the Castle rebuilt, the project neglected by Poland’s Communist authorities. Having become member of the Civil Committee for Rebuilding the Royal Castle, Gieysztor headed its Archaeological-Historical section. From 1973 he became member of the so-called Castle Curator Board: a team which collegially managed the Castle. Esthetical sensitivity and artistic erudition, as well as a thorough knowledge of old-Polish culture provided Gieysztor with an excellent background to fit with the group of scholars decisive for the shape and educational programme of the reconstructed Castle; later, individually, they allowed him to find satisfaction in the role of the Director heading its furbishing. Gieysztor acknowledged this project to have been his greatest intellectual challenge in the last decades of his academic career. However, he regarded it as his duty: service to society longing for symbols to shape its historical identity.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 181-191
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Imperial Theme in Art and Architecture of the Polish Vasas
Imperialny wątek w sztuce i architekturze polskich Wazów
Autorzy:
Kaufmann, Thomas DaCosta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23944997.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Zamek Królewski w Warszawie
Kolumna Zygmunta
sztuka i władza
dynastia Wazów
Royal Castle in Warsaw
Sigismund Column
the Vasa dynasty
art and power
Opis:
This essay reconsiders two of the most famous monuments in Poland, the Warsaw Castle and the Sigismund Column. It argues that both evoke imperial themes, with reference to a model provided by the Habsburgs for both the architecture and the sculpture, but present them in ways that specifically express the ambitions of the Vasa dynasty.
Artykuł jest jeszcze jedną próbą analizy dwóch znanych polskich zabytków – Zamku Królewskiego i Kolumny Zygmunta w Warszawie. Postawiono w nim tezę, że oba te dzieła wyrażają treści imperialne nawiązując do wzorca stworzonego przez Habsburgów zarówno dla architektury jak i rzeźby, a jednocześnie modyfikując je tak, by odpowiadały konkretnym dążeniom dynastii Wazów.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 2; 323-349
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karolina Lanckorońska (1898–2002). W stu dwudziestą rocznicę urodzin
Karolina Lanckorońska (1898-2002) One Hundred And Twentieth Birth Anniversary
Autorzy:
CHYNCZEWSKA-HENNEL, TERESA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/561648.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo HUMANICA
Tematy:
Karolina Lanckorońska
Komarno
Ravensbrück
Rzym
Wspomnienia wojenne
profesor
historyk sztuki
żołnierz
edytorka
Fundacja Lanckorońskich
ofiarodawczyni
dary
Zamek Królewski w Warszawie
Wawel
Rome
War memories
professor
art historian
soldier
editor
Lanckoroński Foundation
donor
gifts
Royal Castle in Warsaw
Wawel Castle
Opis:
W sierpniu 2019 roku mija 120 rocznica urodzin niezwykłej kobiety. Urodziła się w Wiedniu, jej ojcem był Karol Lanckoroński, kolekcjoner, historyk sztuki, matka Małgorzata Lichnovsky. Karolina Lanckorońska była pod ogromnym wpływem swego ojca i zawsze czuła się Polką. Była historykiem sztuki i jako pierwsza kobieta w Polsce została docentem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Podczas II wojny światowej żołnierz AK, aresztowana przez hitlerowców, skazana na śmierć, więziona była w obozie w Ravensbrück. Po wojnie zamieszkała w Rzymie. Poświęciła się pracy dla kultury i nauki polskiej. Była współzałożycielką Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie oraz Fundacji Lanckorońskich z Brzezia. Otrzymała wiele odznaczeń polskich i zagranicznych oraz doktoraty honoris causa Uniwersytetów Jagiellońskiego i Wrocławskiego. Jest autorką wielu artykułów naukowych, wspomnień, redakcji i książki Wspomnienia wojenne. Podarowała na Zamek Królewski w Warszawie oraz na Wawel bezcenną kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną po ojcu. Była niezwykłym człowiekiem, niedościgłym wzorem szlachetnej patriotki.
In August 2019, there is the 120th anniversary of the birth of an extraordinary woman. She was born in Vienna, her father was Karol Lanckoroński, collector, art historian, mother Małgorzata Lichnovsky. Karolina Lanckorońska was under the influence of her father and she always felt Polish. She was an art historian and was the first woman in Poland to become a lecturer (docent) at the Jan Kazimierz University in Lviv. During World War II, being a Home Army soldier, she was arrested by the Nazis, sentenced to death and imprisoned in the Ravensbrück camp. After the war, she lived in Rome. She devoted herself to work for Polish culture and science. She was a co-founder of the Polish Historical Institute in Rome and the Lanckoronski Foundation from Brzezia. She received many Polish and foreign decorations and doctorate honoris causa of Jagiellonian and Wroclaw Universities. She is the author of many scientific articles, memoirs, editors and the book War Memories. She donated to the Royal Castle in Warsaw and to Wawel Castle an invaluable collection of works of art inherited from her father. She was an extraordinary person, an unattainable model of a noble patriot.
Źródło:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2018, 2(5); 9-23
2451-3539
2543-7011
Pojawia się w:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies