Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ukraińska historiografia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Od „burżuazyjnego nacjonalisty” do „faszysty”: marksistowska recepcja twórczości Mychajła Hruszewskiego w pierwszym trzydziestoleciu XX wieku
Autorzy:
Telwak, Witalij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689998.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Mykhailo Hrushevsky
reception
Ukrainian historiography
Russian historiography
Marxism
Mychajło Hruszewskyj
recepcja
ukraińska historiografia
rosyjska historiografia
marksizm
Opis:
This article investigates the reception of M. Hruszewski’s work by the Russian and Ukrainian Marxist historiography in the first three decades of the twentieth century. It aims to retrace the main lines along which Hruszewski’s work was interpreted. For a long time Soviet sociologists, while condemning the scholar’s political affiliation in the past, managed to steer clear of misrepresenting his views and tolerated the interpretation of historical process he advanced. Appreciating his work, they relied on his findings for illustrating their own theses. However, beginning in the 1920s, as the country’s socio-political situation worsened, the process of Ukrainization grew weaker, the academic world became increasingly affected by the totalitarian ideology and the new young Marxist cadres, raised in the spirit of ideological intransigence, began to enter the political scene, Hruszewski’s work came under growing criticism. The analysis of the available material clearly shows that Soviet scholars, in passing the critique of Hruszewski’s views, offered an ideologically distorted picture of his work.
W pracy poddano analizie recepcję twórczości Mychajła Hruszewskiego w marksistowskiej historiografii rosyjskiej i ukraińskiej pierwszego trzydziestolecia XX w. Wskazano główne tendencje interpretacyjne dorobku naukowego tego historyka, dowodząc, że wzrost krytycznych opinii na jego temat był następstwem dogmatyzacji życia naukowego w państwie radzieckim.
Źródło:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej; 2016, 8
2450-8381
2450-8373
Pojawia się w:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historiografia ukraińska i postmodernizm: retrospektywy i perspektywy
Autorzy:
Zaszkilniak, Leonid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690014.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
historiografia ukraińska
postmodernizm
współczesność
Ukrainian historiography
postmodernism
nowadays
Opis:
Modern Ukrainian historiography has been involved in pursuing two contradictory goals. It has been striving to cover a distance that separates it from Western historiography, at the same time trying to create what can be referred to as a canonical interpretation of the Ukrainian past. Many Ukrainian historians perceive postmodernism in terms of a new historiographical trend, failing to see the epistemological innovations that characterize a “postmodern situation”. However, some Ukrainian historians are of the opinion that postmodernism, by undermining traditional ways of practising history and questioning historiography’s contribution to the process of nation-state building, eliminates the very possibility of creating such a canonical view of the national past. The discussion of the theoretical foundations of a new synthesis of Ukrainian history has revealed the contradiction between the intention of following new scholarly trends on one hand and of writing a work that fulfils legitimizing functions on the other. However, according to this author, an attempt to present the national past from new methodological perspectives (cultural, anthropological) is likely to give it a more humanistic “face”, thus enhancing rather than weakening its legitimizing effect. Young Ukrainian historians are open to new methodological novelties and try to adopt them in their research practice (cultural and anthropological approaches). The overcoming of stereotypes and old patterns that permeate Ukrainian historiography appears to be an urgent task for Ukrainian scholars to carry out today.
W artykule podjęta została refleksja nad ewolucją metodologicznych podstaw badań historycznych w historiografii ukraińskiej po rozpadzie ZSRR oraz sprzeciwem wobec radzieckiej wersji marksistowsko-leninowskiej nauki historycznej. Naświetlono proces zaznajomienia się historyków ukraińskich z kierunkami teoretycznymi historiografii światowej, ich stosunek do relatywizacji poznania naukowego w koncepcjach przedstawicieli postmodernizmu oraz dyskusje wokół metodologicznych podstaw współczesnej syntezy historii Ukrainy.
Źródło:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej; 2016, 8
2450-8381
2450-8373
Pojawia się w:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The haidamaks and Koliyivshchyna in the Polish and Ukrainian historiography. The Polish-Ukrainian duet
Hajdamacy i koliszczyzna w historiografii polskiej i ukraińskiej. Polsko-ukraiński dwugłos
Autorzy:
Sokyrska, Władylena W.
Srogosz, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689161.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hajdamacy
koliszczyzna
historiografia polska
historiografia ukraińska
haidamaks
Koliyivshchyna
Polish historiography
Ukrainian historiography
Opis:
W pracy analizowany jest z punktu widzenia historyków ukraińskiego i polskiego pochodzenia dorobek naukowy badaczy, którzy w historiografii polskiej i ukraińskiej zajęli poczesne miejsce w zakresie badania ruchów hajdamackich i koliszczyzny, czyli twórczość Franciszka Rawity-Gawrońskiego, Władysława A. Serczyka, Petra Mirczuka i Grigorija J. Hrabana. Autorzy zgadzają się z opinią, że historyk nie sądzi, ale stara się zrozumieć. W dalszym ciągu w sferze postulatu pozostaje wspólny polsko-ukraiński program badawczy dotyczący hajdamaków i koliszczyzny, który przynajmniej pozwoli na wykonanie niezbędnych kwerend i wypracuje protokół rozbieżności. Tylko na tej drodze można będzie zminimalizować jaskrawe wykorzystywanie interpretacji dziejów do bieżącej ideologii i kształtowania młodego pokolenia. Niewątpliwie oprócz argumentów merytorycznych wciąż niestety funkcjonować będą inne, związane z kontekstem ideologicznym, politycznym etc. Chodzi jednak o to, aby dyskurs na temat stosunków polsko-ukraińskich w różnych epokach sprowadzić do naukowej dyskusji zbliżonej do normalności, która miałaby na uwadze jedynie ograniczenia wynikające z imputacji kulturowej, co nie było dotychczas zachowane zarówno ze strony ukraińskiej, jak i polskiej.
In the article Polish and Ukrainian historians will analyze scientific achievements of researchers, who in the Polish and Ukrainian historiography occupy a prominent place as regards the haidamak movements and Koliyivshchyna, i.e. Franciszek Rawita-Gawroński, Władysław A. Serczyk, Petr Mirchuk, and Grigorij Hraban. Authors agree with the opinion that the historian does not judge, but tries to understand. The common Polish-Ukrainian research program on the haidamaks and Koliyivshchyna, thanks to which at least necessary queries and a discrepancy report will be developed, remains a main postulate. Only in that way the vivid use of history for current ideology and shaping of young generation will be minimized. Unfortunately, apart from substantive arguments, still there will remain other arguments of ideological or political context. The point is, however, that a discourse on Polish-Ukrainian relations in various epochs should be reduced to a normal scientific discussion that should take into account limitations resulting from cultural imputation only, the fact that has not been preserved on the part of both Ukrainian, and Polish side so far.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 3
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hajdamacy i koliszczyzna w historiografii polskiej i ukraińskiej. Polsko-ukraiński dwugłos
The haidamaks and Koliyivshchyna in the Polish and Ukrainian historiography. The Polish-Ukrainian duet
Autorzy:
Sokyrska, Władylena W.
Srogosz, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688967.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
hajdamacy
koliszczyzna
historiografia polska
historiografia ukraińska
haidamaks
Koliyivshchyna
Polish historiography
Ukrainian historiography
Opis:
In the article Polish and Ukrainian historians will analyze scientific achievements of researchers, who in the Polish and Ukrainian historiography occupy a prominent place as regards the haidamak movements and Koliyivshchyna, i.e. Franciszek Rawita-Gawroński, Władysław A. Serczyk, Petr Mirchuk, and Grigorij Hraban. Authors agree with the opinion that the historian does not judge, but tries to understand. The common Polish-Ukrainian research program on the haidamaks and Koliyivshchyna, thanks to which at least necessary queries and a discrepancy report will be developed, remains a main postulate. Only in that way the vivid use of history for current ideology and shaping of young generation will be minimized. Unfortunately, apart from substantive arguments, still there will remain other arguments of ideological or political context. The point is, however, that a discourse on Polish-Ukrainian relations in various epochs should be reduced to a normal scientific discussion that should take into account limitations resulting from cultural imputation only, the fact that has not been preserved on the part of both Ukrainian, and Polish side so far.
W pracy analizowany jest z punktu widzenia historyków ukraińskiego i polskiego pochodzenia dorobek naukowy badaczy, którzy w historiografii polskiej i ukraińskiej zajęli poczesne miejsce w zakresie badania ruchów hajdamackich i koliszczyzny, czyli twórczość Franciszka Rawity-Gawrońskiego, Władysława A. Serczyka, Petra Mirczuka i Grigorija J. Hrabana. Autorzy zgadzają się z opinią, że historyk nie sądzi, ale stara się zrozumieć. W dalszym ciągu w sferze postulatu pozostaje wspólny polsko-ukraiński program badawczy dotyczący hajdamaków i koliszczyzny, który przynajmniej pozwoli na wykonanie niezbędnych kwerend i wypracuje protokół rozbieżności. Tylko na tej drodze można będzie zminimalizować jaskrawe wykorzystywanie interpretacji dziejów do bieżącej ideologii i kształtowania młodego pokolenia. Niewątpliwie oprócz argumentów merytorycznych wciąż niestety funkcjonować będą inne, związane z kontekstem ideologicznym, politycznym etc. Chodzi jednak o to, aby dyskurs na temat stosunków polsko-ukraińskich w różnych epokach sprowadzić do naukowej dyskusji zbliżonej do normalności, która miałaby na uwadze jedynie ograniczenia wynikające z imputacji kulturowej, co nie było dotychczas zachowane zarówno ze strony ukraińskiej, jak i polskiej.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Mit roku 1918” we współczesnej historiografii ukraińskiej
“The myth of the year 1918” in the contemporary Ukrainian historiography
Autorzy:
Wysocki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390591.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
historiografia ukraińska
mit
historia najnowsza Ukrainy
„rewolucja ukraińska”
Ukrainian historiography
myth
modern history of Ukraine
“Ukrainian revolution”
Opis:
Tematem artykułu jest problem „mitu 1918 r.” we współczesnej historiografii ukraińskiej. Analiza problemu pozwala stwierdzić, że nie funkcjonuje w niej tego rodzaju mit, w przeciwieństwie chociażby do „mitu 1918 r.”, który jest bardzo aktywny w historiografii polskiej. Wydarzenia z 1918 r. na Ukrainie postrzegane są jedynie jako etap tego, co współcześni ukraińscy historycy nazywają „rewolucją ukraińską”.
The subject of the text is the problem of “the myth of 1918” in the contemporary Ukrainian historiography. The analysis of the problem shows that this kind of myth does not exist in it, unlike “the myth of 1918” so active in the Polish historiography. The events of 1918 in Ukraine are perceived only as a certain stage of what Ukrainian historians call the “Ukrainian Revolution”.
Źródło:
Studia Podlaskie; 2018, 26; 59-73
0867-1370
Pojawia się w:
Studia Podlaskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka refleksji o ukraińskiej (i nie tylko) historiografii postsowieckiej
Some Reflections on (Not Only) Ukrainian Post-Soviet Historiography
Autorzy:
Portnov, Andrii
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2105980.pdf
Data publikacji:
2021-05-19
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
historiografia ukraińska
syntezy historyczne
polityka tożsamości
kultura dyskusji
Ukrainian historiography
historical syntheses
identity politics
culture of discussion
Opis:
Celem artykułu jest podsumowanie głównych tendencji w rozwoju postsowieckiej historiografii ukraińskiej i umieszczenie ich w szerszym kontekście współczesnych wyzwań stojących przed naukami humanistycznymi, w tym rosnącego wpływu „polityki tożsamości”. Autor opowiada się za istotnością kontekstualnej analizy debat historiograficznych oraz wspiera zasadnicze znaczenie zachowania akademickiej wolności i otwartej debaty.
The article aims to summarise the main trends in the development of post-Soviet Ukrainian historiography and to place them within the broader context of contemporary challenges facing the Humanities, including the growing impact of “identity politics”. The author argues for the significance of contextualizing analysis of historiographical debates and supports the crucial importance of preserving academic freedom and open discussion.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2021, 128, 1; 481-490
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Biohistoriographical” Dissertations in Ukraine since Independence. A Quantitative Approach
„Biohistoriograficzne” prace naukowe na Ukrainie od czasów odzyskania niepodległości. Ujęcie ilościowe
Autorzy:
Kiselyova, Yulia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33905614.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ukrainian historiography
avtoreferats
historiographical dissertations
biographical studies
quantitative method
historiografia ukraińska
abstrakty
autoreferaty
rozprawy historiograficzne
biografistyka
metody ilościowe
Opis:
The aim of the paper is discovering how the new demands for modernization of the biographical discourse after biographical turn are met and realized in the current Ukrainian biographical research. The author will approach this through looking at avtoreferats (abstracts) of dissertations on biographical topics that have been defended in Ukraine in the past thirty years. The present work is based on quantitative methods. It draws on the analysis of a relational database of historiographical dissertations defended over the period from 1991 to 2020, built in Microsoft Access. Analysis of the database provides an opportunity to answer a number of new research questions: about the dynamics of biographical dissertation writing and defense over time, circle of humanities scholars whose life and activities have been the subject of dissertation-level historiographical studies in recent decades, methodological foundations of biographical studies (special methodological concepts and tools) on the basis of classification of dissertations in biographical studies, finally, the database also allows us to analyze the authors of biographical dissertations as a group and detect the existence of research communities (academic schools) in the field of biographical studies.
Celem poniższego artykułu jest przedstawienie w jaki sposób potrzeba aktualizacji dyskursu biografistycznego jest realizowana w obecnym ukraińskim nurcie badawczym. Autorka podejmuje się analizy abstraktów naukowych rozpraw poruszających tematy biografii, które obroniono na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat. Artykuł wykorzystuje metody ilościowe, czerpiąc z analizy relacyjnej bazy danych prac historiograficznych bronionych w latach 1991–2020, która stworzona została w programie Microsoft Access. Umożliwia to zrozumienie wielu problemów badawczych m.in. dynamiki pisania oraz publikowania rozpraw w ostatnim trzydziestoleciu. Nakreśla ona także krąg badawczy, którego aktywność była przedmiotem badań na poziomie rozpraw z dziedziny biografistyki, ale i definiuje podstawy metodologiczne studiów biografistycznych (pojęcia i narzędzia z zakresu metodologii) w oparciu o klasyfikację prac badawczych w studiach biografistycznych. W swoim artykule autorka kreśli także grupowy portret autorów tych prac, poświadczając egzystencji środowisk naukowych (szkół badawczych) w dziedzinie nauk biografistycznych.
Źródło:
Res Historica; 2022, 54; 579-600
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spory o rolę historii w sferze publicznej na współczesnej Ukrainie
The Dispute over the Role of History in the Public Sphere in Contemporary Ukraine
Autorzy:
Skłokin, Wołodymyr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373569.pdf
Data publikacji:
2015-05-12
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Ukrainian historiography
national paradigm
master narrative
affirmative historiography
history for its own sake
critical public history
historiografia ukraińska
paradygmat narodowy
wielka narracja
historiografia afirmacyjna
historia dla samej siebie
krytyczna historia publiczna
Opis:
This article discusses the debate over the social meaning of history occurring between proponents and opponents of the national paradigm in contemporary Ukrainian historiography, in the context of recent paradigmatic changes in historiography in the West. The debate centers on two competing views of the proper relation of academic history writing to politics and society. After pointing out the limitations of these two dominant perspectives, the author ends the article by discussing possible solutions, particularly John Tosh’s idea of a critical public history, which is practiced in Ukraine by Jarosław Hrycak.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 2; 47-61
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historical Demography in Ukraine: From “Political Arithmetic” to Non-Political History
Autorzy:
Serdiuk, Igor
Voloshyn, Yuriy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1367986.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Historical demography in Ukraine
centers for historical demographic studies
Ukraine
Ukrainian historiography
population
demografia historyczna w Ukrainie
ośrodki badań nad demografią historyczną
Ukraina
historiografia ukraińska
ludność
Opis:
The article is an introduction to the state of development of historical demographic studies in Ukrainian historiography. The authors try to explain why, at a time when historical demography was the mainstream in world historiography, it made practically no progress in Soviet Ukraine, and its achievements were left unused in historians’ research. The reasons for interest in historical demography today, and its influence on the development of historical anthropological research, are also analyzed. The authors describe the main research centers, examine the subjects of study and discuss the prospects for development.
Artykuł stanowi wprowadzenie do stanu rozwoju historycznych badań demograficznych w historiografii ukraińskiej. Autorzy próbują wyjaśnić, dlaczego w czasach, gdy demografia historyczna była głównym nurtem historiografii światowej, nie odnotowała ona praktycznie żadnego postępu w sowieckiej Ukrainie, a jej osiągnięcia nie zostały wykorzystane w badaniach historyków. Przeanalizowano również przyczyny zainteresowania dzisiejszą demografią historyczną i jej wpływ na rozwój historycznych badań.
Źródło:
Przeszłość Demograficzna Polski; 2019, 41; 9-32
0079-7189
2719-4345
Pojawia się w:
Przeszłość Demograficzna Polski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
II Rzeczpospolita we współczesnej historiografii ukraińskiej
The Second Polish Republic in Contemporary Ukrainian Historiography
Autorzy:
Komosa, Julita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654161.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Second Polish Republic
Ukrainian historiography
white gaps in memory
Polish national policy
Prometheism
Józef Piłsudski
federative concept
incorporative concept
II Rzeczpospolita
historiografia ukraińska
białe plamy
polska polityka narodowościowa
prometeizm
koncepcja federacyjna
koncepcja inkorporacyjna
Opis:
Artykuł prezentuje obraz II Rzeczypospolitej we współczesnej historiografii ukraińskiej. Na podstawie analizy wybranych publikacji oraz artykułów naukowych autorka rekonstruuje wizerunek Polski okresu międzywojennego. Obecnie historiografia ukraińska przeżywa trudny okres ze względu na toczącą się wojnę ukraińsko-rosyjską i wywieraną na nią wydatną presję polityczną oraz społeczną. Ewidentnie jednak jest zainteresowana badaniem relacji polsko-ukraińskich, a szczególnie okresu II RP. Rozwój historiografii w tym kierunku ma na celu „wypełnienie” białych plam w ukraińskiej pamięci zbiorowej. 
An analysis of selected Ukrainian historiographic publications on the interwar period and the Second Polish Republic encourages moderate optimism. The image of Poland and Poles presented by the contemporary Ukrainian historians analysed in the article differs significantly. There are many differences in their perception, as they not only put emphasis differently but also look at the history of Polish-Ukrainian relations from different perspectives. Ukrainian historians are trying to fill in the white gaps in our shared history. The image of Poland and Poles is definitely evolving. The slow and painstaking process of demythologization and decommunisation of national historiography is taking place.At the same time, Ukrainian historians still focus too much on these areas of Polish-Ukrainian history that have been analysed for many years: Polish national policy, brought up in virtually every book, the attitude of Polish political elites towards the Ukrainian minority, methods of assimilation of Ukrainians, sabotage actions and the growth of the Ukrainian nationalist movement, the Polish “pacification” action of 1930, the policy of “normalization”, or the collapse of the “Volhynia experiment”. It is also worth to note that Ukrainian historians focus on analysing Polish-Ukrainian relations primarily in two regions: Eastern Galicia and Volhynia. Other regions inhabited then by the Ukrainian population are dealt with perfunctorily or simply ignored. Seen from this perspective, the Second Polish Republic remains an imperialist, partitioning and oppressive state, and the Ukrainian population is its victim. There are no publications that would focus on the Polish perception of the problem, on attempts at reconciliation undertaken by both parties, analysis of Polish policy towards other regions inhabited by the Ukrainian population (e.g. towards Chełm region or Podlasie). 
Анализ избранных украинских историографических изданий, посвященных межвоенному двадцатилетию и II Речи Посполитой вселяет умеренный оптимизм. Образ Польши и поляков, представленный перечисленными в тексте украинскими историками, существенно различается. Можно заметить нестыковки в их взглядах. Акцент делается на разные явления и исследователи смотрят на историю польско-украинских отношений из разных ракурсов. Украинские историки пытаются заполнить «белые пятна» совместной истории. Картина Польши и поляков, без сомнения, трансформируется. Имеет место медленный и кропотливый процесс демифологизации и декоммунизации национальной историографии.Одновременно украинские историки продолжают слишком сосредоточиваются на одних и тех же, анализированных в течение многих лет, областях польско-украинской истории: польской этнической политике, которая появляется в почти каждой публикации, анализе отношения польских политических элит к украинскому меньшинству, методах ассимиляции украинцев, саботажных операция и развитию украинского националистского движения, польской «усмирительной» операции в 1930 г., политике «нормализации» или провалу «волынского эксперимента». Важно отметит и тот факт, что украинские историки сосредоточиваются на анализе польско-украинских отношений, прежде всего, в двух регионах – Восточной Галиции и Волыни. Другие регионы, населенные тогда украинцами, рассматриваются очень поверхностно или просто о них умалчивается. В таком ракурсе II Речь Посполитая остается империалистским, захватническим и угнетающим государством, в то время как украинское население – жертвой. Не хватает исследований, которые склонились бы над польским взглядом на этот вопрос, попытками согласия, предпринимаемыми обеими сторонами, анализом польской политики по отношению к другим регионам, населенным украинцами (напр. Холмщины или Подляшья).
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 1; 193-222
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies