Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Thomas Paweł." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji Pawłowej
Ecclesiology of Thomas Aquinas in the Light of St. Pauls Tradition
Autorzy:
Perszon, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601641.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Tomasz z Akwinu
eklezjologia
św. Paweł
Thomas Aquinas
ecclesiology
St. Paul
Opis:
W epoce, w której żył i tworzył Tomasz z Akwinu, nie spierano się o naturę Kościoła. Dlatego nie napisał on żadnego traktatu eklezjologicznego. Kwestie związane z Kościołem podejmował – tak jak inni scholastycy – w kontekście chrystologii i pneumatologii; jako Ciało Chrystusa Kościół jest bowiem dziełem (i proces ten zachodzi permanentnie) Zbawiciela i Ducha Świętego. Pawłowa metafora Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, rozwinięta (ale przez innego autora) w Listach do Efezjan i Kolosan, w komentarzach Akwinaty nabiera kształtu wszechstronnej syntezy eklezjologicznej, obejmującej genezę, naturę, strukturę i misję Eklezji. W mistrzowski i twórczy sposób Tomasz z Akwinu korzysta z osiągnięć teologii patrystycznej, przede wszystkim św. Augustyna, nawiązuje też do średniowiecznej kanonistyki, angażującej się w konflikt papiestwa z cesarstwem. Sam jednak (zwłaszcza w Expositio in Symbolum) wydobywa chrystologiczno-pneumatyczny aspekt natury tej unikalnej wspólnoty, podkreślając zarazem boską genezę Kościoła i jego eschatyczne zorientowanie na Boga (reditus creaturae rationalis ad Deum).
In the times of Thomas Aquinas the great debate was going on about the nature of the Church and therefore he did not write any ecclesiological treatise. Like other scholastics, Aquinas undertook the questions concerning the Church in the context of Christology and pneumatology since as the Body of Christ, the Church is the work of the Saviour and the Holy Spirit and this process occurs permanently. St. Paul’s metaphor of the Church as “the Body of Christ” developed by another author in the Letter to the Ephesians and the Letter to the Corinthians acquires a form of a comprehensive ecclesiological synthesis in Aquinas’ commentaries which encompass the genesis, nature, structure and mission of the Ecclesia. In a skilful and creative manner, Thomas makes use of the achievements of patristic theology, especially of the works of St. Augustine, alluding to medieval canonistics which was engaged in the conflict between the papacy and the empire. However, he extracts the Christological-pneumatological aspect of this unique community (especially in Expositio in Symbolum), emphasising the divine genesis of the Church and Her eschatic orientation to God (reditus creaturae rationalis ad Deum).
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 17-32
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Action and Happiness. A Reinterpretation of Thomas Aquinas’s Theory of Happiness in Paul’s of Worczyn Ethical Thought
Działanie i szczęście. Reinterpretacja teorii szczęścia Tomasza z Akwinu w etycznej myśli Pawła z Worczyna
Autorzy:
Płotka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075931.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
szczęście
działanie
kontemplacja
etyka
Paweł z Worczyna
Tomasz z Akwinu
happiness
practice
contemplation
ethics
Paweł’s of Worczyn
Thomas Aquinas
Opis:
Paweł’s ambiguous attitude to the Thomistic concept of happiness is expressed on the one hand in his acceptance of Aquinas’s thesis about the connection of happiness with the act of intellect, and on the other hand – in attempts to relieve this relationship by constantly appealing to the role of the will. Therefore, Paweł’s position regarding happiness should be described as moderate, as he attempts to reconcile Thomas’s intellectualism with Buridan’s voluntarism which underlies homo felicitabilis concept. The Cracow practical philosophy took similarly undecided attitude towards Aristotelian eudaimonology. It pointed out the role of human activities in acquiring happiness, but also strongly exposed the value of contemplation. This attitude resulted from the interpretative possibilities created by the text of the Nicomachean Ethics; Aristotle wrote about both the active character of happiness and the highest value of contemplation itself . The Cracow thought, therefore, treated Aristotelian doctrine about happiness rather selectively: it used fragments in which the relationship between happiness and human action is emphasized, and omitted those in which the identity of the highest happiness and the passive state of contemplation is stated . As a result of such selective way of referring to the Aristotelian work, Paweł of Worczyn interpreted Thomas Aquinas in his own way, mainly he reformulated the basic assumptions of Thomistic theory and thus, he worked out his own original theory of happiness.
Koncepcja szczęścia według Pawła z Worczyna wynika bezpośrednio z jego teorii vita activa i vita contemplativa. Dwa rodzaje życia wskazują człowiekowi na dwa rodzaje celów. Dotyczą one również dwóch rodzajów szczęścia, tj. aktywnego i kontemplacyjnego. Szczęście, które jest specyficzne dla aktywnego życia, opiera się na „działaniach zewnętrznych” - twierdzi Paweł z Worczyna, takie życie zależy od aktywności w świecie i aktywnego zaangażowania w sprawy doczesne. Z drugiej strony szczęście kontemplacyjne polega na kontemplacji prawdy. Zatem działania zewnętrzne i kontemplacja prawdy są „najbardziej pożądane i możliwe do osiągnięcia przez człowieka”. Stanowią jednocześnie dwa równoległe cele, które są specyficzne dla określonego sposobu życia. Niniejszy artykuł omawia podstawowe problemy teorii szczęścia w ujęciu Pawła z Worczyna – wybitnego myśliciela i filozofa, który pracował na Uniwersytecie w Krakowie w XV wieku. Komentując „Etykę nikomachejską” Arystotelesa, Paweł wielokrotnie odwołuje się do rozwiązań Tomasza z Akwinu. Używa tomistycznego opisu szczęścia jako swoistego punktu wyjścia w swoich własnych rozważaniach, a następnie reinterpretuje tomistyczną doktrynę szczęścia w świetle woluntaryzmu Jana Burydana. W rezultacie krakowski filozof rozwija swoją synkretyczną koncepcję „aktywnego szczęścia”. Celem artykułu jest prześledzenie odniesień Pawła z Worczyna do Tomaszowej koncepcji szczęścia. Artykuł dzieli się na trzy części. W pierwszej przedstawię ogólną koncepcję podwójnego ujęcia szczęścia w myśli etycznej Pawła Worczyna. W drugiej części krótko omówię rolę homo felicitabilis Burydana w argumentacji Pawła za „aktywnym charakterem szczęścia”. W trzeciej części zajmuję się problemami interpretacji Pawła teorii szczęścia Tomasza z Akwinu.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2018, 7; 241-253
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refléter les rythmes du Jardinier divin1 : La rencontre des religions selon Thomas d’Aquin et Jean Paul II
Spotkanie religii według Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II
Autorzy:
Paluch, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371307.pdf
Data publikacji:
2019-04-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
dialog międzyreligijny
teologia
tożsamość religijna
Tomasz z Akwinu
Jan Paweł II
interreligious dialogue
theology
religious identity
Thomas Aquinas
John Paul II
Opis:
Artykuł jest prezentacją idei Tomasza z Akwinu i Jana Pawła II, które stanowią podstawę dialogu międzyreligijnego. Autor przedstawia kilka tekstów Doktora Anielskiego, stanowiących bardziej wyzwanie niż pomoc dla wszystkich, którzy chcieliby rozwijać dialog międzyreligijny w duchu II Soboru Watykańskiego. Jak się jednak okazuje, uważna lektura dzieła Tomasza pozwala wskazać kilka elementów doktrynalnych, które wciąż zachowują swoją aktualność – podstawą do spotkania z wyznawcami innych religii jest silna tożsamość i szacunek dla nadprzyrodzonego daru wiary, uczestnicy dialogu powinni odwoływać się w dyskusjach wyłącznie do akceptowanych przez drugą stronę autorytetów. Sięgnięcie po dzieło Jana Pawła II pozwala dostrzec wspólne rysy z myślą Akwinaty, choć polski papież wzbogaca tomistyczną propozycję o inspirowaną filozofią M. Bubera i E. Levinasa koncepcję dialogu. Postulowana zarówno przez Tomasza z Akwinu, jak i Jana Pawła II, silna tożsamość jako podstawa spotkania z wyznawcami innych religii spełni swoją rolę, pod warunkiem że będzie – na sposób, który podpowiadał Jan Paweł II swoimi gestami i działaniami wobec wyznawców innych religii – tożsamością nawróconą.
The paper is a presentation of Aquinas’s and John Paul II’s ideas that may be recognized as the basis for interreligious encounters. At the beginning the author presents a couple of passages by the Doctor Angelicus that must be considered a hindrance for the interreligious dialogue, if undertaken in the spirit of the Vatican II. But a careful reading of Aquinas’s legacy allows to detect a couple of important elements that are still relevant today and may be considered as a kind of doctrinal foundation for the encounters with non-Christian believers. The basis for such encounters should be a strong identity and the respect for the supernatural gift of faith. The participants should make appeal only to the authorities accepted by the other part. John Paul II’s proposal has its basic convergence with Aquinas’s thought, although the Polish pope enriches the Thomistic vision by the idea of integral dialogue, engaging all the human being, inspired by the philosophy of M. Buber and E. Levinas. The strong identity desired by both Aquinas and John Paul II as the foundational condition for a fruitful encounter with non-Christian believers may play its appropriate role only if it is a really converted identity. John Paul II showed us with many gestures and actions during his pontificate what this conversion of our identity should be.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 133-148
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Permissibility of Death Penalty as a Hermeneutic Dilemma
Autorzy:
Kosche, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043968.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
kara śmierci
hermeneutyka teologiczna
hermeneutyka filozoficzna
Jana Paweł II
Franciszek
Tomasz z Akwinu
death penalty
theological hermeneutics
philosphical hermeneutics
John Paul II
Francis
Thomas Aquinas
Opis:
The notion of moral fairness of application of capital punishment is stretched between two poles of opposite interpretative meanings. On the one hand, there is an imperative related to maintaining the social order and good that justifies in some specific cases killing an individual for the good of the community; on the other hand, there is the message of the Gospel about holiness of each human life. In this regard, at the attempt to investigate the fairness of death penalty, a certain hermeneutic tension related to the overlapping of rights and obligations both with regard to the criminal and society that needs to be protected against him or her. The starting point of this article is an outlook on death penalty with due regard of a ‘hermeneutic charge’ contained both in the duty to protect common good and each individual’s life. Next, the ‘genuine paradox’ was analysed that emerges in a situation where the right to live and the right to protect overlap. All the considerations are concluded with a question whether the recent abolitionist interpretation of the Catechism of the Catholic Church should be classified as the continuity hermeneutic or rather the discontinuity hermeneutic.
Zagadnienie moralnej godziwości zastosowania najwyższej kary rozpięte jest pomiędzy dwoma biegunami o przeciwnej wymowie interpretacyjnej. Z jednej strony znajduje się imperatyw związany z zachowaniem ładu i dobra społecznego usprawiedliwiający w pewnych ściśle określonych przypadkach zabicie jednostki dla dobra wspólnoty; z drugiej zaś przesłanie Ewangelii o świętości każdego życia ludzkiego. W związku z tym, przy próbie zbadania godziwości kary śmierci, pojawia się pewne napięcie hermeneutyczne związane z współzachodzeniem praw i obowiązków zarówno względem zbrodniarza jak i społeczeństwa, które trzeba przed min chronić. Punktem wyjścia niniejszego artykułu jest spojrzenie na karę śmierci z uwzględnieniem „ładunku hermeneutycznego” zawartego zarówno w powinności ochrony dobra wspólnego oraz życia każdego człowieka. Następnie został poddany analizie „prawdziwy paradoks”, który uwidacznia się w sytuacji w której dochodzi do współzachiodzenia prawa do życia i prawa do obrony. Całość dociekań zwieńczy postawienie pytania o to, czy najnowsza, abolicjonistyczna wykładnia Katechizmu Kościoła Katolickiego powinna być zaklasyfikowana jako hermeneutyka ciągłości czy raczej hermeneutyka zerwania?
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 2; 311-326
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies