Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sodium selenite" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The effect of selected growing conditions of Sporotrichum pulverulentum fungus on its cellulolytic activity
Wpływ wybranych warunków hodowli grzyba Sporotrichum pulverulentum na jego aktywność cellulolityczną
Autorzy:
Piasecki, M.
Szebiotko, K.
Grajek, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396364.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
sodium selenite
Candida tropicalis
Saccharomyces cerevisiae
Opis:
A stimulation of endo-β-glucanase by the Sporotrichum pulverulentum fungus growing in nutrient media containing selected cellulosic subs.trates with some biologically active substances was obtained. Same relations between pH changes and cellulase biosynthesis were observed.
Hodowle wgłębne grzyba Sporotrichum pulverulentum na podłożach zawierających odciek z produkcji płyt wiórowych, odpady papiernicze, słomę zbożową i łęty ziemniaczane wykazały dobre wykorzystanie substratów do produkcji biomasy grzybowej i syntezy 1,4-β-endoglukanazy. Stwierdzono, że wprowadzenie do pożywki 0.05 g/l biotyny, 0,08 g/1 surowicy z krwi bydlęcej, a przede wszystkim 0,1 g/1 ekstraktu drożdżowego pozwalało na przyspieszenie inicjacji biosyntezy endoglukanazy o 24 h oraz na trzykrotne zwiększenie aktywności celuloilitycznej w płynach pohodowlanych. Zaobserwowano także pewną zależność między zmianami wartości pH podłoża, a biosyntezą endo-β-glukanazy (tab. 1.). Najwyższe aktywności enzymatyczne przy użyciu odpadowych surowców celulozowych wynosiły od 1,67 jedn./ml do 2,75 jedn./ml, natomiast przy stosowaniu czystej, sproszkowanej celulozy wynosiły od 12,2 jedn/ml do 14,25 jedn/ml (tab. 2). Stwierdzono, że S. pulverulentum w przypadku stosowania czystej celulozy, rozkładał substrat w 43,7%, natomiast rozkład celulozy w łętach ziemniaczanych wynosił 38,2%. Wydajność białka właściwego w przeliczeniu na zużytą celulozę wahała się od 10,4% do 12,3% (tab. 3).
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 3; 305-312
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of selenium on the growth of the yeasts Saccharomyces cerevisiae and Candida tropicalis
Wpływ selenu na wzrost drożdży Saccharomyces cerevisiae i Candida tropicalis
Autorzy:
Podgórska, E.
Bujak, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396377.pdf
Data publikacji:
1985
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
sodium selenite
Candida tropicalis
Saccharomyces cerevisiae
Opis:
The effect of sodium selenite on cell number increase was studied in the yeasts Saccharomyces cerevisiae and Candida tropicalis. It was found that C. tropicalis was more susceptible to the toxicity of selenium than S. cerevisiae. The presence of selenium in the medium did not reduce the yeast' demand for sulfate ions, and the magnitude of the toxic selenium dose depended on the sulfur in the medium and on the kind of yeast.
Przebadano wpływ selenu na wzrost drożdży Saccharomyces cerevisiae i Candida tropicalis. Hodowle prowadzono początkowo na wytrząsarce rotacyjnej, a następnie w propagatorach o poj. 10 dm³. Drożdże trzykrotnie pasażowane na pożywce pozbawionej źródła siarki i selenu wprowadzano do podłoży zawierających związki siarki (hodowle kontrolne), o zmiennych proporcjach siarki do selenu, bez źródła siarki i selenu oraz bez związków siarki, ale o różnych stężeniach seleninu sodu. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że każdy stosowany dodatek selenu (1, 2, 4, 6 i 10 μg/cm³) do pożywki nie zawierającej źródła siarki hamował proces rozmnażania się komórek drożdży w stopniu większym niż podłoże nie zawierające siarki i selenu (rys. 1, 2 i 3). W obu przypadkach nastąpiła wyraźne zmniejszenie liczby komórek w stosunku do kombinacji kontrolnych. W podłożach zawierających różne stężenia siarki, a jednakowe stężenie selenu (2 μg Se/cm³) malał przyrost liczby komórek drożdży wraz z obniżeniem zawartości siarki. Wobec tego obecność nieorganicznych związków selenu w pożywce nie zmniejszała zapotrzebowania drożdży na jony siarczanowe. Wielkość toksycznych dawek seleninu sodu zależała również od rodzaju drożdży. Drożdże Candida tropicalis były bardziej wrażliwe na toksyczne oddziaływanie selenu niż drożdże Sacch. cerevisiae. Wyniki dotyczące stopnia wykorzystania selenu przez drożdże, wykazały, iż 40-60% selenu zatrzymanego przez drożdże zostało związane w struktury komórkowe, ponieważ nie można go było usunąć przez dializę, a obecność tych ilości selenu wykazano przez analizę chemiczną po uprzedniej mineralizacji dializowanej biomasy (tab. 2).
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 3; 323-332
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies