Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Russia's foreign policy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Imperializm w polityce zagranicznej Rosji carskiej oraz ZSRR
Autorzy:
Gardocki, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900834.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Rosja
imperializm
polityka zagraniczna
Russia
imperialism
foreign policy
Opis:
The aim of this article is to take a synthetic look at Tsarist Russia (from the 17th century onwards) and the USSR through ideas and deeds which marked Russian political thinking and action and involved an intent to extend the influence to other countries or territories.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2021, 1 (28); 139-160
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka bezpieczeństwa Związku Radzieckiego/Rosji wobec Afryki w XX wieku
Security policy of the Soviet Union/Russia towards Africa in the 20th century
Autorzy:
Kotowicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/566914.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:
polityka bezpieczeństwa
polityka zagraniczna
służby specjalne
Rosja
Afryka
security policy
foreign policy
special services
Russia
Africa
Opis:
The article addresses the issue of Africa's position in Soviet/Russian foreign policy viewed from historical and contemporary standpoint. The analysis indicates the fact that until early 1950's the USSR paid scant attention to African countries. Thereafter until mid 1980's the USSR attempted to influence processes of modernization and decolonization in African continent. The 1990's are characterized by withdrawing from the presence in Africa. In recent 20 years Russia again has become increasingly involved in defusing armed conflicts in that continent.
Źródło:
Forum Politologiczne; 2014, 17 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Konflikty, wojny, polityki bezpieczeństwa; 245-257
1734-1698
Pojawia się w:
Forum Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MIĘDZY ZACHODEM A WSCHODEM; WOBEC PROBLEMU ORIENTACJI POLITYKI ZAGRANICZNEJ UKRAINY
BETWEEN WEST AND EAST: TOWARDS THE PROBLEM OF FOREIGN POLICY ORIENTATION OF UKRAINE
Autorzy:
MAKAR, JURIJ
BUREJKO, NADIJA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550679.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
Ukraina
Rosja
Unia Europejska
polityka zagraniczna
Ukraine
Russia
European Union
foreign policy
Opis:
Położenie geopolityczne Ukrainy zawsze wyznaczało osobliwości jej kierunków ze-wnętrznopolitycznych, potencjalnych sojuszników, jak również kształtowało problem wyboru strategii integracyjnych w sferach politycznej, gospodarczej, socjalnej oraz kulturalnej. Proklamując niepodległość 24 sierpnia 1991 roku Ukraina potwierdziła dążenie ku integracji europejskiej oraz euroatlantyckiej, ogłaszając swoją przynależności do europejskiej przestrzeni cywilizacyjnej oraz wartości europejskich. Równolegle jednym z głównych partnerów Ukrainy pozostaje Federacja Rosyjska, z którą stosunki na poszczególnych płaszczyznach mają wielowiekowe tradycje. Kwestia wyboru pomiędzy Zachodem a Wschodem dotyczy głównych zjednoczeń integracyjnych – Unii Europejskiej, Umowy o współpracy, oraz Unii Celnej – jako ważnego ogniwa procesów integracyjnych na przestrzeni postradzieckiej w ramach Sojuszu Euroazjatyckiego. Czy uda się i czy jest docelowym stosowanie „polityki balansu” między dwiema siłami i jaki jest dzisiejszy stan stosunków UE–Ukraina–Rosja – to główne kwestie rozpatrywane przez autorów artykułu.
The geopolitical position of Ukraine has always determined the peculiarities of its foreign policy vectors, potential allies, as well as it shaped the problem of choosing the integra-tion strategies in political, economic, social and cultural spheres. By proclaiming its inde-pendence on 24th August 1991, Ukraine confirmed the aspiration towards European and Euro -Atlantic integration, declaring its membership to European civilisation and cultural values sphere. At the same time, Russian Federation remains one of the main Ukrainian partners due to many centuries of relations. The issue of choice between East and West concerns the main integrations – European Union, Cooperation Agreement and the Cus-toms Union – as an important link of integration processes in the post-soviet space with-in the Eurasian Alliance. Whether it will be possible or whether it is ultimate to use the policy of balance between two forces and what today’s state of relations among UE-Ukraine-Russia is- these are the main issues of this article.
Źródło:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne; 2014, Nr 4(2); 112-123
2300-1739
Pojawia się w:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian Politics Toward Ukraine: was there Ever a Strategic Partnership?
Polityka rosyjska wobec Ukrainy: czy to kiedykolwiek było partnerstwo strategiczne?
Autorzy:
Brusylovska, Olga
Koval, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641957.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russia
Ukraine
strategic partnership
foreign policy
Rosja
Ukraina
partnerstwo strategiczne
polityka zagraniczna
Opis:
W artykule postawiono hipotezę, że partnerstwo strategiczne Rosji i Ukrainy nigdy nie znajdowało się na wysokim poziomie (wbrew oficjalnie głoszonej wersji), będąc raczej – z powodu wysokiego poziomu asymetrii w ich relacjach – swego rodzaju „negatywną zależnością strategiczną”. I. Żowkwa twierdzi, że atrybutem partnerstwa strategicznego jest wspólnota interesów strategicznych, a relacje które nie stanowią odzwierciedlenia takiej wspólnoty są zbędne. G. Perepelytsia podkreśla, że naukowcy muszą rozróżnić dwie definicje partnerstwa strategicznego – jako poziom osiągniętej współpracy i jako instrument polityki zagranicznej państwa. Artykuł analizuje dwa aspekty partnerstwa strategicznego. Pierwsza część poświęcona jest wykorzystaniu koncepcji partnerstwa strategicznego w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej (na przykładzie Ukrainy), a druga – poziomowi współpracy deklarowanej jako partnerstwo strategiczne. Po 1991 roku celem Moskwy była „przyjazna i neutralna Ukraina”. Relacje budowano przede wszystkim w dziedzinie gospodarczej, ale nawet wówczas Rosja intensywnie stosowała instrument polityczny w postaci zakazu importu niektórych towarów. Po 2004 r. relacje rosyjsko-ukraińskie zaostrzyły się w związku z rosyjską bazą wojskową zlokalizowaną na Krymie i stacjonowaniem rosyjskiej floty czarnomorskiej. Kreml był gotów raczej zniszczyć Ukrainę, niż pozwolić jej wybrać własną drogę, co zaprzeczało współczesnej koncepcji partnerstwa strategicznego, będącej fundamentem rosyjskiej polityki wobec Ukrainy. Zamiast tego Federacja Rosyjska zastosowała politykę „kija i marchewki” (niskie ceny gazu i inne preferencje ekonomiczne jako marchewkę, odpowiedzialność za „rodaków” jako kij). Traktat o przyjaźni, współpracy i partnerstwie pomiędzy Federacją Rosyjską i Ukrainą został wypowiedziany, tak samo jak i wszystkie porozumienia dotyczące Floty Czarnomorskiej, tym samym więc, Rosja nie chce posługiwać się formą „partnerstwa strategicznego” jako instrumentem swojej polityki wobec Ukrainy.
The hypothesis of this research was that these states never had a rich level of strategic partner-ship (despite the officially proclaimed status), but always remained a sort of “negative strate- gic dependence” because of the high level of asymmetry in their relations. I. Zhovkva proved that the attribute of strategic partnership is community of strategic interests without its further reflections existing relations are superfluous. G. Perepelytsia marked that scientists must distinguish two definitions of strategic partnership – as a level of the attained cooperation and as an instrument of state foreign policy. In the given article strategic partnership is examined in two measures. The first part is sanctified to the use of the concept of strategic partnership in the foreign policy of the Russian Federation (on the example of Ukraine), and second to accordance of level of their cooperation proclaimed strategic partnership. After 1991, the goal of Moscow was ‘a friendly and neutral Ukraine.’ The relations were built primarily on an economic basis, but even then Russia widely used a ban on the import of some goods as a political instrument. After 2004, problems in Russian-Ukrainian relations related to the Russian military base in Crimea and the basing of the Russian Black Sea Fleet aggravated. Kremlin tried to destruct Ukraine rather than let it go its own way these witnessed against the contemporary concept of strategic partnership, which was the foundation of Russian politics towards Ukraine. Rather, the RF used very old policy of ‘stick and carrot’ (low gas prices and other economic preferences as the carrot, responsibility for ‘compatriots’ as the stick). The Treaty on Friendship, Cooperation, and Partnership between Ukraine and the Russian Federation was denounced as well as all Russian-Ukrainian agreements on the Black Sea Fleet, so, the RF itself refuses from using ‘strategic partnership’ as instrument of its policy towards Ukraine.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2019, 12; 131-144
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sankcje wobec Rosji
Sanctions against Russia
Autorzy:
Kuczyńska-Zonik, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944998.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
sankcje
Rosja
polityka zagraniczna
popularność Putina
sanctions
Russia
foreign policy
Putin’s popularity
Opis:
W marcu 2014 roku Unia Europejska zdecydowała się nałożyć sankcje na Rosję w związku ze znacznym zaangażowaniem w konflikcie we wschodniej Ukrainie, przyłączeniem Krymu oraz zestrzeleniem samolotu malezyjskich linii lotniczych. Sankcje skierowane były wobec określonych osób fizycznych i prawnych i obejmowały: ograniczenia dyplomatyczne, zamrożenie aktywów i kont bankowych oraz zakazy o charakterze ekonomicznym i finansowym. Sankcje wywarły istotny wpływ na sytuację polityczną oraz społeczno-gospodarczą w Rosji. Rosja, która znalazła się w izolacji politycznej, zmuszona została poszukiwać nowych partnerów. Osłabienie jej pozycji na Zachodzie spowodowało wzrost aktywności w Azji i na Dalekim Wschodzie. Rosja wzmacnia także współpracę z państwami Europy Środkowo-Wschodniej, osłabiając tym samym jedność unijną. Analiza sytuacji wewnętrznej Rosji po wprowadzeniu sankcji nie daje jasnej odpowiedzi na pytanie o przyszłość wysokiego poziomu popularności Władimira Putina. Istnieje jednak szansa, że wprowadzone sankcje przyczynią się do zmiany polityki Putina wobec Ukrainy oraz w dłuższej perspektywie wpłyną na proces demokratyzacji.
In March 2014, the European Union and the USA decided to impose sanctions against Russia because of the significant involvement in the conflict in eastern Ukraine, the Crimea annexation, and the shooting down of the Malaysian airlines plane. Restrictions included Russian and Ukrainian officials following Russia’s illegal annexation of Crimea, or entities providing support to and benefitting from that case. Sanctions concerning diplomatic measures, assets freezes and visa bans were seen to be an element of pressure on Russia to change its policy towards eastern Ukraine. Sanctions influenced the political and socioeconomic situation in Russia. The international criticism of its commitment towards the east of Ukraine and Crimea devaluated Russia’s political position. Its economy has weakened as a result of the embargo against the EU and the US in recent months. Russia has been forced to look for new partners but she is not alone. Russia is active in the Far East, strengthens cooperation with the Central and Eastern Europe countries and weakens the unity of the EU. Restrictions have influenced the Russian internal policy as well, but it is not clear whether it strengthens or weakens Putin’s popularity in the future. It is believed that they will not only change Russia’s policy towards Ukraine but also bring democratic change in Russia.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2016, 50; 7-28
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neutralność Mołdawii: uwarunkowania wewnętrzne i międzynarodowe
Neutrality of Moldova: its internal and international determinants
Autorzy:
Herbut, Maciej
Kunert-Milcarz, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085698.pdf
Data publikacji:
2020-03-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Republika Mołdawii
neutralność
polityka zagraniczna
Rosja
Republic of Moldova
neutrality
foreign policy
Russia
Opis:
Neutralność w Mołdawii traktowana jest przez władze państwa jako strategia, która mogłaby zagwarantować przetrwanie w środowisku międzynarodowym. Niemniej, mimo osadzenia w prawie państwowym (w ustawie zasadniczej), Mołdawia nie posiada gwarancji międzynarodowych dla swojego statusu neutralności, co wynika przede wszystkim z niekonsekwentnej polityki zagranicznej. Mołdawia stoi przed wyborem dwóch strategii: pierwszej, polegające na zacieśnieniu relacji z Zachodem; drugiej, na polepszeniu relacji z Rosją i mimo, że wybór każdej ze ścieżek wiązałby się z wysokim ryzykiem, wydają się one lepsze od polityki pozorowanej neutralności, jaką państwo to dotychczas prowadziło.
Neutrality in Moldova is treated by the state authorities as a strategy that could guarantee survival in the international environment. Despite being referred to even in the country’s constitution, Moldova’s neutrality is a state not recognized by the international community, which is mostly due to an inconsistent foreign policy. Under such circumstances, Moldova is torn between two strategies: the betterment of the relationship with Russia, or tightening the cooperation with the West. Both strategies are problematic, yet they seem more adequate than the strategy of inconsistent neutrality pursued thus far.
Źródło:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2020, 28; 77-101
1895-3492
2353-9747
Pojawia się w:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomia rosyjskiego imperializmu ery Władymira Putina
Anatomy of Russian Imperialism in the Era of Vladimir Putin
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151016.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
państwo
polityka zagraniczna
Rosja
strategia
oddziaływanie międzynarodowe
state
foreign policy
Russia
international influence
strategy
Opis:
W opracowaniu wyjaśniono uwarunkowania i cele imperialnej polityki Rosji w okresie sprawowania władzy przez środowisko skupione wokół Władimira Putina. Przez dwie dekady (lata 2000-2021) politykę tę określić można jako konglomerat umiejętnie prowadzonych i wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć politycznoekonomicznych, wspieranych działaniami dyplomatycznymi. Jej bezapelacyjnym sukcesem było przekonanie większości pozostałych uczestników sceny międzynarodowej o konieczności przyznania Rosji statusu gracza globalnego i aprobaty budowy przez to państwo strefy własnych wpływów. Do 2022 roku była ona konstruowana w oparciu o klasyczne zasady myślenia strategicznego, zakładające zdefiniowanie interesu narodowego, określenie żywotnych interesów państwa w ważnych dla jego funkcjonowania obszarach przedmiotowych i geograficznych oraz sposobu osiągnięcia dobrze dobranych celów operacyjnych. Proces ten został podzielony na konkretne etapy, w trakcie których osiągane były poszczególne cele, co pozwalało na wyznaczenie kolejnych, umożliwiających realizację interesu narodowego. Autor stawia tezę, że interesem narodowym Federacji Rosyjskiej jest usankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, zaś żywotnymi interesami - uzyskanie instrumentów pozwalających na osiągnięcie tego celu strategicznego. Uznaje także, że w konstrukcji tej polityki adoptowano koncepcje geopolityczne autorstwa Wieniamina Siemionowa Tień-Szańskiego i Halforda Johna Mackindera, zwłaszcza tezy o roli obszaru rdzeniowego i centrów pozwalających na stworzenia niezbędnego potencjału państwa i zasadach funkcjonowania mocarstwa lądowego, oraz teorii Heartlandu wraz z wizją koniecznej ekspansji na obszary przyległe. Ekspansja ta postrzegana jest zarówno jako rozwiązanie zapewniające bezpieczeństwo kraju o znacznej rozciągłości terytorialnej, jak i instrument pozwalający na uzyskanie statusu mocarstwa oraz potencjału zdolnego do przeciwstawienia się mocarstwu morskiemu (globalnemu). Opierając się na tych założeniach i koncepcjach uznano, że kolejnym etapem rosyjskiej polityki powinno być sankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, co prowadzić będzie do podjęcia różnorodnych form konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Jednakże założono, że obszary i formuła tej konfrontacji zostaną wyznaczone w oparciu o racjonalną ocenę potencjału państwa rosyjskiego oraz możliwych strat jakie może przynieść taka
This paper explains the conditions and objectives of Russia's imperial policy during the Vladimir Putin era. For two decades (2000-2021) this policy can be described as conglomerate of skill fully executed and mutually coordinated political and economic undertakings supported by diplomatic action. Its undisputed success was to convince the majority of the remaining participants on the international scene of the need to grant Russia the status of a global player and to approve the construction by this country of its own sphere of influence. By 2022, it was being constructed on the basis of the classical principles of strategic thinking, involving the definition of the national interest, the identification of the state's vital interests in the subject and geographic areas important for its functioning, and how to achieve well-chosen operational goals. This process was divided into specific stages, during which individual objectives were achieved, which allowed for the determination of subsequent ones, enabling the realization of the national interest. The author puts forward the thesis that the national interest of the Russian Federation is to legitimize its position as a global power, while vital interests - to obtain instruments to achieve this strategic goal. It is also acknowledged that in the construction of this policy geopolitical concepts by Veniamin Semyonov Tenshansky and Halford John Mackinder have been adopted, especially the theses on the role of the core area and the centers enabling the creation of the necessary state potential and the principles of the functioning of a land power, and the Heartland theory with its vision of the necessary expansion into adjacent areas. This expansion is seen both as a solution for ensuring the security of a country with a large territorial extension and as an instrument for achieving superpower status and a potential capable of opposing a maritime (global) power. Based on these assumptions and concepts, it was considered that the next stage of Russian policy should be to sanction the position of a global power, which would lead to undertaking various forms of confrontation with the United States. However, it was assumed that the areas and formula of this confrontation would be determined on the basis of a rational assessment of the potential of the Russian state and of the possible losses that such a confrontation, in a formula unsuited to geopolitical realities, might bring. The ongoing Russian-Ukrainian conflict proves that dreams of achieving the status of an empire have become more important for the Russian leader than a realistic assessment of the possibility of restoring the status of a superpower.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2022, 40; 9-26
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasoby internetowe w badaniach nad polityką zagraniczną Rosji za panowania Mikołaja II
Internet resources to research into Russia’s foreign policy during the reign of Nicholas II
Autorzy:
Budziński, Janusz R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/532973.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Russia
foreign policy
Russian Ministry of Foreign Aff airs
Nicholas II
Internet
Rosja
polityka zagraniczna
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Rosji
Mikołaj II
Opis:
The article concerns Internet resources related to research into Russia’s foreign policy during the reign of Nicholas II. The problem is examined on the basis of websites of two Russian libraries – the National Library of Russia and the State Public Historical Library. The website of the Russian Ministry of Foreign Affairs and the Google Books service were also taken into consideration. This provided the grounds for discussing the available source materials and literature related to the Russian foreign policy in the years 1894–1917
Artykuł porusza kwestię zasobów internetowych związanych z badaniami nad polityką zagraniczną Rosji za panowania Mikołaja II. Problem rozpatrywany jest w oparciu o strony internetowe dwóch bibliotek rosyjskich – Rosyjskiej Biblioteki Narodowej i Państwowej Publicznej Biblioteki Historycznej. Uwzględniono także stronę rosyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i stronę Książki Google. Omówiono dostępne materiały źródłowe i literaturę związane z polityką zagraniczną Rosji w latach 1894–1917
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2017, 20; 356-364
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosja w polskiej polityce zagranicznej : wybrane problemy
Autorzy:
Stokwiszewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121464.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
Rosja
Polska
polityka zagraniczna
problemy
Ukraina
Partnerstwo Wschodnie
Russia
Polska
foreign policy
problems
Ukraine
Eastern Partnership
Źródło:
Wiedza Obronna; 2010, 1; 29-39
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zagraniczna Serbii po rozpadzie Jugosławii. W poszukiwaniu sojuszników (szkic problemu)
Foreign policy of Serbia after the breakup of Yugoslavia: the search for allies (sketch of the problem)
Autorzy:
Szczepański, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32330279.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Serbia
Yugoslavia
foreign policy
EU
NATO
Russia
China
Kosovo
Jugosławia
polityka zagraniczna
UE
Rosja
Chiny
Kosowo
Opis:
Celem artykułu jest szkicowa charakterystyka serbskich strategii geopolitycznych w okresie od rozpadu socjalistycznej Jugosławii, W zmieniających się warunkach globalnych, które ewoluowały z układu dwubiegunowego w wielobiegunowy serbska koncepcja funkcjonowania w polityce i gospodarce międzynarodowej oparła się na czterech filarach: Unii Europejskiej, USA, Rosji i Chinach. Serbskie elity są jednak podzielone na dwa obozy: prozachodni i prorosyjski. Zaznaczająca się od przeszło dekady przewaga opcji prorosyjskiej opiera się na sentymentach historyczno-kulturowych i doświadczeniach kryzysu kosowskiego. W 2022 roku, wobec agresji militarnej Rosji na Ukrainę niewykluczone jest, że więzi serbsko-rosyjskie osłabną na rzecz działań w kierunku integracji z UE. Artykuł stanowi wprowadzenie do najważniejszych wątków, obecnych w polityce zagranicznej Serbii. Oprócz nurtu prozachodniego i prorosyjskiego zasygnalizowano rolę Turcji, Chin i innych państw azjatyckich.
The aim of the article is to characterize generally main Serbian geopolitical strategies since the collapse of socialist Yugoslavia. In the changing global conditions, transforming from a Cold War-bipolar, into a multipolar order, Serbia has developed a concept of functioning in international politics and economy on four pillars: the European Union (EU), the United States (US), Russia and China. However, the Serbian elites are divided into two camps: pro-Western and pro-Russian. The advantage of the pro-Russian option, which has been visible for over a decade, is based on historical and cultural sentiments and the experience of hostility from the West, manifested during the Kosovo crisis period. However, in 2022, as a result of the military aggression of Russia against Ukraine, a gradual weakening of Serbian-Russian ties is possible in order to strengthen the position of Serbia on its way towards EU. The article is merely an introduction to main motives influencing Serbian foreign policy. It also notifies the role for Serbia of Turkey, China and other Asian countries.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 281-295
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koniec z Françafrique? Polityka Emmanuela Macrona wobec państw afrykańskich
The end of Françafrique? Emmanuel Macron’s policy towards African countries
Autorzy:
Ciesielska-Klikowska, Joanna
Mądry, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233285.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
France
Africa
Russia
post-colonialism
foreign policy
military interventions
Francja
Afryka
Rosja
postkolonializm
polityka zagraniczna
interwencje zbrojne
Opis:
Francja przez stulecia była obecna na kontynencie afrykańskim, gdzie za sprawą polityki kolonialnej budowała swoje imperium. W czasie rządów kolonialnych Afryka postrzegana była przez Francję bardziej jako przedmiot niż podmiot polityki zagranicznej. Ogromną zmianę przyniosły wydarzenia połowy XX w., który okazał się czasem powstania współczesnych, niepodległych państw afrykańskich. Zachodzące wówczas procesy polityczne na świecie wymusiły na, najpierw IV, a następnie V Republice zmianę percepcji dawnych posiadłości, tworząc układ z założenia partnerski, choć niedoskonały. Dzisiaj, za sprawą największych wpływów spośród państw Unii Europejskiej w Afryce, Francję uznać można za nieformalnego przedstawiciela UE na tym kontynencie i łącznika we wzajemnych stosunkach. Stąd pozycja Paryża ma dla pozostałych państw Europy istotne znaczenie. Dekolonizacja otworzyła jednak drzwi dla nowych, pozaunijnych graczy w tym regionie, w tym Rosji. Celem artykułu jest próba dokonania bilansu dotychczasowego okresu prezydentury Emmanuela Macrona w kontekście jego polityki wobec Afryki. W pracy skupiono się na analizie dokonań francuskiego przywódcy w odniesieniu do kreowania politycznych, społecznych i militarnych stosunków w regionie Afryki Subsaharyjskiej (operacja „Serval” i „Barkhane”). Ze względu na aktualne wydarzenia w Ukrainie zaprezentowano ponadto problem rywalizacji o wpływy w Afryce między Francją i Rosją.
For centuries, France was present on the African continent, where, thanks to colonial policy, it was developing its empire. During colonial rule, Africa was seen by France more as an object than a subject of foreign policy. Yet, the events of the mid-twentieth century, which turned out to be the time of the emergence of modern, independent African states, brought about a huge change. The political processes taking place in the world at that time forced, first in the 4th and then in the 5th French Republic, a change in the perception of old estates, creating a partnership – though imperfect. Today, due to its greatest influence among all European Union countries in Africa, France can be considered the informal representative of the EU on this continent and the liaison in mutual relations. Hence, the position of Paris is of great importance to other European countries. However, decolonization opened the door for new non-EU players in the region, including Russia. The aim of the article is an attempt to take stock of Emmanuel Macron’s presidency to date in the context of his policy towards Africa. The work focuses on the analysis of the achievements of the French leader in terms of creating political, social, and military relations in the region of Sub-Saharan Africa (operation “Serval” and “Barkhane”). Due to the current events in Ukraine, the problem of rivalry between France and Russia for influence in Africa was also presented.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2022, 16; 119-137
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
International Order and the Access Problem of the Defeated Hegemon: the Case of Russia in the Post-Cold War Era
Porządek międzynarodowy i problem dostępu pokonanego hegemona: przypadek Rosji w erze po zimnowojennej
Autorzy:
Sümer, Gülteki̇n
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042151.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
international order
Europe
Russia
foreign policy
the Cold War
ład międzynarodowy
Europa
Rosja
polityka zagraniczna
zimna wojna
Opis:
It has been evident that Russia as the heir of Soviet foreign policy, could neither achieve to integrate herself into the international order, nor could the international order achieve to find a solution to Russian foreign policy identity quest. As long as Russia cannot find a stable and permanent status for herself in the world politics, her foreign policy will signify a permanent instability on the behalf of the international order. The current hegemonic international order is far from residing technical capabilities in terms of satisfying Russia’s foreign policy expectations, because it is unprecedentedly rigid in terms of allowing or refusing the incorporation of hegemonic power like Russia. While it cannot return to multipolarity, it could not set a community based international order either. Since the current international order was founded upon liberal anti-Soviet values, it entered into a lightness of exposing Russia to make clear-cut choices in her foreign policy. As much as the current international order was founded upon liberal anti-Soviet values, its demands from the new members would much higher that especially Russia would not easily adapt herself to.
Za oczywisty fakt należy uznać, iż Rosja jako spadkobierczyni Związku Radzieckiego i jego polityki zagranicznej nie mogła skutecznie zintegrować się z obowiązującym porządkiem międzynarodowym. Równie bezspornym pozostawał fakt, iż system międzynarodowy nie mógł znaleźć dla Rosji i jej wizji polityki zagranicznej odpowiedniego miejsca, które by z jednej strony odpowiadało oczekiwaniom strony rosyjskiej, a z drugiej było zgodne z obowiązującymi zasadami ładu światowego. Zdaniem autora, dopóki Rosja nie znajdzie dla siebie stabilnego i trwałego miejsca w systemie międzynarodowym, jej polityka zagraniczna będzie stanowiła ciągłe wyzwanie dla stabilności międzynarodowej architektury bezpieczeństwa. Co więcej, współczesny hegemoniczny porządek międzynarodowy daleki jest od technicznych możliwości zaspokojenia aspiracji Rosji w zakresie jej polityki zagranicznej. Przyczyną tego stanu rzeczy jest bezprecedensowo sztywna natura wspomnianego porządku międzynarodowego, uniemożliwiająca Rosji realizację jej własnych hegemonicznych celów geopolitycznych. Zdaniem autora, współczesny ład międzynarodowy został zbudowany w oparciu o liberalne i antysowieckie zasady i wartości. Z tego też powodu Rosja, jako polityczna dziedziczka ZSRR, stając się w 1991 r. uczestniczką tego systemu, postawiona została przed wyzwaniami znacznie utrudniającymi jej integrację w ramach obowiązującej architektury ładu międzynarodowego.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2021, 14; 25-38
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The dilemmas of the Eastern Policy of the Republic of Poland. From dynamic equilibrium to imbalance
Autorzy:
Janowski, Karol B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616713.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
interest
national interest
foreign policy
raison d’état
Russia
syndrome
interes
polityka zagraniczna
racja stanu
Rosja
syndrom
Opis:
O ile poddać analizie sposób układania przez Polskę stosunków z sąsiadami w regionie, nasuwa się wniosek, iż pozostaje on pod presją syndromów, z którymi zdołały sobie poradzić – bądź odrzucić – kraje Europy. Nadal tedy pozostaje znalezienie się (ugruntowanie) w strefie bezpieczeństwa gwarantowanego integracją z Zachodem, ale równocześnie racjonalne i pragmatyczne ułożenie poprawnych (niekonfliktowych) stosunków ze Wschodem – Rosją, Ukrainą, Białorusią, krajami nadbałtyckimi, osobliwie Litwą. Oznacza to zdolność do racjonalnego i realnego pojmowania interesów narodowych, tj. racji stanu w konkretnych warunkach geopolitycznych – konkurencji, uzyskiwania przewagi bądź zawierania sojuszy czy kompromisów, dokonywania długofalowych wyborów.
In analysing the mode in which Poland settled its relations with Russia, the conclusion comes to mind that Poland remains under the spell of the syndromes which were either disposed of, or dealt with by other European nations. The challenge to solidify Poland’s position within the safety zone that is vouched by the West, while establishing pragmatic, rational and conflict free relationships with the East – Russia, Ukraine, Belarus and the Baltic countries, and particularly Latvia, remains. Thus, the ability to comprehend Polish national interests, or raison d’état, is required, taking into account realistic and rational arguments and the limits of the existing geopolitical situation where competition plays a substantial part. Poland should also take a long-term view securing its competitive advantages, entering into alliances and making compromises.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2014, 3; 119-134
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kto stoi po stronie dobra? Wartości w rosyjskiej polityce zagranicznej
Who is on the side of good? Values in Russian foreign policy
Autorzy:
Lisiakiewicz, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973428.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
Tematy:
Federacja Rosyjska
Rosja
stosunki międzynarodowe
Rosja–Zachód
polityka zagraniczna Rosji
Władimir Putin
Russian Federation
Russia
international relations
Russia-West
Russian foreign policy
Vladimir Putin
Opis:
Autor niniejszego artykułu stawia tezę, że podstawowym problemem w relacjach Rosja–Zachód jest odniesienie obu podmiotów do szeroko rozumianej sfery wartości politycznych w obszarze stosunków międzynarodowych. Pogląd ten jest rozwijany na trzech głównych płaszczyznach: 1) podstawowego paradygmatu interpretacji stosunków międzynarodowych w Rosji, czyli realizmu; 2) konsekwencji tego podejścia dla miejsca Rosji w stosunkach międzynarodowych; oraz 3) znaczenia dla Rosji współpracy gospodarczej z partnerami zachodnimi.
The author of this paper argues that the basic problem in relations between Russia and the West concerns political values shared by these entities in the area of international relations. This paper examines the problem on the three basic levels: (1) the basic paradigm of interpretation of international relations in Russia, i.e. realism; (2) the consequences of this approach for Russia’s place in international relations; and (3) the importance for Russia of economic cooperation with Western partners.
Źródło:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2017, 1(39); 83-96
1898-3529
2658-1116
Pojawia się w:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian Strategic Culture: Why the Past Matters
Rosyjska kultura strategiczna: dlaczego przeszłość ma znaczenie
Autorzy:
Doroshko, Mykola
Tsyrfa, Iuliia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2042455.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
strategic culture
Russia
strategy
foreign policy
national security
history
kultura strategiczna
Rosja
strategia
polityka zagraniczna
bezpieczeństwo narodowe
historia
Opis:
Today, strategic culture becomes an essential element of the national security policy of the Russian Federation. While absorbing some modern aspects, its strategic culture reflects historical lessons learnt by the Russian Empire and the USSR. Russia still cannot refuse from the idea to restore its superpower status and to fight for new territories. Thus, we can define a number of essential elements of the Russian strategic culture formed in relation to the historical and contemporary development of this state. Throughout the history, the Russians have legitimized the decisions and activities of the ruling elites. As the Russian leadership has long built up powerful associations which had taken root in the minds of people while remembering patriotism and love for their Motherland, the Russians believe in the importance of maintaining and enhancing patriotic feelings. While cultivating its civilizational and cultural detachment, Russia continues developing its own messianic idea which envisages the views of the special historical kismet of Russia. In order to fulfill its global tasks, Russia uses the policy of military interventions and violates state sovereignty of other countries, since the ‘militant’ political culture of its leaders has always militarized the strategic culture of the RF. So, the strategic culture of Russia emanates from the unique position and history of this state which manages to adapt it to the new realities. However, Russia’s aspirations to reclaim its status as a global superpower at any cost do not allow its strategic culture to be changed or even to be altered.
Kultura strategiczna staje się obecnie istotnym elementem narodowej polityki bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Przyswajając pewne współczesne wzorce, jej kultura strategiczna odzwierciedla doświadczenia historyczne zdobyte przez Imperium Rosyjskie i ZSRR. Rosja wciąż nie może odrzucić idei odzyskania statusu supermocarstwa i walki o nowe terytoria. W ten sposób można określić szereg kluczowych elementów rosyjskiej kultury strategicznej ukształtowanej w oparciu o historyczne oraz współczesne wzorce rozwojowe. Na przestrzeni dziejów Rosjanie legitymizowali decyzje i działania własnych elit rządzących. Te ostatnie z kolei, od dawna budowały i starały się zakorzenić w społeczeństwie rosyjskim patriotyzm i przywiązanie do państwa. Rosja, pielęgnując obraz swej cywilizacyjnej oraz kulturowej odrębności, rozwija własną ideę mesjanizmu, opartą na wizji realizacji wyjątkowej rosyjskiej historycznej misji dziejowej. Co więcej, do realizacji swoich globalnych zadań Rosja wykorzystuje politykę interwencji militarnych oraz naruszania suwerenności innych państw. Proces ten tłumaczony jest przez autora „wojowniczą” kulturą polityczną rosyjskich elit, która zawsze militaryzowała kulturę strategiczną Federacji Rosyjskiej. Reasumując, kultura strategiczna współczesnej Rosji jest efektem mariażu wyobrażenia rosyjskich elit o wyjątkowej pozycji Rosji oraz jej historycznego dziedzictwa ze współczesnymi uwarunkowaniami geopolitycznymi. Tymczasem zdaniem autora, aspiracje Rosji do odzyskania statusu globalnego supermocarstwa za wszelką cenę nie pozwalają na zmianę jej kultury strategicznej, utrudniając tym samym jej adaptację do zasad rządzących współczesną architekturą bezpieczeństwa w systemie międzynarodowym.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2021, 14; 147-163
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies