Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mickiewicz, piotr" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
NATO w koncepcji politycznej Joe Bidena i jej ewolucja w obliczu rosyjskiej agresji na Ukrainie
Joe Bidens NATO policy and its evolution in the face of Russian aggression in Ukraine
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151026.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Pakt Północnoatlantycki
bezpieczeństwo transatlantyckie
Stany Zjednoczone
Rosja
Ukraina
Morze Bałtyckie
North Atlantic Treaty Organization
transatlantic security
United States
Russia
Ukraine
Opis:
Abstrakt: Cel polityki międzynarodowej Joe Bidena jako 46 prezydenta USA to odbudowa pozycji jedynego globalnego mocarstwa. Oznacza to koncentrację aktywności międzynarodowej Stanów Zjednoczonych na ograniczaniu ekonomiczno-politycznej ekspansji i militaryzacji Chin. Pakt Północnoatlantycki w tej koncepcji ma być instrumentem pozwalającym na stabilizację sytuacji w Europie, także wynikającej ze zderzenia się interesów USA z Chinami i Rosją. Jego efektywne działania mają pozwolić na skoncentrowanie się amerykańskiej aktywności na obszarach ulokowania własnych interesów, zwłaszcza w zachodniej i środkowej części obszaru Indo-Pacyfiku. Rosyjska agresja na Ukrainę zmusiła amerykańską administrację do rewizji tej koncepcji i powrotu do roli lidera Paktu, zaangażowanego nie tylko w kreację, ale także realizację polityki powstrzymywania Rosji na wschodzie Europy, na tzw. wschodniej flance NATO. Realia polityczne wskazują, że Stany Zjednoczonej będą musiały nie tylko podjąć się tej roli, ale także zaakceptować konieczność zaangażowania się w dłuższym wymiarze oraz prawdopodobnego wykorzystywania potencjału militarnego do odgrywania tej roli. Obszarem szczególnego zaangażowania polityczno-militarnego stanie się natomiast nie tyle zlewisko Morza Czarnego, co Bałtyckiego.
Joe Biden's international policy goal as the 46th President of the United States is to rebuild its position as the sole global superpower. This means concentration of US international activity on limiting economic and political expansion and militarization of China. In this conception, the North Atlantic Treaty Organization is to be an instrument that allows stabilizing the situation in Europe, also resulting from the clash of American interests with China and Russia. Its effective actions should allow the U.S. to concentrate its activity on the areas where its interests are located, especially in the western and central parts of the Indo-Pacific area. The Russian aggression against Ukraine forced the U.S. administration to revise this concept and to return to the role of a leader of the Alliance, involved not only in the creation but also in the implementation of a policy of containment of Russia in eastern Europe, on NATO's so-called eastern flank. Political realities indicate that the United States will not only have to take on this role, but also accept the necessity of this longer-term engagement and the probable use of military capabilities to play it. The area of particular political and military engagement will not be the Black, but rather the Baltic Sea basin.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2022, 41; 9-26
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnota interesów czy rywalizacja? Subregion bałtycki w koncepcjach politycznych Rosji i Chin w drugiej i trzeciej dekadzie XXI wieku
Community of interests or competition? The Baltic subregion in the political concepts of Russia and China in the second and third decades of the 21st century
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/539990.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Rosja
Chiny
Morze Bałtyckie
polityka morska
współpraca międzypaństwowa
Russia
China
Baltic Sea
maritime policy
interstate cooperation
Opis:
Rosyjsko-chińska współpraca na akwenach morskich określa wspólny cel, jakim jest ograniczenie zdolności USA do kontroli morskich szlaków przewozów towarowych. Jej zakres ograniczają rozbieżności interesów zwłaszcza w odniesieniu do polityki europejskiej, co prowadzi do podjęcia przez obydwa państwa form rywalizacji. Prawdopodobnym miejscem jej zaistnienia jest region bałtycki. Celem artykułu jest określenie czynników ograniczających pola rywalizacji w regionie bałtyckim, jak i determinujących jej wystąpienie. Założenie wyjściowe to teza iż chińsko-rosyjska wspólnota interesów to dążenie do przeniesienia ciężaru działalności morskiej USA z akwenów azjatyckich na północny Atlantyk i morza otaczające Europę. Chińczycy z tej grupy wykluczają Morze Bałtyckie, które ma być obszarem stabilności politycznej. Natomiast w założeniach polityki rosyjskiej Bałtyk ma być regionem zastępczym dla prowadzonej z USA rywalizacji arktycznej. Dodatkowo czynnikiem ograniczającym zakres chińsko-rosyjskiej kooperacji jest projekt Arctic Silk Road, który narusza rosyjskie interesy w Arktyce. Przyjąć więc należy, że Rosja prowadzić będzie politykę ograniczania ekonomicznego znaczenia tej trasy, koncentrując swoje działania w regionie bałtyckim i kierując je do państw uczestniczących w tym projekcie. Stworzy to nową sytuację strategiczną, w której to region bałtycki stanie się istotnym obszarem rywalizacji mocarstw.
Russian-Chinese cooperation conducted on maritime watersconducted in the 21st century sets a common goal, which is to limit the US ability to control maritime freight routes, especially energy transport carriers. Its scope is limited by divergence of interests, especially in relation to European policy, which leads to forms of competition between the two countries. The Baltic region is a likely place of its occurrence. The purpose of the article is to determine the factors limiting the areas of competition in the Baltic region, as well as determining its occurrence. The initial research assumption is that the SinoRussian community of interests is striving to shift the burden of US maritime activities from Asian waters to the North Atlantic and the seas surrounding Europe. The Chinese from this group exclude the Baltic Sea, which is to be an area of political stability. On the other hand, in the assumptions of Russian policy, the Baltic is to be a replacement region for the Arctic competition conducted with the USA. An additional factor limiting the scope of Sino-Russian cooperation is the Arctic Silk Road project, which violates Russian interests in the Arctic. Therefore, it should be assumed that Russia will conduct a policy of limiting the economic significance of this route, focusing its activities in the Baltic region and directing them to the countries participating in this project. It should be assumed that Russia will conduct a policy of limiting the economic significance of this route, focusing its activities in the Baltic region and directing them to the countries participating in this project. This will create a new strategic situation in which the Baltic region will become an important area of competition between the powers.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2020, 31; 9-22
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjsko-chińska aktywność morska i koncepcje obecności na akwenie bałtyckim. Pomiędzy rywalizacją a współpracą
Russian-Chinese maritime activity and concepts of presence on the Baltic Sea. Between rivalry and cooperation
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506242.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
sea basins
China
Russia
cooperation
rivalry
akweny morskie
Chiny
Rosja
kooperacja
rywalizacja
Opis:
Russian-Chinese cooperation on sea areas should be seen in the context of attempts to limit US control over global transport routes. Its goal is to counter the American possibilities of control of routes of transport of energy carriers from Russia towards the west and leading to China through the Asian reservoirs. The community of interests allows a number of political and economic initiatives and the use of force demonstrations in the regions to locate the national interests of both countries. The sea exercises are their emanation. There are also significant differences of interest in Chinese-Russian relations. One of the areas where their differences of interest occur is the Baltic region, which means that the goal of Russian Baltic policy is to maintain limited activity of China as a Baltic player. The aim of the article is to identify specific “fields of cooperation” between Russia and China and conflict areas that will determine the scope of possible cooperation of both countries.
Rosyjsko-chińską kooperację na akwenach morskich postrzegać należy w kontekście prób ograniczania amerykańskich możliwości kontroli globalnych szlaków transportowych. Jej celem jest przeciwdziałanie amerykańskim możliwościom kontroli tras przewozów nośników energii z Rosji w kierunku zachodnim oraz prowadzących do Chin poprzez akweny wokółazjatyckie. Wspólnota interesów pozwala na podjęcie szeregu inicjatyw polityczno-ekonomicznych oraz stosowania demonstracji siły w regionach ulokowania interesów narodowych obydwu państw. Ich emanacją są wspólne ćwiczenia morskie. W stosunkach chińsko-rosyjskich istnieją także znaczne rozbieżności interesów. Jednym z obszarów, na którym występuje ich rozbieżność interesów jest region bałtycki, co powoduje, że celem rosyjskiej polityki bałtyckiej jest utrzymanie ograniczonej aktywności Chin, jako gracza bałtyckiego. Celem artykułu jest określenie swoistych „pól współdziałania” Rosji i Chin oraz obszarów konfliktogennych, które określą zakres możliwej kooperacji obydwu państw.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2018, 1; 83-97
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu teoretycznych podstaw rosyjskiej polityki ery W. Putina
In Search of the Theoretical Foundations of the Russian Strategic Thinking of the V. Putin’s Era
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140114.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
teorie geopolityczne
polityka
Rosja
potęga państwa
geopolitical theories
politics
Russia
power of state
Opis:
Fenomen rosyjskiej polityki określić można jako umiejętność osiągania celów politycznych poprzez konsekwentne prowadzenie skoordynowanych i wieloaspektowych przedsięwzięć polityczno-ekonomicznych, umiejętnie wspieranych działaniami dyplomatycznymi. Jest ona prowadzona w oparciu o strategie sektorowe, dzięki którym możliwe jest osiągniecie interesu narodowego, jako wypadkowej procesu osiągania żywotnych interesów w wybranych obszarach aktywności politycznej i gospodarczej państwa. Polityka ta jest konstruowana w oparciu o klasyczne zasady myślenia strategicznego, zakładające zdefiniowanie interesu narodowego, określenie żywotnych interesów państwa w ważnych dla jego funkcjonowania i sposobu osiągnięcia interesu narodowego w obszarach oraz wizji prowadzenia tej polityki. Proces ten został podzielony na konkretne etapy, w trakcie których osiągane są poszczególne żywotne interesy państwa, co pozwala na wyznaczenie kolejnych, umożliwiających realizację interesu narodowego. Interesem narodowym Federacji Rosyjskiej jest usankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, zaś żywotnymi interesami – uzyskanie instrumentów pozwalających na osiągniecie tego celu strategicznego. Autor stawia tezę, iż koncepcja prowadzenia rosyjskiej polityki została oparta na myśli geopolitycznej autorstwa Halforda Johna Mackindera i Wieniamina Siemionowa Tien-Szańskiego. Do jej konstrukcji wykorzystano tezy o roli Pivot Area w procesie tworzenia potencjału państwa i zasadach funkcjonowania mocarstwa lądowego oraz teorię Heaterlandu wraz z wizją koniecznej ekspansji na obszary przyległe. Traktowanej zarówno jako rozwiązanie zapewniające bezpieczeństwo kraju o znacznej rozciągłości terytorialnej, jak i instrument pozwalający na uzyskanie statusu mocarstwa oraz potencjału zdolnego do przeciwstawienia się mocarstwu morskiemu (globalnemu). Adoptowane do czasów współczesnych teorie obydwu geopolityków stanowią podstawę teoretyczną dla konstrukcji strategii oddziaływania międzynarodowego Rosji. W oparciu o nie oraz analizę, zmodyfikowanych w latach 2015-2016 oraz nowych (strategia bezpieczeństwa ekonomicznego do 2030 r.), dokumentów strategicznych możliwym jest określenie celów rosyjskiej polityki oraz formuły ich osiągania. W prowadzonych rozważaniach przyjęto, iż opanowanie Półwyspu Krymskiego kończy w rosyjskiej polityce etap podporządkowywania terytorialnego, określanego przez Mackindera jako Word-Island. Kolejnym etapem będzie sankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, co doprowadzi do podjęcia różnorodnych form konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Obszary i formuła tej konfrontacji zostaną wyznaczone w oparciu o założenia obydwu teorii, dostosowane do uwarunkowań współczesnych i specyfiki budowy potencjału państwa rosyjskiego. Podstawowym obszarem rywalizacji pozostanie sfera eksportu nośników energii, traktowana jako instrument wiązania gospodarczego państw – importerów oraz uzyskiwania wpływów politycznych w wybranych regionach globu. Szczególnym jej miejscem będzie Arktyka i Ocean Lodowaty, postrzegany jako jedyne potencjalne miejsce przeprowadzenia skutecznego ataku na państwo rosyjskie. Nowym, przedmiotowym obszarem tej rywalizacji stanie się natomiast kwestia udziału w globalnym rynku obrotu przetworzonymi nośnikami energii. Przez Rosję traktowanej jako instrument osiągania wpływów w poszczególnych regionach globu oraz zwiększający odporność ekonomiczną państwa. W amerykańskiej polityce eksport tych nośników (gazu LNG) stanowić ma instrument oddziaływania politycznego, ograniczającego możliwości osiągnięcia tego celu. Polityka ta uzasadnia dodatkowo konieczność tworzenia przez Rosję strategii oddziaływania międzynarodowego w oparciu o tezy Harolda Johna Mackindera i Wienamina Siemionowa Tien-Szańskiego.
The phenomenon of Russian politics can be defined as the ability to achieve political goals through consistent implementation of coordinated and multifaceted political and economic undertakings, skilfully supported by diplomatic activities. It is conducted on the basis of sectoral strategies thanks to which it is possible to achieve the national interest as a resultant of the process of achieving vital interests in the selected areas of political and economic activityof the country. This policy is constructed on the basis of classical principles of strategic thinking, assuming defining the national interest, defining vital interests of the country in the areas crucial for its functioning and the manner of achieving the national interest, and the vision of conducting this policy. This process has been divided into specific stages, during which individual vital interests of the country are achieved, which allows for the designation of the next ones, enabling the implementation of national interest. The national interest of the Russian Federation is the sanctioning of the position of the global superpower, and the vital interests – obtaining the instruments allowing to achieve the strategic goal. The author puts forward a thesis that the concept of running Russian politics was based on the geopolitical thought of Halford John Mackinder and Wieniamin Siemionow Tień Szański. Theses with the role of Pivot Area were used for its construction in the process of creating the state potential and the rules of functioning of the land power and the Heaterland theory with the vision of the necessary expansion into adjacent areas. Treated as both a solution ensuring the security of a country with a considerable territorial extent, as well as an instrument allowing to obtain the status of a superpower and a potential capable of opposing a maritime (global) power. Adopted to modern times, the theories of both geopoliticians constitute the theoretical basis for the construction of international impact strategies of Russia. Based on them and the analysis, modified in 2015-2016 and new (economic security strategy until 2030) strategic documents, it is possible to determine the goals of the Russian policy and the formula of their achievement. In the conducted deliberations, it was assumed that the control of the Crimean Peninsula ends the stage of territorial subordination in the Russian policy, determined by Mackinder as Word-Island. The next stage will be sanctioning the position of the global power, which will lead to various forms of confrontation with the United States. The areas and the formula of this confrontation will be determined based on the assumptions of both theories, adapted to the contemporary conditions and the specificity of building the potential of the Russian state. The basic area of competition will still be the sphere of energy carriers export, treated as an instrument of economic bonding of nations – importers and obtaining political influence in the selected regions of the world. The Arctic and the Antarctic Ocean will be a special place, perceived as the only potential place to carry out an effective attack on the Russian state. However, the issue of participation in the global market of turnover of the processed energy carriers will be the new subject matter of this competition. Treated by Russia as an instrument of achieving influence in individual regions of the globe and increasing the economic strength of the country. In the American politics, the export of these carriers (LNG gas) is to constitute an instrument of political impact, limiting the possibility of achieving this goal. This policy justifies the necessity for Russia to create an international strategy based on the thesis of Harold John Mackinder and Wieniamin Siemionow Tień-Szański.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2018, 12, 2; 39-56
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obszar Azji Centralnej i Zatoki Perskiej w strategii ChRL
Central Asia and the Gulf Area in the PRC Strategy
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141399.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
Rosja
Chiny
Azja Południowa
strategia
Opis:
W artykule Autor prezentuje rolę chińskiej polityki surowcowej w strategii międzynarodowego oddziaływania ChRL. W jego opinii, wykorzystując poziom zapotrzebowania na surowce energetyczne, władzom chińskim udało się zniwelować amerykańskie plany zdobycia kontroli nad globalnym rynkiem obrotu i transportu surowców energetycznych. Równocześnie polityka ta zezwoliła na skuteczne ograniczenie amerykańskiej pozycji politycznej w Afryce, Azji Południowej i Centralnej. Niezwykle istotną konsekwencją chińskiej aktywności międzynarodowej jest odrodzenie się sojuszu Rosja–Chiny, który ma jednak ograniczony (taktyczny) charakter. Sporym wyzwaniem dla amerykańskiej i europejskiej polityki jest także włączenie do chińsko -rosyjskiej współpracy (w charakterze zwasalizowanego partnera) Iranu.
In this article the author discusses the role of China’s natural resource policy in its strategy for exerting international infl uence. In his opinion, the Chinese authorities have taken advantage of growing demand for energy and in this way they succeeded in distracting America’s plans of gaining control over the global market of circulation and transportation of energetic resources. At the same time, this policy has enabled an eff ective limitation of America’s political position in Africa and Southern and Central Asia. One of the most signifi cant consequences of the Chinese international activity is the renewal of the Russia–China alliance with a limited tactical character, however. A major challenge for the American and European external policy is the inclusion of Iran as a vasalized partner into the Russia–China cooperation.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2008, 3; 44-61
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomia rosyjskiego imperializmu ery Władymira Putina
Anatomy of Russian Imperialism in the Era of Vladimir Putin
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151016.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
państwo
polityka zagraniczna
Rosja
strategia
oddziaływanie międzynarodowe
state
foreign policy
Russia
international influence
strategy
Opis:
W opracowaniu wyjaśniono uwarunkowania i cele imperialnej polityki Rosji w okresie sprawowania władzy przez środowisko skupione wokół Władimira Putina. Przez dwie dekady (lata 2000-2021) politykę tę określić można jako konglomerat umiejętnie prowadzonych i wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć politycznoekonomicznych, wspieranych działaniami dyplomatycznymi. Jej bezapelacyjnym sukcesem było przekonanie większości pozostałych uczestników sceny międzynarodowej o konieczności przyznania Rosji statusu gracza globalnego i aprobaty budowy przez to państwo strefy własnych wpływów. Do 2022 roku była ona konstruowana w oparciu o klasyczne zasady myślenia strategicznego, zakładające zdefiniowanie interesu narodowego, określenie żywotnych interesów państwa w ważnych dla jego funkcjonowania obszarach przedmiotowych i geograficznych oraz sposobu osiągnięcia dobrze dobranych celów operacyjnych. Proces ten został podzielony na konkretne etapy, w trakcie których osiągane były poszczególne cele, co pozwalało na wyznaczenie kolejnych, umożliwiających realizację interesu narodowego. Autor stawia tezę, że interesem narodowym Federacji Rosyjskiej jest usankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, zaś żywotnymi interesami - uzyskanie instrumentów pozwalających na osiągnięcie tego celu strategicznego. Uznaje także, że w konstrukcji tej polityki adoptowano koncepcje geopolityczne autorstwa Wieniamina Siemionowa Tień-Szańskiego i Halforda Johna Mackindera, zwłaszcza tezy o roli obszaru rdzeniowego i centrów pozwalających na stworzenia niezbędnego potencjału państwa i zasadach funkcjonowania mocarstwa lądowego, oraz teorii Heartlandu wraz z wizją koniecznej ekspansji na obszary przyległe. Ekspansja ta postrzegana jest zarówno jako rozwiązanie zapewniające bezpieczeństwo kraju o znacznej rozciągłości terytorialnej, jak i instrument pozwalający na uzyskanie statusu mocarstwa oraz potencjału zdolnego do przeciwstawienia się mocarstwu morskiemu (globalnemu). Opierając się na tych założeniach i koncepcjach uznano, że kolejnym etapem rosyjskiej polityki powinno być sankcjonowanie pozycji mocarstwa globalnego, co prowadzić będzie do podjęcia różnorodnych form konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Jednakże założono, że obszary i formuła tej konfrontacji zostaną wyznaczone w oparciu o racjonalną ocenę potencjału państwa rosyjskiego oraz możliwych strat jakie może przynieść taka
This paper explains the conditions and objectives of Russia's imperial policy during the Vladimir Putin era. For two decades (2000-2021) this policy can be described as conglomerate of skill fully executed and mutually coordinated political and economic undertakings supported by diplomatic action. Its undisputed success was to convince the majority of the remaining participants on the international scene of the need to grant Russia the status of a global player and to approve the construction by this country of its own sphere of influence. By 2022, it was being constructed on the basis of the classical principles of strategic thinking, involving the definition of the national interest, the identification of the state's vital interests in the subject and geographic areas important for its functioning, and how to achieve well-chosen operational goals. This process was divided into specific stages, during which individual objectives were achieved, which allowed for the determination of subsequent ones, enabling the realization of the national interest. The author puts forward the thesis that the national interest of the Russian Federation is to legitimize its position as a global power, while vital interests - to obtain instruments to achieve this strategic goal. It is also acknowledged that in the construction of this policy geopolitical concepts by Veniamin Semyonov Tenshansky and Halford John Mackinder have been adopted, especially the theses on the role of the core area and the centers enabling the creation of the necessary state potential and the principles of the functioning of a land power, and the Heartland theory with its vision of the necessary expansion into adjacent areas. This expansion is seen both as a solution for ensuring the security of a country with a large territorial extension and as an instrument for achieving superpower status and a potential capable of opposing a maritime (global) power. Based on these assumptions and concepts, it was considered that the next stage of Russian policy should be to sanction the position of a global power, which would lead to undertaking various forms of confrontation with the United States. However, it was assumed that the areas and formula of this confrontation would be determined on the basis of a rational assessment of the potential of the Russian state and of the possible losses that such a confrontation, in a formula unsuited to geopolitical realities, might bring. The ongoing Russian-Ukrainian conflict proves that dreams of achieving the status of an empire have become more important for the Russian leader than a realistic assessment of the possibility of restoring the status of a superpower.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2022, 40; 9-26
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od „konfliktu hybrydowego” do działań konwencjonalnych? Koncepcja oddziaływania militarnego Rosji, ze szczególnym uwzględnieniem zmian po 2018 roku
Evolving from hybrid conflict leading into conventional warfare? The Russian concept of military impact, with particular reference to the changes after 2018
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Kasprzycki, Daniel Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1837372.pdf
Data publikacji:
2021-11-17
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
A2/AD
Rosja
działania konwencjonalne
działania nieliniowe
reforma
siły zbrojne
strategia
doktryna
działania zintegrowane
Russia
conventional operations
nonlinear operations
reform
armed forces
strategy
doctrine
integrated operations
Opis:
W artykule opisano ewolucję rosyjskiej koncepcji działań militarnych jako formy realizacji polityki bezpieczeństwa. Przedstawiono istotne zmiany w koncepcji dotyczącej prowadzenia działań hybrydowych w stosunku do sposobu, w jaki je realizowano podczas aneksji Półwyspu Krymskiego oraz rosyjskiej interwencji w Syrii. Wykazano, że obowiązująca od 2018 r. koncepcja przebudowy sił zbrojnych ma na celu ich przygotowanie do realizacji zarówno tzw. operacji zintegrowanych, poszerzania zewnętrznej strefy obrony, jak i operacji o charakterze antydostępowym. Służyć temu ma wyposażenie sił zbrojnych w odpowiednie środki, umożliwiające wykonywanie tak sformułowanych zadań, oraz wdrożenie strategii aktywnej obrony, zakładającej podejmowanie przez Rosję działań wyprzedzających na podstawie precyzyjnych algorytmów planowania. Uzupełnieniem rosyjskiej strategii aktywnej obrony jest strategia działań ograniczonych. Zdaniem rosyjskich ekspertów powinna ona zakładać prowadzenie działań zewnętrznych w celu ochrony oraz promowania rosyjskich interesów za granicą. Z przeprowadzonych analiz wynika, że Rosjanie uznali, że podstawową formą konfliktu polityczno-militarnego zarówno obecnie, jak i w przyszłości będzie konflikt nieliniowy o dynamicznym przebiegu. W związku z tym ważną rolę przypisano możliwościom stosowania instrumentarium kinetycznego i niekinetycznego oraz operacjom specjalnym o kompleksowym charakterze. W celu realizacji tych planów gruntownie zreformowano siły zbrojne. Zmieniono strukturę organizacyjną, system szkolenia i zmodernizowano uzbrojenie. Najważniejszy etap reform został ukończony, pomimo sankcji, w grudniu 2020 r. Na zmiany wprowadzane w rosyjskiej doktrynie wojskowej miały wpływ doświadczenia płynące z działań w Syrii i Donbasie. Przede wszystkim nastąpiło odejście od prymatu zsynchronizowanych działań niemilitarnych w ramach niekinetycznej operacji destabilizacyjnej. Obecnie główny sposób prowadzenia operacji polega na skoordynowanym użyciu środków wojskowych i pozamilitarnych, przy czym siły zbrojne odgrywają w takich operacjach decydującą rolę.
The article presents the evolution of the Russian idea of military operations as a form of implementing security policy. Significant changes in the concept of conducting hybrid operations were pointed out in relation to the way they were carried out in the process of the annexation of the Crimean Peninsula and during the Russian intervention in Syria. It was shown that the concept of the reconstruction of the armed forces since 2018 has been aimed at both preparing them for the implementation of the so-called integrated operations, expanding the external defence zone, and performing antiaccess operations. This is to be achieved by adequately saturating the armed forces with the necessary means to conduct such a task and by practically implementing the active defence strategy, which assumes that Russia will take pre-emptive actions based on precise planning algorithms. The Russian strategy of active defence is complemented by a strategy of limited operations. According to Russian experts, this strategy should involve external actions to protect and promote Russian interests abroad. The analyses demonstrate that the Russians have decided that the basic form of contemporary and future political-military conflict will be a non-linear conflict with a dynamic course. That is why a key role has been assigned to both kinetic and non-kinetic instrumentation capabilities and special operations with a comprehensive scope. To implement these plans, a thorough reform of the armed forces was carried out in terms of restructuring the organization, reforming the training system and modernizing the armaments. The main phase of the reforms had been successfully implemented by December 2020, despite the sanctions. The experience of Syria and the Donbass influenced the transformation of the Russian military doctrine. Its most important assumption was to move away from the primacy of synchronized non-military actions within a non-kinetic destabilizing operation. The concept of coordinated use of military and non-military means with a decisive role of the armed forces has become the basic form of conducting operations of this type.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2021, 13, 25; 11-30
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies