Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ROME" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 106
Tytuł:
Rome in 63 BC and electing Cicero as a consul
Autorzy:
Aftyka, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485731.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
Rome
Cicero
history
Opis:
The analyzed election campaign, which is so distant from the contemporary era and so different from the campaigns nowadays, presents the process of historical evolution: from campaigns which were “simple”, but demanding and requiring enormous effort from the candidate, to campaigns which are technologically and organizationally advanced. Nowadays the presence of electronics, psychology, political science and marketing reduces the number of candidate’s responsibilities in the process of election strategy. The candidate has a team of specialists who take over such responsibilities. Creating a candidate is not such a big problem as it was in Rome two thousand years ago.
Źródło:
Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne; 2012, 2(9); 7-13
1898-8431
Pojawia się w:
Humanum. Międzynarodowe Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Militant Davidic Messiah and Violence against Rome: The Influence of Pompey on the Development of Jewish and Christian Messianism
Autorzy:
Atkinson, Kenneth
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942920.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Jews
History
The Militant Davidic Messiah
Rome
Pompey
Jewish and Christian Messianism
Opis:
In 63 BCE the army of the Roman General Pompey the Great invaded ancient Palestine, destroyed part of the Jerusalem temple, and ended the nearly eighty-year-old Hasmonean state. The Romans thereafter ruled ancient Palestine either directly or through a series of client kings. The great Jewish War against the Romans of 66–70 CE was largely an effort to restore independent Jewish rule. The Jewish historian Josephus, who served as a general in this conflict, tells us that a messianic oracle inspired many Jews to take up arms against the Romans.1 This nearly five-year conflict ended with the Roman destruction of Jerusalem and the Jewish temple. Sixty-two years later, Simeon bar Kochba – presumed by many Jews to be the messiah – led Jewish rebels in a second ill-fated revolt against Roman rule. After this failed war, the Jewish community abandoned nationalism and the active hope that a messiah would violently overthrow their oppressors.
Źródło:
Scripta Judaica Cracoviensia; 2011, 9; 7-19
2084-3925
Pojawia się w:
Scripta Judaica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aeternus Augustus in der Titulatur der römischen Kaiser im Späten 3. Und im 4. jh.
Aeternus Augustus in the Imperial Titulature of the Late III and IV Century A.D.
Autorzy:
Balbuza, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16226491.pdf
Data publikacji:
2017-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Rome
Roman Empire
aeternitas
Roman imperial titulature
tetrarchy
Roman ideology
Opis:
The article is concerned with the title aeternus Augustus and its position in Roman imperial titulature at the end of the third and during the fourth century A.D. Modern authors tend to rate this title among the so-called unofficial imperial titulature, mainly due to the fact that it served to admire the emperor. The paper discusses forms and methods of addressing the emperor who was determined by the appellation aeternus Augustus. The analysis of these enables to appoint, out of the emperors of the discussed period, those few who were officially specified as aeterni.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2017, 16; 103-127
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opowieść o koniu, który ani piękny, ani duży, ale wytrzymały był (HA., Prob., 8)
A tale of a horse which, though not handsome or especially large, was reputed to be able to run one hundred miles in a day
Autorzy:
Baranowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517486.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
History
Historia Augusta
Probus
Rome
Opis:
The present paper discusses a peculiar fragment in ”Historia Augusta” (v. Probi 8) concerning the gift of a horse to Probus from his soldiers. According to former scholars, it represents nothing else than a literary topos. Consequently, the passage has not been the object of much interest to contemporary historians. However, the author argues that, irrespectful of its authenticity, this anecdote may constitute a key to proper understanding of Probus’s image created in “Historia Augusta”. Thus, on one level of analysis, the story serves as a means of presenting an idealised image of the emperor. On the other hand, it may also be considered as an omen imperii.
Źródło:
Historia i Świat; 2014, 3; 9-17
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feeding pigs in ancient Rome
Żywienie trzody chlewnej w starożytnym Rzymie
Autorzy:
Bartnik, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27282582.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
świnie
hodowla
żywenie
pastwiska
starożytność
Rzym
pigs
breeding
nutrition
pastures
ancient
Rome
Opis:
Świnie były popularnymi zwierzętami hodowlanymi w starożytnym Rzymie. Hodowano je w celu pozyskania mięsa, tłuszczu oraz jako zwierzęta ofiarne. Antyczni uważali, że świnie należą do stosunkowo niekłopotliwych w utrzymaniu zwierząt i dlatego zalecali trzymanie w gospodarstwie przynajmniej kilku sztuk. Dieta świń była zbliżona do sposobu odżywiania dzików. Rzymianie preferowali trzymanie świń w trybie pastwiskowym, jednak równocześnie podkreślali, że zwierzęta powinny mieć dostęp do mokradeł, pokarmu pochodzenia zwierzęcego oraz mocno zróżnicowanego pokarmu roślinnego. W pracach agronomów wymieniono liczne gatunki roślin, które powinny występować na obszarach przeznaczonych pod wypas świń. W okresie jesienno-zimowym dieta świń była uzupełniana poprzez skarmianie żołędzi, liści, plew itd. Odrębną dietę opartą m.in. na jęczmieniu czy prażonej pszenicy stosowano w przypadku macior i prosiąt. Działania hodowców miały na celu zwiększenie mleczności macior oraz zapewnienie lepszego rozwoju prosiąt. Sposób żywienia świń w starożytnym Rzymie wskazuje na dużą wiedzę ówczesnych hodowców. Preferowana dieta nie tylko zapewniała bogate w składniki odżywcze pożywienie, ale także pozwalała utrzymać zwierzęta w dobrej kondycji.
Pigs were popular farm animals in ancient Rome. They were bred to obtain meat, fat and as sacrificial animals. The ancients believed that pigs were relatively low maintenance and, therefore, recommended keeping at least a few on the farm. The diet of pigs was similar to wild boars’. The Romans preferred to put pigs to pasture, but at the same time, they emphasized that animals should have access to wetlands, food of animal origin and highly diverse plant food. The works of agronomists note numerous plant species that should be native to the regions intended for pig grazing. In the autumn-winter period, the diet of pigs was supplemented by feeding acorns, leaves, chaff, etc. A separate diet based on barley or roasted wheat was used in the case of sows and piglets. The activities of the breeders were aimed at increasing the milk production of sows and ensuring the healthy development of piglets. The way pigs were fed in ancient Rome indicates the considerable knowledge of the breeders of that time. The preferred diet not only provided nutrient-rich food, but it also helped to keep the animals in good shape.
Źródło:
Zeszyty Wiejskie; 2023, 29; 139-153
1506-6541
Pojawia się w:
Zeszyty Wiejskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prince Stanisław Poniatowski: expert on and collector of ancient and Italian art
Książę Stanisław Poniatowski – koneser oraz kolekcjoner dzieł sztuki starożytnej i włoskiej
Autorzy:
Bender, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432859.pdf
Data publikacji:
2020-06-17
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Prince Stanisław Poniatowski
Italy
collector
patron
engraved gems
Rome
Florence
książę Stanisław Poniatowski
Włochy
kolekcjoner
mecenas
gemmy
Rzym
Florencja
Opis:
The current state of research into the patronage and collecting activities of Prince Stanisław Poniatowski (1754–1833) in Italy with which he was connected for almost 40 years of his life is outlined. Over the period, the Prince made 3 long trips there which preceded 30 years of living in Italy on a permanent basis, first in Rome, and then in Florence where he was buried. Despite his many accomplishments and extraordinary personal history, the Prince has not taken as prominent a position either in academic research or in the collective memory of Poles as his junior cousin Prince Józef who drowned in the Elster River giving his life for the homeland. Although no monograph has as yet been published on Stanisław Poniatowski, he is not entirely forgotten. However, the major studies dedicated to him were published a relatively long time ago. The most extensive, i.e. the book I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), speaking of the history of Prince Stanisław and the Poniatowski family, was written by the Italian writer and columnist Andrea Busiri Vici and has never been translated into Polish. As the current state of research shows, very few Polish art historians have taken any in depth interest in the Prince’s activity. Apart from the mentions scattered in different studies, there are merely four articles dealing with some selected aspects of the Prince’s patronage and collecting activity (by Janina Michałkowa, Elżbieta Budzińska, Tadeusz Jaroszewski, Dominika Wronikowska). Historically the most complete study dedicated to Prince Stanisław is to be found in Jerzy Michalski’s paper from 50 years ago published in the Polish Biographical Dictionary. The to-date Polish and foreign publications in history, history of art and archaeology do not exhaust many issues related to the person, activity, and the collecting passion of Prince Stanisław.
Artykuł ma na celu zarysowanie aktualnego stanu badań na temat działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego (1754–1833) w Italii, z którą związał blisko 40 lat życia. Na ten czas złożyły się 3 długie podróże księcia, które poprzedziły 30-letni pobyt stały, podczas którego mieszkał najpierw w Rzymie, a potem we Florencji, gdzie został pochowany. Książę, mimo licznych dokonań i niezwykłych kolei losu, nie zajął ani w badaniach naukowych, ani w zbiorowej pamięci Polaków, tak wysokiej pozycji jak jego młodszy kuzyn – książę Józef, który zginął w nurtach Elstery, oddając życie za ojczyznę. Stanisław Poniatowski nie doczekał się historycznej monografii, nie jest jednak postacią całkowicie zapomnianą. Najważniejsze poświęcone mu prace naukowe powstały dosyć dawno. Najobszerniejsza, książka pt. I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), ukazująca losy księcia Stanisława i rodziny Poniatowskich, wyszła spod pióra włoskiego pisarza – publicysty Andrei Busiri Viciego. Nigdy nie została przetłumaczona na język polski. Jak wynika z aktualnego stanu badań, niewielu polskich historyków sztuki w pogłębiony sposób zainteresowało się działalnością księcia. Poza rozsianymi w różnych opracowaniach wzmiankami istnieją zaledwie 4 artykuły, które omawiają wybrane aspekty działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia (Janiny Michałkowej, Elżbiety Budzińskiej, Tadeusza Jaroszewskiego, Dominiki Wronikowskiej). Historycznie najpełniejszym opracowaniem dotyczącym księcia Stanisława pozostaje nadal, liczący niemal 50 lat, artykuł Jerzego Michalskiego zamieszczony w Polskim słowniku biograficznym. Dotychczas powstałe polskie i obce publikacje z zakresu historii i historii sztuki oraz archeologii nie wyczerpują wielu problemów badawczych dotyczących samej postaci, działalności, a także pasji kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 80-89
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi zwana pierwszym „polskim papieżem”
Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi – The First “Polish Pope”
Autorzy:
Bender, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791423.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi
Rzym
Watykan
polski papież
sprawy polskie
Rome
Vatican
Polish pope
Polish affairs
Opis:
Zofi Branicka (1821-1886) była polską, niezwykle zamożną arystokratką, która w 1841 roku poślubiła włoskiego księcia Livia III Erba Odescalchi. Od tego czasu do śmierci mieszkała w Rzymie. Dzięki olbrzymiemu posagowi księżnej rodzina Odescalchi mogła między innymi odkupić od rodziny Torlonia zamek w Bracciano (niedaleko Rzymu). Zofia otrzymała bardzo staranne wykształcenie, znała biegle kilka języków. Od samego początku swego pobytu w Rzymie zaczęła organizować słynne wieczorne spotkania w salonie, w Pałacu Odescalchi. W ten sposób księżna Zofi skupiała elitę arystokracji, dyplomacji i kleru z różnych krajów europejskich. Wkrótce poznała też papieża Piusa IX, z którym połączyła ją więź wieloletniej przyjaźni. Zofia bezpośrednio informowała papieża o złożonej ówcześnie sytuacji Polski, która była pod rozbiorami. Od początku pobytu we Włoszech zaangażowała się w pomoc charytatywną ubogim. Księżna była też bardzo zaangażowana w finansową i organizacyjną pomoc Polakom we Włoszech (emigrantom, powstańcom, księżom, artystom, takim jak Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski i inni). Ściśle współpracowała ze Zgromadzeniem Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w organizowaniu Polskiego Seminarium w Rzymie, które zostało otwarte w 1866 roku. Było to niezwykle doniosłe i ważne wydarzenie dla Polaków, którzy w tym czasie nie mieli swojego państwa. Dzięki głębokiej religijności i patriotycznej działalności, księżna Zofia była wśród swoich rodaków nazywana „polskim papieżem”. Nikt w tamtych czasach nie przypuszczał, że sto lat później Karol Wojtyła zostanie prawdziwym pierwszym polskim papieżem.
Zofia Branicka (1821-1886) was a Polish wealthy noblewoman who married Italian Prince Livio III Erba Odescalchi (1805-1885) in 1841. From then on until her death she lived in Rome. Thanks to her opulent dowry, Odescalchi family could buy back among others, the Bracciano castle (near Rome) from the Torlonia family. Zofia was very well educated and a polyglot. From the very first years of her stay in Rome, she started to organise famous soirees at her salon in Palazzo Odescalchi. In this way Princess Zofi gathered the elite of aristocracy, diplomacy and the clergy, from diff European countries. Soon she had a possibility to get to know the pope Pius IX, with whom she would maintain a real and close friendship. Zofia had informed the pope about the complex situation of Poland, partitioned by her neighbours. From the beginning of her stay in Italy she was involved in charity work. The princess was very involved in financial and organisational help to Polish people in Italy (emigrees, insurgents, priests, artists as Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski etc.). She closely co-operated with The Congregation of the Resurrection of Our Lord Jesus Christ in organising the Polish Seminar in Rome in 1866. That was an event of a great importance for Polish people who at that time had no country of their own. Thanks to her deep religiosity and patriotic activity Princess Zofi was known among her contemporaries as “the Polish pope”. Nobody at that time could have imagine that after one hundred years Karol Wojtyła would become the first actual Polish pope.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 213-233
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja Historii rzymskiej Kasjusza Diona w rozdziale Epitome Jana Ksyfilinosa poświęconym Pompejuszowi
Reception of Cassius Dio’s Roman History in Pompey’s Chapter of John Xiphilinos Epitome
Autorzy:
Biały, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33920692.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Dio
Xiphilinos
Epitome
Rome
Byzantium
Dion
Ksyfilinos
Rzym
Bizancjum
Opis:
Pomimo ogromnego znaczenia jako świadectwa niezachowanych partii Historii rzymskiej Kasjusza Diona, Epitome Ksyfi linosa to jedno z najmniej rozpoznanych źródeł bizantyńskich. Postrzegane było dotychczas jako wytwór nieoryginalny, którego autor był jedynie pasywnym i czasem niekompetentnym kopistą. Dla badaczy starożytnego Rzymu Ksyfi linos stanowił jedynie substytut Diona, a dla bizantynistów był autorem nieinteresującym. Analiza Epitome – na przykładzie jego pierwszego rozdziału poświęconego Pompejuszowi, zastosowanej w nim struktury narracyjnej i metod pracy Ksyfi linosa – pokazuje, że autor aktywnie kształtował swe dzieło, zgodnie z własnymi upodobaniami literackimi i z poszanowaniem konwencji funkcjonujących w XI-wiecznej historiografii bizantyńskiej. Epitome, dzieło o charakterze dydaktycznym, dedykowane cesarzowi Michałowi VII Doukasowi, było intelektualnym produktem epoki, w której antyczne korzenie Bizancjum zaczęły odgrywać coraz większą rolę w bieżącym dyskursie politycznym. Było też pierwszym dziełem historiografii bizantyńskiej, które tak wiele miejsca poświęciło historii Rzymu przed ustanowieniem cesarstwa.
Xiphilinos’ Epitome constitutes one of the most understudied Byzantine sources despite its great importance and role as a transmitter of the unpreserved parts of Cassius Dio’s Roman History. Until recently it was mainly perceived as an unoriginal product whose author was only a passive and often incompetent copyist. For scholars of Ancient Rome Epitome was seen only as a substitute for Dio, while Byzantinists deemed Xiphilinos as an uninteresting author. Analysis of Epitome’s first chapter devoted to Pompey shows that in fact, he was an author who actively shaped his work according to his own literary tastes and trends functioning in eleventh-century Byzantine historiography. Epitome, a didactic work dedicated to the emperor Michael VII Doukas, was an intellectual product of an era where the ancient roots of Byzantium started to play an increasingly important role in contemporary political discourse. It was also the first work of Byzantine historiography which devoted as much space to Roman history before the establishment of imperial monarchy.
Źródło:
Res Historica; 2023, 56; 45-87
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pilgrimage movement in Galicia in the second half of the 19th century and at the beginning of the 20th century in the reports of the Galician press
Ruch pielgrzymkowy w Galicji w drugiej połowie XIX i początkach XX wieku w relacjach galicyjskiej prasy
Autorzy:
Biesiadecka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1370739.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
pilgrimage
Galicia
Galician press
Holy Land
Rome
pielgrzymka
Galicja
prasa galicyjska
Ziemia Święta
Rzym
Opis:
The subject of the research undertaken in the article is the picture of pilgrimages of Galicians and the inhabitants of other partition in the Galician press. Pilgrimages constituted an important aspect of religious life in Galicia and in the second half of the 19th century they started to become mass events. Galician pilgrims travelled not only to holy places located within the partition but also courageously went on pilgrimages to Rome and the Holy Land. The authors of articles pointed out not only the religious dimension of the described Polish pilgrimages but also showed them as the opportunity to cultivate unity and the national tradition and to become more familiar with the national history.
Przedmiotem podjętych badań w niniejszym tekście jest obraz pielgrzymowania Galicjan i mieszkańców pozostałych zaborów przedstawiony w prasie galicyjskiej. Pielgrzymki stanowiły ważny aspekt życia religijnego Galicji, a w drugiej połowie XIX w. zaczęły nabierać charakteru masowego. Galicyjscy pielgrzymi podejmowali wyprawy pątnicze nie tylko do miejsc kultu w obrębie zaboru, ale także odważne wyprawy do Rzymu i Ziemi Świętej. Autorzy artykułów zwracali uwagę nie tylko na wymiar religijny opisywanych przez nich pielgrzymek Polaków do miejsc świętych, ale również ukazywali je jako możliwość kultywowania jedności i tradycji narodowej oraz bliższego poznania ojczystej historii.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2020, 6; 121-135
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
All Paths Lead to Rome. Establishing an Italian American Archive of the Visual Arts of the late 1950s and early 1960s
Autorzy:
Blandino, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625903.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
1950s
Rome
post-war art
Trans-Atlantic art scene
archive Trans-Atlantic experience
Milton Gendel
American Art
Italian Art
Opis:
Laura BlandinoUniversity of TurinItalyAll Paths Lead to Rome. Establishing an Italian American Archive of the Visual Arts of the late 1950s and early 1960sThis paper examines the role Rome played in the 1950s as an important outpost for the development of a distinct art scene, where the American and the Italian experience had the opportunity to blend with the artists gathering and sharing innovative ideas. It is a part of an ongoing research and it presents and sums up the early stage of the project which focuses mostly on archival sources and interviews with the central figures of this period. This paper, in particular, follows some of the members of this tran-Atlantic community, focusing in particular on the art galleries that fostered an international dialogue. Above all, this paper addresses the fundamental questions concerning whether this period could be considered as an “archive” of Italian and American art. It aims at demonstrating that, though not altogether free from contradictions and misconceptions, the period under study was very fertile in terms of the results of cross-cultural experience.
Źródło:
Review of International American Studies; 2017, 10, 2
1991-2773
Pojawia się w:
Review of International American Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sykariusze. Przebieg zamachu starożytnych terrorystów ze współczesnej perspektywy analitycznej
The sicarii. The course of the attack of ancient terrorists from a contemporary analytical perspective
Autorzy:
Bobkier, Robert
Herman, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27322931.pdf
Data publikacji:
2023-11-03
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
terroryzm
Flawiusz
sicarii
sykariusze
zamach
Izrael
Rzym
terrorism
Flavius Josephus
Sicarii
Zealots
assassination
Israel
Rome
Opis:
Współczesny terroryzm międzynarodowy nie różni się zasadniczo od aktów przemocy, mających miejsce już w starożytności. Przykładem stosowania terroryzmu politycznego byli sykariusze, sicarii, czyli żydowska sekta, szczególnie aktywna w Palestynie i w Egipcie w latach 66-73 n.e. Niemal wszystkie informacje na temat tego ugrupowania pochodzą od Józefa Flawiusza, rzymskiego historyka żydowskiego pochodzenia. Sam termin sicarii ma łacińską etymologię i w łacińskim języku prawnym pojawił się w 81 r. p.n.e. wraz z ustawą "Lex Cornelia de sicariis et veneficis". Była to jedna z pierwszych regulacji prawnych w zakresie przestępczości zorganizowanej. Sykariusze walczyli na terenie swojego kraju z zamiarem jego wyzwolenia spod panowania obcego mocarstwa, Rzymu. Autorzy, korzystając z dostępnego materiału źródłowego, dokonali analizy typowego zamachu, dokonanego przez sicarii i skonfrontowali go z osiągnięciami współczesnej kryminalistyki oraz z doświadczeniem w zakresie działań służb specjalnych. Pozwoliło to na ustalenie warunków, które musiały być spełnione, by taki zamach mógł być efektywnie przeprowadzony. Zastosowania terroryzmu dla celów walki politycznej przez sykariuszy.
The authors claim that contemporary international terrorism differs a little from the acts of violence that took place in ancient history. Such an example of the use of political terrorism was Sicarii, a Jewish sect operating in Palestine and Egypt in the years 66-73 CE. Almost all information about this group comes from Flavius Josephus, a Roman historian of Jewish origin. The term sicarii itself has a Latin etymology and means murderers or assassins. It appeared in legal Latin in 81 BCE together with the Act Lex Cornelia de sicariis et veneficis, which was one of the first legal regulations in the field of serious organized crime. The Sicarii, however, fought in their own country with the intention of liberating it from the rule of a foreign power, Rome. Using the available source materials, the authors analyzed a typical attack made by Sicarii and confronted it with the achievements of modern forensics and experience in the field of secret services. This made it possible to establish the conditions that had to be met for such an attack. To take place to effectively use terrorism for political struggle by the Sicarii.
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2023, 43; 70-89
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych
Autorzy:
Boguniowski, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044648.pdf
Data publikacji:
1978
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
archiwa kościelne
kościół katolicki
Stowarzyszenie Archiwistów Kościelnych
Rzym
church archives
Catholic church
SAK
Rome
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1978, 37; 321-332
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prymat papieża według kan. 331 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
The Primacy of the Pope According to can. 331 of the 1983 Code of Canon Law
Autorzy:
Brinda, Štefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029031.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Następca
Piotr
Biskup Rzymu
Rzym
władza
Successor
Peter
Roman Pontiff
Rome
power
Opis:
Kościół katolicki jest organiczną wspólnotą wszystkich wiernych chrześcijan z woli Jezusa Chrystusa. W tej organicznej wspólnocie każdy wierzący ma swoje miejsce i funkcje. Funkcje wiernych występują jako indywidualne i kolegialne, i są ściśle ze sobą połączone. Indywidualną funkcją w Kościele jest urząd papieża. Tak jak Apostoł Piotr został wybrany przez samego Chrystusa na pierwszego wśród Apostołów, tak i dziś papież jest głową Kolegium Biskupów. Papież, Biskup Rzymu, jest pierwszym następcą Apostoła Piotra, głową Kolegium Biskupów, zastępcą Chrystusa na ziemi i pasterzem całego Kościoła. Na mocy swego urzędu ma w Kościele najwyższą, pełną, bezpośrednią, powszechną i zwyczajną władzę, którą może swobodnie wykonywać. Jego władza jest najwyższą władzą rządzenia i obejmuje władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.
The Catholic Church is an organic community of the Christian faithful who believe in Jesus Christ. Everyone has his place and functions in the Church. The functions of the faithful appear as individual and collegial, and are closely related together. The Pope’s office is an individual function in the Church. Like the Apostle Peter, he was chosen by Christ himself as the first of the Apostles, and so is the Pope today, he is the head of the college of bishops. The Pope, Roman Pontiff is the first successor of the Apostle Peter, the Vicar of Christ, and the pastor of the universal Church on earth. By virtue of his office he possesses supreme, full, immediate, and universal ordinary power in the Church, which he is always able to exercise freely. His authority is the supreme and it consists of legislative, executive and judicial one.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2020, 8, 2; 9-29
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roma, 10 dicembre 1696, un funerale absente corpore: l’apparato effimero allestito nella chiesa di San Stanislao dei Polacchi in memoria della morte di Jan III Sobieski
Rome, 10 December 1696, a symbolic funeral: decorations placed in the Polish church of St Stanislaus to commemorate the death of John III Sobieski
Autorzy:
Ceci, Francesca
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33337235.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Church of St Stanislaus
Rome
King John III Sobieski
Sobieski medallion
Carlo Barberini
la chiesa di San Stanislao
Roma
Re Jan III Sobieski
“Medaglione Sobieski”
Opis:
The Church of St Stanislaus the Bishop and Martyr in Rome is the national church of Poland, where the funeral ceremonies of Polish rulers were celebrated. After the death of King John III Sobieski, ceremonial symbolic obsequies were held. Carlo Barberini, as cardinal protector of Poland, organized public and expensive ceremonies to properly honour the king’s death. The course of the funeral service and the funeral decoration are known in detail through three contemporary printed reports and an engraving describing every aspect of the ceremony and the decoration of the church in honour of the Polish king. The church was decorated with six painted medallions celebrating important events in the life of King John III Sobieski. The surviving four of the six medallions are now kept at the Galleria Nazionale di Arte Antica in the Palazzo Barberini in Rome. In 2018, researcher Giovan Battista Fidanza found documents in the Barberini family archives regarding the cost of the ceremony. According to sources, the artist who made the six funerary oval paintings was Giacomo Wernele, which indicates an Italianization of the name Philip Jakob Wörndle. Currently, the state of preservation of the oval funerary canvases is poor. It is imperative to preserve the paintings in order to save them from destruction and make them available for museum display.
San Stanislao dei Polacchi a Roma è la chiesa nazionale dove si svolgevano le commemorazioni funebri dei sovrani polacchi. Ciò avvenne anche per la morte del re Jan III Sobieski. Carlo Barberini, in qualità di cardinale protettore della Polonia, organizzò nella chiesa una imponente cerimonia per onorare adeguatamente la memoria del re. La funzione religiosa e il suo apparato decorativo sono noti in ogni dettaglio grazie a tre relazioni a stampa coeve e a un’incisione che ne descrivono ogni aspetto. La chiesa era anche ornata con sei medaglioni dipinti che esaltavano eventi importanti della vita del re. Incredibilmente, quattro dei sei medaglioni sono arrivati fino a noi. I “Medaglioni Sobieski” sono attualmente conservati nei depositi della Galleria Nazionale di Arte Antica di Palazzo Barberini a Roma. G.B. Fidanza (2018) ha trovato negli archivi della famiglia Barberini documenti relativi ai pagamenti effettuati per la cerimonia. In questi documenti, come artista dei sei tondi compare il nome “Giacomo Wernele”, italianizzazione del nome Philip Jakob Wörndle. Attualmente lo stato di conservazione delle tele è piuttosto scadente. Per evitare che vadano perdute per sempre, è necessario restaurarle con cura quanto prima e riportarle nelle loro cornici.  
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 120; 111-136
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grób z marmuru. Wokół dwóch wierszy do Stanisławy Hornowskiej
Marble tombstone. On two poems to Stanisława Hornowska
Autorzy:
Chachulski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117276.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Stanisława Hornowska
św. Stanisław Kostka
Rzym
liryka
St. Stanislaus Kostka
Rome
lyricpoetry
Opis:
Artykuł przynosi próbę interpretacji dwóch wierszy C. Norwida: [„A Pani cóż ja powiem?... oto, że w tym życiu...”] i [„W komnacie, gdzie Stanisław święty zasnął w Bogu...”], zawiera również uściślenie dotychczasowej wiedzy o adresatce obu wierszy, Stanisławie Hornowskiej, kuzynce poety, i okolicznościach, w jakich powstały oba utwory. Znaczny fragment szkicu poświęcony został rzymskim śladom św. Stanisława Kostki i miejscom związanym z jego obecnością w Wiecznym Mieście, a także wystrojowi tych miejsc, które odegrały ważną rolę w kształtowaniu się wyobrażenia Norwida o św. Stanisławie. Ostatnia część wskazuje na doskonale widoczne napięcie między statycznością realnie istniejącej rzeźby, przedstawiającej śmierć św. Stanisława, i zawieszonego nad nim obrazu Tommaso Minardiego, zatytułowanego Maryja w otoczeniu aniołów i świętych oczekująca na duszę św. Stanisława Kostki – a dynamicznie skonstruowaną wypowiedzią poetycką.
The article is an attempt at the interpretation of two poems by C. Norwid: [“A Pani cóż ja powiem?... oto, że w tym życiu...”] – [What do I say to you, Lady?… that in this life…] and [„W komnacie, gdzie Stanisław święty zasnął w Bogu...”] – [In the room where St. Stanislaus fell asleep in God’s peace...]. It also clarifies the current state of knowledge about the addressee of both poems, Stanisława Hornowska, the poet’s cousin, and the circumstances in which both works were created. A significant part of this contribution is devoted to the Roman traces of St. Stanislaus Kostka and the places associated with his presence in the Eternal City, as well as the decor of those places which played an important role in the formation of Norwid’s image of St. Stanislaus. The last part of this article points to the perfectly visible tension between the static equilibrium of the real sculpture presenting the death of St. Stanislaus and the image of Tommaso Minardi hanging over it, titled Mary with Angels and Saints Waiting for the Soul of St. Stanislaus Kostka – and the dynamically constructed poetic vision.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35; 141-161
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 106

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies