Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "competences of the President" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prewencyjna kontrola konstytucyjności ustaw – efektywność instrumentu w świetle założeń ustrojowych i praktyki
Preventive Control of the Compliance of Laws with the Constitution – the Effectiveness of the Instrument in the Light of Legal Assumptions and Practice
Autorzy:
Dudek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197709.pdf
Data publikacji:
2023-04-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Prezydent
kompetencje Prezydenta
weto ustawodawcze
praktyka ustrojowa
prewencyjna kontrola zgodności z Konstytucją
President
competences of the President
legislative veto
systemic practice
preventive control of compliance with the Constitution
Opis:
The author analyzes competence of the President to initiate a preventive constitutional review and the legislative veto. The Constitution does not exclude the use of a veto if President has doubts as to the constitutionality of the act. He describes the Polish systemic practice preventive control more specifically indicates the specific actions of the current President, the subject of initiatives and judgments of the Tribunal. In conclusion author recognizes disadvantage of regulating the preventive constitutional review of statutes: there are no temporal rigors for proceedings before the Constitutional Tribunal. Practical preventive initiatives of the President concerned important issues and usually had a positive effect although the Tribunal sometimes adjudicated in these cases with considerable delay or groundlessly discontinued the proceedings. In systemic practice, the President’s legislative veto is a more effective instrument. A choice of measure of eliminating a “constitutionally suspicious” act, depends only on the President’s decision.
Przedmiot artykułu stanowi kompetencja Prezydenta do inicjowania prewencyjnej kontroli konstytucyjności ustawy przez Trybunał Konstytucyjny. Analiza obejmuje także drugi instrument prawny w dyspozycji Prezydenta, weto ustawodawcze. Unormowanie konstytucyjne ujmujące te środki prawne w postaci alternatywy rozłącznej, nie wyklucza zastosowania weta, motywowanego wątpliwościami głowy państwa co do zgodności ustawy z Konstytucją, przedstawionej do podpisu. Autor charakteryzuje praktykę inicjowania kontroli prewencyjnej, w tym przez obecnego Prezydenta (z uwzględnieniem kontroli represyjnej), przedmiot wniosków i sposób ich rozstrzygnięcia przez Trybunał. W podsumowaniu stwierdza, że wadą uregulowania kontroli prewencyjnej jest brak rygorów temporalnych dla postępowania przed TK. Natomiast realne inicjatywy prewencyjne Prezydenta dotyczyły istotnych problemów z reguły przynosząc efekt pozytywny, choć Trybunał czasem popadał w zwłokę oraz błędnie umarzał postępowanie. W praktyce szybszym i skuteczniejszym instrumentem okazało się weto ustawodawcze Prezydenta. Wybór jednego ze środków prawnych, jakie Konstytucja przyznaje głowie państwa w finale drogi ustawodawczej, czyli metody eliminacji ustawy „konstytucyjnie podejrzanej”, pozostaje wyłącznie w gestii Prezydenta.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 2(72); 63-80
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Evolution of the Institution of President’s Prerogative Powers in the Polish Legal System
Ewolucja instytucji prerogatyw prezydenta w polskim systemie prawnym
Autorzy:
Dąbrowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942125.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
President
member of the Council of Ministers Council of Ministers
authorities
countersignature
political system
prerogative
constitution, independent presidential competences
the head of the State
Prezydent
członek Rady Ministrów
Rada Ministrów
władze
kontrasygnata
ustrój
prerogatywa
konstytucja
samodzielne uprawnienia prezydenta
głowa państwa.
Opis:
The essay describes the concept and evolution of a countersignature and prerogatives of the President of the Republic of Poland. The countersignature is a special signature (a consent) of a member of the Council of Ministers which is necessary to validate the President’s legal (official) act. Prerogatives are enumerated in a constitutional act as presidential competences, which do not require a signature of a member of the Government (a countersignature). The author claims that the institution of independent presidential competences was invented by Polish lawyers and used for the first time ever in the Polish Constitution of 1935. Further, the author describes the evolution of the institution of a countersignature and prerogatives in the Polish political system. It is said that nowadays the number of independent competences does not have such significant importance as it is claimed in constitutional law and in reality prerogatives do not strengthen the political position of the President significantly. His/her power depends on whole relations between the authorities described in constitutional provisions.
Autor w opracowaniu przedstawia istotę i rozwój instytucji kontrasygnaty oraz samodzielnych uprawnień Prezydenta Rzeczypospolitej. Kontrasygnata jest szczególnego rodzaju mechanizmem (podpisem właściwej osoby, z zasady członka rządu), który jest niezbędny do legalizacji aktu urzędowego głowy państwa. Członek rady ministrów poprzez akt podpisania aktu prezydenta przejmuje za niego odpowiedzialność polityczną. Równocześnie akt urzędowy głowy państwa jest nieważny do czasu opatrzenia go kontrasygnatą. Prerogatywy są to natomiast enumeratywnie wyliczone kompetencje prezydenta, które dla swojej ważności nie potrzebują współpodpisu członka rządu. W publikacji autor podnosi tezę, że prerogatywy są owocem polskiego konstytucjonalizmu i zostały po raz pierwszy w historii wprowadzone do ustroju w Konstytucji kwietniowej z 1935 r. Ponadto w opracowaniu została przedstawiona ewolucja instytucji kontrasygnaty i powiązanych z nią prerogatyw w polskim systemie prawnym. Autor wskazuje, że współcześnie prerogatywy nie mają tak doniosłego znaczenia jak im się to przypisuje w nauce prawa ustrojowego i że w praktyce samodzielne uprawnienia głowy państwa wcale tak istotnie nie wzmacniają pozycji i funkcji prezydenta. Jego władza i status zależą od całokształtu postanowień ustawy zasadniczej, które definiują relacje pomiędzy organami państwa.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2018, 6 (46); 155-165
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies