Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the truth" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Prawda fundamentem wychowania
Truth the Foundation of Education
Autorzy:
Łabendowicz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035152.pdf
Data publikacji:
2020-02-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawda
wychowanie
Chrystus − Droga
Prawda
Życie
Dobro
truth
education
Christ − the Way
the Truth
the Life
the Good
Opis:
W każdym z nas istnieje wrodzona potrzeba poznawania wszystkiego, co nas otacza i to w sposób niezakłamany. Miłość do prawdy objawia się w potrzebie jej poznania i w dążeniu do niej w życiu. Poznając prawdę o otaczającym go świecie, człowiek stopniowo zyskuje zdolność samodzielnego odróżniania prawdy od fałszu. Nabycie tej umiejętności pozwala uznać go za człowieka dojrzałego. Niezwykle ważnym elementem wychowywania do prawdy młodego pokolenia jest ukazanie dzieciom i młodzieży Osoby i życia Chrystusa, który jest nie tylko Prawdą, ale także Drogą, Życiem i Dobrem (por. J 14,6). Nie ma bowiem wychowania bez uprzedniego ukazania Prawdy. Wychowanie w prawdzie polega na poszukiwaniu, ale i na świadczeniu o niej w różnych sytuacjach życiowych. Wychowanie w prawdzie to wychowanie do życia odważnego. Prawda bowiem wymaga od człowieka nieustraszonego trwania przy niej, a w razie potrzeby – mężnej jej obrony, a nawet heroicznego poświęcania się dla niej. Człowiek jest powołany do życia w prawdzie i miłości. Odnosi się to zarówno do tych, którzy wychowują, jak i do tych, którzy są wychowywani.
In each one of us there is an inborn need of the knowledge of everything that surrounds us and that in a true way. The love of truth reveals itself in the need to know it and to abide by it in our life. In coming to know the truth about the world which surrounds him, man gradually gains the aptitude of an independent distinguishing of truth from falseness. The securing of this capacity lets such a person be recognized as a mature human being. A most important element of education of the younger generation for truth is to show children and youth the person and life of Christ, who is not only the Truth, but also the Way, the Life and the Good (cf. J 14:6). For there is no education without a previous explaining of truth. Education in truth consists of seeking it, but also of giving testimony to it in the different circumstances of life. Education in truth is an education for a courageous life. For truth demands that we fearlessly stand by it and, should the need arise, defend it with courage, and even heroically sacrifice ourselves for it. The human being is called to a life in truth and love. This not only concerns those who educate, but also those who are educated.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 11; 51-68
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Sumienie eklezjalne" w blasku prawdy, dobra i zbawienia
"Ecclesial Conscience" in the Light of the Truth, the Good and Salvation
Autorzy:
Parzych-Blakiewicz, Katarzyna
Kopiec, Maksym
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050962.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Prawda
Dobro
sumienie
Veritatis splendor
Caritas in veritate
Lumen fidei
the truth
the goodness
conscience
Opis:
Artykuł przedstawia kwestię sumienia eklezjalnego jako osobowej przestrzeni, w której człowiek wierzący dokonuje oceny swojej działalności eklezjotwórczej. Kształtowanie sumienia wiernych w formacie eklezjalnym jest zgodne z teandryczną i zarazem misyjną naturą Kościoła. Zagadnienie jest ukazane na bazie trzech dokumentów papieskich: Veritatis splendor, Caritas in veritate, Lumen fidei. Źródła te wyjaśniają związki między absolutną Prawdą, Dobrem i Miłością jako transcendentaliami warunkującymi indywidualny proces zbawienia człowieka.
The article presents the issue of ecclesial conscience as a personal space in which a believer man evaluates his own ecclesiological activity. The formation of the faithful conscience in an ecclesial format is in line with theandric and at the same time missionary nature of the Church. The issue is shown based on three papal documents: Veritatis splendor, Caritas in veritate, Lumen fidei. These sources explain the relationship between absolute Truth, Goodness and Love as transcendentals conditioning the individual process of human salvation.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 143-159
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arcybiskup Edward Ozorowski w dialogu teologii z Magisterium Kościoła
Archbishop Edward Ozorowski vs. The Dialogue Between Theology And The Magisterium of The Church
Autorzy:
Rychlicki, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950481.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
teologia
Magisterium Kościoła
Prawda
dialog
badania naukowe
theology
the magisterium of the church
the truth
dialogue
research
Opis:
In his multiannual research and didactic work Archbishop Edward Ozorowski refers to the Truth that has been conveyed to us in the Word of God, in the living Tradition of the Church and updated today by the authentic Magisterium of the Church. It shows that theology cannot be cultivated outside, or even contrary to the experience and the life of the Church. It has got its ecclesiastical dimension. The Archbishop’s service to the truth is strenghtened by his share in the episcopal office, which leaves its mark on the theology he cultivates and his attempts to show the true face of God.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenie i ewolucja greckiego ideału piękna w koncepcji Pseudo-Dionizego Areopagity. Artysta jako pokorny hymnograf
Autorzy:
Miśkiewicz, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668821.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Plato
Plotinus
Pseudo-Dionysius the Areopagite
Beauty
the Goodness
the Truth
philosophy
Christianity
art
music
idea
Platon
Plotyn
Pseudo-Dionizy Areopagita
Piękno
Dobro
Prawda
filozofia
chrześcijaństwo
sztuka
muzyka
Opis:
Beauty, as one of the key concepts of classical philosophy and affirmed by Christianity, is subject to further evolution. In its hierarchy, as Plato stressed, it rises from the physicality through actions and laws up to the truth that reveals beauty in and of itself – unchanging and eternal. Plotinus believed in the beauty of things from their presence in the ideal, which is true Oneness. Higher areas of beauty can be seen only by the soul. The culmination of Beauty as recognized Plotinus is the highest Beauty and the supreme Good in itself that gives everything and loses nothing. According to the theory of emanation, beauty also passes into deeds and cultivated activities, especially art, which as a tool portrays and reveals the essence of things. Participation in giving form to eternal beauty is possible because a man, an artist, has a vision of eternal ideas. Plotinus established a hierarchy of those, who because of their predispositions are able to advance and discover the beauty of the divine mind: musician – aficionado – philosopher. This three-stage initiation was transformed by Pseudo-Dionysius into the concept of the celestial hierarchy and the Church hierarchy. Together, they form the way to know God’s Truths. Highest beings receive the doctrine of God’s miracles by means of illumination. Next, they pass it down to the lower hierarchies so that they can glorify and receive God according to their predispositions. In this way, says Dionysius, the texts of the Bible provide the people with hymns, sung by the angels of the highest hierarchy in which was revealed the greatness of their extraordinary light. Hymns and canticles which are sung by the Church are a reflection of the spiritual hymns from the celestial hierarchy. According to Dionysius, any other being participates in beauty because it comes from God, and therefore it can become a source of the most profound contemplation. The concept of Plotinus implies breaking down barriers in the quest to catch a glimpse of beauty, suitable to lead both the musician, the artist, and the lover, so that they can see the true beauty. For Dionysius, the musician is a recipient and utterer of the beauty which is contained in the eternal, heavenly hymns. His faith makes him a tool of God, and he becomes a humble hymnist.
Piękno, jako jedno z kluczowych pojęć filozofii klasycznej, przejęte przez chrześcijaństwo, podlegało dalszej ewolucji. W swej hierarchii, jaką kreślił Platon, piękno wznosi się od cielesności poprzez czyny i prawa aż do prawdy, która odsłania piękno samo w sobie – niezmienne i wieczne. Plotyn uzależniał piękno rzeczy od ich udziału w idei będącej prawdziwą jednością. Wyższe rejony piękna postrzegane mogą być jedynie przez duszę. Punktem kulminacyjnym piękna w ujęciu Plotyna jest Arcypiękno i najwyższe Dobro samo w sobie, które dając wszystko, nie bierze i nie ujmuje sobie niczego. Zgodnie z teorią emanacji to piękno przechodzi również na czyny i uprawiane zajęcia, w tym przede wszystkim sztukę, traktowaną jako narzędzie ukazywania idei, odsłaniającą istotę rzeczy. Udział w odwzorowywaniu piękna wiecznego jest możliwy, bo człowiek – artysta – chociaż stworzony ze zmieszanych substancji, posiada odblask wiecznych idei. Plotyn ustalił hierarchię tych, którzy ze względu na swoje predyspozycje, zdolni są odbyć drogę wzwyż i odkryć arcypiękno boskiego Rozumu. Są nimi: muzyk – miłośnik – filozof. Ta trójstopniowa inicjacja została przez Pseudo-Dionizego przekształcona w koncepcję hierarchii niebiańskiej i odpowiadającą jej koncepcję hierarchii kościelnej. Wspólnie tworzą one drogę do poznania boskich Prawd. Najwyższe substancje odbierają naukę o cudach bożych drogą iluminacji i dalej przekazują ją w dół, niższym hierarchiom, by i one mogły otwierać się na wysławianie i przyjęcie Boga, stosownie do swoich predyspozycji. W ten sposób, stwierdza Pseudo-Dionizy, teksty Pisma przekazały ludziom hymny śpiewane przez Anioły najwyższej hierarchii, w których ukazana została cała wielkość ich niezwykłej światłości. Hymny i kantyki śpiewane przez Kościół są więc odbiciem hymnów pochodzących z hierarchii niebiańskiej. Według Pseudo-Dionizego każdy byt, ponieważ pochodzi od Boga, partycypuje w pięknie, dlatego może stać się źródłem najpiękniejszych kontemplacji. Koncepcja Plotyna zakłada przełamywanie barier w dążeniu do ujrzenia piękna, odpowiednie poprowadzenie muzyka i miłośnika, aby mogli oni ujrzeć prawdziwe piękno. U Dionizego muzyk jest odbiorcą i przekazicielem piękna zawartego w wiecznych, niebiańskich hymnach. Jego wiara sprawia, że staje się bożym narzędziem, pokornym hymnografem.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2014, 12
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L'attualità e la novità dell'enciclica fides et ratio di giovanni paolo ii di fronte alle attuali sfide moderne
Autorzy:
Kopiec, Maksym Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927623.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
Prawda
wiara
poznanie
poszukiwanie prawdy
sens
racjonalność wiary
Truth
Faith
Knowledge
Research of Truth
Sense
Rationality
of the Faith
Opis:
The article presents the fundamental aspects of the encyclical Fides et ratio of John Paul II in relation to the historical and theological context of contemporary culture. It indicates current problems in the harmonious existence of societies functioning according to paradigms contrary to the absolute truth constituting the theological subject. The errors resulting from modernism (subjective rationalism, cognitive negation of faith) and postmodernism (relativization of truth, atheism and antitheism, reductionism of faith) are discussed here. The existential value of religious faith was explained as showing the correlation of meaning/sense and truth. In doing so, apologizing for the rational nature of faith. The truth was emphasized as a gift contained e received from God’s Revelation, necessary for discovering the sense of human reality.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2019, 26; 143-166
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Man in the “Splendour of Divinity.” The Hagiological Interpretation of “spousal love” in line with John Paul II’s Theology of the Body
Człowiek w "blasku bóstwa". Hagiologiczna interpretacja "miłości oblubieńczej" według Jana Pawła II teologii ciała
Autorzy:
Parzych-Blakiewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050611.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
miłość oblubieńcza
teologia ciała
świętość
Prawda
Dobro
spousal love
theology of the body
sanctity
Truth
Good
Opis:
The article presents the theological interpretation of the phenomenon of spousal love in terms of examining its correlations with the call to holiness. This study belongs to the field of hagiological research aiming at developing a new concept that defines arguments in the Church’s strategy concerning the defence of every human life. The analysis concerns the statements and philosophical writings of Karol Wojtyła and then John Paul II on spousal love and the dependence of the person and his actions on the Truth and Good. The Christological-soteriological aspect of spousal love as conditioning the sanctification of the person has been indicated. The axiological conditions related to the Christological assumption have been termed as “the Splendour of Divinity,” identifying it with the space of the salvific influence on a person, sanctified by Christ’s spousal love and called to develop an ethos based on this love.
W artykule przedstawiono teologiczną interpretację fenomenu miłości oblubieńczej pod kątem zbadania korelacji z tematyką dotyczącą powołania do świętości. Opracowanie należy do obszaru badań hagiologicznych, którego celem jest przedstawienie argumentuw kościelnej strategii obrony życia ludzkiego. Analizie poddano wypowiedzi papieskie i pisma filozoficzne Jana Pawła II/ Karola Wojtyły na temat miłości oblubieńczej oraz zależności osoby i czynu od Prawdy i Dobra. Wskazano na chrystologiczno-soteriologicznyaspekt miłości oblubieńczej jako warunkujący uświęcenie osoby. Uwarunkowania aksjologiczne powiązane z założeniem chrystologicznym nazwano Blaskiem Bóstwa, utożsamiając to z przestrzenią oddziaływania zbawczego na człowieka, który zostaje uświęconymiłością oblubieńczą Chrystusa i powołany do rozwijania etosu opartego na tej miłości.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 89-102
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawda Pisma Świętego jako owoc natchnienia
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950838.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Truth
Sacred Scripture
God
Jesus Christ
the Kingdom of God
resurrection
Prawda
Pismo święte
Bóg
Jezus Chrystus
Królestwo Boże
zmartwychwstanie
Opis:
The author enlightens the novel approach to the question of truth of Sacred Scripture as presented in the recent document by Pontifical Biblical Commission, “The Inspiration and Truth of Sacred Scripture.” The approach is projected on the background of the teaching on inspiration in the period before, during and after the Vatican Council II. The author stresses the shift that occurred from speaking of the truth necessary for salvation to the truth on God that wants to save man. The word of God as inspired comes from God and speaks about Him. The truth of Sacred Scripture has a performative and polyphonic character; it’s expressed in forms that are historically and literally conditioned. It’s disclosed in the subsequent books of the Bible side by side to the development of the history of salvation. The content of the truth of Sacred Scripture in the first place consists of the truth on God, the Creator who reveals himself as a person in Jesus Christ. The truth about salvation is focused on the resurrection of Christ and on the message about a Christian who becomes the heir of the Kingdom of God. It stresses, with the special power, the role of the word of God in the process of man’s salvation. The “true word of God” is a carrier of the salvific novelty of Christ the Lord who changes the “old man” into the “new creation.”
Na tle przedsoborowej, soborowej i posoborowej nauki na temat prawdy Pisma Świętego autor przedstawia jej oryginalne ujęcie w dokumencie Papieskiej Komisji Biblijnej Natchnienie i prawda Pisma świętego. Podkreśla, że dokonano przesunięcia akcentu: z prawdy koniecznej do zbawienia na prawdę o Bogu, który chce zbawić człowieka. Słowo Boże, które jako natchnione pochodzi od Boga, mówi o Bogu. Prawda Pisma Świętego, zauważa autor, ma charakter performatywny, polifoniczny i jest wyrażona w formach uwarunkowanych historycznie i literacko. Rozwijana jest w kolejnych księgach Biblii wraz z rozwojem objawienia w kolejnych etapach historii zbawienia. Treścią prawdy Pisma Świętego jest w pierwszym rzędzie orędzie o Bogu Stworzycielu i o Bogu, który objawia się jako Osoba w Jezusie Chrystusie. Z kolei prawda o zbawieniu koncentruje się w zmartwychwstaniu Chrystusa i w orędziu o chrześcijaninie, który staje się dziedzicem Królestwa Bożego. Ze szczególną mocą podkreśla rolę słowa Bożego w procesie zbawienia człowieka. „Prawdziwe słowa Boże” to nośniki zbawczej nowości Chrystusa-Pana, która przemienia „starego człowieka” w „nowe stworzenie”.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2015, 68, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piękno w dialogu – dialog o pięknie – piękno dialogu
Autorzy:
Wal, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448080.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
transcendent values
axiology
the categories of aesthetic canons of beauty
truth
goodness
beauty
dialogue
epiphany of the face
interpersonal encounter
wartości transcendentne
aksjologia
kategorie estetyczne
kanony piękna
Prawda
dobro
piękno
dialog
epifania twarzy
międzyosobowe spotkanie
Opis:
The article takes up the idea of beauty in the dialogue. The starting point is the problem of the transcendental issue of truth, goodness and beauty. Considering the subject of beauty in terms of dialogue, first attention is drawn to the role of beauty in the dialogue itself. Then, the main themes of the dialogue about beauty are presented. Subsequently, the beauty of the dialogue itself is shown revealing in subjective terms the abundance of values of the epiphany of the face and the whole drama of interpersonal encounter.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2012, 4, 2
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies