Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Upper Carboniferous" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
New morphological features of Arthropleura sp. (Myriapoda, Diplopoda) based on new specimens from the Upper Carboniferous of Lower Silesia (Poland)
Autorzy:
Pacyna, G.
Florjan, S.
Borzęcki, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191942.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Arthropleura
Upper Carboniferous
Lower Silesia
Polska
Opis:
New tergite fragments of Arthropleura were found at the Nowa Ruda mine (Lower Silesia, Poland), after more than seventy years since any previous discovery. The small dimensions of the preserved structures, in terms of the genus Arthropleura, and the characteristic features of tuberculation probably indicate that the remains do not belong to the type species A. armata, but they could represent a new species. The occurrence of round protrusions in the broken-off tubercles is another feature of the new specimens, which has not been mentioned in the earlier literature. Unfortunately, the scanty remains that we have at our disposal (only two specimens were found) are not sufficient for the proposal of a new species. The number of valid Arthropleura species requires further investigation, especially regarding the features, which are diagnostic for species. The tergites described have very numerous tubercles, which may have taxonomic value in species discrimination. Because the fossils were found on a dump, their exact stratigraphic position is not known. However, they occur together with index leaflets of the seed ferns Paripteris gigantea and Linopteris sp., which enabled the age determination of Upper Namurian - Lower Westphalian for the fossils studied. This new discovery of Arthropleura contributes to a better understanding of the genus and of the Carboniferous land fauna of Poland, which is otherwise poorly known. This is also the first, detailed description of Arthropleura remains from the Polish Carboniferous.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2012, 82, 2; 121--126
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwsze znalezisko mikrokonchidów (Tentaculita) na liściach górnokarbońskiej paproci nasiennej Karinopteris daviesii z Nowej Rudy (Dolny Śląsk)
First find of microconchids (Tentaculita) on Upper Carboniferous seed fern Karinopteris daviesii from Nowa Ruda (Lower Silesia, Poland)
Autorzy:
Florjan, S.
Pacyna, G.
Borzęcki, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2074943.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
mikrokonchidy
Spirorbis
Microconchus
Karinopteris daviesii
górny karbon
Nowa Ruda
Polska
Microconchida
Upper Carboniferous
Polska
Opis:
Microconchid remains were recognized from the Zacler Beds (Westphalian) of the Nowa Ruda area in Lower Silesia. They were tentatively determined as? Microconchus sp. They have planispirally coiled tubes ranging in diameter from 0.9 to 2.5 mm. Some of the specimens are juveniles, while the rest are possibly mature. Well-visible ornamentation in the form of transverse thicker ribs and thinner longitudinal striae are present on the tube exterior of some well-preserved specimens. Microconchids occur on the surface of the leaf of the seed fern species Karinopteris daviesii.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2012, 60, 5; 273-275
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paoliida, a putative stem-group of winged insects: Morphology of new taxa from the Upper Carboniferous of Poland
Autorzy:
Prokop, J.
Krzeminski, W.
Krzeminska, E.
Wojciechowski, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22332.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Paoliida group
winged insect
morphology
Upper Carboniferous
Polska
Insecta
Neoptera
Protoptera
Paoliidae
wing articulation
Langsettian
Upper Silesian Coal Basin
Opis:
New representatives of a stem group Paoliida attributed to family Paoliidae (Insecta: Protoptera) are described from the Upper Carboniferous (Langsettian) sphero−sideritic concretions of the Upper Silesian Coal Basin (USCB) in Poland. Zdenekia silesiensis sp. nov. is based on forewing venation and supplemented by material of isolated hindwing similar in venation pattern. Darekia sanguinea gen. et sp. nov. differs from all other paoliid genera by the presence of a short contact between veins MP and CuA behind the division CuA and CuP. Composition of insect fauna exhibits high abundance of paoliid insects in the early Late Carboniferous ecosystems known also from other European localities such as Hagen Vorhalle in Ruhr Basin (Germany), and South Limbourg (Belgium and the Netherlands). It is the first record of true paoliids from the Polish part of paralic USCB supplementing a single historical record of Stygne roemeri considered as a taxon closely related to Paoliidae. The high abundance of paoliid insects from sphero−sideritic concretions in Sosnowiec and coal deposits previously known from the Czech part of Upper Silesian Coal Basin indicates considerable similarity of both faunas supported as well by their close stratigraphical correlation. Morphology of basal wing parts with remnants of articular sclerites preserved supports neopteran relationships of paoliids. Discovery of the first paoliid immature wing is reported suggesting similar living habitat for larvae and adults.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2012, 57, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upper Carboniferous seed fern (Pteridospermophyta) pollen organs from Silesia (Poland) and related evolution considerations
Organy pyłkowe paproci nasiennych (Pteridospermophyta) z górnego karbonu Ślaska (Polska) i łączące się z nimi rozważania ewolucyjne
Autorzy:
Pacyna, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/54929.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
seed fern
pollen organ
Medullosales
Lyginopteridales
Upper Carboniferous
nodule
Lower Silesian Coal Basin
Upper Silesian Coal Basin
Polska
fern
locality list
taxonomy
systematic description
nomenclature
synonym
species list
Opis:
Extinct seed ferns (Pteridospermophyta) fill a key position in the evolutionary tree of seed plants. Their reproductive structures enable to recognition of the interrelationship within seed ferns and other seed plants descending from them. Seed fern reproductive structures from Poland are very rarely found and very poorly known, especially the pollen organs to which this paper is dedicated. A new genus and species Silesiatheca formosa Pacyna & Zdebska, gen. et sp. nov. of lyginopteridalean aggregated synangia was recognized based on specimens preserved within sideritic nodules from Sosnowiec. The genus Codonotheca is recognized from European Carboniferous for the first time. The least evolutionarily advanced species of Codonotheca − Codonotheca silesiaca Pacyna & Zdebska sp. nov., is described based on specimens with weakly expressed radial symmetry and slight fusion of the sporangia. This species matches the hitherto hypothetical simplest species of Codonotheca very well, constituting the initial form for all the more compound pollen organs of Medullosales. For the first time in the European Carboniferous the North American species Aulacotheca campbellii (White, 1900) Halle, 1933 is recognized. A new emended diagnosis for the typical species Boulayatheca fertilis (Kidston, 1914) Taylor & Kurmann, 1985 is proposed, based on specimens from Poland. Two new species of genus Boulayatheca Taylor & Kurmann, 1985 are recognized. Boulayatheca ciliata Pacyna & Zdebska, sp. nov. with a synangium surface covered with hairs (a feature hitherto unknown in the Boulayatheca genus) and Boulayatheca saganii Pacyna & Zdebska, sp. nov. with a markedly elongated synangium. Occurrence of Whittleseya Newberry, 1853a emend. Halle, 1933 typical species − Whittleseya elegans Newberry, 1853a was confirmed in Lower Silesia based on new specimens. Some specimens referred to earlier in the literature as W. elegans were ascribed here to the new species W. silesiaca Pacyna & Zdebska, sp. nov., which differs from typical species in synangium shape and sporangia clustering into groups. The new species Whittleseya campanulata Pacyna & Zdebska, sp. nov. has a large synangium and sporangia clustering into groups. Heterogeneity within the genus Whittleseya is recognized, where some species, including those new described here, probably formed compound synangia. The aggregated synangia of Medullosales are recognized in thecompression state of preservation for the first time they are the base for establishing a new genus and species Kotasotheca annaeadamii Pacyna & Zdebska, gen. et sp. nov. The genus Dolerotheca Halle, 1933 was recognized in the Polish Carboniferous for the first time and a new species Dolerotheca migierii Pacyna & Zdebska, sp. nov. was described. T.N. Taylor’s model of evolution of medullosalean pollen organs was confirmed, and the new taxa described were included within it.
Wymarłe paprocie nasienne (Pteridospermophyta) zajmują kluczową pozycję w ewolucji roślin nasiennych, z których wyprowadza się nagozalążkowe wielkolistne (Cycadophytina) oraz okrytozalążkowe (Magnoliophytina). Organy rozrodcze paproci nasiennych pozwalają prześledzić pokrewieństwa w tej grupie, jak i wnioskować o powstaniu wywodzących się z nich innych grup roślin nasiennych. W karbonie Polski są rzadko znajdowane i bardzo słabo poznane, zwłaszcza słabo znane są męskie organy pyłkowe. W pracy opisano nowe organy pyłkowe z rzędów Lyginopteridales i Medullosales z górnego karbonu Dolnego i Górnego Śląska. Z rzędu Lyginopteridales opisano nowy rodzaj i gatunek mikrosynangiów − Silesiatheca formosa gen. et sp. nov. z langsetu Sosnowca. Są to połączone synangia zbudowane z okółka u nasady zrośniętych synangiów wyrastających z monopodialanej osi. Z rzędu Medullosales najliczniejsze są zróżnicowane taksonomicznie proste synangia zbudowane z radialnego okółka, silnie wydłużonych, zrośniętych mikrosporangiów. Wśród nich najprymitywniejszy jest nowy gatunek Codonotheca silesiaca sp. nov. (langset Sosnowca) o słabo wyrażonej symetrii promienistej i niewielkim zrośnięciu zarodni, którego istnienie postulowano w drzewach rodowych rzędu Medullosales (Taylor et al. 2009), jest to równocześnie pierwsze notowanie rodzaju Codonotheca (Sellards, 1903) Pacyna & Zdebska, emend. nov. z karbonu Europy, znanego dotychczas tylko z Ameryki Północnej. Bardziej zaawansowane ewolucyjnie są opisane gatunki Aulacotheca campbellii (White, 1900) Halle, 1933 (duckmant Wałbrzycha) o synangium pałeczkowato-cylindrycznym, Boulayatheca fertilis (Kidston, 1914) Taylor & Kurmann, 1985 Pacyna & Zdebska, emend. nov. (duckmant Wałbrzycha) o gruszkowatym synangium oraz nowy gatunek Boulayatheca ciliata sp. nov. (langset Sosnowca) o synangium bardzo podobnym do poprzedniego gatunku, ale owłosionym. Cecha ta nie była wcześniej znana u tego rodzaju. Gatunek Aulacotheca campbellii (White, 1900) Halle, 1933, dotyczczas znany był tylko z Ameryki Północnej, został po raz pierwszy stwierdzony z Europy. Po raz pierwszy z Polski został opisany rodzaj Boulayatheca Taylor & Kurmann, 1985 i gatunek Boulayatheca fertilis (Kidston, 1914) Taylor & Kurmann, 1985 Pacyna & Zdebska, emend. nov., Dla gatunku Boulayatheca fertilis (Kidston, 1914) Taylor & Kurmann, 1985 Pacyna & Zdebska, emend. nov. zaproponowano nową, poprawioną diagnozę. Z duckmantu Wałbrzycha pochodzi nowy gatunek Boulayatheca saganii sp. nov. o silnie wydłużonym synangium. Nową poprawioną diagnozę zaproponowano dla gatunku Boulaya hallei Gothan 1941 i nową kombinację z poprawną nazwą rodzajową − Boulayatheca hallei (Gothan, 1941) Pacyna & Zdebska, emend. et comb. nov. Z Dolnego Śląska (Wałbrzych) zostały opisane nowe gatunki rodzaju Whittleseya Newberry, 1853a emend. Halle, 1933. Te nowe materiały wskazują na heterogeniczność rodzaju Whittleseya, który uważano za zbudowany z pierścienia licznych, silnie wydłużonych zarodni (tak zbudowany jest gatunek typowy W. elegans Newberry, 1853a stwierdzony też w langsecie Wałbrzycha). Nowe okazy, będące podstawą opisania tu dwóch nowych gatunków tego rodzaju wskazują, że niektóre wśród nich mogły tworzyć złożone synangia, w których mikrosynangia (złożone z kilku zarodni każde), były ze sobą ściśle zrośnięte tworząc zwarty organ. Część okazów zaliczanych wcześniej do gatunku typowego Whittleseya elegans Newberry, 1853a wydzielono w tej pracy jako nowy gatunek Whittleseya silesiaca sp. nov. reprezentowany przez liczne, dobrze zachowane okazy. Różni się on od gatunku typowego kształtem synangium i skupianiem się mikrosporangiów w grupy. Nowy gatunek Whittleseya campanulata sp. nov. ma stosunkowo duże synangium i zarodnie również skupione w grupy. Po raz pierwszy również w stanie uwęglonym rozpoznano połączone synangia Medullosales zbudowane z kilku mikrosynangiów (każde mikrosynangium złożone z kilkunastu zarodni) zebranych razem, ale nie zrośniętych. Były one dotychczas znane jedynie z buł węglowych – rodzaj Parasporotheca. Na podstawie okazów z kopalni Piast (Oświęcim) opisano ich nowy rodzaj i gatunek − Kotasotheca annaeadamii gen. et sp. nov. Dzwonkowate, złożone synangium zbudowane z kilkuset ściśle zrośnietych zarodni umieszczonych w tkance podstwowej zidentyfikowano jako nowy gatunek Dolerotheca migierii sp. nov. (langset Sosnowca). Rodzaj Dolerotheca Halle, 1933 został po raz pierwszy rozpoznany w karbonie Polski. Nowo opisanymi taksonami potwierdzono model ewolucji organów pyłkowych paproci nasiennych z rzędu Medullosales zaproponowany przez T.N. Taylora (Taylor 1988; Taylor & Taylor 1993; Taylor et al. 2009). Umieszczono w jego obrębie opisane nowe rodzaje i gatunki (Fig. 2).
Źródło:
Monographiae Botanicae; 2010, 100
0077-0655
2392-2923
Pojawia się w:
Monographiae Botanicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conditions of accumulation and sedimentary architecture of the upper Westphalian Cracow Sandstone Series (Upper Silesia Coal Basin, Poland)
Warunki akumulacji i architektura krakowskiej serii piaskowcowej górnośląskiego zagłębia węglowego
Autorzy:
Doktor, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191702.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
braided fluvial system
fluvial architecture
coal-bearing deposits
Carboniferous
Upper Silesia
Polska
Opis:
The Cracow Sandstone Series (upper Westphalian) forms the uppermost segment of the coal-bearing succession that makes up the bulk of the Variscan foredeep-basin fill in the Upper Silesia Coal Basin. The series, up to 1640 m in stratigraphic thickness, consists entirely of non-marine deposits. Fiveteen lithofacies have been distinguished in the sediments of this series. The Cracow Sandstone Series is subdivided here in two lithofacies associations. The sandstone association consists mainly of medium- to coarse-grained sandstones that form packages up to several tens of metres thick (max. 140 m), with surfaces of erosion at base. These bodies are separated by less voluminous packages of the mudstone association that consists mainly of mudstones and coal seams, which locally make up the predominant part in the sequences of this association. The sediments of the sandstone association are believed to have originated within wide channel tracts of distal sandy braided rivers. The sediments of the mudstone association with the interbedded coal seams are interpreted as floodplain deposits. The predominant type of peat bogs, represented now in the coals of the Cracow Sandstone Series, were wet forest swamps. The peat bogs were probably slightly domed and their margins received clastic material from adjacent channels. This resulted in the frequent lateral splitting of the coal seams. The large-scale splitting of seams is associated with lateral transition of fine-grained floodplain deposits into coarse-grained channel deposits. The vertical alternation of the channel and floodplain deposits is the result of natural processes on an alluvial plain that resulted in shifting positions of depositional environments, first of all avulsion of the whole fluvial tracts. The coal seams in the Cracow Sandstone Series do not form extensive sheets of persistent thickness, and their geometry depends on the course and evolution of the network of fluvial tracts in the alluvial system. The internal geometry of the Cracow Sandstone Series was controlled to a large extent by differential compaction of sediments, notably by rapid compaction of peat.
Krakowska seria piaskowcowa stanowi najwyższą część sukcesji węglonooenej Górnośląskiego Zagłębia Węglowego wypełniającej waryscyjskie, fleksuralne zapadlisko przedgórskie. Seria osiąga 1640 m miąższości stratygraficznej i zbudowana jest wyłącznie z osadów lądowych. W osadach tej serii wyróżniono 15 litofacji oraz dwie, wyraźnie różniące się asocjacje facjalne, określone jako piaskowcowa i mułowcowa. Osady pierwszej z tych asocjacji, złożonej w przewadze z piaskowców średnioziarnistych, dominują w całej serii i z reguły tworzą grube ciała (litosomy),dochodzące nawet do 140 m miąższooeci. Litosomy te rozdzielone są cieńszymi pakietami osadów asocjacji mułowcowej, w których obok osadów klastycznych, z reguły drobnozianistych, pospolicie występują pokłady węgla, nieraz znacznej miąższości. Cała krakowska seria piaskowcowa interpretowana jest jako osady rozległej równiny aluwialnej związanej z systemem piaszczystych, dystalnych rzek roztokowych. W obrębie traktów koryt rzek roztokowych powstawały tam ciała piaszczyste, które zazwyczaj wykazują cechy wielopiętrowych nagromadzeń osadów korytowych. Obszary pozakorytowe były miejscem depozycji materiału drobnoziarnistego i miejscem rozwoju węglotwórczych torfowisk; w pobliżu traktów koryt rozwijały się tam też glify krewasowe. Dominującym typem torfowisk w omawianej serii były wilgotne torfowiska leśne. Pokłady węgla nie mają charakteru ciągłych pokryw o stałej miąższości, a ich geometria i lateralne rozprzestrzenienie zależało od przebiegu i rozwoju sieci traktów systemu rzecznego. Obserwowane zjawiska wielkoskalowego rozszczepiania pokładów węgla i widoczne w tych miejscach lateralne przejścia do osadów korytowych dowodzą współistnienia traktów rzecznych i węglotwórczych torfowisk rozwiniętych na obszarach pozakorytowych Litosomy piaskowcowe mają geometrię pokryw, ale o ograniczonym zasięgu lateralnym. Za stosunkowo dużą stabilnością macierzystych traktów koryt przemawia znaczna miąższość tych litosomów, podobnie jak pospolita, znaczna miąższość pokładów węgla. Naprzemianległe występowanie w profilach pionowych ciał piaskowcowych i ciał reprezentujących osady asocjacji mułowcowej jest wynikiem naturalnych procesów zachodzących na równinie aluwialnej, które powodowały przemieszczanie się środośrodowisk depozycyjnych, głównie procesów awulsji całych traktówkoryt rzecznych. Architektura sedymentacyjna krakowskiej serii piaskowcowej odzwierciedla przede wszystkim efekty wspomnianych procesów, a w dużym stopniu związana jest też ze zróżnicowaną kompakcją osadów gruboziarnistych, drobnoziarnistych i torfów.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2007, 77, No 3; 219-268
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies