Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Lower Devonian" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Storm origin of bone-bearing beds in the Lower Devonian placoderm sandstone from Podłazie Hill (Holy Cross Mountains, central Poland)
Autorzy:
Szrek, P.
Niedźwiedzki, G.
Dec, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060466.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Placoderm Sandstone
Lower Devonian
Emsian
Holy Cross Mountains
Polska
Opis:
The placoderm sandstone (Emsian, Holy Cross Mountains) exposed in the abandoned quarry at Podłazie Hill was revisited and excavated during fieldwork conducted in 2011-2013. Bone-bearing breccias were identified for the first time at this site and subjected to taphonomic analysis. Vertebrate remains are dominated by heterostracans, while true placoderms compose less than 20% of the total vertebrate assemblage. The high degree of fragmentation of the bones and low degree of abrasion indicate that the remains were reworked and transported before final burial. This is consistent with the mixed character of the bone accumulations, which comprise both open-shelf forms (acanthodians, chondrichthyans) as well as those related to marginal-marine environments (placoderms and sarcopterygians). The bone-bearing succession has been subdivided into five depositional facies attributed to a coastal lagoon influenced by stormy, possibly tidal conditions. The occurrence of the invertebrate trace fossil Ilmenichnus sp. accompanied by Lockeia and Monomorphichnus supports this interpretation.
Źródło:
Geological Quarterly; 2014, 58, 4; 795--806
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spore stratigraphy of Lower Devonian and Eifelian (?), alluvial and marginal marine deposits of the Radom-Lublin area (central Poland)
Stratygrafia sporowa aluwialnych i przybrzeżnomorskich utworów dolnego dewonu i eiflu (?) obszaru radomsko-lubelskiego
Autorzy:
Turnau, E.
Miłaczewski, L.
Wood, G. D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191950.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
spore stratigraphy
Oppel zones
Lower Devonian
Eifelian
Radom-Lublin area
Polska
Opis:
The Czarnolas and Zwoleń Formations of the Terebin IG 5 borehole, and the Terrigenous suite of the Giełczew PIG 5 borehole were analyzed for their spores. Palynological slides from a previous study of the Czarnolas Formation from the Pionki 4 borehole were re-examined and re-interpreted based on new observations and recent spore zonation publications. Two new cryptospores (Cymbohilates pusillus n. sp., Cymbohilates baculatus n. sp.) and two new trilete spores (Retusotriletes niger n. sp., Retusotriletes tuberiferus n. sp.) are described and illustrated. The Lower Devonian and probable Eifelian spore assemblages are assigned to Streelispora newportensis- Emphanisporites micrornatus (NM), Verrucosisporites polygonalis-Dibolisporites wetteldorfensis (PoW), Emphanisporites foveolatus-Verruciretusispora dubia (FD), and Acinosporites apiculatus-Calyptosporites proteus (AP) Oppel zones. These zones have been recognized in the Ardenne-Rhine regions. These data can also be compared to worldwide eustatic signatures. The spore data indicate that in the Radom-Lublin area marine sedimentation ended in either late early or early late Lochkovian, and the successive flooding commenced in late Emsian, probably the serotinus chron.
Utwory dewońskie obszaru radomsko-lubelskiego występują w obrębie brzeżnej części platformy wschodnioeuropejskiej. Można tu wyróżnić wyraźne, ograniczone uskokami jednostki strukturalne, a to: wyniesiona część platformy (EPEEP), rów mazowiecko-lubelski (MLT) i wyniesienie radomsko-kraśnickie (RKU). Na ościennym terytorium Ukrainy przedłużenie wyniesionej części platformy zwane jest wyniesieniem północno-wołyńskim (NVU) i depresją południowo-wołyńską (SVD), a kontynucja rowu mazowiecko-lubelskiego nosi nazwę rowu lwowskiego (LT) (Fig. 1). Womawianym rejonie obecne są wszystkie trzy oddziały systemu dewońskiego leżące zgodnie na górnym sylurze. Ich podział biostratygraficzny jest wciąż niepełny, szczególnie jeśli chodzi o przybrzeżnomorskie i aluwialne osady nie zawierające diagnostycznej fauny. Celem niniejszej pracy jest przynajmniej częoeciowe wypełnienie tej luki. Przeprowadzone badanie palinologiczne dotyczyły formacji czarnoleskiej i zwoleńskiej z otworu Terebin IG 5 oraz serii terygenicznej z otworu Giełczew PIG 5 (Tabele 1, 2). Formacja czarnoleska i seria terygeniczna reprezentują osady przybrzeżnomorskie, zaś formacja zwoleńska osady aluwialne. Ponownie zbadano zespoły spor z formacji czarnoleskiej z otworu Pionki 4. Uzyskane przed 20 laty wyniki zostały w tej pracy reinterpretowane w oparciu o najnowsze obserwacje i nowsze publikacje dotyczące zonacji sporowej (Fig. 2). Zbadane zespoły były na ogół urozmaicone. Zawierały one zarówno kryptospory, jak i spory ze znakiem zrostowym (por. Figury 3–6). W interpretowaniu uzyskanych wyników badań posłużono się zonacją sporową stworzoną dla dewonu obszaru ardeńsko-reńskiego. Wyróżniono szereg zon Oppla oraz zon filogenetycznych lub interwałowych (Fig. 2). Górną część formacji czarnoleskiej (Terebin IG 5 i Pionki 4) zaliczono do zony Oppla Streelispora newportensis-Emphanisporites micrornatus (NM), zony filogenetycznej M (górna część dolnego lochkowu lub dolna część górnego lochkowu). Dolną część formacji zwoleńskiej (Terebin IG 5) zaliczono również do zony Oppla NM, zony ewolucyjnej Si (dolna częoeć górnego lochkowu). Górna częoeć formacji zwoleńskiej (Terebin IG 5) należy do zony Oppla Verrucosisporites polygonalis-Dibolisporites wetteldorfensis (PoW), zon interwałowych W i Su (prag, być może także najniższy ems). Seria terygeniczna (Giełczew PIG 5) należy do zon Oppla Emphanisporites foveolatus-Verruciretusispora dubia (FD) górnego emsu i Acinosporites apiculatus-Calyptosporites proteus (AP), obejmującej pogranicze ems/eifel. Uzyskane wyniki pozwalają na wysunięcie następujących stwierdzeń: 1. Górna część formacji czarnoleskiej (Pionki 4 i Terebin IG 5) reprezentuje ostatni etap sedymentacji morskiej, zakończonej w późnym wczesnym lochkowie (lub wczesnym późnym lochkowie). 2. Formacja zwoleńska (Terebin IG 5) zawiera utwory górnego lochkowu po prag lub najniższy ems. W tym rejonie brakuje znacznej części osadów emsu obecnych w rejonie Radomia (Pionki 1, 4, Ciepielów IG 1) 3. Seria terygeniczna (Giełczew PIG 5) należy do górnego emsu i (prawdopodobnie) dolnego eiflu. Początek sedymentacji morskiej w tym rejonie można datować pośrednio jako poziom konodontowy serotinus. Dolna granica tej serii odpowiada więc dolnej granicy formacji grzegorzowickiej i jej odpowiedników w Górach Świętokrzyskich. Zatem cykl transgresywnoregresywny II Narkiewicza et al. (1998) odpowiada cyklowi Ic Johnsona et al. (1985).
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2005, 75, No 2; 121-137
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Acanthodians from the Lower Devonian (Emsian) ‘Placoderm Sandstone’, Holy Cross Mountains, Poland
Autorzy:
Burrow, C. J.
Szrek, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139217.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Acanthodii
Machaeracanthus
Striacanthus
Onchus
Emsian
Lower Devonian
Polska
fałdopłetwe
akantody
ems
dewon dolny
Polska
Opis:
The Lower Devonian ‘Placoderm Sandstone’ in the Holy Cross Mountains (HCM) is filled with abundant impressions of disarticulated vertebrate remains. The only acanthodian macroremains named to date are fin spines of Machaeracanthus polonicus Gürich. Fin spine impressions in slabs from the Winna Formation (Emsian) at Podłazie Hill (near Daleszyce) in the southern HCM, and also the Barcza Formation (?Lochkovian) at Barcza Quarry, Miedziana Góra Conglomerate (?Lochkovian), Gruchawka, and Zagórze Formation (middle–upper Emsian) at Bukowa Mountain in the northern HCM, reposited in the University of Warsaw, Polish Geological Institute-National Research Institute, Warsaw, and Natural History Museum, London collections, have been cast and studied in order to better document this poorly known taxon. As noted in other Machaeracanthus species, we have found that M. polonicus has two different morphotypes of spines, which abut lengthwise to form a pair of spines. Our investigations show that the fin spine assemblage includes Onchus overathensis as well as M. polonicus, and probably another undetermined acanthodian. The affinities of O. overathensis are reassessed. It is here considered to be a diplacanthiform, and reassigned to the genus Striacanthus, as S. overathensis. Acanthodian scapulocoracoids have also been identified, as well as tightly spiralled toothwhorls which could be from an acanthodian.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 3; 307-320
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies