Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Emigracja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Problematyka wychowawcza w środowiskach emigracyjnych, Edward Walewander, Lublin 1999
Autorzy:
Korzenowski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041774.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
emigracja
Polska
recenzja
expatriation
Polska
review
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1999, 71; 440-442
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu stałości. Polscy socjaliści XIX w. i potworna nowoczesność
Autorzy:
Kuligowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450794.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
Tematy:
bezpieczeństwo
lud
Polska
socjalizm
stabilność
Wielka Emigracja
Opis:
Celem tekstu jest wskazanie, że genezy polskiej myśli socjalistycznej w XIX w. można upatrywać w braku stabilności i bezpieczeństwa. W celu udowodnienia tej tezy posługuję argumentacją składającą się z trzech zasadniczych części. Po pierwsze, rekonstruuję niepokoje i fobie, które znajdowały odbicie w publicystyce pierwszych polskich socjalistów, przede wszystkim w kręgu Wielkiej Emigracji. Po drugie ukazuję, w jaki sposób polscy socjaliści starali się stworzyć nowy język opisu zjawisk politycznych, który próbowali oprzeć na sztywnych zasadach (Prawda, Jedność itp.). Po trzecie wreszcie argumentuję, że narzędziami, służącymi okiełznaniu procesów społecznych i przezwyciężeniu niepewności miały być z jednej strony wspólnoty, oparte na zasadach pierwotnego chrześcijaństwa, z drugiej zaś – ludowo-narodowa wspólnota, stojąca na czele państwa.
Źródło:
Władza sądzenia; 2015, 5. Bezpieczeństwo Między sądzeniem a stanem rzeczy
2300-1690
Pojawia się w:
Władza sądzenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola emigracji klasy kreatywnej w przemianach gospodarki innowacyjnej w Polsce
The Role of Creative Class Emigration in the Changes of an Innovation Economy in Poland
Autorzy:
Gałka, Jadwiga
Dorocki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/438680.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
drenaż mózgów
emigracja
klasa kreatywna
Londyn
Polska
Opis:
Jednym z mierników poziomu rozwoju ekonomicznego regionów i krajów jest innowacyjność jego gospodarki. Powszechnie przyjmuje się, że współcześnie głównym czynnikiem rozwoju gospodarki opartej na wiedzy jest wysoki poziom kwalifikacji kapitału ludzkiego. W związku z dużym zapotrzebowaniem na wykształcone kadry oraz nasilającym się procesem globalizacji – osłabiającym bariery migracyjne, we współczesnym świecie coraz silniej uwidacznia się tzw. proces drenażu mózgów. Proces ten obejmuje osoby dobrze i bardzo dobrze wykształcone oraz profesjonalistów, którzy przyciągani są przez wysoko rozwinięte regiony i kraje. Ta selektywna emigracja ma zatem niekorzystny wpływ na potencjał innowacyjny obszarów biedniejszych. Celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytania, czy wzrost migracji międzynarodowych z Polski po jej akcesji do Unii Europejskiej spowodował negatywną selekcję kadr pracowniczych w Polsce oraz jak ten proces wpłynął na poziom innowacyjności w skali lokalnej? W pracy wykorzystano dane statystyczne GUS, dotyczące skali i kierunków wyjazdów zagranicznych Polaków po 1 maja 2004 roku oraz dane ankietowe zebrane wśród polskich imigrantów w Londynie w 2010 roku. Z badań wynika, że akcesja Polski do Unii Europejskiej zainicjowała negatywne zmiany struktury zasobów ludzkich, zwłaszcza w dużych miastach kraju, tj. w Warszawie, Krakowie i Poznaniu.
Źródło:
Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego; 2013, 23; 91-103
2080-1653
Pojawia się w:
Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najbardziej intymna tęsknota – Polska w korespondencji Józefa Czapskiego
The Most Intimate Longing – Poland in the Correspondence of Józef Czapski
Autorzy:
Bielak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/53925330.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Józef Czapski
patriotyzm
emigracja
Polska
patriotism
emigration
Polska
Opis:
Artykuł porusza zagadnienie patriotycznej postawy Czapskiego w świetle jego osobistej korespondencji. Jako kontekst wykorzystano wywiady, zapisy dziennikowe i eseistykę artysty. Głęboko uwewnętrznione poczucie polskości w przypadku Czapskiego było świadomym i konsekwentnie realizowanym wyborem, mimo wielu innych możliwości rysujących się przed potomkiem arystokratycznej rodziny o bogatych europejskich koligacjach. Listy do różnych adresatów pokazują z jednej strony silny emocjonalny związek z Polską, dodatkowo wzmocniony emigracyjnym, wygnańczym oddaleniem i pamięcią o tych, którzy jej poświęcili życie (Katyń), z drugiej zaś – niemal pozytywistyczne zaangażowanie w służbie paryskiej „Kulturze” rozumianej jako praca na rzecz Kraju.
The article discusses Józef Czapski’s patriotism as reflected in his correspondence. The appropriate context is provided with the use of the artist’s interviews, journal entries, and essays. In Czapski’s case, his deeply internalised sense of Polishness was a conscious and consistently implemented choice, taken despite the fact that many other doors were open to the heir to an aristocratic family with broad European connections. Letters written by Czapski to various people show, on the one hand, a strong emotional bond with Poland, additionally strengthened by the distance forced by emigration and exile and by the memory of those who gave their lives for the country (Katyn), and on the other hand – almost positivist involvement in the service to the Paris-based “Kultura”, seen as working for the benefit of the homeland.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2021, 18, 2; 232-244
2083-7658
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish Jews in Africa in the interwar period
Żydzi polscy w Afryce w okresie międzywojennym
Autorzy:
Knopek, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450391.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Jews
Africa
Polska
emigration
Żydzi
Afryka
Polska
emigracja
Opis:
The article presents the emigration of Polish Jewish community to the individual regions in Africa in the years 1918-1939. It is stated in it that Africa was not really popular among Polish immigrants. Before 1939 only about 4200 people who had Polish citizenship lived on this large continent. Polish Jews occupied an important place among the population. Relatively the largest colonies of Polish Jews were then in North Africa (Egypt and the Maghreb) and in South Africa. Smaller ones were created in West, Central and East Africa. The wealthiest group of Polish Jews lived in Egypt and South Africa, where they were engaged in trade. In other regions, that group dealt with craft, had small shops or livied on hired labor. Polish Jews were involved in the development of Polish and of Polish origin association life in Africa. They contributed also to establishing business contacts between Poland and African lands. Individuals received satisfactory material status and a good professional position or were engaged in political activities.
W artykule wskazuje się na emigrację społeczności żydowskiej z Polski do poszczególnych regionów afrykańskich w latach 1918-1939 Zaznaczono w nim, iż Afryka nie cieszyła się zbyt dużym zainteresowaniem wśród emigrantów polskich Przed 1939 r mieszkało na tym dużym kontynencie jedynie ok 4200 osób mających polskie obywatelstwo Wśród zbiorowości tej istotne miejsce zajmowali jednak Żydzi polscy Stosunkowo największe kolonie Żydów polskich istniały wówczas w Afryce Północnej (Egipt i Maghreb) oraz w Afryce Południowej Mniejsze powstały w Afryce Zachodniej, Środkowej i Wschodniej Najzamożniejsza grupa polskich Żydów zamieszkiwała Egipt i Afrykę Południową, gdzie zajmowała się handlem W pozostałych regionach grupa ta trudniła się rzemiosłem, posiadała drobne sklepy bądź żyła z pracy najemnej Żydzi polscy brali udział w kształtowaniu polskiego i polonijnego życia stowarzyszeniowego w Afryce Przyczynili się też do nawiązywania kontaktów gospodarczych między Polską a ziemiami afrykańskimi Pojedyncze osoby uzyskały zadowalający status materialny oraz dobrą pozycję zawodową bądź zajęły się działalnością polityczną.
Źródło:
Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities; 2016, 6; 65-73
2084-848X
Pojawia się w:
Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi o mecenacie literackim w Polsce i na emigracji do roku 1989
Comments on Literary Patronage in Poland and in Exile until 1989
Autorzy:
Zajączkowski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807231.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polska
mecenat
literatura
renesans
emigracja
Polska
patronage
literature
Renaissance
emigration
Opis:
Artykuł skrótowo przedstawia historię mecenatu literackiego w Polsce od czasów najdawniejszych aż do przełomu politycznego w 1989 r. Omówione zostały zarówno działania mecenasów w kraju, jak i na emigracji, poczynając od XIX wieku. Mecenat literacki zaznaczył się już w średniowieczu, jednak jego najpełniejszy rozkwit przypadł na okres renesansu. Mecenasami byli wtedy zwłaszcza władcy duchowni i świeccy. Wraz z osłabieniem władzy królewskiej w roli mecenasów występowali coraz częściej magnaci – zarówno katoliccy, jak i protestanccy. Po okresie kryzysu mecenat w dziedzinie literatury odrodził się na krótko za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. W okresie rozbiorów mecenat prywatny pozwolił zaistnieć wielu pisarzom tworzącym na terenach Polski, jak i na emigracji. Ważną rolę paramecenacką zwłaszcza do połowy XIX wieku pełniły salony literackie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zmalała znacznie rola mecenasów prywatnych, których zaczęło zastępować państwo. Niezwykle ważną rolę pełnił mecenat w okresie II wojny światowej. Dzięki niemu udało się pomóc wielu pisarzom oraz w dużej mierze zachować dorobek literatury. Okres powojenny stał pod znakiem dominacji państwa jako jedynego dysponenta środków na twórczość literacką. Wydawano i upowszechniano niejednokrotnie dobrą literaturę, ale zarazem rynek literacki był zideologizowany i objęty cenzurą. W tym samym czasie w największych skupiskach polskiej emigracji powstały ośrodki, które promowały pisarzy tworzących poza krajem. Od 1989 r. mecenat literacki stał się często domeną prywatnych instytucji, jednak w nowych warunkach społeczno-ekonomicznych nie wykształciły jeszcze dojrzałe mechanizmy wspierania twórczości literackiej. Mimo szeregu niedomagań Polska posiada tradycje godne wielkich cywilizowanych narodów w zakresie mecenatu literackiego.
This article briefly presents the history of literary patronage in Poland since the earliest times until the political turn in 1989. The activities of patrons both in the motherland and in exile, beginning from the 19th century, have been discussed here. Literary patronage was present as early as in the Middle Ages; however, its greatest flowering was observed in the times of the Renaissance. Especially ecclesiastical and secular rulers were patrons at that time. With the decline of royal power, the magnates (both Catholic and Protestant) took the role of patron more and more frequently. After a period of crisis, literary patronage was regenerated for a short time during the reign of Stanisław August Poniatowski. During the era of the partitions it was private patronage which made it possible for many authors, writing both on Polish territory and in exile, to become established. Literary salons played an important para-patronage role, especially until the mid-19th century. After the restoration of Poland’s independence the role of private patrons decreased as the state began to replace them. Patronage was extraordinarily important during the Second World War, when it rendered assistance to many writers and made a considerable contribution to the preservation of literary achievements. In the post-war period it was—the state which was dominant as the only provider of support for literary work. Good literature was frequently published and popularised; however, the literary market was ideological control and censorship. At the same time, in the largest Polish exile communities, new centres, promoting authors writing outside Poland, were being created. Since 1989 literary patronage has often been the domain of private institutions; however in the new social and economical circumstances advanced mechanisms for supporting literary output have not yet been developed. Despite many obstacles, Poland’s traditions are on a par with those of great civilised nations as far as literary patronage is concerned.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 2; 39-65
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestia narodowościowa w optyce polskiej i rosyjskiej emigracji na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX w.
The Nationality Question from the Perspective of Polish and Russian Emigration in the Late 1940s and Early 1950s
Autorzy:
Dryblak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/54868764.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
emigracja
Rosja
Polska
Ukraina
ZSRS
emigration
Russia
Polska
Ukraine
USSR
Opis:
Kwestia narodowościowa w Związku Sowieckim była jedną z ważniejszych osi dyskusji prowadzonych przez polską i rosyjską emigrację. Stosunek do narodów prometejskich, przez Rosjan określanych separatystycznymi, był kluczowy dla koncepcji politycznych promowanych przez polskie i rosyjskie ośrodki emigracyjne. W swoim artykule dowodzę, że dominująca w polskiej polityce postawa antyimperialna i coraz szersze po wojnie poparcie dla niepodległości Ukrainy miały wpływ na myślenie rosyjskich demokratów. Rosjanie zmuszeni byli do modyfikacji swoich programów politycznych, także ze względu na okoliczności międzynarodowe.
The national question in the Soviet Union was one of the most important subjects discussed among the Polish and Russian emigration. The attitude towards Promethean nations, defined by Russians as separatist, was central to the political concepts promoted by Polish and Russian émigré centres. In my article, I argue that the anti-imperialist stance dominant in Polish politics and the increasingly widespread support for Ukrainian independence after the war influenced the thinking of Russian democrats. Russians were forced to modify their political programmes, also due to international circumstances.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2023, 55, 3; 105-124
0419-8824
2451-1323
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oswajanie na odległość. Literatura polsko-żydowska wobec syjonistycznej wizji terytorialności
Autorzy:
Maria, Antosik-Piela,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897141.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Literatura polsko-żydowska
Dwudziestolecie Międzywojenne
Polska
Palestyna
syjonizm
emigracja
terytorium
Opis:
This text is an attempt of a brief description of the conversion process in Polish-Jewish literature and the perception of Poland as the homeland of Polish Jews. In the article I focus on the literary presentation of Palestine by the Polish-Jewish authors.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2015, 59(4 (451)); 77-82
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie codzienne polskich robotników rolnych na Łotwie w latach 1928-1939
Everyday Life of Polish Agricultural Workers in Latvia in the Years 1928-1939
Autorzy:
Grzybowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956282.pdf
Data publikacji:
2021-11-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polska
Łotwa
emigracja sezonowa
życie codzienne
Polska
Latvia
seasonal emigration
everyday life
Opis:
Polska międzywojenna była dla gospodarki łotewskiej głównym eksporterem robotników sezonowych. W latach 1928-1939 w rolnictwie łotewskim znalazło zatrudnienie ponad 100 tys. Polaków. Większość robotników rekrutowała się spośród małorolnych i bezrolnych chłopów, którzy przyjechali do Łotwy „za chlebem”. Polscy emigranci rolni byli dla Łotyszów swoistą wizytówką Polski. Ich codzienne zachowania kształtowały wyobrażenia Łotyszów na temat Polski i Polaków. Emigranci byli oceniani przez pryzmat tego, jak wykonywali swoje obowiązki i spędzali czas wolny. Pod względem moralno-etycznym robotnicy polscy byli zróżnicowani. Zdarzali się ci, którzy nie potrafili zaakceptować lokalnych zwyczajów życia i pracy, na skutek czego musieli szybko wrócić do kraju. Niemniej większość sumiennie wykonywała swe obowiązki i godnie prezentowała swój kraj, dzięki czemu zaskarbiła przychylność pracodawców łotewskich.
Interwar Poland was the main exporter of seasonal workers for the Latvian economy. In the years 1928-1939 over 100,000 Poles found employment in Latvian agriculture. Most of the workers were recruited from small farmers and landless peasants who came to Latvia to buy bread. Polish agricultural emigrants were a specific showcase of Poland for Latvians. Their everyday behavior shaped Latvians’ perceptions of Poland and Poles. The emigrants were judged on how they performed their duties and spent their free time. In terms of morality and ethics, Polish workers were diverse. There were those who could not accept the local customs of living and working, and as a result had to return quickly to the country. Nevertheless, most of them diligently performed their duties and presented their country with dignity, thanks to which they won the favor of Latvian employers.
Źródło:
Studia Polonijne; 2021, 42; 37-56
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opieka konsularna nad polskimi emigrantami sezonowymi na Łotwie w latach 1928–1939
Autorzy:
Grzybowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311701.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Latvia
Polska
Polish consulates
seasonal emigration
Łotwa
Polska
konsulaty polskie
emigracja sezonowa
Opis:
The interwar Polish state was plagued by many social and economic problems. Among them were unemployment and poverty. The problem of surplus of labor in the Polish countryside coincided with the dynamic development of agriculture in the Latvian state. As a result, thousands of Polish farmers went to Latvia to work in local agriculture. Emigration from Poland to Latvia was seasonal. In the years 1928–1939, over 100,000 Poles passed through Latvian agriculture. The Polish consulates in Riga and Daugavpils took care of these emigrants. These consulates could not complain about the lack of work. In particular, related obligations were imposed on the Consulate of the Republic of Poland in Riga, which looked after the largest number of Polish economic emigrants. Consulates defended the interests of emigrants in situations of disputes with Latvian employers. A characteristic feature of Polish seasonal emigration to Latvia was that it mainly consisted of rural youth who had never left their hometown before. This required the Polish authorities to pay special attention to the issue of caring for these people. Therefore, consular offices tried to take care of the image of emigrants and influence their behavior as well as moral and national attitudes.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 76-92
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peruwiańska porażka i próba jej naprawy. Wokół polskich międzywojennych koncepcji emigracyjnych i kolonialnych
The Peruvian failure and an attempt to repair it. On Polish interwar emigration and colonial concepts
Autorzy:
Jarnecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/952705.pdf
Data publikacji:
2014-12-15
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Peru
Polska
migration
colonial ambitions
1919-1939
międzywojenna polska
emigracja
peru
ambicje kolonialne
Opis:
In the interwar Poland, emigration was considered a possible solution of numerous interior problems of the country. That is why the contemporary Polish authorities believed in the success of colonial plans. In the early 1930s, Peru became a place where these efforts were intensified, encouraged by the president of Peru. The Polish government sent an official commission to this country with the aim to investigate possible settlement in the middle valley of the-Ucayali River. The conditions there were found favorable by the Polish officials. In 1927 and 1928, two settlement licenses were negotiated by private entrepreneurs. The article presents the details of this settlement campaign and its final results. Due to a variety of reasons, the action ultimately was a failure, and the Polish government decided to stop it in 1933. Next, it helped its participants leave Peru for Poland or alternatively move to Brazil or Argentina. In the late 1930, Poland returned to an idea of an official license agreement with Peru, this time without the participation of private institutions. These negotiations were never completed, however, because in 1939 WW II broke out.
Międzywojenna Polska w emigracji postrzegała możliwość złagodzenia występujących napięć społeczno-gospodarczych. Owe wysiłki nazywano planami czy też ambicjami kolonialnymi. Peru na początku lat trzydziestych XX wieku stało się swoistym poligonem tych wysiłków przy zachęcie prezydenta tego kraju. Obszary osiedlenia w środkowym biegu Ucayali zostały zbadane, z pozytywnym wynikiem, przez przysłaną z Polski komisję rządową. Równocześnie (1927-1928) prowadzono rozmowy o dwóch koncesjach prywatnych: dla K. Warchałowskiego, urzędnika państwowego i wieloletniego emigranta z Brazylii, oraz Polsko–Amerykańskiego Syndykatu Kolonialnego – obie z powodzeniem. Warchałowski, nie mając wystarczającej sumy pieniędzy, część swojej koncesji na mocy umowy przekazał specjalnie powołanej spółdzielni Kolonia Polska. Jednak akcja Warchałowskiego przyniosła porażkę.Przypadkowy dobór kandydatów do wyjazdu, problemy z komunikacją poprzez oddalenie centrum osadnictwa w Cumarii, szczupłe środki finansowe, biurokratyczna rutyna, nadmierne obietnice, brak jasnego planu, jak również dwuznaczna rola inicjatora, a zarazem przedsiębiorcy – wszystko to zawiodło. Syndykat zaś, nie posiadając oficjalnej zgody na nabór osadników, stosował nieuczciwe praktyki zawierania z kandydatami umowy o pracę. Akcja ta kompromitowała Polskę, toteż władze zdecydowały się ją zamknąć w 1933 r., części emigrantów zapewniając repatriację czy wyjazd do Brazylii bądź Argentyny. U schyłku lat trzydziestych Polska powróciła do idei podpisania umowy koncesyjnej z Peru, tym razem na siebie biorąc ciężar negocjacji, rezygnując z prywatnych instytucji. Wybuch II wojny św. przerwał niemal sfinalizowane negocjacje.
Źródło:
Sprawy Narodowościowe; 2014, 44; 102-132
2392-2427
Pojawia się w:
Sprawy Narodowościowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siergieja Mielgunowa emigracyjne spotkania z Polską
Sergei Melgunov’s Relations with Poles on Emigration
Autorzy:
Dryblak, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2156704.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Rosja
Polska
biała emigracja
antykomunizm
Mielgunow
Wraga
Russia
Polska
white emigration
anti-communizm
Melgunov
Opis:
Artykuł prezentuje sylwetkę wybitnego rosyjskiego historyka i działacza politycznego Siergieja Mielgunowa, na tle jego zainteresowań Polską i kontaktów z Polakami po jego wyjeździe z ZSRS. Ten mało znany wątek z historii stosunków polsko-rosyjskich na emigracji można traktować jako reprezentatywne studium przypadku obrazujące trudności, które napotykali polscy emigranci, próbując nawiązać dialog z przedstawicielami emigracji rosyjskiej. Z drugiej strony stanowi on również przykład współpracy polsko-rosyjskiej w obszarze propagandy antysowieckiej. Rosyjski historyk utrzymywał na emigracji kontakt z kilkunastoma Polakami, stałe relacje (do śmierci) miał jednak tylko z Ryszardem Wragą, z którym łączyła go przyjaźń. Przykład Mielgunowa dobrze pokazuje również, jak różne znaczenia Polacy i Rosjanie przypisywali hasłu demokratycznej Rosji. Kiedy większość demokratów rosyjskich, tak jak Mielgunow, chciała połączyć ustrój demokratyczny z imperialną pozycją swojego kraju, Polacy uważali, że tylko deimperializacja Rosji może przynieść jej demokrację i wolności przynależne ludziom Zachodu.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2022, 39, 1; 291-312
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W imię socjalizmu - poszukiwanie miejsca na ziemi. Przypadek Leona (Libera) Gotloba
In the Name of Socialism – Searching for a Place in the World. The Case of Leon (Liber) Gotlob
Autorzy:
Rusiniak-Karwat, Martyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2156701.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
emigracja
II wojna światowa
ZSRS – zsyłka
szlak bojowy – Armia Andersa
Bund
emigracja z Polski – 1957 r.
Polska
Żydzi
lata 1947–1957
emigration
World War II
the USSR – exile
battle trail – Anders’ Army
Opis:
W artykule zostały ukazane koleje życia i wędrówki żydowskiego socjalisty z Bundu Leona (Libera) Gotloba. Są one odzwierciedleniem losu wielu osób z jego pokolenia – których młodość przypadała na lata przed 1939 r. Na jego przykładzie autorka wskazała, że nie zawsze mamy wpływ na miejsce zamieszkania i osiedlenia, a pewne decyzje wymusza na nas sytuacja polityczna i społeczna, a także osoby trzecie. Wybuch wojny w 1939 r. był przyczyną ucieczki Gotloba na wschód przed okupantem niemieckim, co zakończyło się aresztowaniem i zesłaniem do łagru na terenie ZSRS. „Amnestia” latem 1941 r. umożliwiła bohaterowi artykułu wydostanie się z ZSRS i przejście szlaku bojowego w szeregach Armii Andersa. W tym czasie informacje o śmierci najbliższych i Zagładzie Żydów spowodowały, że zaczął wiązać swoje plany życiowe ze Stanami Zjednoczonymi, gdzie zamierzał kontynuować pracę w Bundzie. W związku z niepowodzeniem starań o wyjazd, przebywając w Wielkiej Brytanii jako zdemobilizowany żołnierz, postanowił z nową rodziną powrócić do Polski, co nastąpiło jesienią 1947 r. Aktywnie uczestniczył w odbudowie komitetu Bundu i życia społeczności żydowskiej w Tarnowie aż do chwili aresztowania w marcu 1949 r. Pomimo wcześniejszej ostrej krytyki ZSRS i komunizmu, doświadczeń utraty wolności podczas wojny i w powojennej Polsce oraz inwigilacji jego osoby, potrafił dostosować się do ówczesnych realiów politycznych. Po wyjściu z więzienia w listopadzie 1951 r., działał w Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym Żydów w Polsce. Dopiero wydarzenia roku 1956 w Polsce, a co za tym idzie – również otwarcie drogi do emigracji, pozwoliły mu osiągnąć wcześniejszy cel. Razem z rodziną i przyjaciółmi z Tarnowa znalazł się w Ameryce i w wolnym świecie kontynuował pracę w szeregach Bundu.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2022, 39, 1; 356-383
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Następstwa przemian 1989 roku w działalności społeczno‑politycznej Łemków w Polsce i Stanach Zjednoczonych
The consequences of the changes in 1989 in the socio‑political activity of the Lemkos in Poland and the United States
Autorzy:
Tyda, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098006.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Łemkowie
emigracja
diaspora
Polska
Stany Zjednoczone Ameryki
społeczność
Lemkos
emigration
Polska
United States of Amercia
community
Opis:
W okresie komunizmu społeczność łemkowska nie posiadała w Polsce odrębnej organizacji etnicznej. W USA Łemkowie mogli bez przeszkód prowadzić działalność społeczną i polityczną. Jeszcze przed II wojną światową powstały dwie ważne organizacje: rusofilska Łemko-Sojuz i Ukrainofilska Organizacja Obrony Łemkowszczyzny w Ameryce. Transformacja społeczno-polityczna zapoczątkowana wyborami z czerwca 1989 r. zmieniła sytuację mniejszości narodowych i etnicznych. Okres transformacji ustrojowej w Polsce zaktywizował także Łemków, którzy również wykorzystali te zmiany do sformalizowania i rozwinięcia swojej działalności. Pierwszą powojenną organizacją łemkowską było Stowarzyszenie Łemkowskie. Jako przeciwwagę dla Związku Łemków Ukrainofile utworzyli w Gorlicach własną organizację – Związek Łemków. W nowych okolicznościach politycznych musieli odnaleźć się także aktywiści amerykańscy. Wraz z upadkiem Związku Radzieckiego legło w gruzach nie tylko zaplecze ideowe Łemkowsko-Sojuza, ale także jego zaplecze finansowe. W okresie przemian politycznych w Europie Wschodniej OOL znalazł się w znacznie lepszej sytuacji niż Łemko‑Sojuz. Antymoskiewska postawa organizacji ukrainofilskiej pozwoliła jej zachować wiarygodność i kontynuować walkę o interesy Ukrainy. Jednakże organizacje – zarówno polskie, jak i amerykańskie – w swojej wielopłaszczyznowej działalności nadal przyczyniają się do utrwalenia i zachowania tożsamości kulturowej Łemków oraz zachowania ich tradycji.
During the communist period the Lemko community did not have its own separate ethnic organization in Poland. In the USA, the Lemkos were able to conduct social and political activities without any obstacles. Even before World War II, two important organizations were established: the Russophile Lemko‑Soyuz and the Ukrainophile Organization for the Defense of Lemkivshchyna in America. The social and political transformation initiated by the elections of June 1989 changed the situation of national and ethnic minorities. The period of political transformation in Poland also activated the Lemkos, who also took advantage of these changes to formalize and develop their activities. The first postwar Lemko organization was the Lemko Association. As a counterbalance for Lemkos Association, Ukrainophiles created in Gorlice their own organization – Union of Lemkos. American activists also had to find their way in the new political circumstances. When the Soviet Union collapsed, not only did the ideological base of Lemko‑Soyuz fall into ruin, but also its financial base. OOL found itself in a much better position than Lemko‑Soyuz during the period of political transition in Eastern Europe. The anti‑Moscow stance of the Ukrainianophile organization allowed it to remain credible and continue to fight for the interests of Ukraine. However, the organizations – both Polish and American – in their multifaceted activity still contribute to consolidation and preservation of Lemkos’ cultural identity and preservation of their traditions.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica; 2022, 29, 371; 69-80
2081-3333
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyczne uwarunkowania obecności Polaków w Brazylii
Historical circumstances of Polish presence in Brazil
Autorzy:
Olszycki, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956327.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Brazylia
Polska
Polonia
emigracja
stosunki dyplomatyczne polsko-brazylijskie
historia
Brazil
Polska
Polish emigration
emigration
Polish-Brazilian diplomatic relations
history
Opis:
Poland established official political relations with Brazil relatively recently. When Poland regained her independence in 1918 Brazil was the first state where Polish diplomatic mission went to in order to establish her first in history diplomatic mission. In the history of Polish emigration to Brazil we can distinguish a few periods of Polish influxes: the first period (1629–1869), the period of mass migration (1869–1914), the interwar period (1914–1939), the second world war (1939–1945) and the period after the second world war (1945 up till now). We can presume that despite this variety, the milieu of Polish migrants to Brazil was a group, whose social and cultural status was dominated by a peasant model (communal-country, conservative). They cherished traditional values typical for Polish cultural circle. This character of Polish emigrants in some way corresponded with the experience of Brazilian society. Looking for historical circumstances of Polish presence in Brazil, the author attempted to present in many aspects Polish-Brazilian similarities.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 4; 213-226
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies