Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the Grand Duchy of Lithuania," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
„Sprawa wileńska” na łamach polskojęzycznej prasy litewskiej w Wilnie w latach 1919–1922
“The issue of Vilnius” in the pages of Polish-speaking Lithuanian press in Vilnius in the years 1919–1922
Autorzy:
Dąbrowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596615.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
spór o Wilno
prasa litewska
Rzeczpospolita Obojga Narodów
the former Grand Duchy of Lithuania
dispute over Vilnius
Lithuanian newspaper
Polish-Lithuanian Commonwealth
Opis:
Polskie i litewskie ugrupowania polityczne i społeczne dawnej stolicy byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego wysuwały szereg argumentów w zakresie rozwiązania tak zwanej „sprawy wileńskiej”. Bez wątpienia był to punkt zapalny we wzajemnych stosunkach narodowościowych. W okresie tym, władza w Wilnie zmieniała się bardzo często, zaś naprawę sytuację podjęto już w okresie Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich. Nowe rozwiązania z kolei, zaczęto wprowadzać w życie w ramach tak zwanej Litwy Środkowej. To co prezentowano na szpaltach periodyków litewskich wychodzących w języku polskim było stanowiskiem dość „umiarkowanym”, porównując z niezwykle „radyklanymi” tezami lansowanymi w prasie litewskojęzycznej. Argumenty wysuwane przez publicystów polskojęzycznej prasy litewskiej w Wilnie, a także przedstawicieli polskich ugrupowań polityczno-społecznych, świadczyły o tym, iż w okresie dwudziestolecia międzywojennego, nie było jakiejkolwiek szansy na dialog między Polakami i Litwinami, co do przyszłości stolicy byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Oskarżenia i pretensje jednej strony, rodziły podobne po drugiej, zaś rozwijający się brak obopólnego porozumienia, „zmazywał” przez kolejne lata tak ciężko wypracowane wspólne dziedzictwo dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Polish and Lithuanian political and social groups in the former capital of the former Grand Duchy of Lithuania claimed a number of arguments in solving the “case of Vilnius”. Without a doubt, this was a flashpoint in relations between nationalities. During this period, the authorities in Vilnius changed very often and the repair situation had already been taken during the Board of Civil Eastern Territories. New solutions were introduced in place in the so-called Central Lithuania. This is what was presented in the pages of Polish-speaking Lithuanian press of Vilnius was quite “moderate” in comparison with the unusually “radical” theses offered in a Lithuanian-press. The arguments put forward by the Polish-language journalists of the Lithuanian press in Vilnius and representatives of the Polish political and social groups testified to the fact that in the interwar period, there was not any chance of dialogue between Poles and Lithuanians, about the future of the former capital of the former Grand Duchy of Lithuania. Accusations and blame the one hand, bore similar on the other. Developing a lack of mutual agreement, blurred over the years the common heritage of the former Polish-Lithuanian Commonwealth.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2015, XCV (95); 31-55
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between the Union of Lublin and the Mutual Pledge of the Two Nations: From the Union of Two States to the Commonwealth of Three Provinces
Autorzy:
Zakrzewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178393.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
Polish-Lithuanian Commonwealth
Polish Crown
Grand Duchy of Lithuania
Union of Lublin
political system
law
changes of the political system
Opis:
The aim of the article is to present changes in the position of the Grand Duchy of Lithuania towards the Polish Crown within the Polish-Lithuanian Commonwealth in the years 1569–1791. The analysis was based on the transformation of both common (monarch, Sejm) and separate (central and local offices, judicial system and law) institutions in the context of economic, social and cultural changes of the era. Gradually, the Commonwealth was transforming into a state in which Lithuania was not so much one of its two parts – along with the Crown, but one of its three provinces – along with Lesser Poland and Greater Poland. It was, however, a special province since it had its own ministers, offices, courts, treasury and fiscal courts along with its own codification of political and private law. The rule introduced in 1673 that every third Sejm was to be held in Grodno, however, was rarely observed. The reasons for this change were: the smaller population of the Grand Duchy, its lower fiscal income along with the war damage and territorial losses suffered in the mid-17th century. This transformation was also facilitated by the fact that the Lithuanian political system and laws became increasingly similar to the Polish ones. Another factor was the slow creation of a sense of political community among nobles of both the Crown and Lithuania. This feeling was born not only out of the same rights and privileges, but also owing to the immigration of the Crown noblemen to the lands of the Grand Duchy and joining – by marriage – Lithuanian noble families, which was especially the case among magnate families. During this period, the common culture of the Polish-Lithuanian Commonwealth based on the Polish language – lingua franca of the whole state – was also created. Other languages also functioned in the Polish- -Lithuanian state, but Polish, enriched by Lithuanian, Ruthenian, Latin, German and Oriental elements, began to dominate. The Government Act of 3 May 1791 did not mention the Grand Duchy at all, but created a common government for the whole of Commonwealth – the Guard of Laws and Great Commissions. Mutual Pledge of the Two Nations, unanimously adopted on 20 October 1791, constituted an attempt to return to the dualism from the era of the Union of Lublin. This act granted Lithuanians half of the commissioners in the military and fiscal commissions and – in the future – in the police commission. Lithuania also retained separate ministers, offices, a separate treasury and tax judiciary. Thus, the gradual unification of the Polish-Lithuanian Commonwealth was still visible, while maintaining some separate aspects, which were important for Lithuanians, albeit secondary in the scale of the entire state. Nevertheless, this process was interrupted by the upcoming partitions.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2019, 84, 4; 5-40
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Radziwiłł Cousins, Prophecies and False News in Mid-Seventeenth-Century Europe
Братья Радзивиллы, пророчества и фальшивые новости в Европе в середине XVII в.
Autorzy:
Mazheika, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969590.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Grand Duchy of Lithuania
Polish-Lithuanian Commonwealth
the Radziwills
Protestantism
Catholicism
prophecy
17th century
Radziwiłł
Великое Княжество Литовское
Речь Посполитая
Радзивилл
протестантизм
католицизм
XVII век
Opis:
W artykule mówiono o tym, jak proroctwa i dezinformacja pomogły umocować w opinii międzynarodowej wizerunek Wielkiego Księstwa Litewskiego jako państwa protestanckiego w odróżnieniu od Królestwa Polskiego, tożsamość konfesyjna którego pozostawała bez wątpienia katolickiej. Lata 50. XVII wieku były czasem, gdy „proroctwa” Mikuláša Drábika zostały szczególnie popularnymi. Co więcej nowiny fałszywe o niszczeniu wszystkich polskich i ltewskich kościołów protestanckich znalazły swoich odbiorców i, jak wydawało się, funkcjonowały jako pomyślny fortel propagandystyczny. Komunikaty o przyczynach niszczenia kościołów protestanckich w Rzeczypospolitej spowodowały wzrost ciekawości w Europie Zachodniej do Wielkiego Księstwa Litewskiego i udostępniły Januszowi i Bogusławowi Radziwiłłom możliwość otrzymać uznanie międzynarodowe jako obrońców wiary prawdziwej w czasie, gdy we własnym państwie ich uważano za zdrajców.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 3; 137-154
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies