Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Il desiderio di utopia. Elementi per definire la costruzione delle distopie teatrali polacche
Longing for Utopia: the Construction of Polish Distopic Theatre. Some Considerations
Autorzy:
Minczewa, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409109.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Associazione Italiana Polonisti (AIP)
Tematy:
Jan Klata
Polish theatre
engaged theatre
political theatre
dystopia
utopia
Solidarność
Opis:
The paper concerns some elements of the construction of worlds represented on stage in recent Polish theatre. This may be seen as a comment on the state of democratic Poland after 1989 and, more generally, as an analysis of the peculiarities of the contemporary world. However, a deeper analysis shows recent theatre staging as structurally similar to the construction of dystopias. The worlds represented on stage are characterized by the presence of a nonlinear construction of time, by the absence of ending, of a horizon and of death, by the presence of ruins (intended literally, as an aesthetic paradigm, and metaphorically) and by the construction of dystopian characters. The analysis focuses on one of the most important performances for the Polish political theatre of the last two decades, H. (2004), a version of Hamlet directed by Jan Klata, performed in the historic and derelict Gdańsk Shipyard, a symbolic stage set which becomes at the same time the place of fulfilment of dystopia and of the emergence of the desire for utopia.
Źródło:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi; 2016, 7; 171-185
2384-9266
Pojawia się w:
pl.it / rassegna italiana di argomenti polacchi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Bioarchive
Autorzy:
Jarząbek-Wasyl, Dorota
Gałązka, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035228.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
archive
Polish theatre
Irena Solska
Stanisław Eliasz Radzikowski
Opis:
This article presents the history of the acquaintance between Irena Solska and Stanisław Eliasz Radzikowski seen through the lens of their correspondence (held in the collections of the National Museum in Kraków, the Czartoryski Library). These documents not only record a relationship, but – through the personal items, intimate keepsakes, and single-sentence letters enclosed in the envelopes – they are an example of an archive that transcends traditional frameworks and classifications. The author suggests using the term “bioarchive” to describe the existential, material, and performative dimension of the biographical documentation.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, English Issue 3; 166-182
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
No Calm After the Storm. A Decade of "The Tempest" in Polish Theatres (2012–2021)
Autorzy:
Romanowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39777196.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Shakespeare
'The Tempest'
Polish theatre
adaptation
theatre seasons 2012–2021
Opis:
The article discusses twelve productions based on The Tempest shown in Polish theatres in the years 2012-21, a decade whose challenges included escalation of the migration crisis, increasing climate change, social and political unrest around much of the globe, and the covid pandemic, but which was also marked by important Shakespearean anniversaries. In order to inspect the play’s significance for contemporary Polish audiences the productions are scrutinised in relation to four categories of interrelated issues: modification of characters, depiction of suspended reality connected with sleep, dreaming, memory and recollection, references to current social and political challenges, and employment of the play’s meta-artistic potential. The productions’ interpretative tendencies reveal a number of common denominators which are analysed with an aim of explaining why, in today’s Poland, the possibility of reconciliation and return to some form of re-established order that the playwright contemplates is seen as very difficult, if not impossible.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 209-225
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dziady directed by Kazimierz Dejmek – an attempt at demythologisation
Autorzy:
Popłonikowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649327.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Dziady
Adam Mickiewicz
Kazimierz Dejmek
March 1968
Polish theatre
Opis:
The author of the article attempts to recreate the famous staging of Dziady directed by Kazimierz Dejmek, in order to demystify the spectacle. The performance is analysed in terms of art, taking into account the political situation (March 1968). In order to establish the facts, the author uses an assistant’s script, the recollections of the witnesses of the release of Dziady and fragments of the performance. The reconstruction of the staging enabled the researcher to conclude that it was artistically valuable, but it was the political situation at the time that played the most important role in popularising that interpretation of the drama.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2017, 44, 6
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Listy Ludwika Solskiego do córki, Anny Sosnowskiej: 1945–1954
Letters of Ludwik Solski to his daughter, Anna Sosnowska: 1945-1954
Autorzy:
Degler, Janusz
Sztaba, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36453703.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr polski
historia teatru
polscy aktorzy
Ludwik Solski
Polish theatre
theatre history
Polish actors
Opis:
Publikowane listy Ludwika Solskiego do córki – Anny Sosnowskiej (1905–1997) pochodzą z lat 1945–1954. Większość z nich aktor wysyłał z Krakowa, gdzie wtedy mieszkał, kilka z miast, w których przebywał na występach gościnnych (Warszawa, Bielsko) lub wypoczywał (Krynica, Morawin). Anna od 1945 przebywała za granicą. W Paryżu miała kłopoty ze znalezieniem stałej pracy, uczyła się stenografii. Solski pisze o warunkach życia w kraju, pogarszającym się zdrowiu, przekazach pieniężnych dla córki i paczkach od niej, przed którymi się wzbraniał. Towarzyszy mu ciągła troska o córkę. Listy i kartki pocztowe dotyczą przede wszystkim spraw prywatnych, ale dowiadujemy się z nich też wiele o pracy aktora, o objazdach z Grubymi rybami Bałuckiego po całym kraju i reakcjach publiczności, o uroczystościach jubileuszowych w 1951 i 1954. Korespondencja pokazuje pracę artysty teatralnego i funkcjonowanie teatru w Polsce w pierwszych latach powojennych. Listy Solskiej – matki do córki ogłosiła Lidia Kuchtówna (Listy Ireny Solskiej, Warszawa 1984). Teraz możliwa jest lektura listów obojga rodziców do Anny, kierowanych do Paryża. Zamieszczamy 61 listów. Oryginały (rękopisy, przeważnie z kopertami) znajdują się  w Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego we Wrocławiu. W 2015 pamiątki po Ludwiku i Irenie Solskich, wśród nich listy, podarował Muzeum Mathias von Poswik, wnuk brata Solskiej, który wszedł w ich posiadanie po śmierci Anny Sosnowskiej.
Ludwik Solski's published letters to his daughter - Anna Sosnowska (1905-1997) - come from 1945-1954. Most of them were sent by the actor from Krakow, where he lived at that time, from several of the cities where he stayed during guest performances (Warsaw, Bielsko) or rested (Krynica, Morawin). Anna lived abroad after 1945. In Paris, she had trouble finding a permanent job; she was studying shorthand. Solski writes about living conditions in Poland, his deteriorating health, money transfers for his daughter and parcels from her, which he begged her not to send him. He expresses constant care for his daughter. Letters and postcards concern primarily private affairs, but we also learn a lot about the actor's work, tours with Bałucki’s Grube ryby (Big Shots) around the country and audience reactions, jubilee celebrations in 1951 and 1954. The correspondence shows the work of a theatre artist and the functioning of the theatre in Poland in the first post-war years. Solska’s letters - mother to daughter, were published by Lidia Kuchtówna (Irena Solska’s Letters, Warsaw, 1984). Now it is possible to read the letters of both parents to Anna, sent to Paris. We include 61 letters. The originals (manuscripts, mostly with envelopes) are at Henryk Tomaszewski Museum of the Theatre in Wrocław. In 2015, souvenirs of Ludwik and Irena Solski, among them letters, were donated to the Museum by Mathias von Poswik, grandson of Solska’s brother, who came into their possession after the death of Anna Sosnowska.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 111-179
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie sztuki teatralne na chińskich scenach - krótkie wprowadzenie
Polish Theatre on Chinese Stage - a short introduction
Польские театральные постановки на китайских сценах – краткое введение
Autorzy:
Yinhui, Mao
Szatkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930285.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Chinese theatre
Polish theatre in China
Polish theatre
cultural diplomacy
Polish culture in China
китайский театр
польский театр в Китае
польский театр
культурная дипломатия
польская культура в Китае
Opis:
In the second decade of the 21st century the number of Polish theater pieces in China increased in comparison with previous years. Polish plays and performances raised a great interest of Polish art among Chinese theatrologists and the theatre circles, forming an excellent reputation for Polish culture in artistic and opinion-making circles. The dynamic and effective promotion of the Polish culture in China depends on the economic and political relations of both of the countries. From the Polish side, the Ministry of Culture and National Heritage, the Adam Mickiewicz Institute (IAM), the Polish Institute in China (part of the Embassy of the Republic of Poland in Beijing) and various Polish theater groups effectively show the initiative to present the best of Polish theater art to Chinese audience. In the recent years Polish theater appears at major theatre festivals in China, books on Polish theater are being published and there are new translations of Polish drama, which proves that only in a few years Polish theater became familiar to Chinese theatregoers.
Во втором десятилетии XXI века количество польских театральных постановок в Китае увеличилось по сравнению с предыдущими годами. Польские спектакли и представления вызвали большой интерес к польскому искусству среди китайских театроведов и в театральных кругах, создав отличную репутацию польской культуры во влиятельных художественных кругах. Динамичное и эффективное продвижение польской культуры в Китае зависит от экономических и политических отношений обеих стран. С польской стороны Министерство культуры и национального наследия, Институт Адама Мицкевича (IAM), Польский институт в Китае (часть Посольства Республики Польша в Пекине) и различные польские театральные труппы успешно проявляют инициативу по представлению лучших образцов польского театрального искусства китайскому зрителю. В последние годы польский театр выступает на крупных театральных фестивалях Китая, издаются книги о польском театре и появляются новые переводы польской драмы, что доказывает, что всего за несколько лет польский театр стал знаком китайским любителем театра.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 133-143
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyjaciel: Jerzy Timoszewicz (1933–2015)
A Friend: Jerzy Timoszewicz (1933–2015)
Autorzy:
Degler, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083671.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jerzy Timoszewicz
teatr polski
historia teatru
historycy teatru
Polish theatre
theatre history
theatre historians
Opis:
Jerzy Timoszewicz – historyk literatury i teatru, edytor – urodził się 9 września 1933 w Warszawie. Studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1956 roku. Pracę magisterską o Dziadach w inscenizacjach Leona Schillera napisał pod kierunkiem prof. Jana Kotta (została wyróżniona III nagrodą w konkursie Mickiewiczowskim Ministerstwa Szkół Wyższych). W czasie studiów należał do Koła Młodych Krytyków prowadzonego przez Edwarda Csató i debiutował w 1954 roku recenzją Balladyny Słowackiego („Sztandar Młodych”, nr 26, 1954). Od października 1957 do września 1992 należał do zespołu redakcyjnego „Pamiętnika Teatralnego”. Redagował kilka zeszytów monograficznych, poświęconych m.in. Andrzejowi Pronaszce, Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi, teatrowi wileńskiemu i Teatrowi Żydowskiemu w Polsce. W listopadzie 1965 r. obronił rozprawę doktorską „Dziady” w inscenizacji Leona Schillera: Partytura i jej wykonanie (Warszawa 1970), w której podjął się zadania bez precedensu: odtworzył kształt sceniczny czterokrotnie przez Schillera inscenizowanych Dziadów oraz zrekonstruował partyturę reżyserską warszawskiego przedstawienia z 1934 roku. Wzorowo opracowane cztery tomy Pism Leona Schillera (każdy zawiera kronikę życia i twórczości) stanowią najważniejszą część dorobku edytorskiego Timoszewicza. Wydał także tom wspomnień o nim Ostatni romantyk sceny polskiej (1990) oraz przygotował do druku tekst Historyi o Męce Najświętszej i Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim w układzie Schillera (1990). Drugi twórca, którym Timoszewicz zafascynowany był od młodości, to „książę polskich eseistów” – Jerzy Stempowski. Wydał dwutomowy wybór jego Szkiców literackich (1988, wyd. II: 2001), zebrane i opracowane Felietony dla Radia Wolna Europa (1995) oraz Pamiętnik teatralny trzeciej klasy i inne szkice (1999) i tom „Pan Jerzy” Śladami niespiesznego przechodnia: Wspomnienia i szkice o Jerzym Stempowskim (2005). Dorobek edytorski Timoszewicza dopełniają edycje recenzji Edwarda Csató (1979), tekstów o teatrze polskim Zbigniewa Raszewskiego pt. Spacerek w labiryncie (2008), tom wspomnień, artykułów i listów Zbigniewa Pronaszki Zapiski scenografa (1976) oraz wybór artykułów przebywającego na emigracji Tymona Terleckiego Rzeczy teatralne (1984), z którym korespondował ponad trzydzieści lat. Wydany ostatnio obszerny wybór tej korespondencji świadczy jak wytrawnym i płodnym epistolografem był Jerzy Timoszewicz. Do jego adresatów należeli znani uczeni i artyści. Ogromny zbiór ich listów Timoszewicz przekazał do Ossolineum. Dla teatrologów niezwykle cennym źródłem do poznania historii dziejów polskiej nauki o teatrze i związanego z nią ruchu wydawniczego są jego omówienia książek teatralnych, które przez wiele lat publikował w „Teatrze”, „Dialogu” i „Roczniku Literackim”. Piśmiennictwo teatralne nie miało dla niego żadnych tajemnic, czego potwierdzeniem była  rubryka „Świstek Teatralny” na łamach „Teatru” (1960–1961), którą zapełniał fragmentami i cytatami z dawnych czasopism, pamiętników, listów, wywiadów, recenzji, leksykonów i różnych dokumentów. Jego studenci z Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST, którego wykładowcą był w latach 1975–1979, przedrukowali w jednym tomie wszystkie „Świstki Teatralne” i wręczyli mu go 13 września 2013 z okazji jubileuszu osiemdziesiątej rocznic urodzin. Jerzy Timoszewicz zmarł 24 marca 2015. W pogrzebie zgodnie z ostatnią wolą uczestniczyła tylko najbliższa rodzina. Liczne grono przyjaciół i znajomych pożegnało go 9 kwietnia na cmentarzu prawosławnym przy ul. Wolskiej.
Jerzy Timoszewicz, a historian of literature and theatre, and an editor, was born on 9 September 1933 in Warsaw. He received a magisterium degree in Polish philology from the University of Warsaw in 1956. The diploma essay on Dziady [Forefathers’ Eve] as staged by Leon Schiller, which he wrote under the tutelage of Professor Jan Kott, was awarded the third prize in the Mickiewicz Competition organised by the Ministry of Higher Education. While studying at the University, Timoszewicz was a member of the Young Critics Circle run by Edward Csató and made his press debut with a review of Słowacki’s Balladyna (Sztandar Młodych, no. 26, 1954). From October 1957 to September 1992, he was a member of the Pamiętnik Teatralny Editorial Board. He edited several monographic issues of the journal, devoted to Andrzej Pronaszko, Stanisław Ignacy Witkiewicz, the Vilnius theatre, and the Jewish Theatre in Poland. In November 1965, Timoszewicz defended his doctoral dissertation, „Dziady” w inscenizacji Leona Schillera: Partytura i jej wykonanie [Dziady as Staged by Leon Schiller: The Score and Its Execution] (Warszawa, 1970) whereby he undertook a task without precedent: he reconstructed the stage shape of four productions of Dziady by Schiller and the director’s score of the Warsaw production of 1934. The four volumes of Leon Schiller’s Pisma [Papers] that Timoszewicz edited are a paragon of editing (each is provided with a chronicle of Schiller’s life and work) and the finest piece of Timoszewicz’s editorial work. He also published a volume of recollections about Schiller, Ostatni romantyk sceny Polskiej [The Last Romantic of the Polish Stage] (1990) and Leon Schiller’s version of Historyja o Męce Najświętszej i Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim [The History of the Most Holy Passion and Glorious Resurrection of Our Lord]. Another hero whom Timoszewicz was fascinated with from a young age was “the prince of Polish essayists,” Jerzy Stempowski. Of Stempowski’s oeuvre, Timoszewicz published a two-volume selection of Szkice literackie [Literary Sketches] (1988; 2nd edn 2001), a collection of Stempowski’s radio editorials, Felietony dla Radia Wolna Europa [Editorials for Radio Free Europe] (1995), and Pamiętnik teatralny trzeciej klasy i inne szkice [A Theatre Memoir of the Third Class and Other Sketches] (1999); he also edited a volume of reminiscences „Pan Jerzy”. Śladami nieśpiesznego przechodnia: Wspomnienia i szkice o Jerzym Stempowskim [“Pan Jerzy.” Following the Footsteps of the Unhurried Ambler: Reminiscences and Sketches About Jerzy Stempowski] (2005). Other editorial works by Timoszewicz include an edition of theatre reviews by Edward Csató (1979), a collections of texts about Polish theatre by Zbigniew Raszewski, Spacerek po labiryncie [A Walk in a Maze] (2008), a volume of reminiscences, articles and letters by Zbigniew Pronaszko, Zapiski scenografa [Notes of a Stage Designer] (1976), and a selection of articles, Rzeczy teatralne [Things Theatrical] (1984), by the émigré critic Tymon Terlecki, with whom Timoszewicz exchanged letters for over thirty years. A large selection of their correspondence, which has just been published, shows that Jerzy Timoszewicz was a prolific and accomplished letter writer. His addressees included renowned scholars and artists; Timoszewicz donated a huge collection of their letters to the Ossolineum. The reviews of books on theatre that Timoszewicz published in Teatr, Dialog and Rocznik Literacki for many years are a valuable source of information about the history of Polish theatre studies and the circulation of publications on the subject. Timoszewicz knew theatrical literature through and through, as can be attested by the column Świstek Teatralny [Theatrical Paper Slip] he prepared for Teatr in 1960–1961, where he published various fragments and quotes from old magazines, diaries, letters, interviews, reviews, lexicons, and other historical documents. His students at the Theatre Studies Department of the Academy of Dramatic Arts in Warsaw, where he lectured in 1975–1979, collected all the texts that appeared in the Świstek Teatralny column, printed it in one volume and gave it to Timoszewicz on his eightieth birthday on 13 September 2013.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2017, 66, 1/2; 292-307
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filmowa Łódź Jadwigi Andrzejewskiej
Jadwiga Andrzejewska’s Łódź films
Autorzy:
Włodek, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921254.pdf
Data publikacji:
2017-08-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Jadwiga Andrzejewska
Łódź
Polish film
Polish theatre
And If Will be Autumn…
Opis:
Before WWII, Jadwiga Andrzejewska 1915–1977) was among the most popular actresses in Polish cinema. During WWII she acted in the Dramatic Theatre of the Polish Second Corps. Returning to her hometown Łódź in 1947 Andrzejewska was initially perceived by the Polish authorities as politically uncertain. Her notable theatrical roles included the heroine in A Woman of Wonder and the heroine in Mother Courage and Her Children. Although she lived in Łódź – a capital of Polish cinema – her film career languished after the war. She had bit parts in about thirty feature films (among them television films). Her biggest and most notable post-war role was in a political propaganda film produced for television, And if Will be Autumn…
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2017, 20, 29; 179-202
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja obywatelska przez sztukę – rola teatru polskiego
Civic Education through the Arts – the Role of Polish Theatre
Autorzy:
Żardecki, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15822602.pdf
Data publikacji:
2021-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
civic education
education through the arts
Polish theatre
theatrical tradition
civic education theatre
Opis:
The main purpose of this analytical paper was to highlight the ideas and phenomena in Polish theatre with regard to their role in civic education, and to determine the original qualities and peculiarities of this area of education through the arts. To that end, Fernand Braudel’s the longue durée (long-term) perspective was adopted and a problematized approach to chronology was used as the principal research method, which allowed to present issues related to development and importance of this substantial trend in education through the arts, which due to its artistic and social importance surely deserves the most important place in the history of Polish theatre. What I construe as civic education theatre is theatrical realization (using a specific language) of a system of values promoting public-spiritedness (the raison d’être of any human community) which is cultivated and enhanced by a given society and which impacts the spiritual life of its members. The analyses performed have shown that this prominent trend in the Polish drama and theatre, prevailing every now and then, and willingly used until this day, abounds in specific values of enormous importance embedded in the history of the Polish culture and the Polish spirit, created by outstanding artists; it is a legacy having no equivalent in other countries. Over the centuries, it has served as the foundation of the nation’s spirituality, becoming the platform for civic political discourse, a symbol of the Polish cultural community, a means of transmitting historical tradition, a significant component of cultural identity, a substitute for social and political life, building self-knowledge and aspirations of a national community. Moreover, a concise review of historical traditions and peculiarities of civic values promoted by theatre in the Polish culture confirms the relationships between the arts and history of different nations, between Polish cultural tradition and our tragic history, between the nation’s identity and human independence in personal and social terms. The analyses are performed in the spirit of education interpreted as a totality of values promoting and protecting public-spiritedness; regarding the examined theatrical trend as the major tradition in the history of Polish theatre; fundamental belief in the national and social function of the Polish theatre; consequently, understanding contemporary theatre as the outcome of the cooperation between progress and tradition. In view of the ongoing globalization and unification processes, awareness of the uniqueness of the major trend in the history of the national theatre and irreplaceable values Polish society may contribute to the multi-cultural European community appears to be one of the major challenges faced by Polish culture and education.
Źródło:
Studia Edukacyjne; 2021, 60; 161-175
1233-6688
Pojawia się w:
Studia Edukacyjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska premiera „Wesołka” Johna Millingtona Synge’a
The Polish Premiere of John Millington Synge’s “The Playboy of the Western World”
Autorzy:
Keane, Barry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967694.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
J.M. Synge
Irish drama
Florian Sobieniowski
Young Poland
Polish theatre
Opis:
The article traces the history of the Polish premiere and an early reception of J.M. Synge’s The Playboy of the Western World. The author draws attention to similarities between Irish and Polish political and historical situations in which the plays premiered, respectively, in 1907 and in 1913. Firstly, Keane concentrates on analyzing the translator’s strategy in rendering the difficult Hyberno-English dialect present in Synge’s play. The translator, Florian Sobieniowski, chose to render the specific diction of the play using the poetic language of the Young Poland movement. He also modelled his translation on the language and partly the imagery of Stanislaw Wyspianski’s acclaimed play The Wedding (Wesele, 1901). Keane discusses some of the translator’s choices and provides the summary of the critical response to what he terms the acculturation policy of the translator. Analyzing fragments of most characteristic reviews of the Polish premiere of Synge’s play, Keane discusses the presence of cultural stereotyping and the reactions to acculturation in the Polish theatre and culture.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2014, 24, 2
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategie komunikacyjne w zespole Reduty Juliusza Osterwy
Communication strategies in Juliusz Osterwa’s ‘Reduta’ theatre company
Autorzy:
Dulna-Rak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/475499.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
teatr polski
komunikacja
leksyka
neologizm
zespół Reduty
Polish theatre
communication
lexis
neologism
‘Reduta’ theatre company.
Opis:
Artykuł powstał w wyniku pracy badawczej w ramach grantu NCN. Celem szeroko zakrojonych badań naukowych jest zestawienie leksyki teatralnej pięciu reformatorów teatru polskiego dwudziestolecia międzywojennego, w tym m.in. Juliusza Osterwy, którego dotyczy powyższa publikacja. W badaniach posłużono się metodą korpusową. Z tekstów twórcy, zarówno opublikowanych, jak i archiwaliów, zestawiono korpus, który posłużył jako źródło do analiz jakościowych i ilościowych. Artykuł jest potwierdzeniem tezy, że Juliusz Osterwa świadomie kształtował i wdrażał strategię zarówno na poziomie idei, jak i języka, co wykazały prowadzone badania.
This article was created as a result of research work as part of NCN grant. The aim of extensive research is to compare the theatrical lexis of five Polish theatre interwar period reformers including Juliusz Osterwa to whom this publication is concerned. During research the text-corpus method was used. From the author’s texts both published and archives the corpus was compared, which was used as a source of quantitative and qualitative analysis. This article is a confirmation of the thesis that Juliusz Osterwa was consciously forming and introducing strategy both on the level of idea and the language what was proved by these studies.
Źródło:
Socjolingwistyka; 2016, 30; 233-244
0208-6808
Pojawia się w:
Socjolingwistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nagi język
Naked language
Autorzy:
Głowacka, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467159.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Elfriede Jelinek
teatr polski
Maja Kleczewska
transfer kulturowy
Polish theatre
culture transfer
Opis:
Elfriede Jelinek is recently one of the most frequently staged German-speaking authors in Poland, although theater artists have been taking to this dramaturgy for quite a long time. The aim of the article is to look at the process of acquiring Jelinek's writting by Polish theater directors, using a concept of culture transfers. Discussing the winding road of the Austrian writer to Polish scenes, I point out intermediaries (translators, directors) who became her ambassadors in Poland, and I also discuss the adaptation processes conducive conditions. Not without significance are the aesthetic changes in Polish theater, stimulated from the West for the last twenty years, which gave Polish artists tools to tackle this difficult, experimental and very sensual drama
Elfriede Jelinek jest obecnie jednym z częściej wystawianych w Polsce niemieckojęzycznych autorów, chociaż twórcy teatralni dość długo przekonywali się do tej dramaturgii. Celem artykułu jest przyjrzenie się procesowi przyswajania twórczości Jelinek przez polski teatr, przy wykorzystaniu poręcznej w tym przypadku koncepcji transferów kultury. Omawiając krętą drogę austriackiej pisarki na krajowe sceny, wskazuję pośredników (tłumaczy, reżyserów), którzy w pewnym sensie stali się jej ambasadorami w Polsce, a także omawiam warunki sprzyjające procesom adaptacyjnym. Nie bez znaczenia są przemiany estetyczne w polskim teatrze, w ostatnim dwudziestoleciu stymulowane z Zachodu, które dały narzędzia polskim artystom do zmierzenia się z tą niełatwą, eksperymentalną i bardzo sensualną dramaturgią.  
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2019, 39
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O kulawym bogu Hefajstosie. W antycznej pracowni Jana Dormana
The Lame God Hephaestus. Jan Dorman and the Classical Tradition
Autorzy:
Biernat, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36149423.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jan Dorman
Anna Świrszczyńska
teatr dziecięcy
starozytny teatr grecki
teatr polski
children theatre
ancient Greek theatre
Polish theatre
Opis:
Artykułu jest próbą ujęcia działań teatralnych Jana Dormana w perspektywie antyku. Przedmiotem badań są zbiory archiwalne Instytutu Teatralnego dokumentujące współpracę Jana Dormana z Anną Świrszczyńską nad inscenizacją słuchowiska „O kulawym bogu Hefajstosie”. Zachowana korespondencja twórców oraz egzemplarze reżyserskie pozwalają odkryć i opisać inspiracje Dormana spuścizną antyku. Mimo iż reżyser nigdy nie zaadaptował na scenę żadnego tekstu antycznego, podejmowane przez niego działania wskazują na silną obecność greckiego antyku, w szczególności tradycji komediowej, w jego myśleniu teatralnym.
The paper is an analysis of Jan Dorman’s theatre practice in the context of the classical tradition. It examines the archival collections of The Theatre Institute documenting the collaboration of Jan Dorman with Anna Świrszczyńska on the staging of O kulawym bogu Hefajstosie (“The Lame God Hephaestus”), Świrszczyńska’s radio play. The extant  correspondence between the creators of the production and the director’s copies permit us to explore and analyse the ways in which classical antiquity inspired Dorman’s work. Although Dorman never adapted any ancient Greek text to the stage, his practice indicates a strong presence of the classical tradition, in particular the Greek comedy, in his mode of theatre.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 3/4; 181-195
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Na drodze do marca – szczecińskie Dziady 1966
On the way to March: the Szczecin Forefathers’ Eve AD 1966
Autorzy:
Makaruk, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062703.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Dziady
Adam Mickiewicz
teatr polski
teatr i polityka
Szczecin
Jan Maciejowski
Polish theatre
theatre and politics
Opis:
Szkic dotyczy inscenizacji Dziadów, przygotowanej przez Jana Maciejowskiego w 1966 roku w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Dziady Maciejowskiego – wbrew tradycji filologicznej i scenicznej – były pomyślane w porządku odsyłającym do numeracji Mickiewiczowskiej, a nacisk w interpretacji dramatu reżyser położył na finałową część IV, w której Gustaw-Konrad dokonywał rozliczenia z dawnym nauczycielem, Księdzem. Szczecińskie Dziady miały charakter generacyjny – Maciejowski stawiał w nich pytania fundamentalne dla pokolenia, którego doświadczeniami formacyjnymi były zarówno powstanie warszawskie, jak i przełom październikowy. Scenografia Stanisława Bąkowskiego nie pozostawiała wątpliwości: Dziady były rozegrane w scenografii powstańczych kanałów. Metafora kanału, wyzyskana przed niespełna dekadą w filmie Andrzeja Wajdy, nabierała w spektaklu Maciejowskiego nowych sensów. Kanał był w intencji reżysera figurą sytuacji bez wyjścia, która znów dotkliwie aktualizowała się w nowych realiach historycznych. Spektakl, choć doceniony przez krytykę i publiczność, został zlekceważony i zmarginalizowany w oficjalnym obiegu kultury PRL-u, nie ma jednak wątpliwości, że za wyreżyserowanie Dziadów i późniejszego o dwa lata Wyzwolenia Maciejowski zapłacił utratą dyrekcji teatrów szczecińskich. Autorka szkicu rekonstruuje układ przedstawienia, patrząc na obecne w nim tematy i sensy w kontekście zbliżających się wydarzeń marcowych.
The paper concerns the production of the Forefathers’ Eve, directed by Jan Maciejowski at the Współczesny Theatre in Szczecin in 1966. Maciejowski's Forefathers’ Eve – contrary to the philological and stage tradition – was arranged in order according to Mickiewicz's numbering of its parts, and the interpretational emphasis of the drama was put on the final Fourth Part, in which Gustaw-Konrad settled a score with the Priest, his former teacher. The Szczecin Forefathers’ Eve was a generational experience: Maciejowski’s work posed the questions that were fundamental for the generation whose formative experiences were both the Warsaw Uprising of 1944 and the Polish October of 1956. Stanisław Bąkowski's stage design left no room for doubt: Forefathers’ Eve was set in the underground sewers of the Uprising. The metaphor of the sewer, used in the film by Andrzej Wajda less than a decade before, took on new meanings in Maciejowski's production. Wajda intended the sewage canal to be a figure of a dead end, which was becoming painfully relevant in the political realities of the time. The production, though appreciated by the critics and the audience, was neglected and marginalised in the official circulation of the PRL culture. Maciejowski, who directed both Forefathers’ Eve and – two years later – Stanisław Wyspiański’s Liberation, paid the price for his work when he lost his position of the Head of the Szczecin theatres. The paper includes a reconstruction of the course of the production, while analyzing its themes and meanings in the context of the upcoming political crisis of 1968.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 1; 38-54
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«W tym strasznym Wrocławiu»: Korespondencja Edmunda Wiercińskiego z Teresą Roszkowską 1950–1952
«In This Horrible Wrocław»: The Correspondence Between Edmund Wierciński and Teresa Roszkowska, 1950–1952
Autorzy:
Chojnacka, Anna
Piekut, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36139786.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
estetyka teatralna
teatr polski
produkcja teatralna
Edmund Wierciński
Teresa Roszkowska
theatre aesthetics
Polish theatre
theatrical production
Opis:
Malarka i scenografka Teresa Roszkowska i aktor i reżyser Edmund Wierciński znali się ponad dwadzieścia lat. Roszkowska zaprojektowała oprawę sceniczną do siedmiu przedstawień w reżyserii Wiercińskiego, to właśnie z jej udziałem powstały jego najlepsze spektakle. Wierciński i Roszkowska tworzyli zgrany i twórczy duet. Rozumieli się doskonale, byli wobec siebie lojalni. Na scenie tworzyli całościowe kompozycje, a jednocześnie dbali o najdrobniejsze szczegóły. Listy Teresy Roszkowskiej znajdują się w Archiwum Wiercińskich w Zbiorach Specjalnych Instytutu Sztuki PAN, sygn. 1209/8. Listy Edmunda Wiercińskiego pochodzą z Pracowni Historii Szkolnictwa Teatralnego w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie zostały zdeponowane przez adresatkę.
The painter and stage designer Teresa Roszkowska (1904–1992) and the actor and director Edmund Wierciński (1899–1955) had known each other for more than twenty years. Roszkowska designed the sets for seven productions directed by Wierciński, and the productions on which he collaborated with her were some of the best in his work.Wierciński and Roszkowska were a creative and well-working duo. They understood each other perfectly and were loyal to each other. They created comprehensive compositions on stage without losing sight of detail. The letters by Teresa Roszkowska are now part of the Wiercińskis’ Archive in the Special Collections of the Institute of Art at the Polish Academy of Sciences, No. 1209/8. The letters by Edmund Wierciński are kept at the Pracownia Historii Szkolnictwa Teatralnego (Laboratory of Research into the History of Theatre Education) of the Aleksander Zelwerowicz National Academy of Dramatic Art in Warsaw, where the addressee deposited them.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 1/2; 135-162
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies