Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sokołowski, Mariusz" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Rzecznik prasowy instytucji publicznej
Autorzy:
Sokołowski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45237009.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
rzecznik prasowy
instytucja publiczna
administracja publiczna
instytucja zaufania publicznego
public relations
media relations
Policja
służby
apolityczność
otwartość
Opis:
Praca rzecznika prasowego instytucji publicznej stanowi niewątpliwie ważny element kreowania wizerunku instytucji i budowania jej wiarygodności. Zarówno Konstytucja RP, jak i wynikające z niej akty wykonawcze (przede wszystkim ustawa — Prawo prasowe i ustawa o dostępie do informacji publicznej) gwarantują wolność prasy, swobodę w wykonywaniu działalności dziennikarskiej. Wszystko to z kolei służyć ma wykonaniu społecznej kontroli nad działalnością tych instytucji, które funkcjonują po to, by zapewnić obywatelom możliwość dostępu do niezbędnych świadczeń, takich jak ochrona i wspieranie obywateli oraz poprawa jakości ich życia, są finansowanie ze środków publicznych, umożliwiając tym samym skorzystanie z nich przez każdego obywatela, a także podejmują działania nastawione na zdobywanie bądź wzmacnianie zaufania i wiarygodności wśród obywateli. Przy tak zdefiniowanym pojęciu instytucji publicznej z pewnością zalicza się również do niej administrację publiczną, samorządową, a także służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa i jego obywateli. Wszystkie te podmioty, realizując nałożone przez prawo obowiązki w zakresie informowania opinii publicznej, transparentności, realizują przyjętą politykę prasowo-informacyjną. W przypadku większości odpowiedzialność za jej realizację spoczywa na rzecznikach rasowych, ci zaś muszą sprostać stawianym im wyzwaniom, z jednej strony zdając sobie sprawę, że działają na podstawie prawa, z drugiej maksymalnie dostosowując się do potrzeb i oczekiwań dziennikarzy. To na podstawie relacji z nimi kreują wizerunek reprezentowanych instytucji. Przy czym zarówno wolność mediów, jak i wspomniane obowiązki w dostarczaniu informacji dziennikarzom nie mają charakteru absolutnego. Niejednokrotnie podlegają obwarowaniom wynikającym z praw ograniczających możliwość udzielenia informacji. W związku z tym tajemnica prowadzonego postępowania przygotowawczego, ochrona danych osobowych, tajemnica służbowa, tajemnica przedsiębiorstwa itp. uniemożliwiają realizację w pełni otwartej polityki medialnej. Budowanie tak ważnej dla każdej instytucji publicznej wiarygodności jest podstawą działań z zakresu PR, a rzecznicy prasowi są przecież ich częścią. Nie da się tego osiągnąć, posługując się kłamstwem, półprawdą czy tak popularnym w obecnych czasach fake newsem. W kontaktach z mediami obowiązuje zatem zasada wystrzegania się kłamstwa i dokładnego sprawdzenia przekazywanych danych. Skutki jej niestosowania potrafi ą być tragiczne dla samego rzecznika, instytucji, którą reprezentuje, a także dla autorytetu państwa, którego ta instytucja jest częścią. Instytucje publiczne w swoich działaniach powinny kierować się dobrem publicznym, służąc z równym zaangażowaniem każdej z sił politycznych sprawujących władzę, ograniczając swoją aktywność do wykonywania decyzji podejmowanych przez polityków. W pracy apolitycznych rzeczników prasowych instytucji publicznych takie działania muszą przekładać się na — rozumiane bardzo szeroko — apolityczne komunikowanie.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2021, 144(4); 138-155
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska droga do realizacji „wizji zero”. Przebieg i efekty implementacji unijnych rozwiązań na rzecz poprawy bezpieczeństwa w latach 2000–2020
Autorzy:
Sokołowski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45439401.pdf
Data publikacji:
2022-09-27
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
bezpieczeństwo
ruch drogowy
prewencja
wypadki drogowe
Policja
strategie bezpieczeństwa
bezpieczeństwo ruchu drogowego
Opis:
Poruszanie się po polskich drogach w odczuciu użytkowników pojazdów i pieszych do najbezpieczniejszych nie należy. Z jednej strony jest to efekt realnego poziomu bezpieczeństwa mierzonego policyjno-prokuratorskimi statystykami, z drugiej zaś wynika z obrazu zagadnienia kształtowanego przez media. Dyskusja, jaka od lat toczy się wśród ekspertów i polityków na temat bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce, jest niezmiernie żywa, a potęguje ją każde spektakularne wydarzenie na drodze. Obrazy zniszczonych aut, informacje o liczbie ofiar śmiertelnych, o pijanych za kierownicą czy zarejestrowane przez kamery przykłady brawury każdorazowo są przedmiotem licznych pytań, komentarzy i propozycji. Wspólnym ich mianownikiem pozostaje jednak poszukiwanie gwarantującego sukces rozwiązania, które mogłoby skutecznie przyczynić się do zmniejszenia liczby wypadków, kolizji, ofiar śmiertelnych i rannych. Czy zatem postawić większy nacisk na działania edukacyjne, licząc na ukształtowanie właściwych postaw uczestników ruchu drogowego, czy też skoncentrować się na wzmożeniu działań o charakterze represyjnym ze strony służb policyjnych i wprowadzaniu rozwiązań prawnych, bazujących na systemie nakazów i zakazów, regulujących szczegółowo wszelkie zachowania na drodze? Strategie działań na rzecz bezpieczeństwa ruchu drogowego w Europie przyjęte na początku XXI wieku oraz odzwierciedlone w przepisach unijnych i krajowych dążyły do osiągnięcia „wizji zero”, czyli ograniczenia do minimum wypadków śmiertelnych. Ich analiza, obejmująca lata 2000–2020, wskazuje na potrzebę nieustannych, zazębiających się działań z zakresu edukacji wspieranej odpowiednią aktywnością służb reagujących na łamanie przepisów i odpowiednio stosujących restrykcje z tym związane. Artykuł zawiera szczegółową analizę wydanych przez organy Unii Europejskiej aktów prawnych, regulujących kwestie działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym. W tym kontekście ukazuje także implementację rozwiązań unijnych na grunt polski. Całość została zaprezentowana w ujęciu historycznym i chronologicznym oraz miała na celu uzyskanie odpowiedzi na pytania: czy określone przez UE priorytety i kierunki walki o bezpieczeństwo w ruchu drogowym zawierają skuteczne rozwiązania, realne do osiągnięcia w wyznaczonym czasie? Czy teorie zwolenników i przeciwników koncentrowania się tylko na represji bądź tylko na edukacji mają sens i odzwierciedlenie w działaniach poszczególnych państw i co najważniejsze, czy przynoszą oczekiwane rezultaty?
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 146(2); 74-88
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza i rozwój formacji policyjnych w Polsce od początków państwowości do czasów Księstwa Warszawskiego
Genesis and development of police formations in poland since the beginning of the Polish statehood until the creation of Duchy of Warsaw
Autorzy:
Czop, Andrzej
Sokołowski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1937273.pdf
Data publikacji:
2018-08-10
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
Policja
formacje policyjne
bezpieczeństwo publiczne
administrowanie bezpieczeństwem
police
police formations
public sector safety
managing security
Opis:
Autorzy będący emerytowanymi policjantami, a jednocześnie badaczami zagadnień związanych z bezpieczeństwem publicznym postanowili przedstawić rozwój formacji policyjnych od zarania państwowości polskiej, aż po okres Księstwa Warszawskiego. Ten temat był wynikiem postawionej przez nich hipotezy, że obecny kształt organizacyjno-ustrojowy Policji jest implikacją historycznego rozwoju administrowania bezpieczeństwem. Autorzy zdefiniowali główne zadania Policji wskazując, że należy do nich: – pilnowanie przestrzegania prawa, – ściganie przestępców, – zapewnienie ochrony i pomocy w sytuacjach kryzysowych zarówno dla ludzi jak i mienia. Wskazali, że definicja ustawowa Policji, mówi wprawdzie o jej atrybutach takich, jak umundurowanie czy uzbrojenie, co rodzi skojarzenia militarne, ale że tak naprawdę eksponuje ona służebną rolę tej formacji wobec społeczeństwa. Z tego wynika główna misja Policji, którą jest zapewnienie ludziom szeroko rozumianego bezpieczeństwa, tak by mogli nie tylko realizować potrzeby egystencjalne, ale take wyższe gwarantujące im wszechstronny rozwój. Autorzy zauważają, że Policja scala ponadto, w ramach systemu bezpieczeństwa publicznego państwa, działania podmiotów, funkcjonujących na poziomie samorządowym i lokalnym. Stawiają pytania: – Jaka była geneza Policji na ziemiach polskich? – Jakie formacje wykonywały zadania w obszarze porządku i bezpieczeństwa? – Jak ewoluował ich rozwój? Autorzy prezentują pogląd, że nie są to pytania, które dotyczą aspektów wyłącznie historycznych. Ich zdaniem uzyskanie odpowiedzi na te problemy badawcze pozwoli na lepsze zrozumienie istoty współczesnej Policji, której obecny kształt jest skutkiem procesu rozwojowego struktur administracyjnych państwa. Proces ten ma według nich charakter ciągły, a poznanie jego kolejnych etapów może pomóc w określeniu bieżących potrzeb i wskazaniu adekwatnych rozwiązań organizacyjnych. W tym celu autorzy dokonali analizy funkcjonowania formacji policyjnych od momentu zawiązania się państwowości Polski, aż do czasów gdy będąca pod zaborami usiłowała odzyskać niepodległość i suwerenność jako Księstwo Warszawskie.
Both Authors are former police officers and currently are researchers of the security subjects that are related to public sector safety. They decided to show development of the police formations since the beginning of the polish statehood until the end of Duchy of Warsaw. This topic was result of the hypothesis that current structure and organisation of police in Poland is implication of historic development of safety management. Authors defined main goals of the Police as the following: – maintaining law and order – prosecution of criminals – providing security and help in crisis situation for both people and properties They’ve pointed that act definition for Police states whom mentions the attributes such as: uniforms, weapons which could lead to connotation to military, but in fact it shows the role of servant to the society. The main mission and goal of the Police is to maintain and provide safety and security to the citizens so that people could could realize their existential needs and as well the greater needs which will lead to their development. Authors esteem that Police combines activities of entities on the local government level. Authors are asking the following question: – What was the genesis of the police on polish lands? – What formations completed tasks in the area of law and order? – How they developed? Authors are presenting the following view, these questions are not only related to historic aspects. In their opinion gathering answers for the questions above will result in better understanding of the current state of Police. Current shape of Police is determined by a constant development of administrative structure of the country. According to Authors this process is constant and ongoing however knowledge of this proces and steps in it can help in determine current needs and in pointing out optimal organizational solutions. In order to do that authors have analysed police formations since the beginning of the polish statehood until the annexation of Poland.
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2016, 24; 151-165
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies