Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "De Man" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Alegoria w „skrzydłach ołtarza”: Herling-Grudziński, Benjamin, de Man
    Allegory in the “pieta dell’isola”: Herling-Grudziński, Benjamin, de Man
    Autorzy:
    Potkański, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012716.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    alegoria
    symbol
    ironia
    Gustaw Herling-Grudziński
    Benjamin
    de Man
    allegory
    irony
    Paul de Man
    Opis:
    The article juxtaposes the diptych of short stories by Gustaw Herling-Grudziński, The Tower and Pieta dell’Isola, with the theories of allegory developed by Paul de Man in The Rhetoric of Temporality as well as by Walter Benjamin in The Origin of German Tragic Drama. The analyses reveal several points of convergence in the structure and motives present in the works by Grudziński and in the texts by these critics. In the case of Benjamin, this would suggest his influence on Herling, whereas in the case of de Man, it reveals a parallelism of thoughts of the two contemporaries working with different genres and different interpretative communities, yet developing very similar conceptions of the text as well as of the man.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2017, 7(10); 335-344
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Bitte betrachten sie mich als einen Traum.“ Sprache und Identität in Hamid Sadrs „Gesprächszettel an Dora“
    “BITTE BETRACHTEN SIE MICH ALS EINEN TRAUM“. LANGUAGE AND IDENTITY IN HAMID SADRS GESPRÄCHSZETTEL AN DORA
    Autorzy:
    Peter Clar, Peter Clar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910312.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jacques Derrida
    Jacques Lacan
    Paul de Man
    deconstruction
    autobiography
    prosopopoeia
    Opis:
    Wie Jacques Derrida u. a. in Die Einsprachigkeit des Anderen oder Die ursprüngliche Prothese zeigt, ist jeder Mensch immer schon mehrsprachig. Wenn wir diesen Zustand der Nicht-Einsprachigkeit als ein allgemein-menschliches Phänomen begreifen, und dazu eignet sich die sogenannte exophone Literatur besonders, dann hilft uns das zu verstehen, dass das Fremd-Sein eines/einer Fremden zu befragen immer zugleich bedeutet, auch unser eigenes Fremd-Sein zu befragen, dann wird die Frage nach dem Fremden zur Frage der eigenen Identität. Um dies zu zeigen, lese ich Hamid Sadrs Gesprächszettel an Dora (1994) parallel zu und mit Derridas Konzept von Ein- und Mehrsprachigkeit. In dem ‚Roman‘ erfindet der Erzähler entlang von Egodokumenten seine Wahrheit über Franz Kafkas Sterben und widerspricht damit vielen Wissenschaftler- und Biograph_innen, die den Tod Kafkas als Konsequenz seines Dichterseins, seiner Zerrissenheit etc. interpretiert haben. Was uns die Dichterfigur entfremdet, ist dabei die Sprache selbst und zwar gerade die anscheinend authentischen Berichte, die, in Kombination mit den unzuverlässigen Erzählerstimmen die Konstruktion der Figur Kafka offenlegen. Der Kafka des Textes – der als K., als Kafka, als kavka auftritt, der im Erzählen als Kafka gesetzt, erschrieben wird, und zwar in jenen Worten, die die seinen sind, die ihm also vermeintlich vorangehen und doch, zugleich, folgen, sich (auch) als Nach-Schreiben entpuppen – wird wieder aufgelöst, wird fremd. Die Verwirrung der Grenzen von Ursache und Wirkung, Vorher und Nachher, Realität und Fiktion, das Sein zwischen Leben und Tod lässt die Kafka/K.-Figur zum Wanderer, zur Figur des Sowohl-alsauch werden. Das Fremd-Sein Kafkas, die Exilsituation in der Abgeschiedenheit des Sanatoriums sind dabei nicht allein Parabeln auf die Situation exiliert Lebender, wie Sadrs persönliche Lebenssituation nahelegte, sie sind darüber hinaus eine Metapher für menschliche Identitätsfindung generell.
    According to Derridas Monolingualism of the Other, Or, The Prosthesis of Origin every person is always multilingual. If we understand this state of non-monolingualism as a general human phenomenon, which the so called ‘exophone literature’ particulary helps us to do, then we understand that to question a stranger’s alienation always means to question our own alienation at the same time. Thus the question of the stranger becomes the question of one‘s own identity. In my article, I analyze this phenomenon by combining Hamid Sadr’s ‘novel’ Gesprächzettel an Dora (1994) and Jacques Derrida’s concept of mono- and multilingualism. In Hamid Sadr’s text the narrator uses egodocuments to invent a truth about Franz Kafka’s death which opposes many literary scholars and biographers who have interpreted Kafka’s death as a consequence of his existence as a poet, his diremption etc. What alienates the literary figure named Kafka from us is the language itself, and first of all the combination of allegedly ‘authentic’ documents with the unreliable narrative voices, thus revealing the constructiveness of ‘Kafka’. The main character Kafka – who within the text is named K., Kafka, kavka and who is introduced into the text by using his ‘own’ words, that supposedly precede him and yet, at the same time, succeed him – is deconstructed. Borders between cause and effect, before and after, reality and fiction, life and death become obsolete thus turning the Kafka/K. figure into a wanderer, a figure of ‘both-and’. Kafka’s situation as a stranger, as a kind of exile in the remoteness of the sanatorium, is not alone a parable on the situation of an exile, as Sadr’s personal life may indicate. Moreover, as I will show, it is a metaphor for human identity in general.
    Źródło:
    Studia Germanica Posnaniensia; 2019, 40; 129-138
    0137-2467
    Pojawia się w:
    Studia Germanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metalepsa – trop tłumaczy
    Metalepsis: Translators’ Trope
    Autorzy:
    Orska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407701.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    metalepsa
    retoryka i epistemologia
    narratologia
    dekonstrukcja
    Harold Bloom
    Paul de Man
    metalepsis
    rhetoric and epistemology
    narrative theory
    deconstruction
    Opis:
    Metalepsa to trop w tradycyjnej retoryce na polskim gruncie najczęściej wyłączany z grupy najbardziej znaczących zabiegów, ze względu na swoje funkcje podporządkowywany metonimii. W polskim literaturoznawstwie był najczęściej omawiany z punktu widzenia teorii narratywistycznych, podążających śladem Gérarda Genette’a, znajdujących doskonałe uzasadnienie w eksperymentach postmodernistycznej prozy. Ten artykuł uzupełnia rekapitulację francuskiej linii dyskusji o metalepsie o wątek amerykańskiej, poetycko-filozoficznej debaty o relacjach retoryki, poetyki i epistemologii, która to debata w latach siedemdziesiątych XX w., przez Paula de Mana podążającego za retoryką Friedricha Nietzschego, przyczyniła się do wypracowania krytycznoliterackiego stanowiska Harolda Blooma, znanego z Lęku przed wpływem.
    In the context of Polish literary studies research on rhetoric, methalepsis is the least acknowledged among the most significant rhetorical devices subordinated to metonymy due to its poetical functions. The trope has recently become a part of the methodological analysis in the wake of the discussions on Gérard Genette’s narrative theories well-founded in the experiments performed in postmodern prose. This paper is meant to complement the existing recapitulation of French statements in the debate on metalepsis with the concepts developed and debated on by American circles. This philosophical and poetical polemic on the interrelations of rhetoric, poetics, and epistemology carried out in the 1970s by Paul de Man, who followed the rhetoric of Nietzsche, had a major impact on Harold Bloom’s approach to modern poetry which he reflected in his literary criticism theory The Anxiety of Influence.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 33-47
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies