Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zięba, Ryszard" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Główne problemy w stosunkach polsko-rosyjskich
Main Problems in Polish-Russian Relations
Autorzy:
Zięba, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092141.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Polska
Rosja
tragiczna historia
wojny
zbrodnie wojenne
Katyń
cesje terytorialne
ograniczanie suwerenności
bezpieczeństwo europejskie
zagrożenia
NATO
UE
OBWE
bezpieczeństwo energetyczne
Polska
Russia
tragic history
wars
war crimes
territorial cessions
limitation of sovereignty
European security
threats
EU
OSCE
energy security
Opis:
Współczesne stosunki między Rzeczpospolitą Polską a Federacją Rosyjską kształtują się pod przemożnym wpływem doświadczeń historycznych. Polska wykorzystuje przede wszystkim złe doświadczenia, pamięć o krwawych wojnach, prześladowaniach Polaków w czasie zaborów, wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r., napaści zbrojnej ZSRR we wrześniu 1939 r. i represjach wobec ludności na zajętych Kresach Wschodnich, w tym głównie zbrodnię katyńską, ograniczenie suwerenności w latach 1945–1989. Jest to wybieranie ze zbiorowej pamięci tylko męczeńskiej i bohaterskiej historii narodu polskiego. Spory o historię zdominowały stosunki polsko-rosyjskie w okresie po 1989 r. Drugim zasadniczym problemem spornym między Polską a Rosją są odmienne wizje bezpieczeństwa europejskiego; Polska po dołączeniu do Zachodu opowiada się za oparciem bezpieczeństwa międzynarodowego w Europie na uczestnictwie USA, poszerzaniu NATO i Unii Europejskiej na wschód, ale nie o Rosję. Natomiast Rosja domaga się zawarcia układu o bezpieczeństwie zbiorowym w Europie, a w sytuacji gdy Zachód to odrzuca, preferuje mocarstwową politykę równowagi. Trzecim ważnym problemem spornym między Polską a Rosją jest kwestia bezpieczeństwa energetycznego, które Polska chce zapewnić poprzez likwidację monopolu Rosji jako dostawcy surowców energetycznych. Autor wyciąga pesymistyczne wnioski z analizy starych i nowych problemów w stosunkach polsko-rosyjskich, wskazując na brak jednoznacznej perspektywy polepszenia tych stosunków w przyszłości. Wskazuje, że te problemy niekorzystnie wpływają na zdolność realizacji interesów Polski w stosunkach z innymi państwami, w tym z sojusznikami i partnerami z Unii Europejskiej.
Contemporary relations between the Republic of Poland and the Russian Federation have been shaped under the overwhelming influence of historical experiences. Poland utilizes primarily its negative experiences, memory of bloody wars, persecution of Poles during the partitions, Polish-Bolshevik war of 1920, armed attack of the USSR in September 1939 and repressions against the population of the occupied Eastern Borderlands, particularly the Katyń massacre, limitation of sovereignty in years 1945–1989. The above constitutes choosing from the collective memory only the martyrdom and heroic history of the Polish nation. Polish-Russian relations after 1989 were dominated by the disputes over history. The other fundamental disputable issue between Poland and Russia are different visions of European security; Poland, after joining the West, advocates basing the international security in Europe on US participation, enlargement of NATO and the European Union to the East, however, excluding Russia. On the other hand, Russia is demanding conclusion of a collective security agreement in Europe and, in the situation when the West rejects it, it prefers a superpower’s balance policy. The third major dispute between Poland and Russia is the issue of energy security, which Poland wants to ensure by liquidating the Russian monopoly as a supplier of energy resources. The author draws pessimistic conclusions from the analysis of the old and new problems in Polish-Russian relations, pointing to the lack of an unambiguous perspective for improving these relations in the future. He argues that these problems adversely affect the ability to pursue Polish interests in relations with other countries, including its allies and partners from the European Union.
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 3; 9-34
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Promocja demokracji przez Zachód we wschodniej części Europy w XXI wieku
Promotion of democracy by the West in Eastern Europe in the 21st century
Autorzy:
ZIĘBA, RYSZARD
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625757.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
promotion of democracy
rule of law
market economy the European Union
USA
NATO
Western Balkans
former USRR states
Russia
Belarus
Ukraine
promocja demokracji
rządy prawa
gospodarka rynkowa
Unia Europejska
Bałkany Zachodnie
państwa byłego ZSRR
Rosja
Białoruś
Ukraina
Opis:
The Western states and their international institutions (the European Union and NATO) followed the liberal ideology in the 21st century to continue the policy of promoting democracy, the rule of law, human rights and market economy towards the former communist states in the Western Balkans and the former USSR. The biggest impediment to their policy is Russia, which believes that Western states are actually pursuing the goals of extending their sphere of influence and compromising its security interests. The biggest confrontation between the West and Russia took place in 2014 in Ukraine, when the EU and the USA supported the pro-Western aspirations of the new authorities of the country, which emerged as a result of several months of street demonstrations in Kyiv. The Ukraine crisis has caused difficulties in international cooperation and deterioration of international security in the Euro-Atlantic zone.
Państwa zachodnie i ich instytucje międzynarodowe (Unia Europejska i NATO), kierując się liberalną ideologią kontynuowały w XXI wieku politykę promowania demokracji, rządów prawa, praw człowieka i gospodarki rynkowej wobec byłych państw socjalistycznych na terenie Bałkanów Zachodnich oraz byłego ZSRR. Największe przeszkody stawia ich polityce Rosja, która uważa, że państwa zachodnie w rzeczywistości realizują cele poszerzania strefy swoich wpływów i narażają na uszczerbek jej interesy bezpieczeństwa. Do największej konfrontacji między Zachodem a Rosją doszło w 2014 roku na Ukrainie, kiedy UE i USA wsparły prozachodnie aspiracje nowych władz tego państwa, wyłonione w wyniku kilkumiesięcznych demonstracji ulicznych w Kijowie. Kryzys ukraiński spowodował trudności we współpracy międzynarodowej i pogarszanie się stanu bezpieczeństwa międzynarodowego w strefie euroatlantyckiej.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2017, 11; 71-88
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska w OBWE
Poland in the OSCE
Autorzy:
Zięba, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035143.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Polska
KBWE
OBWE
bezpieczeństwo kooperatywne
Zachód
NATO
USA
Rosja
Polska
CSCE
OSCE
cooperative security
the West
the USA
Russia
Opis:
W pierwszych latach po rozpoczęciu w 1989 r. przemian demokratycznych Polska kontynuowała swoje zaangażowanie w Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, która w 1995 r. została przemianowana na Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Warszawa za cel strategiczny postawiła wprowadzenie Polski do NATO i UE, a KBWE/OBWE postrzegała jako najszerszą organizację bezpieczeństwa kooperatywnego w Europie. Po przystąpieniu w 1999 r. do NATO, OBWE stopniowo traciła na znaczeniu w polskiej polityce zagranicznej, co wyraźnie było już widać w następnej dekadzie. Zdecydowany regres nastąpił w czasie drugich rządów konserwatywno- nacjonalistycznej partii Prawo i Sprawiedliwość (PiS) rozpoczętych w 2015 r., która w polityce bezpieczeństwa postawiła na pierwszym miejscu ścisły sojusz dwustronny z USA, który doprowadził do podjęcia przez Polskę roli klienta i wasala USA. Oznacza to kompletne zdezawuowanie roli OBWE, a tym samym odrzucenie szansy stworzenia szerokiej euroatlantyckiej i eurazjatyckiej wspólnoty bezpieczeństwa poprzez wykorzystanie unikatowych instrumentów pozostających do dyspozycji OBWE.
In the first years after the beginning of democratic transition in 1989, Poland continued its involvement in the Conference on Security and Co-operation in Europe, which in 1995 was renamed the Organization for Security and Co-operation in Europe. Warsaw as a strategic goal set Poland’s accession to NATO and the EU, and it perceived CSCE/OSCE as the widest cooperative security organization in Europe. After joining NATO in 1999, the OSCE gradually lost its importance in Polish foreign policy, which was clearly visible in the next decade. A decisive decline took place during the second edition of the rule of the conservative-nationalist Law and Justice (PiS) party launched in 2015, which in security policy put a close bilateral alliance with the US in the first place, which led Poland to take the role of client and US vassal. This implies a complete denial of the role of the OSCE, and thus the rejection of the opportunity to create a broad Euro-Atlantic and Eurasian security community by using unique instruments at the OSCE’s disposal.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2020, 2; 295-308
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implikacje polityki rozszerzania NATO
Implications of NATO enlargement policy
Autorzy:
Zięba, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233349.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
NATO
Europe
USA
Russia
war in Ukraine
global international system
Europa
Rosja
wojna na Ukrainie
globalny system międzynarodowy
Opis:
Celem tego artykułu jest ukazanie z perspektywy neorealizmu implikacji pozimnowojennego rozszerzenia NATO. Implikacje te należy widzieć na wielu poziomach: (a) bezpieczeństwa nowych członków Sojuszu Północnoatlantyckiego, (b) USA i spoistości NATO, (c) Rosji, (d) militaryzacji stosunków w Europie, (e) wybuchu wojny między Rosją a Ukrainą, oraz (f) globalnego systemu międzynarodowego. Wojna na Ukrainie – będąca efektem m.in. polityki rozszerzania NATO – jest wojną zastępczą Rosji z NATO o konsekwencjach globalnych, które przyspieszają rekonfigurację całego ładu międzynarodowego.
The aim of this paper is to present the implications of post-Cold War NATO enlargement from the perspective of neorealism. These implications should be seen on many levels: (a) the security of the new members of the North Atlantic Alliance, (b) the USA and NATO cohesion, (c) Russia, (d) the militarization of relations in Europe, (e) the outbreak of war between Russia and Ukraine, and (f) the global international system. The war in Ukraine – resulting from, among others, NATO’s expansion policy – is a proxy war between Russia and NATO with global consequences that accelerate the reconfiguration of the entire international order.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2023, 17; 113-126
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies