Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kozyra, Waldemar" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Polityka administracyjna resortu spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie spraw wojskowych w latach 1926–1939
The Administration Policy of the Ministry of the Interior of the Republic of Poland Concerning Military Affairs in the Years 1926–1939
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478309.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
administration policy
military affairs
Ministry of the Interior
Second Republic of Poland
general administration
territorial local government
minister of the interior
voivode
mayor
conscription to the army
mobilization and protection
anti-air and anti-gas defence
physical education and military training
Opis:
Politykę administracyjną resortu spraw wewnętrznych w zakresie spraw wojskowych w latach 1926–1939 realizowali ministrowie spraw wewnętrznych i wybrane komórki organizacyjne Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (Samodzielny Wydział Wojskowy, Biuro Wojskowe), a w terenie wojewodowie (wydziały wojskowe urzędów wojewódzkich) i starostowie (referaty wojskowe w urzędach starościńskich). W pierwszym okresie rządów Józefa Piłsudskiego (1926–1930) szefostwo administracji spraw wewnętrznych koncentrowało się na usprawnieniach organizacyjnych dotyczących organów centralnych i struktur terenowych, tj. administracji ogólnej i samorządu terytorialnego. Ich główne zadania to: usprawnienie poboru rekruta do armii, wypłacanie zasiłków wojskowych, przygotowanie struktur administracji publicznej do mobilizacji wojennej i do jej osłony. Intensywnie wdrażano nowe formy w zakresie przysposobienia wojskowego, rozbudowując je o sprawy wychowania fizycznego oraz inicjując społeczne komitety wychowania fizycznego i przysposobienia fizycznego. W mniejszym zakresie zajmowano się kwestiami obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej kraju. W latach 1930–1935 do głównych zainteresowań resortu w dziedzinie spraw wojskowych należy zaliczyć usprawnianie form i metod poboru wojskowego, kwestie zasiłków wojskowych, mobilizacji i osłony, nadzoru nad współpracą administracji ogólnej z dowództwami jednostek wojskowych podczas ćwiczeń oraz zagadnienia wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego. W tym czasie wiele uwagi poświęcono obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej Rzeczypospolitej. W ostatnich latach przed II wojną światową (1935–1939) na plan pierwszy wybijały się problemy szeroko rozumianych przygotowań do wojny. Poza tym wciąż ważne miejsce zajmowały: pobór wojskowy, zwłaszcza po ogłoszeniu 23 marca 1939 r. mobilizacji alarmowej systemem niejawnym, zagadnienia mobilizacji i osłony (np. unieruchomienie „elementów niepożądanych w państwie”), rozwój wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego, rozbudowa struktur obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej kraju, w którą zaangażowano administrację ogólną, samorząd terytorialny, stowarzyszenia społeczne, takie jak: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Polski Czerwony Krzyż i Związek Straży Pożarnych.
T he administration policy of the Ministry of the Interior concerning military affairs in the years 1926–1939 was implemented by ministers of the interior and by selected organizational units of the Ministry of the Interior (Independent Military Department, Military Office), and by voivodes (military departments of voivodeship offices) and mayors locally (military units of municipality offices). During the first period of the government of Józef Piłsudski (1926–1930), the management of the Ministry of the Interior focused on organizational improvements in central and territorial bodies, i.e. in the general and territorial local government administration. Their main tasks involved: facilitating the conscription of recruits to the army, paying out military allo- wances, preparing a public administration structure for war mobilization and protec- tion. Military training was supplemented radically by including physical education and by initiating social committees for physical education and physical training. Less attention was devoted to national anti-air and anti-gas defence. In the years 1930–1935, the Ministry of Military Affairs focused on improving current forms and methods of military conscription, military allowances, mobilization and protection, supervision over the cooperation of the general administration with commands of military units during training along with physical education and physical training. Much attention was concurrently devoted to the Republic’s anti-air and anti-gas defence. During the final years before the Second World War (1935–1939), war preparations were the priority. Of importance remained: military conscription, particularly after the announcement of 23 March 1939 about emergency military conscription via a secret system, mobiliza- tion and protection (e.g. immobilizing “undesirable elements in the state”), developing physical education and physical training, extending the structure of the nation’s anti-air and anti-gas defence, which involved the cooperation of the general administration, the local government, social associations, e.g. the League of Anti-air and Anti-gas Defence, the Polish Red Cross and the Association of Fire Brigades.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 282-301
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zygmunt Hübner – minister spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej (21 marca – 17 listopada 1924 r.)
Zygmunt Hübner – Minister of the Interior of the Republic of Poland (March 21 – November 17, 1924)
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33762765.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Zygmunt Hübner
minister of internal affairs
administrative policy
national minorities
Ministry of the Interior
State Police
refugee
political parties
currency reform
minister spraw wewnętrznych
polityka administracyjna
mniejszości narodowe
resort spraw wewnętrznych
Policja Państwowa
uchodźca
partie polityczne
reforma walutowa
Opis:
Zygmunt Hübner był ministrem spraw wewnętrznych w bardzo ważnym okresie dziejów Polski (21 marca – 17 listopada 1924 r.). To podczas jego urzędowania rozpoczęła się w Polsce wielka reforma gospodarczo-walutowa; nastąpiła zmiana waluty z marki polskiej na złotego polskiego. W tym czasie w resorcie spraw wewnętrznych nastąpiły poważne zmiany organizacyjne, usprawniające działalność Policji Państwowej. Otóż w kwietniu 1924 r. powstała wyspecjalizowana służba pn. Policja Polityczna, która w znaczącym stopniu przyczyniła się do skutecznego zwalczania tzw. ugrupowań wywrotowych (KPRP) bezpośrednio zagrażających porządkowi i spokojowi publicznemu w państwie. Podległe ministrowi Z. Hübnerowi służby zwalczały też antypaństwowe wystąpienia mniejszości narodowych, zwłaszcza słowiańskich (ukraińskiej, białoruskiej). Jednakże dotychczasowe formy walki z tymi wystąpieniami, zwłaszcza z ich partyzantką wspieraną przez partyzantkę komunistyczną, nie przynosiły rezultatu. W konsekwencji zapadła decyzja, że w ramach resortu spraw wewnętrznych powstanie specjalna formacja zorganizowana na wzór wojskowy, tj. Korpus Ochrony Pogranicza. W wyniku jego działań już pod koniec 1924 r. porządek i spokój zaczął powracać na Kresy Wschodnie. Minister Z. Hübner wiele uwagi poświęcał również mniejszości żydowskiej, która walczyła o autonomię narodowo-kulturalną, mniejszości niemieckiej oraz sprawom obywatelstwa polskiego.
Zygmunt Hübner was the minister of internal affairs in a very important period in the history of Poland (March 21 – November 17, 1924). It was during his term in office that a great economic and currency reform began in Poland; the currency was changed from the Polish mark to the Polish zloty. At that time, there were major organizational changes in the Ministry of Internal Affairs, improving the activities of the State Police. Well, in April 1924, a specialized service called Political Police, which significantly contributed to the effective fight against the so-called subversive groups (KPRP) directly threatening public order and peace in the state. The services subordinate to Minister Z. Hübner also fought against anti-state attacks by national minorities, especially Slavic (Ukrainian, Belarusian) minorities. However, the forms of fighting these protests so far, especially their partisans supported by the communist partisans, have not been successful. Consequently, a decision was made that a special formation organized in the form of a military model, i.e. the Border Protection Corps, would be created within the Ministry of Internal Affairs. As a result of his actions, at the end of 1924 order and peace began to return to the Eastern Borderlands. Minister Z. Hübner also paid a lot of attention to the Jewish minority, which fought for national and cultural autonomy, the German minority, and to the issues of Polish citizenship.
Źródło:
Res Historica; 2022, 53; 403-428
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Generał Władysław Sikorski – minister spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej (16 grudnia 1922 – 28 maja 1923)
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038332.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Rzeczpospolita Polska
gen. Władysław Sikorski
premier
minister spraw wewnętrznych
resort spraw wewnętrznych
polityka administracyjna
partie polityczne
mniejszości narodowe
Kresy Wschodnie
organizacje antypaństwowe
The Republic of Poland
General Władysław Sikorski
Prime Minister
Minister of the Interior
Ministry of the Interior
administrative policy
political parties
national minorities
eastern borderlands
anti-state organizations
Opis:
Władysław E. Sikorski urodził się 20 maja 1881 r. w Tuszowie Narodowym pod Mielcem. Ukończył Politechnikę Lwowską. Do 1918 r. działał w ruchu niepodległościowym, był współtwórcą Legionów Polskich i Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1915 r. popadł w konflikt z Józefem Piłsudskim na tle sposobów odbudowy państwowości polskiej u boku Austro-Węgier i werbunku do Legionów Polskich. Od 12 października 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej (1919–1920) podczas bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 r. dowodził z powodzeniem 5 Armią. Po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza 16 grudnia 1922 r. jeszcze tego samego dnia powołany został na stanowisko prezesa Rady Ministrów RP i ministra spraw wewnętrznych. W tym trudnym i niebezpiecznym dla Polski czasie, wbrew pozorom, to funkcja nie tyle premiera, co ministra spraw wewnętrznych dawała gen. Władysławowi Sikorskiemu realną władzę i możliwość bezpośredniego oddziaływania na sytuację wewnętrzną w kraju, zwłaszcza na stan jego bezpieczeństwa wewnętrznego. Generał Sikorski dokonał zmian personalnych w strukturze resortu, usuwając z niego osoby odpowiedzialne politycznie i służbowo za wypadki grudniowe 1922 r. Realizował politykę administracyjną resortu, której głównym celem było utrzymanie spokoju i bezpieczeństwa publicznego poprzez zwalczenie partii i ugrupowań politycznych, które wprost i jawnie zmierzały do obalenia dotychczasowego porządku polityczno-społecznego. Wiele uwagi minister spraw wewnętrznych poświęcał sprawom mniejszości narodowych, zwłaszcza ukraińskiej i białoruskiej, jak też sytuacji społeczno-politycznej na Kresach Wschodnich. Przygotował całościową politykę państwa wobec mniejszości narodowych, której podstawą była koncepcja asymilacji politycznej (państwowej). Gabinet gen. W. Sikorskiego upadł 26 maja 1923 r., a w stanie dymisji działał do 28 maja 1923 r. W latach 1923–1943 gen. W. Sikorski pełnił m.in. funkcję ministra spraw wojskowych (1924–1925), a po klęsce wrześniowej 1939 r. na obczyźnie (we Francji i Anglii) sprawował funkcję premiera Rządu Obrony Narodowej i Naczelnego Wodza. Zginął w katastrofie lotniczej w Gibraltarze 4 lipca 1943 r.
Władysław E. Sikorski was born on May 20, 1881 in Tuszów Narodowe near Mielec. He graduated from the Lviv Polytechnic. Until 1918 he was active in the Independence Movement, he was a co-founder of the Polish Legions and the Supreme National Committee. In 1915 he fell into conflict with Józef Piłsudski as to the ways of rebuilding Polish statehood alongside Austro-Hungary and recruitment to the Polish Legions. From October 12, 1918 he served in the Polish Army. During the Polish-Bolshevik war (1919/1920) in the Warsaw battle in August 1920 he successfully commanded the 5th Army. Immediately after the murder of President Narutowicz on December 16, 1922 he was appointed the President of the Council of Ministers of the Republic of Poland and Minister of the Interior. In this difficult and dangerous for Poland time, contrary to appearances, it was not the function of Prime Minister but the post of Minister of the Interior that gave Gen. Władysław Sikorski real power and the possibility of direct influence on the internal situation in the country, and especially on its internal security. Gen. Sikorski made personnel changes in the structure of the Ministry, removing the people responsible, as politicians and civil servants, for the December 1922 incidents. He implemented the administrative policy of the Ministry, whose main purpose was to maintain peace and public safety by fighting the political fractions and parties that directly and openly aimed at overthrowing the current political and social order. Much attention was paid by the Minister of the Interior to the affairs of national minorities, especially the Ukrainian and Belarusian ones, as well as to the socio-political situation in the Eastern Borderlands. He prepared a comprehensive policy of the State towards national minorities, the basis of which was the concept of political (state) assimilation. The Cabinet of Gen. W. Sikorski was dismsissed on May 26, 1923, but did not resign until May 28, 1923. In the years 1923–1943 General W. Sikorski served, among others, as the Minister of Military Affairs (1924/1925) and after the defeat of September 1939, in exile (in France and England), he was the Prime Minister of the National Defense and Supreme Commander. He died in a plane crash in Gibraltar on July 4, 1943.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2019, 105; 85-102
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies