Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bakhtin" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Michail Bachtins Konzept der sprachlichen Gattung und seine polonistische Fortsetzung
    Autorzy:
    Dobrzyńska, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/474071.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Rzeszowski
    Tematy:
    Mikhail Bakhtin
    speech genres
    discourse
    Opis:
    Introduced by Mikhail Bakhtin, the notion of ‘speech genres’ (Bachtin 1979) is fundamental to discourse studies. It enables to describe messages from various fields within a uniform methodology, and discover (inter)dependencies between literary works and the repertoire of genres used in other areas of communication, whilst also providing tools for comparison of the repertoire of forms of speech used in various cultures. The article outlines the main threads of the research done in Poland in reference to the Bakhtin concept. The most essential accomplishments include: (i) a description of numerous speech genres which reveals the dissimilarities of their modal confines, proposed by Anna Wierzbicka (Wierzbicka 1983), subsequently taken advantage of in the ethnolinguistic studies by this author; (ii) numerous elaborations on individual genres and their repertoire as used in various fields of discourse (primarily, studies by the scholars based in Katowice, Opole, and Lublin); and, (iii) analysis of the content of the notions of ‘primary genres’ and ‘secondary genres’ and of genre contaminations (Dobrzyńska 1992).
    Źródło:
    tekst i dyskurs - text und diskurs; 2018, 11; 61-72
    1899-0983
    Pojawia się w:
    tekst i dyskurs - text und diskurs
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Чаемое будущее” и „идти вперед” – категория будущего в научном творчестве Михаила Михайловича Бахтина
    “Desired future” and “going forward” – the category of the future in the scientific works of Mikhail Mikhailovich Bakhtin
    Autorzy:
    Szubin, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2224183.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-25
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Mikhail Bakhtin
    solipsism
    future
    progress
    memory
    Opis:
    In the article the scientific works of Mikhail Bakhtin are considered as one text with its own single metaplot. The motive of moving forward (“going forward”) is analyzed and treated as the basis of Bakhtin’s progressive outlook, his hopes for the future and for the dialogue in the Great Time. Attention is drawn to a specific period of the Russian thinker’s intellectual life, that is associated with the departure from the ideas of solipsism. The concept of “I – others” is considered a turning point and is compared with the Copernican revolution, which is carried out in the philosophical worldview of a Russian scientist and then transferred to the studies of the works of Fyodor Dostoevsky. It reveals, in particular, the philosopher’s gradual departure from individual reality and his approach towards personalism. The future for Bakhtin is a creative, active category that determines the present. At the same time it is noted that the forward movement as expressed by the Russian thinker is ambivalent and associated with the turn to the past and the source. Along the way the concepts of memory, the curvature of progress, the idea of historical inversion, etc. are also studied. Besides, Bakhtin’s criticism of the Enlightenment idea of progress, Western rationalism and humanism are mentioned. In this regard Bakhtin’s concept of the rebirth acquires great importance, in which, under the influence of movement towards the future, the past is updated.
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2022, 47, 2; 103-114
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mapping Multiple Voices in B. S. Johnson’s House Mother Normal
    Autorzy:
    Malicka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/888793.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    B. S. Johnson
    literature
    experimental novel
    Mikhail Bakhtin
    polyphony
    dialogism
    Opis:
    The present article is an attempt to analyse House Mother Normal – a littleresearched novel by the British experimental novelist B. S. Johnson. Starting with a general discussion of the author’s literary tenets, the analysis then focuses on the novel at hand, special emphasis being given to the ways in which it maintains continuity with Johnson’s previous works, as well as to the areas in which divergence from the author’s oeuvre is visible. Following these remarks, a question is posed concerning the somewhat complex relationship between the characters and the narrator in the novel, the main problem in this respect being the extent to which the narrator, if indeed present at all, is visible in the text. Finally, the focus of the article shifts to the novel’s multivoicedness, which is then discussed in terms of Bakhtinian notions of polyphony and dialogism. The subsequent analysis of selected excerpts from the novel demonstrates that House Mother Normal for the most part eludes any easy classification and thus subsuming it under Bakhtin’s categories is as seemingly easy as it is problematic and disputable.
    Źródło:
    Anglica. An International Journal of English Studies; 2012, 21/1; 41-60
    0860-5734
    Pojawia się w:
    Anglica. An International Journal of English Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ностальгия по Логосу: поэзия Ивана Жданова в контексте неотрадиционализма
    Autorzy:
    Fedorushkov, Edyta Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1022791.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    neotraditionalism
    Ivan Zhdanov
    contemporary poetry
    Valery Tiupa
    Mikhail Bakhtin
    metarealism
    Opis:
    The paper aims at presenting an attempt to interpret Ivan Zhdanov’s poetry in the context of neotraditionalism. This literary project, founded by Valery Tiupa, is based on the idea of dialogue by Mikhail Bakhtin as well as philosophy of personalism by Martin Buber, Nikolai Berdyaev, Emmanuel Levinas. In contrast to postmodernism, neotraditionalism takes an attempt to restore the value and esteem to widely understood cultural tradition (especially Mediterranean and Christian cultures).
    Źródło:
    Studia Rossica Posnaniensia; 2019, 44, 1; 73-82
    0081-6884
    Pojawia się w:
    Studia Rossica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na początku był karnawał. O Karnawale, czyli pierwszej żonie Adama Sławomira Mrożka
    At the Beginning There Was the Carnival. About Karnawał, czyli pierwsza żona Adama (The Carnival, or Adam’s First Wife) by Sławomir Mrożek
    Autorzy:
    Walczak, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887290.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Sławomir Mrożek
    Michaił Bachtin
    karnawał
    emigracja
    degradacja
    Mikhail Bakhtin
    carnival
    exile
    degradation
    Opis:
    Artykuł jest próbą interpretacji ostatniej sztuki Sławomira Mrożka, zatytułowanej Karnawał, czyli pierwsza żona Adama. Autorka podkreśla, że utwór powstał na emigracji, w Nicei, choć pomysł na jego napisanie zrodził się dużo wcześniej – jeszcze w latach 90., podczas pobytu pisarza w Meksyku. Karnawał jest dla niej kolejnym, może nawet najwyraźniejszym, dowodem na wyzwolenie się Mrożka z rodzimych obsesji i przekierowanie uwagi na sprawy bardziej uniwersalne. Swoją interpretację koncentruje wokół teorii karnawału i karnawalizacji świata Michaiła Bachtina. Wykazuje, że obraz świata przedstawionego w dramacie Mrożka świadczy o wypaczeniu pierwotnej natury karnawału i stawia pytanie o celowość takiego zabiegu.
    The article is an attempt at an interpretation of Sławomir Mrożek’s last play entitled Karnawał, czyli pierwsza żona Adama. The author emphasizes that the play was written in exile, in Nice, although the idea of writing it was conceived much earlier – in the 1990’s, when the writer stayed in Mexico. Karnawał for her is another, perhaps the most obvious proof that Mrożek was liberated from his Polish obsessions and directed his attention to more universal issues. She focuses her interpretation on Mikhail Bakhtin’s theory of the carnival and carnivalization of the world. She shows that the picture of the world presented in Mrożek’s drama proves that the original nature of the carnival is distorted and she asks the question about the advisability of using such a device.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 85-95
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Secret Rooms, Locked Doors and Hidden Stories: Retelling “Bluebeard” as a Holocaust Narrative in Michèle Roberts’s "Ignorance"
    Autorzy:
    Goszczyńska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116525.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Michèle Roberts
    “Bluebeard”
    Maria Tatar
    George Steiner
    Michel Foucault
    Mikhail Bakhtin
    Giorgio Agamben
    Holocaust
    Opis:
    One of the most grisly European fairy tales, “Bluebeard” is also a story that has proved immensely productive, spawning numerous variants, adaptations and rewritings. This essay offers a reading of Michèle Roberts’s Ignorance (2012) as one such retelling. Roberts employs “Bluebeard” to construct a story that utilises the format of a dual coming-of-age novel but is gradually revealed as a Holocaust narrative. Set in a provincial town in Vichy France, Ignorance makes repeated use of “Bluebeard” motifs to explore the complicity of individuals in Nazi crimes against their Jewish neighbours. Featuring secret rooms, forbidden chambers, locked doors and embedded narratives, the novel tells the story of Jeanne Nérin as she comes to terms with her Jewish identity and accepts her responsibilities as a Holocaust survivor. This account is complemented by several other stories, the most important of which is that of Jeanne’s childhood companion, Marie-Angèle, whose Bildung ends in emotional and ethical failure. Fascinated with the life of bourgeois comfort and respectability, Marie-Angèle embraces what Nancy Tuana describes as “wilful ignorance,” and becomes increasingly complicit in the acts of injustice, exploitation and crime she witnesses. 
    Źródło:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2020, 6, 2; 52-62
    2353-6098
    Pojawia się w:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Авиатор” Евгения Водолазкина как жанр дневника
    Evgeny Vodolazkin’s „The Aviator” as a Diary Genre
    Autorzy:
    Wojciechowska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/651215.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    дневник
    записи
    Дмитрий Лихачев
    Михаил Бахтин
    монологичность
    полифония
    diary
    notes
    Dmitry Likhachev
    Mikhail Bakhtin
    monologue
    polyphony
    Opis:
    The purpose of this article is to investigate the diary genre as used in Evgeny Vodolazkin’s novel The Aviator. The author of the paper attempts to describe and emphasize the innovativeness of Vodolazkin’s approach, as compared with the main classic features interpreted in the light of Elena Bogdanova’s article entitled ‘Language features of the diary genre’ (2008) which brings a classification thereof.
    Целью настоящей статьи является представление творчества современного и самого популярного русского писателя Евгения Германовича Водолазкина в романе Авиатор, написанном в форме дневника. В статье представлен новаторский подход автора к жанру дневника, который сопоставлен с классической классификацией Елены Богдановой в ее научной статье Языковые особенности жанра дневника (2008).
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2019, 12; 199-211
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bakhtin’s Dialogism, Intertextual Theories and Neo-Victorian Fiction
    Dialogiczność Bachtina, teorie intertekstualne i literatura neowiktoriańska
    Autorzy:
    Tryniecka, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366848.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    dialogism
    intertextuality
    Victorian literature
    neo-Victorian literature
    Mikhail Bakhtin
    Gérard Genette
    Ryszard Nycz
    dialogiczność
    intertekstualność
    literatura wiktoriańska
    literatura neowiktoriańska
    Michaił Bachtin
    Opis:
    The article analyzes varying approaches to intertextuality in the light of the recurring interest in neo-Victorian literature. It places a special emphasis on Mikhail Bakhtin’s dialogism and Gérard Genette’s treatment of intertextuality, which appear to constitute suitable tools for studying the relations between the Victorian and neo-Victorian texts. Essentially, Genette’s intertextual perspective offers a stable classification of texts based on the notion of “architextual network” and, at the same time, is not confined to a “closed system”. While discussing the issue of intertextuality, I also briefly introduce the work done by such Polish scholars as: Michał Głowiński, Ryszard Nycz or Henryk Markiewicz. I especially draw on Nycz’s division of intertextual relations: “text–text”, “text–genre” and “text–reality”. Nycz’s theoretical proposal seems to be appropriate for the study of the Victorian and neo-Victorian novel, as intertextuality in the neo-Victorian texts can be found not only on the textual, but also on the generic and cultural level. It seems that neo-Victorian fiction deserves a special place in modern literary studies: not only does it offer a literary vision of the Victorian world, but also verifies the current, socio-cultural portrayals of this bygone era, thus, providing a commentary on our present-day world as well.
    Celem artykułu jest omówienie podejścia do intertekstualności w świetle zainteresowania literaturą neowiktoriańską. Szczególna uwaga poświęcona zostaje pojęciu dialogiczności Michaiła Bachtina oraz teorii intertekstualności Gérarda Genette’a, która wydaje się najbardziej odpowiednim narzędziem do studiowania relacji między tekstami wiktoriańskimi i neowiktoriańskimi, oferując stabilną klasyfikację tekstów opartą na pojęciu „architekstualnej sieci” i nie ograniczając jej do „zamkniętego systemu”. Omawiając zagadnienie intertekstualności, zwracam również uwagę na wkład polskich naukowców, takich jak: Michał Głowiński, Ryszard Nycz czy Henryk Markiewicz. Wśród polskich badań nad intertekstualnością szczególnie wyróżniam teorię Ryszarda Nycza, która skupia się na trzech relacjach: „tekst–tekst”, „tekst–gatunek” oraz „tekst–rzeczywistość”. Propozycja Nycza wydaje się najwłaściwsza w studiuowaniu powieści wiktoriańskich i neowiktoriańskich, jako że umożliwia ich analizę nie tylko na poziomie tekstowym, ale również gatunkowym i kulturowym. Wydaje się, iż literatura neowiktoriańska zdecydowanie zasługuje na zainteresowanie współczesnych studiów literackich, jako że nie tylko ukazuje literacką wizję wiktoriańskiego świata, lecz weryfikuje także obecne społeczno-kulturowe obrazowanie tejże przeszłości, oferując tym samym komentarz dotyczący współczesności.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 1; 171-185
    0239-426X
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polyphonie im stadttext von Lemberg in der frühen neuzeit / polyphony in the text of the city of L᾿viv /
    POLYPHONIE IM STADTTEXT VON LEMBERG IN DER FRÜHEN NEUZEIT / POLIFONIA TEKSTÓW O LWOWIE WE WCZESNEJ NOWOŻYTNOŚC
    Autorzy:
    Woldan, Alois
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2048514.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-27
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    L´viv
    the early modern period
    multinationality
    the Jewish population
    polyphony
    Mikhail Bakhtin
    Lwów
    wczesna nowożytność
    wielonarodowość
    ludność żydowska
    polifonia
    Michaił Bachtin
    Opis:
    The article analyses texts that describe the city of today’s L’viv at the turn of the 17th century, written by Ukrainian, Polish, and German authors in Church Slavonic, Prosta mova, Latin, and German. The names of some of these authors are known (e.g. the Polish Renaissance poet, Sebastian Fabian Klonowic, or the German merchant and traveller, Martin Gruneweg), while others remain anonymous (e.g. the author of a Ukrainian heraldic poem, a “lamentatio” addressed to the Polish king). These texts have some common aspects – they underline the multinationality of the city population as well as different religious denominations of every ethnic group (special attention is given to the Jewish population of the city) – and they represent conflicting points of view regarding privileges of various groups. Thus, the texts serve as an example of polyphony as defined by Mikhail Bakhtin. They combine different voices representing various national ideologies in one complex work, a text of the city of L᾿viv.
    Źródło:
    Prace Polonistyczne; 2021, 76; 397-422
    0079-4791
    Pojawia się w:
    Prace Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język, dialog i mowa publiczna – w felietonach Jerzego Pilcha (w świetle koncepcji Michaiła Bachtina)
    Autorzy:
    Skowronek, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520379.pdf
    Data publikacji:
    2023-07-21
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    Michaił Bachtin
    felieton
    refleksja metajęzykowa
    „cudzy głos”
    polifoniczność
    dialog
    gatunek mowy
    Jerzy Pilch
    Mikhail Bakhtin
    column
    metalinguistic reflection
    “someone else’s voice”
    polyphony
    dialogue
    speech genre
    Opis:
    Language, dialogue and public speech – in Jerzy Pilch’s columns (in the light of Mikhail Bakhtin’s concepts) The main research objective of this article is to reconstruct reflections on Polish language issues in Jerzy Pilch’s columns (1952–2020). Among other things, the author poses questions concerning the evaluation of the state of contemporary Polish contained in these texts and the existing – according to Pilch – relations between language and the social context. The textological analysis and interpretation of the selected columns is made with the help of some concepts of the eminent humanist Mikhail Bakhtin (1895–1975), such as polyphonicity, dialogue, speech genre… The analysis demonstrates the importance of the theme of language in Jerzy Pilch’s column writing. His reflections range from the general contemporary Polish language to individual words, their history, semantics and connotations. The meta-linguistic motifs of the columns concern not only private speech, everyday conversations, but also dialogue in the public, political sphere. Pilch’s assessment of contemporary Polish is generally negative. Descriptions of linguistic usus dominated by Internet slang and unnecessary English neologisms prevail. However, language, Pilch believes, is a ‘self-cleaning’ mechanism.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2023, 40, 1; 123-149
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THE CHRONOTOPE OF LOVE EXPLORED THROUGH ORHAN PAMUK’S THE MUSEUM OF INNOCENCE
    CHRONOTOP MIŁOŚĆ ODKRYWANY W MUZEUM NIEWINNOŚCI ORHANA PAMUKA
    Autorzy:
    Vaso, Kleitia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/955748.pdf
    Data publikacji:
    2019-02-03
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Chronotope
    love chronotope
    idyllic chronotope
    The Museum of Innocence
    Orhan Pamuk
    Mikhail Bakhtin
    Peter Pan
    Alice in Wonderland
    the garden
    island
    space
    time
    eternal
    transient
    chronotop
    chronotop miłości
    chronotop idylliczny
    Muzeum Niewinności
    Or-han Pamuk
    Michaił Bachtin
    Piotruś Pan
    Alicja w Krainie Czarów
    ogród,
    wyspa
    przestrzeń
    czas
    wieczność
    przejezdny
    Opis:
    Through Orhan Pamuk’s novel, The Museum of Innocence, and Mikhail Bakhtin theory on the chronotope, specifically the idyllic chronotope, the article explores the specific chronotope of love which possesses a dual nature, both specific and timeless. Like all lovers, the novel’s protagonists, Füsün and Kemal belong simultaneously to the particu-lar place and time of their circumstances and the intimate world they create which tem-porarily transcends the boundaries of space and time. This private world echoes that of Adam and Eve, one suspended between the innocence and isolation of a private world and the looming threat of the real world’s interference. This dynamic between the place-less and time-less world of two and its existence within a specific place and time is espe-cially palpable in Orhan Pamuk’s novel, the very premise of which rests on the preserva-tion of a specific temporal period through artefacts, here belonging to Füsün, Kemal’s love. The eponymous museum refers to Kemal’s obsessive gathering and conservation of any item that belongs to her. The meetings of the lovers are dated with a historian’s precision and placed in the exact spot of Istanbul, the author’s beloved city. Kemal and Füsün could be Adam and Eve or any other literary couple following in their footsteps, yet their isolated world is interrupted by the noises, light and smells belonging to Istanbul alone. This specific chronotope belonging to love echoes Peter Pan’s island or Alice’s wonderland but the adult version of this private universe cannot be quite as separate from the real world. The latter can only partially escape and remains halfway trapped in its exact coordinates and time zone. My article ventures the thesis that the children’s and adult’s versions represent a similar effort to create a world of innocence and freedom though to a lesser degree in the second case.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2018, 16; 139-148
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies