Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Lviv cathedral" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Kult rzymskokatolicki we Lwowie w latach 1945-1991
    Autorzy:
    Khomiak, Pavlo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088412.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Lviv
    Lviv cathedral
    Soviet Ukraine
    priest Karol Jastrzębski
    Rev. Stanisław Płoszyński
    Rev. Zygmunt Hałuniewicz
    Rafał Władysław Kiernicki
    Lwów
    katedra lwowska
    Ukraina sowiecka
    ksiądz Karol Jastrzębski
    ksiądz Stanisław Płoszyński
    ksiądz Zygmunt Hałuniewicz
    Opis:
    W artykule przedstawiono wybrane aspekty życia społeczno-religijnego rzymskokatolickiej społeczności Lwowa w Związku Sowieckim w latach 1945-1991. Kościół katolicki na ziemiach polskich przyłączonych do ZSRS został podporządkowany prawodawstwu komunistycznemu, które walczyło z religią i szerzyło ateizm. Struktury kościelne zostały zlikwidowane, a duchowieństwo i wierni poddani represjom. Pomimo tego Kościół jako wspólnota wierzących trwał oraz wykorzystywał różne możliwości do dalszej działalności. W artykule ukazano postawy lwowskiego duchowieństwa wobec władz sowieckich oraz ich niejawną aktywność duszpasterską wśród wiernych. Szczególną uwagę skupiono na duchownych, którzy stali się symbolami lwowskiego duszpasterstwa po II wojnie światowej. Byli to księża: Karol Jastrzębski, Stanisław Płoszyński, Zygmunt Hałuniewicz i Rafał Władysław Kiernicki, farnciszkanin.
    The article presents selected aspects of the social and religious life of the Roman Catholic community of Lviv in the Soviet Union over the years 1945-1991. The Catholic Church in the Polish territories annexed by the USSR was subordinated to communist legislation, which fought religion and spread atheism. Ecclesiastical structures were dismantled, and the clergy and believers were repressed. Despite this, the Church as a community of believers continued and used various opportunities for continued activity. The article presents the attitudes of the Lviv clergy towards the Soviet authorities and their covert pastoral activity among the faithful. Particular attention was paid to the clergy who became symbols of the Lviv pastoral care after World War II. They were priests: Karol Jastrzębski, Stanisław Płoszyński, Zygmunt Hałuniewicz and Rafał Władysław Kiernicki, a Franciscan.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 116; 147-167
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Katedra ormiańska we Lwowie
    Armenian cathedral in Lviv
    Autorzy:
    Gosztyła, M.
    Oleszek, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218167.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    katedra ormiańska
    Lwów
    architektura sakralna
    armenian cathedral
    Lviv
    church architecture
    Opis:
    Data budowy świątyni ormiańskiej we Lwowie łączona jest z datą założenia miasta, czyli z rokiem 1256. Jednak dokładną datę wzniesienia katedry mogłyby określić prowadzone w sposób metodyczny badania. Pierwotna świątynia ormiańska we Lwowie założona została na planie prostokąta z wykształconym prezbiterium oraz nawami bocznymi zakończonymi absydami. Zgodnie z przestrzeganą tradycją świątynia była budowlą orientowaną. Ściany katedry wymurowano z kamienia łączonego zaprawą wapienną i oblicowano płytami kamiennymi. Grubość murów była dość znaczna, bo sięgała około 1,4 m. Sylweta XIV-wiecznej świątyni nawiązywała do układu bazylikowego i zwieńczona była nałożoną na przecięciu się nawy głównej z transeptem kopułą. Oryginalne rozwiązanie kopuły opierało się na żebrach łukowych wykonanych z ceramicznych naczyń (wkładanych jedno w drugie). Z zewnątrz kopułę obłożono kamiennymi płytami i pokryto dachem dwunastopołaciowym. Konstrukcję kopuły ułożono na tamburze wykonanym z cienkich płyt wapiennych, który spoczął na pendentywach łączących się z filarami kościoła. Dachy pokryto płytami kamiennymi. Powyższe rozwiązanie świadczyło o wysokich umiejętnościach budowlanych zaangażowanego przy budowie katedry architekta-budowniczego i warsztatu budowlanego. Zarówno nawę główną, jak i boczne pokryto sklepieniami kolebkowymi. Do przebadania pozostaje wyjaśnienie zachowanej różnicy przekrojów filarów, gdyż podkopułowe filary od strony wschodniej mają przekrój 0,58 × 0,72 m, a zachodnie 0,72 × 0,72 m. Do katedry prowadziły dwa wejścia – od strony zachodniej i południowej. W oparciu o literaturę przedmiotu uznaje się wejście od strony południowej za główne. Do dziś zachowały się elementy dekoracji malarskiej i kamiennej, które mogą być datowane na czas budowy kościoła. Ślady ornamentyki kamiennej ze stylizacją roślinną i geometryczną odczytać można na filarach i gzymsie w środkowej absydzie. Pomimo licznych przebudów świątyni (począwszy od XVII wieku) i niedokończonych projektów, wytworzony został swoisty fenomen architektury wyrażający się w formie wielowiekowego kościoła. Przebudowy i narastające ustroje architektoniczne oraz zachowane malowidła obrazują zmieniające się idee artystyczne. Stan ten z punktu widzenia konserwatorskiego mógł być osiągnięty, ponieważ do prac przy katedrze zatrudniani byli twórcy reprezentujący wysoki poziom warsztatowy. Obiekt o niekwestionowanych wartościach architektonicznych i artystycznych powinien być w dobie współczesnej poddany wszechstronnym badaniom konserwatorskim, które oceniłyby wielokulturowość świątyni, przenikanie się prądów kulturalnych. Należy również zadbać i oto, aby kolejne restauracje i rewaloryzacje świątyni prowadzone były z zachowaniem utrwalonych tradycji konserwatorskich i z wykorzystaniem najnowszych idei.
    The date of erection of the Armenian church in Lviv can be associated with the date of the city location, namely 1256. However, the exact date of the cathedral construction could only be defined after methodically conducted research. The original Armenian temple in Lviv was designed on a rectangular ground plan, with a developed presbytery and side aisles ending in apses. According to the observed tradition, the church was an oriented building. The walls of the cathedral were built from stone bonded with lime mortar and faced with stone slabs. The walls were fairly thick, reaching up to 1.4 m. The silhouette of the 14th – century church alluded to the basilica layout, and was topped with a dome located over the crossing of the nave with the transept. The originally designed dome was supported on arched ribs made of pottery vessels (put one into another). On the outside, the dome was tiled with stone and covered with a dodecahedral hipped roof. The dome construction was supported on a tambour made from thin limestone slabs, which was placed on pendentives joining the church columns. The roofs were tiled with stone. The above described design bore evidence of remarkable building skills displayed by the building architect and the workers employed to erect the cathedral. Both the central nave and the side aisles were covered with barrel vaults. What remains to be clarified, is the preserved difference in cross-section of pillars, since the pillars under the dome on the east side measure 0.58 × 0.72 m in cross-section, while those on the west side 0.72 × 0.72 m. There were two entrances leading to the cathedral, on the west and south side. Basing on the literature of the subject, the entrance on the south side is regarded as the main one. Elements of painted and stone decorations which could be dated to the period when the church was erected have been preserved until today. Traces of stone ornamentation with floral and geometric stylization can still be deciphered on the pillars and the cornice in the middle apse. Despite numerous reconstructions (since the 17th century) and unfinished projects, the church has become a specific architectural phenomenon expressed through its centuries-old form. Reconstructions and accumulated architectonic orders as well as the preserved paintings reflect the changing artistic ideas. From the conservation point of view, such a state might have been achieved because highly qualified artists were employed to work at the cathedral. As an object of unquestionable architectural and artistic value, it should nowadays be subjected to a thorough conservation examination, which would evaluate the multi-cultural character of the church and merging of cultural trends there. One must also see to it that any subsequent restoration and conservation work in the church is carried out with the emphasis on preserving the existing conservation traditions and making use of the latest ideas.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2009, 25; 46-57
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Один штрих до сакральної спадщини Львова: путівник Діонізія Каєтановича Вірменським кафедральним собором
    Jeden szkic sakralnego dziedzictwa Lwowa: przewodnik Dionizego Kajetanowicza po katedrze ormiańskiej
    One sketch of Lviv’s sacred heritage: Dionizy Kajetanowich’s guide to the Armenian Cathedral
    Autorzy:
    Мовна, Маріанна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31804019.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    przewodnik
    katedra ormiańska
    D. Kajetanowicz
    zabytki sakralne
    Lwów
    guidebook
    Armenian Cathedral
    sacral monuments
    Lviv
    Opis:
    W artykule poddano analizie zawartość merytoryczną pierwszego w Galicji przewodnika po pochodzącej z XIV w. katedrze ormiańskiej we Lwowie (1926), autorstwa Dionizego Kajetanowicza. Szczegółowo opisuje on historię katedry, jej architekturę i wnętrza oraz cały zespół przylegających do niej obiektów architektonicznych (cmentarz, dzwonnica, klasztor ss. ormiańskich benedyktynek, bank „Mons Pius” i Instytut Naukowy im. Yu. Torosiewicza). Przewodnik doczekał się dwóch wznowień: w języku polskim w 1930 r. i francuskim w 1931 r.
    The article analyzes the content of the first guidebook in Galicia about the Armenian Cathedral in Lviv, dating back to the 14th century (1926), written by Dionizy Kajetanowicz. It provides a detailed description of the cathedral’s history, architecture, interiors, and the surrounding architectural complex, including the cemetery, bell tower, Armenian Benedictine convent, ‘Mons Pius’ bank, and the Yu. Torosiewicz Scientific Institute. The guidebook was reissued twice, in Polish in 1930 and in French in 1931.
    Źródło:
    Galicja. Studia i materiały; 2023, 9; 453-464
    2450-5854
    Pojawia się w:
    Galicja. Studia i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies