- Tytuł:
- Rękopisy adiastematyczne jako wyraz tradycji wykonawczej
- Autorzy:
- Ferfoglia, Susi
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/668873.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
- Tematy:
-
adiastematic and diastematic manuscripts
Gregorian semiology
sonic exegesis
neum
liturgy
Sanktgallen notation and Laon or Metzen notation
Einsiedeln 121
Laon 239
musical performance
rękopisy adiastematyczne i diastematyczne
semiologia gregoriańska
egzegeza brzmieniowa
neuma
liturgia
notacja sanktgalleńska i notacja laońska czy metzeńska
praktyka wykonawcza - Opis:
-
The article aims to depict how studying adiastematic manuscripts can lead us notonly to the most faithful interpretation of Gregorian music, but also to the most relevantthing, which is understanding the spiritual and theological content of plainsong.Gregorian chant is a true sonic exegesis, and semiology is the science that – through thequestion of why this and not another sign was used over a specific neum – opens the wayto regaining some performance practice that is not a copy of the past but becomes a liturgicalreality today. In this paper two chants from the Midnight Mass form at Christmaswere subjected to a comparative analysis: Introitus: Dominus dixit and Communio: Insplendoribus sanctorum. The analysis is based on two sources, widely accepted in semiologicalstudies, namely the Einsiedeln 121 manuscript containing the Sanctgallen notation,and the Laon manuscript 239, which gives us the Laon or Metzen notation. On thisbasis, the idea of the Gregorian composer’s behaviour and the way it influences musicalperformance were described.
Artykuł ma na celu ukazanie, w jaki sposób studiowanie rękopisów adiastematycznych może nas doprowadzić nie tylko do najwierniejszej interpretacji utworów gregoriańskich, ale do tego, co najważniejsze – do rozumienia treści duchowo-teologicznej tych śpiewów. Śpiew gregoriański jest prawdziwą egzegezą brzmieniową, a semiologia jest tą nauką, która – poprzez pytanie, dlaczego został wykorzystany taki, a nie inny znak nad określoną neumą – otwiera drogę do odzyskania pewnej praktyki wykonawczej, która nie jest kopią przeszłości, ale staje się rzeczywistością liturgiczną dzisiaj. W tym celu zostały poddane analizie porównawczej dwa śpiewy z formularza mszy o północy na Boże Narodzenie: Introitus: Dominus dixit oraz Communio: In splendoribus sanctorum. Analiza opiera się na dwóch źródłach, powszechnie przyjętych w badaniach semiologicznych, a mianowicie na rękopisie Einsiedeln 121 zawierającym notację sanktgalleńską oraz na rękopisie Laon 239 przekazującym nam notację laońską albo metzeńską. Na tej podstawie został przedstawiony zamysł postępowania kompozytora gregoriańskiego oraz sposób, w jaki rzutuje on na praktykę wykonawczą. - Źródło:
-
Pro Musica Sacra; 2019, 17
2083-4039 - Pojawia się w:
- Pro Musica Sacra
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł